Linkin Park

Etalagester
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Jcb (overleg | bijdragen) op 24 okt 2010 om 00:08. (→‎Thema's)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Linkin Park
Linkin Park
Linkin Park live op Sonisphere in 2009
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1996—1998 als Xero
1998—1999 als Hybrid Theory
1999—heden als Linkin Park
Oorsprong Agoura Hills, Californië,
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten
Genre(s) Alternatieve rock
Alternatieve metal
Electronica
Modern rock
Nu metal
Rapcore/Rapmetal/Raprock
Label(s)
Warner Bros. Records (1999—heden)
Machine Shop Recordings (2002—heden)
Manager Rob McDermott
Verwante acts Dead by Sunrise, Fort Minor, Grey Daze, Jay-Z, Relative Degree, Tasty Snax, White Pegacorn
Leden
Leadzanger Chester Bennington
MC Mike Shinoda
Gitarist Brad Delson
DJ Joseph Hahn
Bassist Dave Farrell
Drummer Rob Bourdon
Oud-leden
Zanger Mark Wakefield
Bassist
(sessiemuzikant) 		Kyle Christener
Bassist
(sessiemuzikant) 		Scott Koziol
[(en) linkinpark.com Officiële website]
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Linkin Park is een Amerikaanse rockband uit Agoura Hills, Californië. Oorspronkelijk in 1996 als Xero opgericht door de vrienden Brad Delson en Mike Shinoda, bestaat het nu naast Delson en Shinoda uit Rob Bourdon, Joseph Hahn, Dave "Phoenix" Farrell en Chester Bennington. De band verkreeg faam door de nummers "In the End", "Numb/Encore" en recent "New Divide". De band heeft sinds de oprichting wereldwijd meer dan vijftig miljoen albums verkocht en twee Grammy's gewonnen.[1] Het brak in 2000 door met het debuutalbum Hybrid Theory, dat de diamanten status kreeg in de Verenigde Staten en multiplatina was in verschillende andere landen.[2][3]

Met het tweede studioalbum Meteora borduurde de band verder op de mainstream nu-metal- en raprock-sound waarmee het op Hybrid Theory beroemd werd. Op het in 2007 uitgebrachte Minutes to Midnight ging de band een andere richting op, waar de nadruk op experimenteren met andere muziekstijlen lag,[4] en ging een stapje verder op A Thousand Suns uit 2010. [1] Linkin Park heeft in het verleden met verschillende artiesten gewerkt, waaronder Jay-Z en Busta Rhymes.

Biografie

Ontstaan (1996—2000)

Chester Bennington verving Mark Wakefield in 1999. Hierna veranderde de band van naam en kreeg eindelijk een platencontract.

Mike Shinoda, Brad Delson en Rob Bourdon ontmoetten elkaar in hun middelbareschoolperiode. Nadat ze afstudeerden, namen ze hun muzikale interesses serieuzer en vormden ze samen met Joe Hahn, Dave Farrell en Mark Wakefield de rapcoreband Xero.[5] Ondanks het gebrek aan goede apparatuur, begon de band in 1996 met het opnemen en het produceren van liedjes in Shinoda's slaapkamer, waar hij een kleine studio had gemaakt.[5] De spanningen en frustraties, veroorzaakt door het mislukken van het verkrijgen van een platencontract groeiden en leidden tot het vertrek van vocalist Wakefield. Farrell verliet eveneens de band voor een periode, vanwege tourverplichtingen met Tasty Snax.

