Peter Van der Heyden

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Peter Van der Heyden [1]
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Bijnaam De Peet
Geboortedatum 16 juli 1976
Geboorteplaats Aalst, België
Lengte 183 cm
Positie Linkervleugelverdediger 1
Centrale verdediger 2
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 2016
Jeugd
1985–1994 Vlag van België KSC Lokeren
Senioren *
Seizoen Club W (G)
1994–1998
1998–2000
2000–2005
2005–2008
2008–2010
2010–2011
2011–2012
2012–2016 		Vlag van België Denderleeuw
Vlag van België Eendracht Aalst
Vlag van België Club Brugge
Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg
Vlag van Duitsland Mainz 05
Vlag van België Club Brugge
Vlag van België Beerschot AC
Vlag van België Knokke FC 		63(5)
57(6)
150(8)
43(0)
25(1)
35(1)
33(0)
Interlands **
2001–2007 Vlag van België België 21(1)
* Bijgewerkt op 30 maart 2018
** Bijgewerkt op 21 januari 2010
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Peter Van der Heyden (Aalst, 16 juli 1976) is een Belgisch voormalig betaald voetballer die rond de eeuwwisseling bekend werd als linkervleugelverdediger van SC Eendracht Aalst en Club Brugge.

Met Brugge won hij tussen 2000 en 2005 twee Belgische landstitels en twee Belgische bekers. Van der Heyden kwam verder ook uit voor VfL Wolfsburg en Mainz 05 in Duitsland en opnieuw in België voor Beerschot AC. In 2010 keerde hij kort terug naar Club Brugge en speelde er nog eens anderhalf jaar. Hij was profvoetballer tussen 1998 en 2012. In 2016 zette hij een punt achter zijn spelerscarrière bij Knokke op amateurniveau. Van der Heyden verzamelde 21 caps in het Belgisch voetbalelftal en maakte deel uit van de selectie voor het WK 2002.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Denderleeuw en doorbraak bij Aalst[bewerken | brontekst bewerken]

Peter Van der Heyden speelde aanvankelijk in tweede klasse voor FC Denderleeuw, vanaf het seizoen 1997/1998. De jeugdspeler van KSC Lokeren debuteerde op 22-jarige leeftijd bij toenmalig eersteklasser Eendracht Aalst, maar zijn transfer naar de rivalen deed het nodige stof opwaaien in de Denderstreek. Hij hielp Denderleeuw namelijk nog aan een eindrondeticket, nota bene met een gebroken teen. Zijn trainer Denis Asselman verplicht hem te spelen, maar hij weigert. “Ik had voor mezelf uitgemaakt dat ik mijn toekomst in eerste klasse niet wou hypothekeren door met een blessure nog een slopende eindronde af te werken. Ik wou geen derde maal op rij een seizoenstart missen door een aanslepende blessure", aldus Van der Heyden. In zijn periode bij Aalst vormde hij een defensie met onder anderen Jean-Claude Mukanya, Flórián Urbán, Predrag Filipović, Ljubodrag Milošević, Georges Arts en David Van Hoyweghen. Zijn debuut maakte hij tegen Club Brugge, dat zijn volgende club zou worden, op 22 augustus 1998. Twee weken later scoorde hij reeds zijn eerste goal: thuis tegen Germinal Ekeren, een wedstrijd die Aalst met 5–0 won. Zijn aanvallende betrokkenheid viel toen reeds op. In december 1998 was hij de held van Aalst in de thuiswedstrijd tegen Standard Luik toen hij een gesloten wedstrijd besliste met een slalom langs drie verdedigers en een boogbal over keeper Vedran Runje: 1–0 met nog zes minuten te spelen. Van der Heyden was onder trainer Barry Hulshoff een vaste kracht bij Aalst en kwam tot 57 competitieduels en zes doelpunten.[2]

Bevestiging bij Club Brugge[bewerken | brontekst bewerken]

