PDC World Darts Championship

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf World Darts Championship)
PDC World Darts Championship
PDC World Darts Championship
Toernooi-informatie
Plaats Alexandra Palace (Ally Pally)
Locatie Londen
Land Vlag van Engeland Engeland
Opgericht 1994
Organisatie(s) PDC
Systeem Sets
Prijzengeld £2.500.000 (2020)[1]
Maand(en) gespeeld december/januari
Titelhouder
Vlag van Engeland Luke Humphries (1e titel)
Portaal  Portaalicoon   Darten
PDC-televisietoernooien
World Darts Championship
UK Open
World Matchplay
World Grand Prix
Premier League
Grand Slam of Darts
European Darts Championship
Players Championship Finals
World Cup of Darts
The Masters
World Series of Darts Finals
Champions League of Darts

Het PDC World Darts Championship is een internationaal dartstoernooi, dat jaarlijks sinds 1994 wordt gehouden. De WDC kan worden gezien als het wereldkampioenschap van de PDC, een van de twee dartsbonden in de wereld. Het prestigieuze toernooi start traditioneel eind december en eindigt begin januari. Het toernooi kent de grootste prijzenpot van alle dartstoernooien ter wereld, anno 2020 in totaal £2.500.000 waarvan £500.000 voor de eindwinnaar. Het toernooi wordt in Engeland gehouden; tot en met 2007 in de Circus Tavern in Purfleet en sindsdien in Alexandra Palace in Londen. Tijdens de kerstdagen wordt er niet gespeeld, zodat ook de darters deze kunnen vieren. Sinds 2006 zijn geleidelijk nagenoeg alle toonaangevende spelers overgestapt naar de PDC, waardoor het PDC WK nu als het enige echte wereldkampioenschap voor profs wordt gezien. Ondanks dat de WDF (overgenomen van de BDO) ook nog een 'WK' organiseert (vroeger bekend als The Embassy), is dit te beschouwen als een WK voor semi-profs en amateurs, aangezien op een enkeling na de top 32 een 'normale baan' heeft. Dit in tegenstelling tot de PDC waar de top 50 bestaat uit louter profs.

Phil Taylor domineerde vanaf de eerste uitgave in 1994 het Ladbrokes World Darts Championship: Taylor stond vanaf 1994 tot en met 2007 elke keer in de finale en won het toernooi in die tijd elf keer. In 2008 werd hij uitgeschakeld in de kwartfinale door Wayne Mardle. Na weer tweemaal te hebben gewonnen in 2009 en 2010, werd hij in 2011 opnieuw in de kwartfinales uitgeschakeld, dit keer door Mark Webster. Daarna werd hij in 2012 in de tweede ronde uitgeschakeld door Dave Chisnall. In 2013 won hij voor de veertiende keer, maar in 2014 werd hij opnieuw uitgeschakeld in de tweede ronde, dit keer door Michael Smith.

Vanaf de editie van 2019 telt het toernooi 96 deelnemers. Dit is gedaan om de deelname van internationale darters te bevorderen.

In 2010 kregen de vrouwen hun eigen PDC Wereldkampioenschap. Dit heette Women's World Darts Championship. Het werd één jaar gehouden in de Empress Ballroom in Blackpool. De enige winnaar was Stacy Bromberg uit de Verenigde Staten. Na Gayl King in 2001 namen er in 2019 weer voor het eerst vrouwen deel aan het (voormalige) mannentoernooi. Zowel Lisa Ashton als Anastasia Dobromyslova verloor in de eerste ronde. Ook in 2020 namen er twee vrouwen deel. Mikuru Suzuki verloor nipt in de eerste ronde. Fallon Sherrock schreef geschiedenis door haar partij tegen Ted Evetts te winnen en daarmee de eerste vrouw te zijn die op een wereldkampioenschap van een man heeft gewonnen. Ze zorgde voor een grotere verrassing door in de tweede ronde de als elfde geplaatste Mensur Suljović te verslaan.