Jeff Blue, vicevoorzitter van Zomba, hintte de jonge band in maart 1999 op Chester Bennington, een zanger uit Phoenix die op zoek was naar een nieuwe band, na een ruzie met zijn oude band "Grey Daze".[6] Hij overtuigde de band en werd het nieuwe lid van de groep. De band veranderde de naam van Xero naar Hybrid Theory en begon te werken aan nieuw materiaal.[5] De band kreeg opnieuw een naamsverandering vanwege dreigende rechtszaak met een groep met een overeenkomstige naam. Bennington kwam met de naam Lincoln Park, een eerbetoon aan een park in Santa Monica en uiteindelijk werd dit Linkin Park.[7] Ondanks de wedergeboorte, bleef het moeilijk een label te vinden. Tientallen kopieën van het eerste EP Hybrid Theory EP, werden naar verschillende platenlabels gestuurd. In 1999 mocht Linkin Park bij Warner Bros. Records tekenen dankzij Blue, die daar nu vicevoorzitter was.[7] Het jaar daarop bracht de band debuutalbum Hybrid Theory uit.

Doorbraak (2000—2002)

Zie Hybrid Theory voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Linkin Park bracht op 24 oktober 2000 Hybrid Theory uit.[8] Het album, waar vijf jaar aan gewerkt is, had Don Gilmore als uitvoerend producent. Hybrid Theory is wereldwijd goed ontvangen met ruim 4.8 miljoen verkochte exemplaren in het debuutjaar, waarmee het het best verkochte album van 2001 was. Singles als "Crawling" en "One Step Closer" deden het goed op de Amerikaanse rockradiostations. Het album kreeg drie Grammy nominaties, waaronder "Best New Artist", "Best Rock Album", en "Best Hard Rock Performance" ("Crawling"), waarvan de laatste in de prijzen viel.[1] MTV beloonde de band ook met "Best Rock Video" en "Best Direction" voor "In the End", een van de meest gedraaide liedjes van 2001.

Rob Bourdon, Mike Shinoda (rechts) en Joe Hahn (links) werkten samen met de X-Ecutioners op voor een nummer.

Rond deze tijd kreeg de band veel uitnodigingen voor optredens met grote artiesten, waaronder Ozzfest, Family Values toer en KROQ Almost Acoustic Christmas.[9] Ook vormde de band een eigen tour, Projekt Revolution, met als doel hiphop- en rockartiesten bij elkaar te brengen. Artiesten zoals Adema, Cypress Hill en Snoop Dogg deden mee.[6] In een jaar trad de band meer dan 320 keer op.[5] De ervaringen en optredens van de band zijn te zien op de eerste dvd, Frat Party at the Pankake Festival. Herenigd met bassist Dave Farrell, begon de band aan een remixalbum Reanimation met nummers van Hybrid Theory en Hybrid Theory EP.[5] Het album bevat samenwerkingen met Black Thought, Jonathan Davis, Aaron Lewis en vele anderen.[10] Reanimation werd 270.000 keer verkocht in de eerste week.[11] Ook werkten Hahn, Bourdon en Shinoda mee aan een samenwerking op It's Goin' Down met de X-Ecutioners.

Het verhaal zet zich voort (2002—2004)

Zie Meteora voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De band begon te werken aan het tweede studioalbum tijdens het toeren, door hun vrije tijd te besteden in een zelfgemaakte studio achterin de tourbus.[12] De band maakte in december 2002 de productie van een nieuw studioalbum officieel bekend. Het tweede studioalbum van Linkin Park, Meteora, vernoemd naar de rotsen in Griekenland, lag midden maart 2003 in de rekken en had meer ruimte voor elektronica en er was zelfs een Shakuhachi, een Japanse fluit, prominent op een van de nummers.[13] Het album werd in de eerste week meer dan 800.000 keer verkocht en was indertijd een van de best verkochte albums van de Billboardlijsten. Het debuteerde in zestien landen op de eerste positie in de albumlijsten. Als singles werden "Somewhere I Belong", "Faint", "Numb", "From the Inside" en "Breaking the Habit" gekozen. "Lying from You" werd alleen als radiosingle uitgebracht. Alle singles van Meteora topten de Amerikaanse Billboard Modern Rock Tracks.