Na twee jaar vertrok hij volgens waarnemers verrassend naar Club Brugge om de naar KAA Gent vertrokken Vital Borkelmans als linksachter te vervangen. De 37-jarige Borkelmans had zijn aflopende contract niet verlengd. Hij geldt er als een clubicoon. Club Brugge betaalde Aalst een bedrag van 16.000.000 Belgische frank of 420.000 euro voor de diensten van Van der Heyden.[3] Hij zou vijf seizoenen voor Club Brugge uitkomen. In die vijf seizoenen heeft de Aalstenaar in totaal acht doelpunten gemaakt uit 150 competitieduels.

Op de korte termijn leek Peter Van der Heyden wel een kopie van Vital Borkelmans, die elf jaar voor Club Brugge uitkwam. In zijn eerste seizoen werd RSC Anderlecht kampioen, maar kende Club Brugge een fraaie Europese campagne in de UEFA Cup (derde ronde). Echter, tegen FC Barcelona kreeg Van der Heyden in de terugwedstrijd op Camp Nou een rode kaart op twintig minuten van het einde toen de 1–1 eindstand reeds stond. Thuis had Brugge met 0–2 verloren van Barcelona. Hij was er ook twee keer bij tegen FC Barcelona in het najaar van 2002, toen in de groepsfase van de UEFA Champions League. Brugge verloor twee keer met een klein verschil, alhoewel het verschil in spelniveau in Camp Nou groot was. Brugge achtervolgde lange tijd 3–1. Met een vluchtschot van Gaëtan Englebert milderde het team nog.

Ik wil niet hautain overkomen, maar tussen 2000 en 2005 was Club onder het sportieve bewind van Trond Sollied bij manier van spreken onverslaanbaar. Onze groep dwong heel veel respect af en speelde bovenal zeer goed voetbal. De [bekerfinale] tegen Moeskroen [bijvoorbeeld] was voor ons eigenlijk [een niemendalletje]

— Over zijn eerste Bruggeperiode, in 2015[4]

In 2002 won Van der Heyden met de Beker, tegen Excelsior Moeskroen, zijn eerste trofee.[5] Van der Heyden viel, nog meer dan verdedigend, op met zijn aanvallende impulsen en strakke voorzetten vanuit (meestal) 4-3-3 of 3-4-3 en soms 4-4-2 libero – waarbij hij zowat als linkshalf (linksmidden) speelde – en werd onvervangbaar.

De achterhoede werd volledig Vlaams na het vertrek van de Congolees Hervé Nzelo-Lembi en Serviër Milan Lešnjak en vóór de komst van de Tsjech David Rozehnal. De keuze viel op twee Oost-Vlaamse vleugelbacks met Aalstenaar Van der Heyden en de Eeklonaar Olivier De Cock alsmede twee Vlaamse centrale verdedigers met West-Vlaming Birger Maertens en de Antwerpenaar Philippe Clement, voorheen middenvelder.

Het kwartet De Cock–Maertens–Clement–Van der Heyden werd onder leiding van de Noorse trainer Trond Sollied kampioen in 2003. In de zomer van 2003 kreeg Van der Heyden er met de Serviër Ivan Gvozdenović een concurrent bij, maar hij hield Gvozdenović al bij al eenvoudig achter zich in de pikorde toen bleek dat Van der Heyden zijn vormpeil zeer hoog kon houden.[6]

Gvozdenović werd voortaan opgesteld als linkshalf en onder diezelfde Sollied en diens opvolgers tevens als verdedigende middenvelder en (dan toch) als linksachter. Van der Heyden werd aanvallend nauw betrokken, en vond op links in zijn periode bij Club veelal de Peruviaan Andrés Mendoza of de Kroaat Boško Balaban terug bij het samenspel. Op 22 oktober 2003 volgde de grootste Europese triomf van Van der Heyden bij Club Brugge. Het team nam de volle buit mee uit San Siro met 0–1 winst tegen AC Milan. Milan was destijds de titelhouder in de UEFA Champions League en was een team van absolute wereldklasse. Club Brugge, met Van der Heyden als linksback, Simons als libero en Gvozdenović en Clement centraal op het middenveld, moest veel meer verdedigen dan het gewend was en kwam zo nooit onder zijn egelstelling uit. Eén keer lukte dat wel. Andrés Mendoza scoorde op het halfuur het enige doelpunt.[7][8]

