Kapucijnen
| Deel van de serie over kloosters |
|
|
en het christelijke monastieke leven |
|
 |
|
De kapucijnen of minderbroeders kapucijnen (Ordo Fratrum Minorum Capucinorum) zijn een tak van de orde van de franciscanen. Ze werd gesticht door Mattheus van Bascio (1495–1552).
Oorsprong[bewerken]
De kapucijnen zijn voortgekomen uit de hervormingsbeweging van de observanten, de volgers van de regel van Franciscus van Assisi (1181/1182–1226), die wilden terugkeren naar de oorspronkelijke eenvoud van de franciscanen. In 1528 verkreeg de orde de stichtingsoorkonde van paus Clemens VII (1523–1534). Ze mochten weer de strenge regel van Franciscus volgen, de baard dragen en de spitse kap, de "capuccio", waaraan hun naam is ontleend.[1][2]
In de Lage Landen[bewerken]
De kapucijnen bestaan in Nederland al sinds ongeveer 1530.[3] Volksprediking en catechismus onderricht waren hun voornaamste taak. Vanaf het begin werkten ze ook in de derde wereld. Het Emmaüsklooster te Velp (1645) tussen Grave en Ravenstein is het enige dat ononderbroken in Nederland kon blijven voortbestaan.
De kapucijnen hebben in Vlaanderen huizen in Antwerpen (provincialaat), Brugge, Herentals, Meersel-Dreef (Hoogstraten) en Ieper.
In Nederland zijn ze gevestigd in Breda, 's-Hertogenbosch (provincialaat), Tilburg en Velp. Tot enige jaren geleden ook in Glanerbrug bij Enschede, Oosterhout (Sint-Oelbertgymnasium), Nijmegen en Langeweg.
Bekende kapucijnen[bewerken]
- Pater Pio
- Max Wildiers
- Laurentius van Brindisi
- Franciscus Titelmans
- Père Joseph
- Marcus van Aviano
- Koenraad van Parzham
- Valeer Claes
- Karel Verleye
- Broeder Cesare Bonizzi
- Kardinaal Seán Patrick O'Malley
- Paulus van Parijs
- Johannes Evangelista van 's Hertogenbosch
- Rainiero Cantalamessa
- P. Constantinus
Externe links[bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
 |
Zie de categorie Kapucijnen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