Een tweede editie van Projekt Revolution startte, met andere bands en artiesten, zoals Mudvayne, Blindside en Xzibit.[5] Metallica nodigde Linkin Park uit om op het Summer Sanitarium tour 2003 te spelen, met beroemde artiesten zoals Limp Bizkit, Mudvayne en Deftones.[7] De optredens van twee concerten zijn te zien op Linkin Park's tweede cd/dvd Live in Texas.

De band won op de MTV Awards prijzen voor "Best Rock Video" ("Somewhere I Belong") en "Viewer's Choice Award" ("Breaking the Habit"). Hoewel Meteora Hybrid Theory commercieel niet evenaarde, werd het album toch het derde bestverkochte album in de Verenigde Staten van 2003. Linkin Park toerde de eerste maanden van 2004 over de hele wereld, waarna een derde Projekt Revolution begon en een nieuwe reeks Europese concerten.

Andere projecten en liefdadigheidswerk (2004—2006)

Na het succes van Meteora, stelde de band het derde nieuwe studioalbum voor een paar jaar uit. Linkin Park ging door met toeren en werkte aan verschillende side-projecten. Bennington verscheen op DJ Lethal's "State of the Art" en begon te werken aan een solo-project genaamd Dead by Sunrise, terwijl Shinoda met Depeche Mode werkte.[5] In midden 2004 trad de band met Jay-Z op, in kader van MTV's Ultimate Mash-Ups. De liveuitvoeringen en de studionummers staan op het album Collision Course, dat de tweede EP was die de Amerikaanse albumlijst topte. Shinoda vormde met vrienden als een sideproject een hiphopensemble, Fort Minor genaamd. Met hulp van Jay-Z in de rol als executive producer, bracht Fort Minor zijn debuutalbum in 2005 uit, The Rising Tied.[14] Derde single "Where'd You Go" behaalde in enkele landen, waaronder Nederland, de top tien. In deze periode was de band betrokken in een conflict met Warner om vertrouwens en financiële redenen.[15] In december werd dit opgelost.[16]

Ook deed de band mee aan verschillende liefdadigheidsevenementen. Ze hielpen geld te verzamelen voor de slachtoffers van de orkanen Charley in 2004 en in 2005 orkaan Katrina. Ze deden dit ook voor de slachtoffers van de tsunami in 2004 en stichtten daarvoor Music for Relief, waar verschillende andere rockbands zich bij aansloten.[17] Ook doneerde de band $75.000 aan de Special Operations Warrior Foundation. Linkin Park trad tijdens Live 8 in Philadelphia samen met Jay-Z op. Zij traden ook op tijdens de Grammy's in 2006 waar ze een Grammy kregen voor "Best Rap/Sung Collaboration".[1] Ook traden ze op tijdens het Summer Sonic muziekfestival in Japan, georganiseerd door Metallica.

De nieuwe stijl (2006—2008)

Zie Minutes to Midnight voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Linkin Park keerde in 2006 terug de studio's in om te werken aan nieuw materiaal. De band koos Rick Rubin als producer, bekend om zijn werk met de Red Hot Chili Peppers en Run-D.M.C.. Ondanks eerdere vermeldingen dat het album ergens in 2006 uit zou komen, werd het uitgesteld tot 2007.[18] De band had dertig tot vijftig nummers opgenomen in augustus 2006, toen Shinoda in een interview zei dat het album voor de helft af was.[19] Bennington zei later dat het album weg zou blijven van het vorige nu-metalgeluid.[4] Warner Bros. Records kondigde officieel aan dat de bands derde studioalbum, genaamd Minutes to Midnight, op 15 mei 2007 zou worden uitgebracht.[1] Na veertien maanden werken aan het album, koos de band ervoor vijf van de oorspronkelijke zeventien tracks te schrappen.[18]

Linkin Park tijdens een concert in Praag, Tsjechië (2007)