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Winnaar (gemiddelde in finale) T Sets Runner-up (gemiddelde in finale) Sponsors Prijzenpot Plaats
Totaal Winnaar Runner-up
1994 Vlag van Engeland Dennis Priestley (94,37) 1ste 6 – 1 Vlag van Engeland Phil Taylor (90,62) Skol £ 64.000 £ 16.000 £ 8.000 Circus Tavern,
Purfleet
1995 Vlag van Engeland Phil Taylor (94,11) 1ste 6 – 2 Vlag van Engeland Rod Harrington (87,15) Proton Cars £ 55.000 £ 12.000 £ 6.000
1996 Vlag van Engeland Phil Taylor (98,52) 2de 6 – 4 Vlag van Engeland Dennis Priestley (101,49) Vernons £ 61.000 £ 14.000 £ 7.000
1997 Vlag van Engeland Phil Taylor (100,92) 3de 6 – 3 Vlag van Engeland Dennis Priestley (98,78) Red Band £ 98.000 £ 45.000 £ 10.000
1998 Vlag van Engeland Phil Taylor (103,98) 4de 6 – 0 Vlag van Engeland Dennis Priestley (90,75) Skol £ 71.000 £ 20.000
1999 Vlag van Engeland Phil Taylor (97,11) 5de 6 – 2 Vlag van Engeland Peter Manley (93,63) £ 104.000 £ 30.000 £ 16.000
2000 Vlag van Engeland Phil Taylor (94,42) 6de 7 – 3 Vlag van Engeland Dennis Priestley (91,80) £ 110.000 £ 31.000 £ 16.400
2001 Vlag van Engeland Phil Taylor (107,46) 7de 7 – 0 Vlag van Canada John Part (92,58) £ 124.000 £ 33.000 £ 18.000
2002 Vlag van Engeland Phil Taylor (98,47) 8ste 7 – 0 Vlag van Engeland Peter Manley (91,35) £ 200.000 £ 50.000 £ 25.000
2003 Vlag van Canada John Part (96,87) 1ste 7 – 6 Vlag van Engeland Phil Taylor (99,98) Ladbrokes
2004 Vlag van Engeland Phil Taylor (96,03) 9de 7 – 6 Vlag van Engeland Kevin Painter (90,48) £ 256.000
2005 Vlag van Engeland Phil Taylor (96,14) 10de 7 – 4 Vlag van Engeland Mark Dudbridge (90,66) £ 300.000 £ 60.000 £ 30.000
2006 Vlag van Engeland Phil Taylor (106,74) 11de 7 – 0 Vlag van Engeland Peter Manley (91,72) £ 500.000 £ 100.000 £ 50.000
2007 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld (100,93) 1ste 7 – 6 Vlag van Engeland Phil Taylor (100,86)
2008 Vlag van Canada John Part (92,86) 2de 7 – 2 Vlag van Engeland Kirk Shepherd (85,10) £ 589.000 Alexandra Palace,
Londen
2009 Vlag van Engeland Phil Taylor (110,94) 12de 7 – 1 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld (101,18) £ 724.000 £ 125.000 £ 60.000
2010 Vlag van Engeland Phil Taylor (104,38) 13de 7 – 3 Vlag van Australië Simon Whitlock (100,51) £ 868.000 £ 150.000
2011 Vlag van Engeland Adrian Lewis (99,40) 1ste 7 – 5 Vlag van Schotland Gary Anderson (99,41) £ 1.000.000 £ 200.000 £ 100.000
2012 Vlag van Engeland Adrian Lewis (93,06) 2de 7 – 3 Vlag van Engeland Andy Hamilton (90,83)
2013 Vlag van Engeland Phil Taylor (103,04) 14de 7 – 4 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (100,66)
2014 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (100,10) 1ste 7 – 4 Vlag van Schotland Peter Wright (95,71) £ 1.050.000 £ 250.000
2015 Vlag van Schotland Gary Anderson (97,68) 1ste 7 – 6 Vlag van Engeland Phil Taylor (100,69) William Hill £ 1.250.000 £ 120.000
2016 Vlag van Schotland Gary Anderson (99,26) 2de 7 – 5 Vlag van Engeland Adrian Lewis (100,23) £ 1.500.000 £ 300.000 £ 150.000
2017 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (107,79) 2de 7 – 3 Vlag van Schotland Gary Anderson (104,93) £ 1.650.000 £ 350.000 £ 160.000
2018 Vlag van Engeland Rob Cross (107,67) 1ste 7 – 2 Vlag van Engeland Phil Taylor (102,26) £ 1.800.000 £ 400.000 £ 170.000
2019 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (107,68) 3de 7 – 3 Vlag van Engeland Michael Smith (95,29) £ 2.500.000 £ 500.000 £ 200.000
2020 Vlag van Schotland Peter Wright (102,79) 1ste 7 – 3 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (102,88)
2021 Vlag van Wales Gerwyn Price (100,08) 1ste 7 – 3 Vlag van Schotland Gary Anderson (94,25)
2022 Vlag van Schotland Peter Wright (98,34) 2de 7 – 5 Vlag van Engeland Michael Smith (99,22)
2023 Vlag van Engeland Michael Smith (100,87) 1ste 7 – 4 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (99,58) Cazoo
2024 Vlag van Engeland Luke Humphries (103,67) 1ste 7 – 4 Vlag van Engeland Luke Littler (101,13) Paddy Power
2025