Voorjaar 2004 maakte "De Peet", zoals hij binnen Club Brugge werd genoemd, het vierde doelpunt van Club Brugge in de bekerfinale tegen de "Ivorianen van SK Beveren" — SK Beveren stelde tien Ivoriaanse spelers op die hun opleiding genoten in de academie van Jean-Marc Guillou. Brugge won de finale met 4–2.[9]

Een seizoen later was het laatste seizoen van Sollied. Die laatste is dus tevens de enige trainer die de linksachter heeft gekend tijdens zijn eerste periode Club Brugge. Club Brugge werd net als in 2003 landskampioen. Van der Heyden was basisspeler voor het grootste gedeelte van het seizoen. Van der Heyden, over wie al bekend was dat hij Brugge na het seizoen 2004/05 zou verlaten, speelde niet mee in de titelwedstrijd tegen RSC Anderlecht: zijn Canadese concurrent op linksachter daarentegen, Michael Klukowski, kwam in actie.[10]

Periode in Duitsland[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 2005 vertrok Van der Heyden transfervrij naar VfL Wolfsburg in Duitsland, waar hij met Eric Gerets een Belgische trainer boven zich kreeg. De overgang naar het in de Bundesliga uitkomende VfL Wolfsburg was begin november 2004 reeds beklonken. Van der Heyden had de beslissing genomen om zijn aflopende contract bij Club Brugge niet meer te verlengen om zijn blik te verruimen. Brugge verdiende daardoor geen cent aan de verdediger die toen 2,5 miljoen euro waard was en die zich de voorbije jaren had opgeworpen tot een sterkhouder van het elftal. Van der Heyden ondertekende bij Wolfsburg een contract dat hem tot de zomer van 2008 in Duitsland hield.[11] Zijn eerste seizoen bij Wolfsburg verliep prima voor Van der Heyden: hij speelde 24 Bundesliga-wedstrijden.

Het jaar erna kreeg Klaus Augenthaler de sportieve leiding. De Aalsterse linksback kreeg van Augenthaler in exact de helft van de wedstrijden zijn kans: 18 Bundesliga-wedstrijden. In zijn laatste seizoen verhuisde hij helemaal naar het achterplan onder de nieuwe Duitse trainer: Felix Magath. Zowel onder Augenthaler als onder Magath sukkelde hij bovendien van de ene blessure in de andere.[12]

Van der Heyden kreeg — weliswaar uit tegen leider Bayern München — van Felix Magath nog slechts één keer minuten in de Bundesliga. Hij speelde over het hele seizoen 2007/08 één keer mee: hij maakte negentig minuten vol tegen Bayern (2–1 verlies).[13] Na het aflopen van het contract verliet hij de "Volkswagenclub" en tekende hij bij 1. FSV Mainz.[14] Onder de Noorse trainer Jørn Andersen speelde hij aanvankelijk 17 competitieduels. Het seizoen erna deemsterde hij onder diezelfde Andersen helemaal weg. In de winter van 2009/10 drong hij aan op een vertrek. Daardoor kan zijn transfer naar Mainz als een serieuze tegenvaller worden bestempeld.