Minutes to Midnight werd in de eerste week ruim 622.000 keer verkocht, wat het een van de grootste debuten maakte van die jaren.[1] Leadsingle "What I've Done" werd op 2 april uitgebracht en topte de Billboard Mainstreem Rock Tracks en Modern Rock Tracks.[20] De band toerde na het uitkomen van het album door Europa ter promotie en speelde onder andere ook op Pinkpop 2007. Ook speelde de band op Live Earth. "Bleed It Out", "Shadow of the Day" en "Given Up" werden op single uitgebracht. Ook werd de vierde Projekt Revolution toer gehouden. De band was de best verkopende rockband in 2007, met zes miljoen exemplaren wereldwijd.[21] In oktober en november hielden ze de Australazië-toer om rond de jaarwisseling een kleine pauze in te lassen. Midden januari 2008 is de band begonnen aan een Europese toer. In februari pakte de band het toeren weer op in de Verenigde Staten met een reeks van 19 concerten, waarvan twee zijn afgelast vanwege de ziekte van Bennington. Bennington vermeldde dat de band een opvolger heeft gepland, waar ze tijdens het toeren inspiratie gaan opdoen. De band hield een pauze van enkele maanden, waarin ze de videoclip voor de laatste single "Leave Out All the Rest" van het album opnamen en uitbrachten. Ook waren ze te zien in de videoclip van Busta Rhymes' "We Made It". waar ze ook een bijdrage in leveren. In juni begonnen ze aan een Europese toer, waarna ze de Verenigde Staten aandeden. Begin oktober blesseerde Bennington zijn rug, waardoor de benefiettoer in China en Taiwan voor de slachtoffers van de aardbeving in Sichuan in mei 2008 moest worden afgelast. Eind november bracht de band nog een live CD/DVD uit van het concert in Milton Keynes, Londen: Road to Revolution: Live at Milton Keynes. Een live versie van "Leave Out All the Rest" werd als promosingle gebruikt.

Andere projecten en liefdadigheidswerk (2008—2010)

De band begon eind 2008 langzaam aan met het schrijven van muziek, maar schreef ondertussen ook het nummer "New Divide", dat als leadsingle van de Transformersfilm Transformers: Revenge of the Fallen soundtrack werd uitgebracht en werkte met Hans Zimmer en Steve Jablonsky aan de score.[22] Deze deed het goed in de Verenigde Staten door met de zesde plek de hoogste notering na "In the End" te halen en was internationaal een van Linkin Park's best presterende singles.

In de zomer toerde de band in Europa en Azië waar Benningtons soloproject Dead by Sunrise ook enkele optredens gaf en in januari 2010 bracht Music for Relief het compilatiealbum Download to Donate for Haïti uit, waar de donaties naar de slachtoffers van de aardbeving in Haïti gingen. Een nieuw nummer van de band, genaamd Not Alone, stond ook op het album. In een groot gedeelte van 2009 werd er ook gewerkt aan het eigen videospel 8-Bit Rebellion!, dat eind april 2010 voor onder andere de iPhone op download beschikbaar werd. Het vrij te spelen Blackbirds werd in juni ter download beschikbaar gesteld.

Het vierde album: A Thousand Suns (2010—heden)

Tijdens het toeren in 2008, begon de band met het schrijven van nieuw materiaal en het opnemen van demo's en in november van dat jaar doken ze de studio's weer in voor de opnames van het vierde studioalbum. Met het album wil de band een nieuwe stijl in gaan en noemde het niets als Hybrid Theory en niets als Minutes to Midnight. Shinoda noemde enkele demo's van het album, dat mogelijk een conceptalbum zal worden, "uitdagender en experimenteler"[23]. In mei kwamen de eerste tekenen dat het album in de afrondende fase was en in juni verschenen persberichten waarbij een releasedatum in september werd genoemd. Op 8 juli werd bekendgemaakt dat het vierde album A Thousand Suns op 14 september 2010 uitgebracht zal worden met de op 2 augustus uitgebrachte The Catalyst als leadsingle.[1]

