Junior Eurovisiesongfestival

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Junior Eurovisiesongfestival
Genre muziek
Presentatie verschilt per jaar
Land van oorsprong leden van de EBU
Taal Engels en Frans
Uitzendingen
Start 2003
Afleveringen 20
Netwerk of omroep televisie
radio
internet
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Eurovisiesongfestival

Het Junior Eurovisiesongfestival (Engels: Junior Eurovision Song Contest, Frans: Concours Eurovision de la Chanson Junior) is sinds 15 november 2003 een jaarlijkse presentatie en competitie van liedjes, gezongen door kinderen van tien tot vijftien jaar, in de beginjaren al vanaf acht jaar. De deelnemende kinderen vertegenwoordigen landen die lid zijn van de EBU.

Het festival, eigenlijk een concours, wordt uitgezonden op televisie door heel Europa en ook daarbuiten. Ook op het internet is het festival te volgen. Aan het Junior Songfestival kan ieder actief EBU-lid meedoen, waardoor ook landen buiten het werelddeel Europa (met name in het Midden-Oosten) die mogelijkheid krijgen. Het gaat hier om Algerije, Cyprus, Egypte, Israël, Jordanië, Libanon, Libië, Marokko, Syrië en Tunesië. In tegenstelling tot het Eurovisiesongfestival wordt dit festival het jaar nadien niet noodzakelijkerwijs georganiseerd door het winnende land.

Tot 2013 moest elk lied minstens 2 minuten 30 seconden en hoogstens 2 minuten 45 seconden duren. In 2014 werd het maximum opgetrokken tot 3 minuten, dezelfde standaard als bij het Eurovisiesongfestival. De punten (evenveel van elk deelnemend land, telkens verdeeld onder andere landen) worden telkens voor de helft gekozen door de telestemmers en voor de andere helft door een professionele vakjury. Bij technische problemen met het telestemmen in een land wordt het ganse puntentotaal bepaald door de jury van dat land. Daarnaast was er ook een tijdlang een kinderjury, met kinderen uit alle deelnemende landen, die punten mocht uitreiken. Van 2005 tot en met 2015 kreeg elk land bij de start van de puntentelling 12 punten, om nulpunters te voorkomen.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Ksenia Sitnik zorgde voor de eerste overwinning voor Wit-Rusland in 2005 met My vmeste

Het Junior Eurovisiesongfestival komt voort uit de De unges Melodi Grand Prix, een Scandinavisch festival dat in 2000 ontstond in Denemarken, waar de liedjeswedstrijd voor kinderen diende als opwarmer voor het Eurovisiesongfestival. In 2002 deden ook Zweden en Noorwegen mee aan de tot Melodi Grand Prix Nordic omgedoopte wedstrijd; elk land streed met drie liedjes voor de eer. Op initiatief van de EBU werden vervolgens zestien Europese landen uitgenodigd om deel te nemen aan het allereerste Junior Eurovisiesongfestival.

Vanaf 2003 wordt het Junior Eurovisiesongfestival jaarlijks georganiseerd. De eerste editie werd georganiseerd in 2003 in Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken, waar het concept ontstaan is. In 2004 was het de bedoeling dat Manchester de organisatie op zich zou nemen, maar het Verenigd Koninkrijk haakte af, waarna Lillehammer (Noorwegen) insprong als gastheer. Om zulke problemen in de toekomst te vermijden, werd beslist dat landen zich kandidaat moesten stellen voor de organisatie. Zo werd België het eerste land dat de organisatie van het festival formeel toegezegd kreeg. Hasselt organiseerde het Junior Eurovisiesongfestival 2005, het eerste op Belgische bodem sinds het Eurovisiesongfestival 1987. In 2007 was het Nederlandse Rotterdam aan de beurt. In 2012 organiseerde Nederland het voor de tweede maal, dit keer in Amsterdam.

Ralf Mackenbach, de winnaar in 2009 met Click clack

De eerste editie werd gewonnen door Kroatië. Dino Jelušić wist Europa te bekoren met Ti si moja prva ljubav. Ralf Mackenbach zorgde in 2009 voor de enige Nederlandse overwinning. Doorheen de jaren wisten Frankrijk en Georgië het festival reeds drie keer te winnen.

