Richard Gasquet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Richard Gasquet
Richard Gasquet
Persoonlijke informatie
Bijnaam Richie, Richou
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Franse
Geboorteplaats Béziers, Frankrijk
Geboortedatum 18 juni 1986
Woonplaats Neuchâtel, Zwitserland
Lengte 1,85 m
Profdebuut 2002
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 20.836.604 US dollar
Coach Fabrice Santoro
Thierry Tulasne
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 603–394
Titels 16
Hoogste positie 7e (9 juli 2007)
ATP Finals Groepsfase (2007, 2013)
Olympische Spelen 2e ronde (2012
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (2007, 2008, 2012, 2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros Kwartfinale (2016)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon Halve finale (2007, 2015)
Vlag van Verenigde Staten US Open Halve finale (2013)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 72–62
Titels 2
Hoogste positie 45e (7 april 2008)
Olympische Spelen Brons brons (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2006)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2002, 2003, 2005)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 11–0
Titels 1
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (2004)
Laatst bijgewerkt op: 16 januari 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Richard Gasquet (Béziers, 18 juni 1986) is een Frans tennisspeler.

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Hij begon met tennis als vierjarige en stond toen hij negen was al op de omslag van French Tennis Magazine als dé grote belofte van het Franse tennis.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

2002-2003[bewerken | brontekst bewerken]

Gasquet maakte zijn ATP-debuut in 2002 op het toernooi van Monte Carlo. Hij won in de eerste ronde van Franco Squillari. Hij was toen 15 jaar en 10 maanden oud en daarmee was hij de jongste winnaar van een ATP-wedstrijd sinds 1988. Gasquet deed in hetzelfde jaar voor het eerst mee aan een Grandslamtoernooi, Roland Garros.

Hij haalde zijn eerste ATP-finale in 2003 en won hetzelfde jaar het gemengd dubbel in Parijs, samen met Tatiana Golovin.

2005-2006[bewerken | brontekst bewerken]

In 2005 deed Gasquet voor het eerst echt van zich spreken: in Monte Carlo versloeg hij de onverslaanbaar geachte Roger Federer in de kwartfinale. Hij verloor vervolgens van Rafael Nadal. Op zijn negentiende verjaardag won hij zijn eerste ATP-toernooi, in de finale van Nottingham versloeg hij Maks Mirni.

In 2006 bereikte hij de vierde ronde van de US Open.

2007-2009[bewerken | brontekst bewerken]

2007 was het jaar van de doorbraak van Gasquet. Hij haalde de achtste finale van de Australian Open en bereikte voor het eerst in zijn carrière de halve finale van een Grandslamtoernooi: op Wimbledon versloeg hij achtereenvolgens Nicolas Mahut en Jo-Wilfried Tsonga. In de kwartfinale tegen Andy Roddick kwam hij twee sets en een break achter, maar hij won uiteindelijk met 4-6, 4-6, 7-6, 7-6, 8-6.

Tijdens de Australian Open van 2008 wist Gasquet niet verder te komen dan het jaar ervoor, in de achtste finale. In 2008 verloor hij in de achtste finale op Wimbledon van Andy Murray, nadat hij twee sets had voorgestaan.

In 2009 speelde Gasquet op de Australian Open tot de derde ronde, hierin werd hij uitgeschakeld. Op 11 mei werd bekendgemaakt dat Gasquet tijdens het ATP-toernooi van Miami positief was getest op cocaïne, hierdoor werd hij voorlopig geschorst, maar hij riskeert een schorsing van 2 jaar.[1][2][3] Op 15 juli werd bekend dat Gasquet per direct weer mocht gaan tennissen. Het ITF achtte een zwaardere straf van 12 maanden buiten proporties en reduceerde de straf tot 2,5 maand.[4]

2010[bewerken | brontekst bewerken]