Sideprojecten

Fort Minor

MTV Thailand interviewt Mike Shinoda in 2006.
Zie Fort Minor voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 2005 kwam Mike Shinoda op het idee om een soloalbum te maken met zijn vrienden met, in tegenstelling tot Linkin Park, de nadruk op hiphop. In een interview met een Engelse radiozender geeft Mike Shinoda aan dat hij al langer met het idee liep. Bij Linkin Park was het vooral de rockkant dat heerste, waardoor hij zich minder op hiphop kon richten. Met het sideproject keerde Shinoda terug naar zijn muzikale roots.

Shinoda en zijn vrienden gaan onder de naam Fort Minor en zijn debuutalbum heet The Rising Tied. Pukkelpop en Lowlands waren de eerste live optredens van Fort Minor. "Petrified" kwam uit als debuutsingle in de Verenigde Staten en in Eurazië het meer melodieuze "Believe Me". Fort Minor kreeg bekendheid door de hitsingle "Where'd You Go", waaraan ook Holly Brook en Jonah Matranga meedoen. De stijl van Shinoda en zijn vrienden kenmerkt zich door de vele samples (van piano tot strijkorkesten) en zang van Shinoda zelf.

Dead by Sunrise

Zie Dead by Sunrise voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Ook zanger Chester Bennington was bezig met een soloproject en heeft hiervoor de hulp ingeroepen van enkele leden van Julien-K en producer Howard Benson. Het album van het project, Out of Ashes kwam in de herfst van 2009 uit en heeft Crawl Back In als leadsingle.[24] Stilistisch en thematisch gaat het nummer een meer duistere kant in bij Linkin Park. Op het album heeft hij ervaringen als drugsverslavingen en het uit elkaar gaan van relaties.

Linkin Park Underground

In november 2001, na het grote succes met "In the End", kwam een vriendin van de band met het idee een fanclub te starten. Zo ontstond de Linkin Park Underground. Door elk jaar een bedrag te betalen wordt men lid en krijgt men een pakket met een T-shirt, een cd en wat goodies zoals stickers en posters. Bovendien krijgt men een LPU-e-mailadres dat je zelf kunt kiezen en korting op Linkin Park Merchandise. Als lid van de Linkin Park Underground maakt men kans op meet & greets met de band.

Elk jaar komt er een nieuwe editie van de Linkin Park Underground, met een nieuwe website, nieuwe goodies en een nieuwe cd. Aan het begin van de Underground bracht de band vooral b-kanten en remixen uit. In de latere EP's zaten er meer live-tracks op, waarbij de vijfde editie en de zevende editie volledig uit livenummers bestonden. Dit tot onvrede bij de fans. De band beloofde een achtste editie zonder livenummers. De cd bestond uiteindelijk uit "cookies", korte humoristische nummers die tijdens het opnemen van albums worden opgenomen. De negende editie bestond uit seeds (demo's) van nummers en een nieuw nummer dat tijdens het opnemen van Minutes to Midnight is opgenomen.

Midden 2010 werd een herstructuering bekend gemaakt door de vele kritieken op de lage exclusiviteitsgraad van de club. De jaarlijkse ep moest speciaal gekocht worden op een alleen voor leden beschikbare webstore. Nieuwe leden kregen een nieuw nummer, een demo uit 2008, en ook werd bekend dat de ep uit 2010 opnieuw uit demo's zou bestaan.