Finalisten[bewerken | brontekst bewerken]

Speler Gewonnen Runner-up
Vlag van Engeland Phil Taylor 14 5
Vlag van Nederland Michael van Gerwen 3 3
Vlag van Schotland Gary Anderson 2 3
Vlag van Schotland Peter Wright 2 1
Vlag van Canada John Part 2 1
Vlag van Engeland Adrian Lewis 2 1
Vlag van Engeland Dennis Priestley 1 4
Vlag van Engeland Michael Smith 1 2
Vlag van Nederland Raymond van Barneveld 1 1
Vlag van Engeland Rob Cross 1 0
Vlag van Wales Gerwyn Price 1 0
Vlag van Engeland Luke Humphries 1 0
Vlag van Engeland Peter Manley 0 3
Vlag van Engeland Mark Dudbridge 0 1
Vlag van Engeland Rod Harrington 0 1
Vlag van Engeland Kevin Painter 0 1
Vlag van Engeland Kirk Shepherd 0 1
Vlag van Australië Simon Whitlock 0 1
Vlag van Engeland Andy Hamilton 0 1
Vlag van Engeland Luke Littler 0 1

Per land[bewerken | brontekst bewerken]

Land Gewonnen Runner up
Vlag van Engeland Engeland 20 21
Vlag van Schotland Schotland 4 4
Vlag van Nederland Nederland 4 4
Vlag van Canada Canada 2 1
Vlag van Wales Wales 1 0
Vlag van Australië Australië 0 1

Nine-dart finishes[bewerken | brontekst bewerken]

Speler Jaar Ronde Resultaat Tegenstander
Vlag van Nederland Raymond van Barneveld 2009 Kwartfinale Gewonnen Vlag van Nederland Jelle Klaasen
Vlag van Nederland Raymond van Barneveld 2010 2e ronde Gewonnen Vlag van Noord-Ierland Brendan Dolan
Vlag van Engeland Adrian Lewis 2011 Finale Gewonnen Vlag van Schotland Gary Anderson
Vlag van Engeland Dean Winstanley 2013 2e ronde Verloren Vlag van Nederland Vincent van der Voort
Vlag van Nederland Michael van Gerwen Halve finale Gewonnen Vlag van Engeland James Wade
Vlag van Engeland Terry Jenkins 2014 1e ronde Verloren Vlag van Denemarken Per Laursen
Vlag van Australië Kyle Anderson 1e ronde Verloren Vlag van Engeland Ian White
Vlag van Engeland Adrian Lewis 2015 3e ronde Verloren Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
Vlag van Schotland Gary Anderson 2016 Halve finale Gewonnen Vlag van Nederland Jelle Klaasen
Vlag van Engeland James Wade 2021 3e ronde Verloren Vlag van Engeland Stephen Bunting
Vlag van Schotland William Borland 2022 1e ronde Gewonnen Vlag van Engeland Bradley Brooks
Vlag van Litouwen Darius Labanauskas 1e ronde Verloren Vlag van België Mike De Decker
Vlag van Wales Gerwyn Price Kwartfinale Verloren Vlag van Engeland Michael Smith
Vlag van Engeland Michael Smith 2023 Finale Gewonnen Vlag van Nederland Michael van Gerwen

Winnaars PDC Women's World Darts Championship[bewerken | brontekst bewerken]

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Winnaar (gemiddelde in finale) T Sets Runner-up (gemiddelde in finale) Sponsors Prijzenpot Plaats
Totaal Winnaar Runner-up
2010 Vlag van Verenigde Staten Stacy Bromberg (65,60) 1ste 6 – 5 Vlag van Engeland Tricia Wright (63,27) Unicorn £ 30.000 £ 10.000 £ 5.000 Empress Ballroom
Blackpool

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]