Vlag van Italië

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië
Vexillologisch symbool voor een in gebruik zijnde vlag? Vlag van Italië
Details
Bijnaam Il Tricolore
Gebruik Vexillologisch symbool voor een nationale vlag te land? Nationale vlag
Verhouding 2:3
Aangenomen 18 juni 1946
Ontwerp Verticale driekleur
Kleuren Groen
Wit
Rood
Jurisdictie Italië
Overige vlaggen
Vexillologisch symbool voor een handelsvlag? Handelsvlag van Italië (2:3)
Vexillologisch symbool voor een dienstvlag ter zee? Dienstvlag ter zee (2:3)
Vexillologisch symbool voor een militaire vlag ter zee? Oorlogsvlag ter zee (2:3)
Portaal  Portaalicoon   Vlaggen en wapens

De vlag van Italië is een driekleur die bestaat uit drie even brede verticale banen, vanaf de stok in de kleuren groen, wit en rood. De vlag werd op 18 juni 1946 aangenomen. Voor gebruik op zee moet de witte baan voorzien zijn van het gecombineerde wapen van de vier zeevarende republieken die later deel uitmaakten van Italië. Pas in maart 2003 is bepaald welke tint de kleuren precies hebben en in 2006 zijn deze kleuren aangepast naar de huidige.

Symboliek[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste politieke entiteit die een groen-wit-rode vlag gebruikte, was de Cispadaanse Republiek in 1796. Groen, wit en rood zijn traditionele Milanese kleuren, maar het is de vraag in hoeverre de totstandkoming van de Italiaanse vlag daarvan is afgeleid. Rood en wit zijn afkomstig van het Milanese wapenschild (en later de vlag), dat een rood kruis op een witte achtergrond toont. Groen was de kleur van de Milanese burgerwacht.

Het ontwerp van de vlag is afgeleid van de vlag van Frankrijk, waarbij het blauw van de Franse vlag werd vervangen door groen. Er is geen officiële symboliek aan de kleuren toegekend.

Sommige Italianen hebben geprobeerd een symbolische betekenis aan de kleuren te geven.

  • Een algemeen aanvaarde betekenis:
    • groen staat voor de heuvels en vlakten,
    • wit voor de besneeuwde Alpen en dier gletsjers
    • rood voor het bloed dat vergoten is bij het verenigen van de Italiaanse gebieden.
  • Een derde type symboliek verwijst naar teleologische deugden:
    • groen staat voor hoop,
    • wit voor overtuiging
    • rood voor liefdadigheid.

Maritieme vlaggen[bewerken | brontekst bewerken]

Geus van Italië

Bij maritieme vlaggen wordt in de witte baan nog een wapen in vier kwartieren getoond, van de vier belangrijkste repubbliche marinare (zeevarende republieken) die deel uitmaken van Italië: Venetië (vertegenwoordigd door de leeuw, eerste kwartier), Genua (rechtsboven), Amalfi (derde kwartier), en Pisa (vertegenwoordigd door hun respectievelijke kruissymbolen).

De dienstvlag en de oorlogsvlag ter zee hebben boven dit wapen een kroon. Merk op dat de Leeuw van Sint Marcus in het wapen van de handelsvlag met één poot op een boek rust en de andere op de grond houdt, terwijl hij op de oorlogsvlag met de één poot op een boek rust en met de andere het zwaard heft.

Dit wapen is niet het nationale embleem van Italië. Het wapen zoals dat op de oorlogsvlag staat is het embleem van de Marina Militare;de banier daarvan is de Italiaanse geus.

Ontwerp[bewerken | brontekst bewerken]

Vexillologisch symbool voor een buiten gebruik gestelde vlag? Vlag van Italië in de kleuren van 2003-2006

In maart 2003, 207 jaar nadat er voor het eerst een rood-wit-groene vlag in Italië opdook, werden de kleurenspecificaties vastgelegd. Al snel ontstond onvrede over deze kleuren en werden de specificaties veranderd. De huidige specificaties zijn volgens de Pantonecodering:[1]

17-6153 TC    (varengroen)
11-0601 TC    (helderwit)
18-1662 TC    (vlammend scharlakenrood)

De hoogte-breedteverhouding van de vlag is 2:3, waarbij alle drie de banen een derde van de breedte innemen.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De Transpadaanse Republiek werd in 1796 gesticht. Vanaf dat jaar is de Italiaanse driekleur voor het eerst aangenomen als groen-wit-rood. De Transpadaanse Republiek bestond van 15 november 1796 tot 17 juli 1797. Het land hield op te bestaan toen het met de Cispadaanse Republiek werd samengevoegd tot de Cisalpijnse Republiek. Op 11 mei 1798 gebruikte dit land ook een verticale driekleur in de kleuren van de huidige Italiaanse vlag, maar in een andere ratio. De Cisalpijnse Republiek was een vazalstaat van het napoleontische Frankrijk.

In 1802 veranderde deze republiek haar naam in 'Italiaanse Republiek'. Ook werd er een nieuwe vlag aangenomen. Deze vlag bevat een groen vierkant dat op zijn beurt in een witte ruit op een rode achtergrond is geplaatst.

In 1805, toen Napoleon Frans keizer werd, werd de Italiaanse Republiek het Koninkrijk Italië, met Napoleon als koning. In de vlag van de Italiaanse Republiek werd toen een adelaar geplaatst. Deze staat bestond tot 1814.

Naast deze vlag is de vlag van de Romeinse Republiek afgebeeld. Deze republiek bestond in 1849 gedurende vijf maanden.

Van 1861 tot 1 januari 1948 had de vlag van Italië het wapen van het Huis van Savoye in het midden van de vlag staan.

De Italiaanse Sociale Republiek bestond tussen 23 september 1943 en 25 april 1945 en was een vazalstaat van nazi-Duitsland. Dit land gebruikte een Italiaanse vlag met daarop een adelaar rustend op een fasces.

Andere historische vlaggen[bewerken | brontekst bewerken]

Opvouwen van de vlag[bewerken | brontekst bewerken]

Er is een precieze manier om de driekleur correct te vouwen, door rekening te houden met de drie verticale banen waaruit de vlag is opgebouwd.

De vlag moet worden gevouwen volgens de grenzen van de kleurenbanen: eerst moet de rode baan en dan de groene baan over de witte baan worden gevouwen zodat alleen de laatste twee kleuren zichtbaar zijn; pas daarna moet de vlag verder worden gevouwen om het rood en wit volledig te bedekken met groen - de enige kleur die zichtbaar moet zijn op het moment dat het doek wordt gesloten.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Governo Italiano (2007): Ufficio del cerimoniale, info verkregen op 21 maart 2007.
Zie de categorie National flag of Italy van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.