Stijl

Muzikaal

De stijl van de twee albums Hybrid Theory en Meteora wordt beschreven als met elektronica beïnvloede nu metal.[25] De albums bevatten invloeden uit zowel het nu-metalgenre als de raprock. Ook worden er elementen uit de hiphop en de alternatieve rock gebruikt. Daarnaast wordt er ook gebruik gemaakt van muziekprogrammering en synthesizers. Reanimation, het remixalbum, is een uitzondering door het scala artiesten uit de rapscene die meewerkten en het album een hiphopuitstraling gaven, hoewel de rockelementen nog steeds duidelijk aanwezig waren. Na de eerste plaat gebruikte de band meer elektronica-effecten, dat op Meteora goed te horen is. Dit album is een mengsel van het nu-metal geluid, rapcore en een aantal nieuwe effecten waaronder de Shakuhachi (een Japanse fluit uit bamboe) en verschillende andere instrumenten.[5] Het nummer dat totaal anders klonk was "Breaking the Habit", een nummer zonder de vocalen van Shinoda, zonder gitaardistortie en met accenten op de bas, de drums en de synthesizer.

Op Minutes to Midnight wilde de band een andere richting op. Het was makkelijk voor ons het na te doen, het was makkelijk voor anderen het na te doen, aldus Shinoda.[26] Ze experimenteerden met verschillende geluiden, verschillende instrumenten en maakten een album bestaande uit verschillende genres, waaronder alternatieve metal en skarock. Shinoda rapt op slechts twee nummers en het is bovendien het eerste album dat gitaarsolo's bevat. De verdrijving van de rapcore/numetal-stijl ging verder op A Thousand Suns, dat beschreven wordt als elektronischer en experimenteler.

De band werkt bij het maken van nummers met Pro Tools en maakte ter promotie van een nieuwe editie een door postrock beïnvloed nummer getiteld "Lockjaw". Op het nummer "New Divide" ging de band verder met de elektronica (vooral op de brug) en maakte een nummer uit het synthrockgenre.

Verder heeft de band veel samengewerkt. Naast de artiesten op Reanimation (Black Thought, Jonathan Davis, Aaron Lewis) sloeg de band de handen ineen met rappers Jay-Z en Busta Rhymes, waarbij de tracks het typische raprockgeluid kregen.

Vocalisten

De nummers van Linkin Park bestaan meestal uit vocale samenwerkingen van Shinoda (links) en Bennington (rechts).

Linkin Park's gebruik van twee verschillende vocalisten is een groot gedeelte van hun muziek geworden. Bennington staat bekend om zijn gegrom en geschreeuw zoals dat wordt gedaan in de metalwereld, terwijl hij ook vaak melodisch zingt. Volgens Hit Paraders staat hij op de 46e plaats van "Heavy Metal's All-Time Top 100 Vocalists"[27]

Shinoda is de MC van de band; hij neemt de raps voor zijn rekening. Daarnaast doet hij ook de achtergrondzang tijdens concerten, maar ook op albums (bewerkt en gelaagd onder Bennington's vocalen). Op Minutes to Midnight heeft hij de leadzang op twee tracks en zingt hij ook de harmonieën samen met alle andere bandleden op "Hands Held High". Hij staat op de 72ste plek op de lijst van "Heavy Metal's All-Time Top 100 Vocalists"[27].

Thema's

De lyrische thema's die de band gebruikt gaan meestal over gevoelens, conflicten in relaties, innerlijke problemen en bepaalde gebeurtenissen uit de levens van de bandleden. Op het album Minutes to Midnight begaf de band zich ook op het politieke vlak: in het nummer "Hands Held High" levert Shinoda kritiek op de Irakoorlog en op het slotnummer "The Little Things Give You Away", waar verwezen wordt naar het laat te hulpschieten van president Bush na orkaan Katrina.

De band staat bekend om het feit dat zij geen vloekwoorden gebruikten, terwijl dat wel bij de meeste nu-metalbands het geval is. Minutes to Midnight verkreeg echter het "Parental Advisory"-label vanwege enkele vloekwoorden. De EP Hybrid Theory EP bevatte daarentegen ook gevloek, maar dit album is nooit major uitgebracht.

