Ronde van Frankrijk 2000

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk 2000
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 2000
Periode 1 t/m 23 juli 2000
Startplaats Futuroscope
Finishplaats Parijs
Totale afstand 3662 km
Gem. snelheid 39.556 km/u
Deelnemers 177 (20 ploegen)
Eindklassementen
Gele trui Gele trui geen winnaar[1]
Groene trui Groene trui Erik Zabel
Bolletjestrui Bolletjestrui Santiago Botero
Witte trui Witte trui Francisco Mancebo
Ploegen Ploegen Kelme-Costa Blanca
Navigatie
← Ronde van Frankrijk 1999     Ronde van Frankrijk 2001 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 87e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 1 juli 2000 in Futuroscope. De ronde eindigde op 23 juli in Parijs, op de Champs Élysées. Er stonden 177 renners verdeeld over 20 ploegen aan de start. De Texaan Lance Armstrong won deze editie van de Ronde van Frankrijk. In 2012 bleek echter dat hij doping had gebruikt. Hierop besloot de UCI Armstrong als winnaar uit de boeken te schrappen. Tourdirecteur Christian Prudhomme besloot om geen nieuwe winnaar aan te wijzen.[1]

Deelnemende teams[bewerken | brontekst bewerken]

Vlak voor aanvang van de Tour werden drie renners, waaronder Sergei Ivanov, geweerd vanwege een te hoge hematocrietwaarde (boven de 50%).[2]

Etappe overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe Datum Start Eindstreep Afstand Winnaar Nationaliteit
1e 1 juli Futuroscope Futuroscope 16,5 km (ITR) David Millar Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
2e 2 juli Futuroscope Loudun 194 km Tom Steels Vlag van België België
3e 3 juli Loudun Nantes 161,5 km Tom Steels Vlag van België België
4e 4 juli Nantes Saint-Nazaire 70 km (PTR) O.N.C.E. Vlag van Spanje Spanje
5e 5 juli Vannes Vitré 202 km Marcel Wüst Vlag van Duitsland Duitsland
6e 6 juli Vitré Tours 198,5 km Léon van Bon Vlag van Nederland Nederland
7e 7 juli Tours Limoges 205,5 km Christophe Agnolutto Vlag van Frankrijk Frankrijk
8e 8 juli Limoges Villeneuve-sur-Lot 203,5 km Erik Dekker Vlag van Nederland Nederland
9e 9 juli Agen Dax 181 km Paolo Bettini Vlag van Italië Italië
10e 10 juli Dax Lourdes-Hautacam 205 km Javier Otxoa Vlag van Spanje Spanje
11e 11 juli Bagnères-de-Bigorre Revel 218,5 km Erik Dekker Vlag van Nederland Nederland
12 juli Rustdag
12e 13 juli Carpentras Mont Ventoux 149 km Marco Pantani Vlag van Italië Italië
13e 14 juli Avignon Draguignan 185,5 km José Vicente García Acosta Vlag van Spanje Spanje
14e 15 juli Draguignan Briançon 249 km Santiago Botero Vlag van Colombia Colombia
15e 16 juli Briançon Courchevel 173,5 km Marco Pantani Vlag van Italië Italië
17 juli Rustdag
16e 18 juli Courchevel Morzine 196 km Richard Virenque Vlag van Frankrijk Frankrijk
17e 19 juli Évian-les-Bains Vlag van Zwitserland Lausanne 155 km Erik Dekker Vlag van Nederland Nederland
18e 20 juli Vlag van ZwitserlandLausanne Vlag van Duitsland Freiburg im Breisgau 246,5 km Salvatore Commesso Vlag van Italië Italië
19e 21 juli Vlag van Duitsland Freiburg im Breisgau Mulhouse 58,5 km (ITR) Lance Armstrong Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
20e 22 juli Belfort Troyes 254,5 km Erik Zabel Vlag van Duitsland Duitsland
21e 23 juli Parijs Parijs (Champs Élysées) 138 km Stefano Zanini Vlag van Italië Italië

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Eindklassement
Algemeen klassement Lance Armstrong 92h 33' 08"
Tweede Jan Ullrich + 6' 02"
Derde Joseba Beloki + 10' 04"
Vierde Christophe Moreau + 10' 34"
Vijfde Roberto Heras + 11' 50"
Zesde Richard Virenque + 13' 26"
Zevende Santiago Botero + 14' 18"
Achtste Fernando Escartín + 17' 21"
Negende Francisco Mancebo + 18' 09"
Tiende Daniele Nardello + 18' 25"
Rode Lantaarn Olivier Perraudeau (128e) + 3h 46' 37"
Puntenklassement Erik Zabel 321 punten
Tweede Robbie McEwen 203 punten
Derde Romāns Vainšteins 184 punten
Bergklassement Santiago Botero 347 punten
Tweede Javier Otxoa 283 punten
Derde Richard Virenque 267 punten
Jongerenklassement Francisco Mancebo 92h 51' 17"
Tweede Guido Trentin + 17' 48"
Derde Grischa Niermann + 33' 57"
Ploegenklassement Kelme 278h 10' 47"
Tweede Festina + 13' 42"
Derde Banesto + 18' 21"

Belgische en Nederlandse prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

In totaal namen er 14 Belgen en 13 Nederlanders deel aan de Tour van 2000.

Belgische etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlandse etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

Mede dankzij deze drie overwinningen kwam de doorbraak van Erik Dekker. Hij won even na de Tour de France ook nog de Clásica San Sebastián en wist later ook onder andere het Nederlands kampioenschap wielrennen en Parijs-Tours te winnen.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Frankrijk_2000&oldid=59885778"