Kapucijnen
Orde der minderbroeders kapucijnen
| ||||
| Ordo Fratrum Minorum Capucinorum | ||||
| Basisgegevens | ||||
| Minister-generaal | Mauro Jöhri | |||
| Regel | Regel van Franciscus | |||
| Gesticht | 1520 | |||
| Stichter | Mattheus van Bascio | |||
| Website | http://www.ofmcap.org/ | |||
| ||||
| Deel van de serie over kloosters en het christelijke monastieke leven | ||
| ||
De kapucijnen of minderbroeders kapucijnen (Ordo Fratrum Minorum Capucinorum) zijn een tak van de orde van de franciscanen. Ze werd gesticht door Mattheüs van Bascio (1495–1552).
Oorsprong[bewerken | brontekst bewerken]
De kapucijnen zijn voortgekomen uit de hervormingsbeweging van de observanten, de volgers van de regel van Franciscus van Assisi (1181/1182–1226), die wilden terugkeren naar de oorspronkelijke eenvoud van de franciscanen. In 1528 verkreeg de orde de stichtingsoorkonde van paus Clemens VII (1523–1534). Ze mochten weer de strenge regel van Franciscus volgen, de baard dragen en de spitse kap, de "cappuccio", waaraan hun naam is ontleend.[1][2]
In de Lage Landen[bewerken | brontekst bewerken]
In 1574 gaf paus Gregorius XIII (1572-1585) de orde officieel toestemming om zich ook buiten Italië te vestigen. Hij beschouwde de kapucijnen als bij uitstek geschikt om door hun woord en voorbeeld (verbo et exemplo) het protestantisme te bestrijden. Vanuit hun vestiging in Frankrijk, waar in 1580 al twee provincies konden worden opgericht, kwamen in 1585 de eerste kapucijnen naar de Lage Landen.[3]
De kapucijnen bestaan in Nederland sinds ongeveer 1630.[4] Volksprediking en catechismus onderricht waren hun voornaamste taak. Vanaf het begin werkten ze ook in de derde wereld. Het Emmaüsklooster te Velp (1645) tussen Grave en Ravenstein is het enige kapucijnenklooster dat ononderbroken in Nederland kon blijven voortbestaan.
De kapucijnen hebben in Vlaanderen huizen in Antwerpen (provincialaat), Brugge, Herentals, Meersel-Dreef en Ieper. Begin 2018 telden de Vlaamse kapucijnen 42 leden.[5]
In Nederland zijn ze gevestigd in 's-Hertogenbosch (provincialaat), Tilburg en Velp. Tot enige jaren geleden ook in Glanerbrug bij Enschede, Oosterhout (Sint-Oelbertgymnasium), Nijmegen en Langeweg.
Bekende kapucijnen[bewerken | brontekst bewerken]
- Broeder Cesare Bonizzi
- Rainiero Cantalamessa
- Valeer Claes
- P. Constantinus
- Hugo Gerard
- Père Joseph
- Seán Patrick O'Malley (kardinaal)
- Pater Pio
- Franciscus Titelmans
- Johannes Evangelista van 's Hertogenbosch
- Marcus van Aviano
- Laurentius van Brindisi
- Felix van Cantalice
- Lucas van Mechelen
- Paulus van Parijs
- Koenraad van Parzham
- Karel Verleye
- Max Wildiers
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Pater Hildebrand, De kapucijnen in de Nederlanden en het prinsbisdom Luik, 11 dln., 1945-1956
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
|
Zie de categorie Kapucijnen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |