Randwyck
| Wijk van Maastricht | |
|---|---|
| |
| Kerngegevens | |
| Gemeente | Maastricht |
| Coördinaten | 50°50'14"NB, 5°43'5"OL |
| Inwoners | 2.134 |
Randwyck is een woon- en kantorenwijk in het zuidoosten van de gemeente Maastricht.
Ligging
Randwyck wordt in het westen begrensd door de rivier de Maas en de wijk Heugem, in het noorden door de wijken Céramique (deel van Wyck) en Heugemerveld, in het oosten door de wijken Heer en De Heeg en in het zuiden door de gemeente Eijsden-Margraten.
Geschiedenis
De wijk Randwyck ontleent haar naam aan het bastion Randwyck. Deze fortificatie lag op een eiland in de Maas, op de plek waar in 1986 het Gouvernement werd gebouwd.
Het gebied Randwyck was aanvankelijk gereserveerd voor de uitbouw van de Universiteit Maastricht, maar aangezien de meeste universitaire instellingen hun huisvesting in de Maastrichtse binnenstad hebben gezocht, is voor het gebied een bredere bestemming gevonden.
De eerste kantoorgebouwen in Randwyck dateren van eind jaren 70. In de jaren 80 en 90 werden grote gebouwencomplexen van Gouvernement, MECC en Academisch Ziekenhuis Maastricht toegevoegd, evenals een kleine woonwijk.
Architectuur en stedenbouw
In 1977 wordt een doelstellingennota voor Randwyck vastgesteld. De centrumfuncties zijn vooral in het noordelijke deel van Randwyck geconcentreerd. De stedenbouwkundige uitwerking van Randwyck-Noord is geïnspireerd op het plan van Louvain-la-Neuve, de Franstalige campus van de Katholieke Universiteit Leuven, die in het begin van de jaren zeventig tussen Leuven en Brussel is aangelegd. De uitwerking van het plan werd opgedragen aan de Maastrichtse architect Gerard Snelder, tezamen met de architecten Sigmond en Van Wunnik.
In het begin van de jaren 80 stagneerde de verdere ontwikkeling van het gebied en zijn concessies gedaan, waardoor de samenhang van de wijk is vertroebeld. Grote beeldbepalende projecten als het Gouvernement (1985), MECC en het Academisch Ziekenhuis Maastricht (1992) zijn niet ideaal gepositioneerd en de verkeers- en ontsluitingsstructuren zijn soms onlogisch gepland.[1] Het resultaat was een tamelijk chaotische stedelijke structuur.
In 1988 kreeg de Keulse architect Oswald Ungers de opdracht een nieuwe totaalvisie voor het gebied te ontwikkelen. In samenwerking met J. von Brandt ontwikkelde hij een overallplan waarin de verscheidenheid in functie, schaal en vormgeving van de gebouwde omgeving geaccepteerd wordt, en verschillende invloedssferen in dit stadsdeel gecreëerd worden, als een stad in de stad. Daarbij vormen openbare ruimte en groenstructuren belangrijke elementen om duidelijkheid en samenhang in het gebied te brengen.
Met het plan Campus Maastricht van de Spaanse architect Santiago Calatrava hoopten woningbouwvereniging Servatius en de Universiteit Maastricht de architectonische beleving van het gebied te verbeteren. Dit project is inmiddels wegens financieel wanbeleid gestopt. Alleen de fundering en ondergrondse infrastructuur is aangelegd.
Een heel aparte positie binnen Randwyck neemt het langs de A2 gelegen gebied De Karosseer in, een groot woonwagenkamp annex bedrijvencomplex. Het gebied werd vanaf 2003 gesaneerd en het aantal woonwagens is inmiddels drastisch verkleind.
Voorzieningen
Randwyck kent een aantal voorzieningen die van regionaal en landelijk belang zijn, zoals het congrescentrum MECC, Academisch Ziekenhuis Maastricht, een aantal faculteiten van de Universiteit Maastricht en het Provinciehuis.
Door het geringe inwonertal zijn in Randwyck relatief weinig lokale voorzieningen. Voor winkels, kerken, buurthuizen en sportverenigingen zijn de bewoners aangewezen op voorzieningen in de aangrenzende wijken Heugem en De Heeg.
De wijk is per openbaar vervoer goed bereikbaar. Er rijden diverse stads- en streekbussen van en naar de wijk. Aan de rand van de wijk ligt het NS-station Maastricht Randwyck.
Economisch belang
In Randwyck zijn een aantal van de grootste werkgevers van de stad Maastricht gevestigd. Vooral de medische faculteit van de universiteit en het Academisch Ziekenhuis Maastricht (sinds 2008 samenwerkend onder de vlag van Maastricht Universitair Medisch Centrum) zijn met 5800 werknemers grote werkverschaffers. Andere grote werkgevers zijn: Vodafone (2500 banen, deels in Céramique), MECC (700 banen), Mercedes-Benz (600 banen), DHL en Medtronic (225 banen).
In 2009 werden plannen gepresenteerd voor een grote biomedische campus (Life & Science Campus Maastricht), die 2500 extra banen zou kunnen opleveren.[2]
De bedoeling is dat Randwyck zich in de toekomst zal ontwikkelen tot een gebied met ca. 20.000 arbeidsplaatsen in de kennisintensieve sector en de zakelijke dienstverlening.
-
AZM en Debye-monument -
MECC -
Kantoren Randwyck-Noord -
Woningen Aubeldomein
Externe link
- ↑ Ontwikkeling van Randwyck (op www.randwyck-ceramique.nl)
- ↑ Dagblad de Limburg, 16 mei 2009
· 
· 
