Huize Babberich

Huize Babberich
	Hoofdgebouw
Locatie	Zevenaar, Nederland
Algemeen
Kasteeltype	Compact zaal(toren)kasteel
Bouwmateriaal	baksteen
Gebouwd in	voor 1363
Herbouwd in	18e eeuw
Monumentnummer	519886
Bijzonderheden	Verbonden aan legende

Huize Babberich of Halsaf is een landhuis ten zuidoosten van het Zevenaar in De Liemers, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Het huis wordt in akten uit 1363 en 1380 vermeld en stamt mogelijk uit de 14e eeuw. Het is onbekend wie de stichter was van dit kasteel. In 1380 werd door Mechteld van Gelre, hertoginweduwe van Kleef, het kasteel overgedragen aan Ernst Momm. Na de familie Momm, die het kasteel meer dan twee eeuwen bezat, kwam het in handen van verschillende eigenaren en families. In de Tachtigjarige Oorlog gebruikt Prins Maurits het kasteel als blokhuis in zijn Staats-Spaanse Linies tegen de Spanjaarden. Huze Babberich, oorspronkelijk een middeleeuws kasteel, compleet met ophaalbrug, is in de 18e eeuw afgebroken en vervangen door een landhuis.

In 1784 werd het huis in opdracht van Johan Philip de Nerée gekocht door Palick Jurriaan van Heerde van Camphuysen. Het huis met bijbehorende landerijen behoorde tot 2004 toe aan de familie De Nerée tot Babberich.

Een van de adellijke rechten van Halsaf was de duivenvlucht. Op het landgoed is nog een duiventoren aanwezig uit 1785.

Het landgoed is voor bezoekers toegankelijk; het huis kan worden bezocht.

Sage[bewerken | brontekst bewerken]

Huize Babberich staat ook bekend als Halsaf. Een sage verklaart hoe het kasteel aan die naam komt.

De dienstmeid was 's avonds alleen in het kasteel aanwezig. Een groep van zeven rovers vroegen die avond om binnengelaten te worden. De meid legt uit dat ze niet allemaal tegelijk naar binnen kunnen komen, maar een voor een mogen ze door een opening aan de zijkant van het kasteel naar binnen. Zodra de rovers, hun hoofd door de kleine opening naar binnen steken hakt de dienstmeid het hoofd er met een zwaard af, een voor een, op een na. Zo weet ze de roof in het kasteel te voorkomen. Later werd de dienstmaagd uitgenodigd door een knappe jongeman voor een ritje met zijn koets over de heide van Babberich. Toen zijn pruik afwaaide herkende de dienstmaagd hem als laatste rover en gooide hem van de koets af. De laatste rover viel voor de wielen van de koets, en was op slag dood.

Het verhaal gaat dat de dienstmeid nog altijd waakt over het kasteel en haar bewoners.

De naam Halsaf is al lang in gebruik en staat bijvoorbeeld als Hals af onder een prent uit 1745.