Stemprocedure[bewerken | brontekst bewerken]

De stemming gebeurt op dezelfde wijze als bij het volwassen Eurovisiesongfestival. De winnaar wordt bepaald door het geven van punten door ieder deelnemend land: 1 tot en met 8, 10 en 12 punten aan hun tien favoriete liedjes. In elk land kan de kijker via televoting, telefonisch of via sms, stemmen op zijn of haar favoriete nummer. De punten van de kijker tellen voor de helft mee in de eindafrekening van het land. De andere helft wordt bepaald door de nationale vakjury. Deelnemende landen mogen niet op zichzelf stemmen.

Aantal overwinningen en georganiseerde festivals[bewerken | brontekst bewerken]

Aantal overwinningen per land

Frankrijk en Georgië zijn recordhouder met elk drie overwinningen. De regel uit het gewone Eurovisiesongfestival dat het winnende land na een winst het festival het jaar daarop moet organiseren, geldt niet voor het Junior Eurovisiesongfestival, maar het land dat gewonnen heeft krijgt toch voorrang op andere landen om het festival van het volgende jaar te organiseren.

Buiten de landen in de tabel organiseerden ook Denemarken (2003), Noorwegen (2004), België (2005), Roemenië (2006), Cyprus (2008) en Bulgarije (2015) het festival.

Plaats Land Overwinningen Organisaties
1 Vlag van Georgië Georgië 3 (2008, 2011, 2016) 1
Vlag van Frankrijk Frankrijk 3 (2020, 2022, 2023) 3
2 Vlag van Armenië Armenië 2 (2010, 2021) 2
Vlag van Malta Malta 2 (2013, 2015) 2
Vlag van Polen Polen 2 (2018, 2019) 2
Vlag van Rusland Rusland 2 (2006, 2017) 0
Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 2 (2005, 2007) 2
8 Vlag van Italië Italië 1 (2014) 0
Vlag van Kroatië Kroatië 1 (2003) 0
Vlag van Nederland Nederland 1 (2009) 2
Vlag van Oekraïne Oekraïne 1 (2012) 2
Vlag van Spanje Spanje 1 (2004) 0

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemende landen sinds 2003:
 Minstens één keer deelgenomen
 Niet deelgenomen
 Deelgenomen als onderdeel van een ander land, maar nooit als een soevereiniteit
 Teruggetrokken landen

Alle leden van de EBU mogen deelnemen aan het festival, waardoor ook enkele Afrikaanse en Aziatische landen kunnen deelnemen. Australië mag sedert 2015 deelnemen, net als bij het gewone Eurovisiesongfestival. Kazachstan mag sedert 2018 deelnemen aan het Junior Eurovisiesongfestival, maar kreeg vooralsnog nooit een uitnodiging voor deelname aan het Eurovisiesongfestival.

In tegenstelling tot het Eurovisiesongfestival kende dit festival lange tijd een tanend aantal deelnemers. Deden er aan de eerste editie nog zestien landen mee en aan de tweede editie achttien, in 2012 waren het er nog maar twaalf. In 2014 lukte het de EBU echter om het aantal deelnemende landen flink omhoog te krijgen. Toen namen er weer zestien landen deel. In 2018 werd een voorlopig record bereikt met twintig deelnemende landen. Sindsdien kabbelt het aantal deelnemende landen tussen 16 en 20 deelnemers per editie, met uitzondering van 2020. Toen haakten veel omroepen een jaartje af door de coronapandemie die toen heerste en namen er slechts 12 landen deel. Om diezelfde reden traden de deelnemers dat jaar niet live op, maar stuurden ze een van tevoren gemaakte opname van hun lied in. Reizen naar het gastland was dat jaar vanwege de coronapandemie niet mogelijk. Ook kon het festival op deze manier zonder publiek worden georganiseerd. De jury's beoordeelden de opnames in een studio. Op tv werden alle ingestuurde opnames na elkaar uitgezonden, waarna de uitslag bekend werd gemaakt.

Door de jaren heen haakten verscheidene landen af, meestal om financiële redenen, maar sommige landen, waaronder Griekenland, vonden het festival kindonvriendelijk: de kandidaten zouden onder een te grote druk staan doordat zij hun vaderland verdedigen.

Sinds 2006 werd in Scandinavië weer de Melodi Grand Prix Nordic georganiseerd, reden voor de meeste Scandinavische landen om te stoppen met het Junior Eurovisiesongfestival. Alleen Zweden deed tot en met 2014 nog mee. In 2009 werd de Melodi Grand Prix Nordic voor het laatst gehouden. Noorwegen en Denemarken zijn echter niet teruggekeerd naar het Junior Eurovisiesongfestival.

