Ronde van Frankrijk 1947

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Route van de Ronde van Frankrijk 1947.
Eindklassement
Algemeen klassement Jean Robic 148u 11' 25"
Tweede Edouard Fachleitner + 3' 58"
Derde Pierre Brambilla + 10' 07"
Vierde Aldo Ronconi + 11' 00"
Vijfde René Vietto + 15' 23"
Zesde Raymond Impanis + 18' 14"
Zevende Fermo Camellini + 24' 08"
Achtste Giordano Cottur + 1h 06' 03"
Negende Jean-Marie Goasmat + 1h 10' 03"
Tiende Jean-Apôtre Lazaridès + 1h 18' 44"
Rode Lantaarn Pietro Tarchini (53e) + 7h 28' 29"
Bergklassement Pierre Brambilla 98 punten
Tweede Apo Lazaridès 89 punten
Derde Jean Robic 70 punten
Ploegenklassement Italië 446u 01' 25"
Tweede Frankrijk -
Derde Frankrijk West -

De 34e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 25 juni 1947 in Parijs, en eindigde op 20 juli in Parijs. Er stonden 100 renners verdeeld over 10 ploegen aan de start.

Het was de eerste Tour na de Tweede Wereldoorlog en er waren er slechts weinigen die al eens hadden deelgenomen voor de oorlog. René Vietto was een van hen en hij droeg lange tijd de gele trui, maar hij was een minder goede tijdrijder, en in de 139-kilometer lange tijdrit nam Pierre Brambilla de gele trui over. Het was pas op de laatste dag dat de onbekende Franse renner Jean Robic aanviel en de gele trui nam, zonder ook maar één rit in het geel te rijden.

Een opmerkelijk feit uit deze ronde is dat in de 14e etappe de winnaar Albert Bourlon een lange ontsnapping deed over 253 km. Tot de dag van vandaag staat deze te boek als de langste solovlucht mét etappewinst uit de geschiedenis van de Ronde van Frankrijk.

  • Aantal ritten: 21
  • Totale afstand: 4665 km
  • Gemiddelde snelheid: 31.412 km/u
  • Aantal deelnemers: 100
  • Aantal uitgevallen: 47

Belgische en Nederlandse prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

In totaal namen er 11 Belgen en 6 Nederlanders deel aan de Tour van 1947.

Belgische etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlandse etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

  • In 1947 was er geen Nederlandse etappe-overwinning

Etappe-overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Etappe Start – finish Winnaar Gele trui Klassementsleider
25 juni 1 ParijsRijsel Vlag van Zwitserland Ferdi Kübler Vlag van Zwitserland Ferdi Kübler
26 juni 2 RijselBrussel Vlag van Frankrijk René Vietto Vlag van Frankrijk René Vietto
27 juni 3 BrusselLuxemburg Vlag van Italië Aldo Ronconi
28 juni 4 LuxemburgStraatsburg Vlag van Frankrijk Jean Robic
29 juni 5 StraatsburgBesançon Vlag van Zwitserland Ferdi Kübler
30 juni Rustdag
1 juli 6 BesançonLyon Vlag van Frankrijk Lucien Teisseire Vlag van Frankrijk René Vietto
2 juli 7 LyonGrenoble Vlag van Frankrijk Jean Robic Vlag van Italië Aldo Ronconi
3 juli 8 GrenobleBriançon Vlag van Italië Fermo Camellini
4 juli Rustdag
5 juli 9 BriançonDigne Vlag van Frankrijk René Vietto Vlag van Frankrijk René Vietto
6 juli 10 DigneNice - SospelNice Vlag van Italië Fermo Camellini
7 juli Rustdag
8 juli 11 NiceMarseille Vlag van Frankrijk Edouard Fachleitner Vlag van Frankrijk René Vietto
9 juli 12 MarseilleMontpellier Vlag van Frankrijk Henri Massal
10 juli 13 MontpellierCarcassonne Vlag van Frankrijk Lucien Teisseire
11 juli 14 CarcassonneLuchon Vlag van Frankrijk Albert Bourlon
12 juli Rustdag
13 juli 15 LuchonPau Vlag van Frankrijk Jean Robic Vlag van Frankrijk René Vietto
14 juli 16 PauBordeaux Vlag van Italië Giuseppe Tacca
15 juli 17 BordeauxLes Sables d'Olonne Vlag van Frankrijk Eloi Tassin
16 juli 18 Les Sables d'OlonneVannes Vlag van Zwitserland Pietro Tarchini
17 juli Rustdag
18 juli 19 VannesSaint-Brieuc Vlag van België Raymond Impanis Vlag van Italië Pierre Brambilla
19 juli 20 Saint-BrieucCaen Vlag van Frankrijk Maurice Diot
20 juli 21 CaenParijs (Champs Élysées) Vlag van België Briek Schotte Vlag van Frankrijk Jean Robic

In populaire cultuur[bewerken | brontekst bewerken]

Van 1947 tot en met 1964 tekende de Belgische striptekenaar Marc Sleen een jaarlijks humoristisch verslag van alle ritten van de Ronde van Frankrijk in zijn stripreeks De Ronde van Frankrijk. Ook de Tour van 1947 was hierbij.