Gasquet won op 22 mei 2010 het ATP-toernooi van Nice met 6-3, 5-7 en 7-6 van Fernando Verdasco.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 13 juni 2005 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Nottingham (1) Gras Vlag van Wit-Rusland Maks Mirni 6-2, 6-3 Details
2. 19 juni 2006 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Nottingham (2) Gras Vlag van Zweden Jonas Björkman 6-4, 6-3 Details
3. 10 juli 2006 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Spanje Feliciano López 7-6, 6-7, 6-3, 6-3 Details
4. 23 oktober 2006 Vlag van Frankrijk ATP Lyon Tapijt (i) Vlag van Frankrijk Marc Gicquel 6-3, 6-1 Details
5. 30 september 2007 Vlag van India ATP Mumbai Hardcourt Vlag van België Olivier Rochus 6-3, 6-4 Details
6. 22 mei 2010 Vlag van Frankrijk ATP Nice Gravel Vlag van Spanje Fernando Verdasco 6-3, 5-7, 7-6 Details
7. 24 september 2012 Vlag van Thailand ATP Bangkok Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Gilles Simon 6-2, 6-1 Details
8. 5 januari 2013 Vlag van Qatar ATP Doha Hardcourt Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko 3-6, 7-6(4), 6-3 Details
9. 10 februari 2013 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier (1) Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Benoît Paire 6-2, 6-3 Details
10. 20 oktober 2013 Vlag van Rusland ATP Moskou Hardcourt (i) Vlag van Kazachstan Michail Koekoesjkin 4-6, 6-4, 6-4 Details
11. 8 februari 2015 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier (2) Hardcourt (i) Vlag van Polen Jerzy Janowicz 3-0, opgave Details
12. 3 mei 2015 Vlag van Portugal ATP Estoril Gravel Vlag van Australië Nick Kyrgios 6-3, 6-2 Details
13. 7 februari 2016 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier (3) Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Paul-Henri Mathieu 7-5, 6-4 Details
14. 23 oktober 2016 Vlag van België ATP Antwerpen Hardcourt (i) Vlag van Argentinië Diego Schwartzman 7-6(4), 6-1 Details
15. 17 juni 2018 Vlag van Nederland ATP Rosmalen Gras Vlag van Frankrijk Jérémy Chardy 6-3, 7-6(5) Details
16. 14 januari 2023 Vlag van Nieuw-Zeeland ATP Auckland Hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Cameron Norrie 4-6, 6-4, 6-4 Details
Verloren finales
1. 18 oktober 2004 Vlag van Frankrijk ATP Metz Hardcourt Vlag van Frankrijk Jérôme Haehnel 6-7, 4-6 Details
2. 16 mei 2005 Vlag van Duitsland ATP Hamburg Gravel Vlag van Zwitserland Roger Federer 3-6, 5-7, 6-7 Details
3. 14 augustus 2006 Vlag van Canada ATP Montreal/Toronto Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer 6-2, 3-6, 2-6 Details
4. 7 mei 2007 Vlag van Portugal ATP Estoril Gravel Vlag van Servië Novak Đoković 6-7, 6-0, 1-6 Details
5. 8 oktober 2007 Vlag van Japan ATP Tokio Hardcourt Vlag van Spanje David Ferrer 1-6, 2-6 Details
6. 14 juli 2008 Vlag van Duitsland ATP Stuttgart Gravel Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 4-6, 5-7 Details
7. 16 januari 2010 Vlag van Australië ATP Sydney Hardcourt Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis 4-6, 6-7 Details
8. 1 augustus 2010 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Spanje Nicolás Almagro 5-7, 1-6 Details
9. 6 mei 2012 Vlag van Portugal ATP Estoril Gravel Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 4-6, 2-6 Details
10. 12 augustus 2012 Vlag van Canada ATP Montreal/Toronto Hardcourt Vlag van Servië Novak Đoković 3-6, 5-6 Details
11. 9 februari 2014 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Gaël Monfils 4-6, 4-6 Details
12. 21 juni 2014 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Eastbourne Gras Vlag van Spanje Feliciano López 3-6, 7-6(5), 5-7 Details
13. 2 oktober 2016 Vlag van China ATP Shenzhen Hardcourt Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 6-7(5), 7-6(2), 3-6 Details
14. 12 februari 2017 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier Hardcourt (i) Vlag van Duitsland Alexander Zverev 6-7(4), 3-6 Details
15. 11 februari 2018 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Lucas Pouille 6-7(2), 4-6 Details
16. 22 juli 2018 Vlag van Zweden ATP Båstad Gravel Vlag van Italië Fabio Fognini 3-6, 6-3, 1-6 Details
17. 25 juli 2021 Vlag van Kroatië ATP Umag Gravel Vlag van Spanje Carlos Alcaraz 2-6, 2-6 Details
Gewonnen challengers
1. 7 juli 2002 Vlag van Frankrijk Montauban Gravel Vlag van Spanje Óscar Serrano Gámez 7-5, 6-1
2. 16 maart 2003 Vlag van Bosnië en Herzegovina Sarajevo Hardcourt Vlag van België Dick Norman 6-1, 7-6
3. 27 april 2003 Vlag van Italië Napels Gravel Vlag van Luxemburg Gilles Müller 6-4, 6-4
4. 29 juni 2003 Vlag van Italië Reggio Emilia Gravel Vlag van Italië Potito Starace 7-5, 6-1
5. 28 september 2003 Vlag van Frankrijk Grenoble Hardcourt Vlag van Israël Harel Levy 7-5, 7-6
6. 27 maart 2005 Vlag van Italië Barletta Gravel Vlag van Italië Alessio Di Mauro 6-3, 7-6
7. 3 april 2005 Vlag van Italië Napels Gravel Vlag van Italië Potito Starace 4-6, 6-3, 7-5
8. 16 mei 2010 Vlag van Frankrijk Bordeaux Gravel Vlag van Frankrijk Michaël Llodra 4-6, 6-1, 6-4
9. 17 september 2017 Vlag van Polen Szczecin Gravel Vlag van Duitsland Florian Mayer 7-6(3), 7-6(4)