Kritiek

Gitarist Brad Delson werd bekritiseerd omdat hij op de eerste twee albums niet soleerde. Op het derde album, deed hij dit wel.

Het eerste album Hybrid Theory kreeg positieve kritieken vanwege zijn stijl. Opvolger Meteora ging door met die stijl, waardoor het een kopie leek van de band's debuut. Vooral de structuur van twee rapcoupletten, met na elk couplet een zangrefrein gevolgd door een zangbrug en opnieuw het refrein werd bekritiseerd. Verder kreeg de band kritiek vanuit de metalwereld voor hun popversie van het nu-metalgeluid en het brengen van dit genre in de mainstream.

Minutes to Midnight werd bekritiseerd vanwege het feit dat het minder stevig was dan de vorigen. Aan de andere kant wordt de verscheidenheid aan stijlen weer geprezen. Critici merkten de gelijkenissen op, qua beat en tempo, tussen de single "Shadow of the Day" en U2's "With or Without You".

Bandleden

Huidig

Lid Studio Live Duur
Chester Bennington vocalen, piano vocalen, ritmisch gitaar 1998—heden
Rob Bourdon drums, percussie, piano drums, percussie 1996—heden
Brad Delson leadgitaar, productie, piano leadgitaar, basgitaar, synthesizer, percussie 1996—heden
Dave "Phoenix" Farrell basgitarist, cello basgitaar, cello 1996-1999, 2001—heden
Joe Hahn draaitafels, samples, beats draaitafels, samples, beats 1996—heden
Mike Shinoda emcee, vocalen, keyboards, piano, samples, ritmische gitaar, productie, schrijver emcee, vocalen, keyboards, samples, ritmische gitaar 1996—heden

Voormalig

Stand-ins

  • Scott Koziol — basgitarist (1999—2001) Stand-in basgitaar speler op Hybrid Theory. Nam "One Step Closer" op en is in de video te zien.
  • Kyle Christener — (1998—1999) Stand-in basgitarist tijdens de absentie van Phoenix tijdens Hybrid Theory EP.

Tijdlijn

Videografie

Discografie

Zie Discografie van Linkin Park voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Hybrid Theory EP 1999 -
Hybrid Theory 24-10-2000 03-03-2001 13 83 Platina[28]
Reanimation 30-07-2002 10-08-2002 4 18 Goud
Meteora 25-03-2003 29-03-2003 2 44 Goud
Live in Texas 18-11-2003 29-11-2003 43 19 Livealbum
Collision Course 26-11-2004 04-12-2004 9 31 met Jay-Z
Minutes to Midnight 14-11-2007 19-05-2007 2 22 Goud
Road to Revolution: Live at Milton Keynes 21-11-2008 29-11-2008 54 10
Songs from the Underground 31-07-2009 -
LP Underground - Demos 05-02-2010 -
A Thousand Suns 14-09-2010 18-09-2010 7 6*
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Hybrid Theory 2000 17-03-2001 3 77 2× Platina [29]
Reanimation 2002 10-08-2002 12 8
Meteora 2003 05-04-2003 1(2wk) 42 Goud[30]
Live in Texas 2003 06-12-2003 25 15 Livealbum
Collision Course 2004 11-12-2004 19 25 met Jay-Z
Minutes to Midnight 2007 19-05-2007 2 39 Goud[31]
Road to Revolution: Live at Milton Keynes 2008 29-11-2008 47 12
A Thousand Suns 2010 18-09-2010 2 6*