Terugkeer bij Club Brugge[bewerken | brontekst bewerken]

Op 21 januari 2010 keerde Peter Van der Heyden terug naar Club Brugge. Hij tekende een contract voor anderhalf seizoen.[15] Van der Heyden, intussen 35 jaar, eiste opnieuw een basisplaats op — integraal onder de Nederlandse trainer Adrie Koster. Eremetaal won hij ditmaal niet met de club waar hij zijn grootste successen behaalde, maar hij speelde toch 35 competitieduels in nog eens anderhalf jaar bij Club Brugge. Van der Heyden verloor heel even zijn vaste plaats als linksback aan de Costa Ricaan Júnior Díaz, maar heroverde ze weer. Op 29 maart 2011 maakte Club Brugge bekend dat ze de optie in zijn contract niet zouden lichten, waardoor Van der Heyden na dit seizoen de club verliet.[3]

Latere carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Drie maanden later tekende de bijna 36-jarige Van der Heyden een contract van één jaar bij Beerschot AC, dat evenwel het financiële water aan de lippen zou komen te staan en als KFCO Beerschot-Wilrijk van nul zou moeten beginnen.[16] Van der Heyden kwam tot 33 competitieduels op Het Kiel en zei na het seizoen 2011/12 de eerste klasse én het profvoetbal vaarwel. In 2012 stapte Van der Heyden over naar Knokke FC. Hier sloot hij zijn loopbaan in 2016 op amateurniveau af.[17]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Heyden debuteerde voor het nationale team van België in de vriendschappelijke wedstrijd in en tegen Tsjechië op 30 april 2001, net als Timmy Simons. Bij de Rode Duivels had hij grote concurrentie voor de linksbackpositie van onder anderen Nico Van Kerckhoven, Philippe Léonard, Didier Dheedene, Olivier Deschacht, Jelle Van Damme, Thomas Vermaelen en Sébastien Pocognoli. Sinds zijn debuut zat hij 30 keer in de selectie en kwam hij 21 keer in actie voor de Belgen (laatste wedstrijd: Portugal-België op 24 maart 2007). Daarin scoorde hij één keer, op 4 juni 2002 tegen Japan op het WK in Zuid-Korea en Japan. In 2016 vertelde Van der Heyden dat hij de schoen waarmee hij het doelpunt maakte nog altijd in zijn bezit heeft en dat hij deze "altijd zal blijven koesteren".[18]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

seizoen club land competitie duels goals
1996/97 FC Denderleeuw EH Vlag van België België Derde klasse 32 3
1997/98 FC Denderleeuw EH Vlag van België België Tweede klasse 31 2
1998/99 VC Eendracht Aalst Vlag van België België Eerste klasse 29 4
1999/00 VC Eendracht Aalst Vlag van België België Eerste klasse 29 2
2000/01 Club Brugge Vlag van België België Eerste klasse 32 2
2001/02 Club Brugge Vlag van België België Eerste klasse 25 1
2002/03 Club Brugge Vlag van België België Eerste klasse 30 1
2003/04 Club Brugge Vlag van België België Eerste klasse 32 0
2004/05 Club Brugge Vlag van België België Eerste klasse 30 2
2005/06 VfL Wolfsburg Vlag van Duitsland Duitsland Bundesliga 24 0
2006/07 VfL Wolfsburg Vlag van Duitsland Duitsland Bundesliga 18 0
2007/08 VfL Wolfsburg Vlag van Duitsland Duitsland Bundesliga 1 0
2008/09 1. FSV Mainz 05 Vlag van Duitsland Duitsland Bundesliga 17 1
2009/10 1. FSV Mainz 05 Vlag van Duitsland Duitsland Bundesliga 8 0
Club Brugge Vlag van België België Eerste klasse 4 0
2010/11 Club Brugge Vlag van België België Eerste klasse 31 1
2011/12 Beerschot AC Vlag van België België Jupiler Pro League 33 0
Totaal 406 19

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van België Club Brugge
Landskampioen België 2x 2002/03, 2004/05
Beker van België 2x 2001/02, 2003/04
Belgische Supercup 3x 2002, 2003, 2004

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Peter_Van_der_Heyden&oldid=67395292"