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 8 oktober 2006 Vlag van Frankrijk ATP Metz Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Fabrice Santoro Vlag van Oostenrijk Julian Knowle
Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer
3-6, 6-1, [11-9] Details
2. 12 januari 2008 Vlag van Australië ATP Sydney Hardcourt Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
4-6, 6-4, [11-9] Details
Verloren finales herendubbel
1. 23 april 2007 Vlag van Monaco ATP Monte Carlo Gravel Vlag van Frankrijk Julien Benneteau Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
2-6, 1-6 Details
2. 25 oktober 2009 Vlag van Rusland ATP Sint-Petersburg Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Jérémy Chardy Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Fleming
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Skupski
6-2, 5-7, [4-10] Details

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales gemengd dubbel
1. 6 juni 2004 Vlag van Frankrijk Roland Garros Gravel Vlag van Rusland Tatiana Golovin Vlag van Zimbabwe Wayne Black
Vlag van Zimbabwe Cara Black
6-3, 6-4 Details

Landencompetities[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner(s) Tegenstanders Score Details
Gewonnen finales
1. 1-7 januari 2017 Vlag van Australië Hopman Cup Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Kristina Mladenovic Vlag van Verenigde Staten CoCo Vandeweghe
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
2-1 (3 wedstrijden) Details
2. 24-26 november 2017 Vlag van Frankrijk Davis Cup Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga
Vlag van Frankrijk Lucas Pouille
Vlag van Frankrijk Pierre-Hugues Herbert
Vlag van België David Goffin
Vlag van België Steve Darcis
Vlag van België Ruben Bemelmans
Vlag van België Joris De Loore
3-2 (5 wedstrijden) Details
Verloren finales
1. 2-7 januari 2012 Vlag van Australië Hopman Cup Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Marion Bartoli Vlag van Tsjechië Petra Kvitová
Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych
0-2 (2 wedstrijden) Details
2. 21-23 november 2014 Vlag van Frankrijk Davis Cup Gravel (i) Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga
Vlag van Frankrijk Gaël Monfils
Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Zwitserland Roger Federer
Vlag van Zwitserland Stan Wawrinka
Vlag van Zwitserland Marco Chiudinelli
Vlag van Zwitserland Michael Lammer
1-3 (4 wedstrijden) Details

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 1R 4R 4R 3R 1R 3R 4R 4R 3R 3R 3R 3R 2R 1R
Roland Garros 1R 1R 1R 3R 3R 2R 1R 4R 4R 4R 3R 4R KF 3R 3R 2R 1R 2R 2R
Wimbledon 1R 4R 1R HF 4R 4R 4R 3R 2R HF 4R 1R 1R 1R g.t. 2R 3R
US Open 4R 4R 2R 1R 4R 2R 4R HF 3R KF 1R 1R 3R 1R 2R 1R 3R
ATP Finals
ATP Finals G G
ATP Masters 1000
Indian Wells 4R 4R 4R 3R 1R KF 2R 4R 3R 2R 4R g.t. 1R
Miami 1R 2R 3R 2R 1R 3R 4R HF 4R 4R 2R g.t. 1R
Monte Carlo 2R 1R HF KF 3R 2R 3R KF 2R KF g.t.
Hamburg F 1R 2R 2R l.c.
Madrid l.c. 1R 3R 2R 2R 3R 2R 2R g.t.
Rome 2R 2R 1R 3R HF KF 3R 2R 3R 1R 1R 1R
Montreal/Toronto 2R F 2R KF 1R 3R F KF 3R 2R 3R g.t. 1R
Cincinnati 2R 1R 2R 2R 3R 3R 1R 2R KF 2R 2R 1R HF 2R 1R
Shanghai l.c. 1R 3R 2R 1R 2R 3R 1R KF 2R 1R g.t.
Parijs 1R 3R HF 2R 3R 2R KF 2R KF 3R 2R 2R 2R 1R 2R
Olympische Spelen
Olympisch g.t. g.t. g.t. 2R g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 1 3 1 0 0 1 0 1 3 0 2 2 0 1 0 0 0 0 1
eindejaarsranking 161 93 107 16 18 8 24 52 30 19 10 9 26 9 18 31 26 61 47 86 68

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
grandslamtoernooien
Australian Open 1R
Roland Garros 1R 1R 1R
Wimbledon g.t.
US Open
ATP Masters 1000
Indian Wells KF KF HF HF 2R KF 2R 2R 1R 1R g.t.
Miami KF 1R g.t.
Monte Carlo 1R F 2R 2R 1R g.t.
Hamburg l.c.
Madrid l.c. 2R 2R g.t.
Rome HF 1R
Montreal/Toronto 2R KF 1R 1R 1R KF g.t.
Cincinnati 1R 2R 1R 1R
Shanghai l.c. g.t.
Parijs KF 1R 1R 2R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t. HF g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 1 0 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 1312 425 411 112 78 83 129 452 206 180 237 188 600 857

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Richard Gasquet.