Studios Hergé: verschil tussen versies
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
||
| Regel 15: | Regel 15: | ||
Tekenaars: |
Tekenaars: |
||
*[[Bob De Moor (striptekenaar)|Bob De Moor]], van |
*[[Bob De Moor (striptekenaar)|Bob De Moor]], van 1950 tot 1983 |
||
*[[Roger Leloup]], van 1953 tot 1969 |
*[[Roger Leloup]], van 1953 tot 1969 |
||
*[[Jacques Martin]], van 1954 tot 1972 |
*[[Jacques Martin]], van 1954 tot 1972 |
||
Versie van 30 jan 2021 16:33
Studios Hergé, tussen 1986 en 2006 Fondation Hergé (Stichting Hergé) genoemd, werd in 1950 opgericht door de Belgische striptekenaar en scenarist Hergé om hem te assisteren bij het tekenen van zijn oeuvre.
Geschiedenis
Studios Hergé werd op 6 april 1950[1] opgericht omdat Hergé het werk om wekelijks een pagina van De avonturen van Kuifje te produceren niet meer alleen aankon, te meer doordat hij steeds grotere eisen stelde aan de accuraatheid van de tekeningen. Hergé werd eerder geassisteerd door Edgar P. Jacobs, maar vanaf begin 1947 werkte Jacobs niet meer aan Kuifje. De studio begon in 1950 in het huis van Hergé aan de Delleurlaan in Brussel, maar verhuisde in 1953 naar Louizalaan 194. Daarmee wilde Hergé een duidelijke scheiding tussen zijn werkzame leven en privéleven aanbrengen[2]. In de studio werden nieuwe avonturen van Kuifje gemaakt (vanaf Raket naar de maan), oude albums gemoderniseerd en reclamewerk en merchandising geproduceerd.
Na de dood van Hergé in 1983 werd Studios Hergé de organisatie die zijn nalatenschap beheert, zoals de auteursrechten van De avonturen van Kuifje, De guitenstreken van Kwik en Flupke en Jo, Suus en Jokko. In december 1986 besloot Hergé's weduwe en enige erfgenaam Fanny Rodwell (geboren als Fanny Vlamynck) om de studio op te heffen en werd de Stichting Hergé opgericht.
Medewerkers
Studio Hergé had onder andere de volgende medewerkers:
Secretarissen van Hergé:
- Marcel Dehaye (hij werkte voor Hergé vanaf 1944)
- Boudouin Van den Branden de Reeth, van 1953 tot 1974
- Alain Barran, vanaf 1974
Tekenaars:
- Bob De Moor, van 1950 tot 1983
- Roger Leloup, van 1953 tot 1969
- Jacques Martin, van 1954 tot 1972
- Jo-El Azara, van 1954 tot 1961
- Michel Demarets, van 1954 tot 1986
- Johan De Moor, van 1982 tot 1986
Coloristen:
- Guy Dessicy, van 1950 tot 1953 (hij werkte voor Hergé vanaf 1947)
- Monique Laurent, van 1953 tot 1955
- Josette Baujot, van 1953 tot 1979
- Fanny Vlamynck, van 1955 tot 1959 (de latere echtgenote van Hergé)
- France Ferrari, van 1955 tot 1983
- Nicole Thenen, van 1962 tot 1985
Moulinsart
De stichting, geleid door Hergés inmiddels hertrouwde weduwe Fanny Rodwell en haar man Nick Rodwell, voert de naam Moulinsart voor commerciële doeleinden. Dat is de Franse naam van kasteel Molensloot, waar in de stripreeks kapitein Haddock woont. Veel van de Franse stripboeken zijn onder de naam Éditions Moulinsart verschenen.
In 2006 ontving de stichting een Light of Truth Award voor het stripboek Kuifje in Tibet.
Auteursrechtenkwestie
Moulinsart kwam meermaals in het nieuws door de juridische dreigingen die zij uitte tegen vermeende inbreukmakers op het auteursrecht op de tekeningen van Hergé. Het tijdschrift Humo werd in 1994 gesommeerd te stoppen met Kuifje-parodieën op de omslag, getekend door Kamagurka. Tekenaar Joost Veerkamp kreeg in 1997 het aan de stok met Moulinsart toen hij actuele variaties op Kuifje-albums in de Volkskrant en Vrij Nederland publiceerde. In vrijwel alle gevallen kreeg Moulinsart zijn zin. In 2007 echter verloren Rodwell en Moulinsart een proces tegen de Deense schilder Ole Ahlberg, die erotische parodieën schilderde.[3] In 2010 vernietigde het Belgische Hof van Cassatie deze uitspraak weer.[4]
Fanclubs die voorheen een overeenkomst met Moulinsart hadden, werden in 2009 plotseling geconfronteerd met hoge claims.[5] De meeste gedaagden stopten met publiceren of troffen een schikking, maar het Hergé Genootschap, een Nederlandse Kuifje-fanclub, protesteerde op basis van een overeenkomst die nimmer was opgezegd door Moulinsart en won de rechtszaak in 2014.[6] Moulinsart ging in hoger beroep, echter tijdens de rechtszaak dook een contract op, waaruit bleek dat Hergé het publicatierecht van zijn strips en losse afbeeldingen in 1942 heeft overdragen aan uitgeverij Casterman. Zodoende heeft Hergés weduwe dit niet kunnen erven en heeft de stichting Moulinsart dus nimmer het auteursrecht van Hergés publicaties gehad.[7][8] Het hof wees de eis op grond van het merkrecht af, omdat het verwerende genootschap geen handelsactiviteiten ontplooit.[9]
Zie ook
Externe link
Bronnen
Verwijzingen
|
· 
· 