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
One Step Closer 12-2000 03-03-2001 tip3 - #57 in Single Top 100
Papercut 28-08-2001 - #39 in Single Top 100
In the End 24-09-2001 24-11-2001 5 19 #11 in Single Top 100
Crawling 28-04-2002 30-03-2002 tip5 - #45 in Single Top 100
Pts.OF.Athrty 19-07-2003 20-07-2002 tip12 - #54 in Single Top 100
Somewhere I Belong 25-02-2003 22-03-2003 16 6 #14 in Single Top 100
Faint 10-06-2003 05-07-2003 40 2 #20 in Single Top 100
Numb 19-09-2003 30-08-2003 tip13 - #82 in Single Top 100
From the Inside 21-01-2004 -
Lying from You 2004 -
Breaking the Habit 21-05-2004 03-07-2004 19 9 #41 in Single Top 100
Numb/Encore 03-12-2004 11-12-2004 5 16 met Jay-Z / #5 in Single Top 100 / Alarmschijf
What I've Done 02-04-2007 05-05-2007 26 7 #28 in Single Top 100
Bleed It Out 10-08-2007 11-08-2007 tip11 - #79 in Single Top 100
Shadow of the Day 23-11-2007 08-12-2007 tip10 -
Given Up 28-03-2008 -
We Made It 27-06-2008 - met Busta Rhymes
Leave Out All the Rest 07-07-2008 14-06-2008 tip5 -
Leave Out All the Rest (Live) 03-11-2008 -
New Divide 18-05-2009 20-06-2009 23 8 #68 in Single Top 100 / Alarmschijf
The Catalyst 02-08-2010 14-08-2010 tip17 - #95 in Single Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
In the End 2001 01-12-2001 12 19
Crawling 2001 30-06-2001 25 16
Somewhere I Belong 2003 05-04-2003 33 7
Faint 2003 05-07-2003 44 2
Numb 2003 04-10-2003 48 1
Numb/Encore 2004 18-12-2004 7 19 met Jay-Z
What I've Done 2007 05-05-2007 26 12
Bleed It Out 2007 18-08-2007 tip22 -
Shadow of the Day 2007 17-11-2007 tip2 -
New Divide 2009 23-05-2009 tip1 -
The Catalyst 2010 18-09-2010 tip6 -

Nominaties en prijzen

Zie Lijst van prijzen en nominaties ontvangen door Linkin Park voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Nominaties

De belangrijkste nominaties:

Jaar Categorie Award
2001 Best Direction in a Video - "Crawling" MTV Video Music Awards
Best Rock Video - "Crawling"
2002 Video of the Year - "In the End"
Best Group Video - "In the End"
Best Rock Album - Hybrid Theory De Grammy's
2003 Best Rock Instrumental Performance - "Session"
Favorite Alternative Artist American Music Awards
Favorite Pop/Rock Band, Duo, or Group
2007 Editing in a Video - Igor Kovalik - "What I've Done" MTV Video Music Awards
Best Director - Joe Hahn for "What I've Done"
Best Group
Favorite Pop/Rock Band, Duo, or Group American Music Awards
Favorite album - Minutes to Midnight
2008 Best Direction In A Video - Joe Hahn - "Shadow of the Day" MTV Video Music Awards
Best Special Effects In A Video - "Bleed It Out"

Prijzen

De belangrijkste gewonnen prijzen:

Jaar Categorie Award
2002 Best Hard Rock Performance - "Crawling" De Grammy's
Best Rock Video – "In the End" MTV Video Music Awards
Beste Internationale Rockgroep TMF Awards
2003 Best Rock Video – "Somewhere I Belong" MTV Video Music Awards
Viewer's Choice - "Breaking the Habit"
Best Rock Group World Music Awards
2006 Best Rap/Sung Collaboration - "Numb/Encore" De Grammy's
2007 Best Band MTV Europe Music Awards
2008 Favourite International Artist of Asia MTV Asia Music Awards
Best Rock Video - "Shadow of the Day" MTV Video Music Awards
Favourite Alternative Rock Artist American Music Awards
2009 Best Rock World Stage Performance MTV Europe Music Awards
Best World Stage Performance

Fotogalerij

Externe links

Commons heeft mediabestanden op de pagina Linkin Park.
Etalagester Dit artikel is opgenomen in de etalage.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Linkin_Park&oldid=23028775"