Van de 41 landen die tot nu toe deelgenomen hebben, is er maar één dat aan elke editie heeft deelgenomen: Nederland.

Land 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Vlag van Albanië Albanië
Vlag van Armenië Armenië
Vlag van Australië Australië
Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan
Vlag van België België
Vlag van Bulgarije Bulgarije
Vlag van Cyprus Cyprus
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Estland Estland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Georgië Georgië
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Ierland Ierland
Vlag van Israël Israël
Vlag van Italië Italië
Vlag van Kazachstan Kazachstan
Vlag van Kroatië Kroatië
Vlag van Letland Letland
Vlag van Litouwen Litouwen
Vlag van Malta Malta
Vlag van Moldavië Moldavië
Vlag van Montenegro Montenegro
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Noord-Macedonië Noord-Macedonië
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Vlag van Oekraïne Oekraïne
Vlag van Polen Polen
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van Rusland Rusland
Vlag van San Marino San Marino
Vlag van Servië Servië
Vlag van Servië en Montenegro Servië en Montenegro
Vlag van Slovenië Slovenië
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Vlag van Wales Wales
Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Edities[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Datum Plaats Locatie Winnende land Artiest Lied Landen
2003 15 november Vlag van Denemarken Kopenhagen Forum København Vlag van Kroatië Kroatië Dino Jelušić Ti si moja prva ljubav 16
2004 20 november Vlag van Noorwegen Lillehammer Håkons Hall Vlag van Spanje Spanje María Isabel Antes muerta que sencilla 18
2005 26 november Vlag van België Hasselt Ethias Arena Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland Ksenia Sitnik My vmeste 16
2006 2 december Vlag van Roemenië Boekarest Sala Polivalentă Vlag van Rusland Rusland The Tolmachevy Twins Veseniy jazz 15
2007 8 december Vlag van Nederland Rotterdam Ahoy Rotterdam Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland Aleksej Zjigalkovitsj S druz'jami 17
2008 22 november Vlag van Cyprus Limasol Spyros Kyprianou Athletic Center Vlag van Georgië Georgië Bzikebi Bzzz 15
2009 21 november Vlag van Oekraïne Kiev Sportpaleis Vlag van Nederland Nederland Ralf Mackenbach Click clack 13
2010 20 november Vlag van Wit-Rusland Minsk Minsk Arena Vlag van Armenië Armenië Vladimir Arzumanian Mama 14
2011 3 december Vlag van Armenië Jerevan Karen Demirchiancomplex Vlag van Georgië Georgië Candy Candy music 13
2012 1 december Vlag van Nederland Amsterdam Heineken Music Hall Vlag van Oekraïne Oekraïne Anastasiya Petryk Nebo 12
2013 30 november Vlag van Oekraïne Kiev Oekraïnapaleis Vlag van Malta Malta Gaia Cauchi The start 12
2014 15 november Vlag van Malta Marsa Malta Shipbuilding Vlag van Italië Italië Vincenzo Cantiello Tu primo grande amore 16
2015 21 november Vlag van Bulgarije Sofia Arena Armeec Vlag van Malta Malta Destiny Chukunyere Not my soul 17
2016 20 november Vlag van Malta Valletta Mediterranean Conference Centre Vlag van Georgië Georgië Mariam Mamadasjvili Mzeo 17
2017 26 november Vlag van Georgië Tbilisi Olympisch Paleis Vlag van Rusland Rusland Polina Bogoesevitsj Wings 16
2018 25 november Vlag van Wit-Rusland Minsk Minsk Arena Vlag van Polen Polen Roksana Węgiel Anyone I want to be 20
2019 24 november Vlag van Polen Gliwice Arena Gliwice Vlag van Polen Polen Wiktoria Gabor Superhero 19
2020 29 november Vlag van Polen Warschau TVP-studio's Vlag van Frankrijk Frankrijk Valentina J'imagine 12
2021 19 december Vlag van Frankrijk Parijs La Seine Musicale Vlag van Armenië Armenië Maléna Qami qami 19
2022 11 december Vlag van Armenië Jerevan Karen Demirchiancomplex Vlag van Frankrijk Frankrijk Lissandro Oh maman 16
2023 26 november Vlag van Frankrijk Nice Palais Nikaïa Vlag van Frankrijk Frankrijk Zoé Clauzure Cœur 16

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Junior Eurovision Song Contest van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.