Mediobanca
| Mediobanca | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
_-_Foto_Giovanni_Dall%27Orto,_14-Feb-2008.jpg)
| ||||
| Beurs | Euronext: MB | |||
| Oprichting | 1946 | |||
| Oprichter(s) | Enrico Cuccia | |||
| Sleutelfiguren | Renato Pagliaro (voorzitter) Alberto Nagel (CEO) | |||
| Land |  Italië
| |||
| Hoofdkantoor | Milaan | |||
| Werknemers | 4036 (juni 2016) | |||
| Producten | investeringsbank | |||
| Sector | bank | |||
| Winst/jaar | € 605 miljoen (2016) | |||
| Marktkapitalisatie | € 8,3 miljard (2 mei 2023) | |||
| Website | www.mediobanca.com | |||
| ||||
Mediobanca is een Italiaanse investeringsbank met het hoofdkantoor in Milaan.
Activiteiten
[bewerken | brontekst bewerken]Mediobanca was lange tijd een zeer gespecialiseerde bank voor het bedrijfsleven. Het verstrekte leningen aan bedrijven, hielp bij aandelen- en obligatie-emissies en gaf advies bij overnames en fusies. Deze activiteiten zijn sinds 2003 uitgebreid en Mediobanca levert nu ook financiële diensten aan particulieren.
De bank had ook een groot aantal aandelenbelangen in belangrijke Italiaanse bedrijven. In 2003 werd het beleid gewijzigd. De aandelenbelangen werden grotendeels verkocht, maar Mediobanca heeft nog steeds een aandelenbelang van 13% in de grootste Italiaanse verzekeraar Assicurazioni Generali.[1]
De activiteiten zijn nu verdeeld over vier onderdelen:[1]
- Corporate & Investment Banking, het traditionele werkterrein van de bank voor grote zakelijke relaties;
- Consumer Banking, bank diensten voor particulieren;
- Wealth Management, vermogensbeheer voor klanten en
- Prinicipal Investing, het beheer van de eigen aandelenportefueille waaronder belangen in andere bedrijven.
Het aandeel in de inkomsten van de bank van particulieren en bedrijven is ongeveer gelijk verdeeld. De dienstverlening aan particulieren is hoofdzakelijk een binnenlandse activiteit. Voor de bedrijven zijn de activiteiten min of meer gelijk verdeeld tussen Italië en internationale markten.
De bank sloot het gebroken boekjaar 2016, lopend van 1 juli tot en met 30 juni, af met 4036 medewerkers.[1] Het had per eind 2016 een balanstotaal van 53 miljard euro.[1] De bank is beursgenoteerd aan de Borsa Italiana en maakt onderdeel uit van de aandelenindex FTSE MIB. UniCredit en het Franse Groupe Bolloré zijn de twee grootste aandeelhouders met elk iets meer dan 8% van de aandelen in handen.[2]
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Mediobanca werd in 1946 opgericht ter ondersteuning met de financiering van de wederopbouw van de Italiaanse industrie na de Tweede Wereldoorlog. Raffaele Mattioli, de voorzitter van Banca Commerciale Italiana, en Enrico Cuccia waren de belangrijkste krachten achter de oprichting van de bank. Drie Italiaanse banken, Banca Commerciale Italiana, Credito Italiano en Banco di Roma, waren de eerste aandeelhouders. Alle drie maakten onderdeel van het staatsbedrijf Istituto per la Ricostruzione Industriale (IRI) en Mediobanca was daarmee in principe ook een staatsbank. Enrico Cuccia werd de eerste bestuursvoorzitter en bleef 42 jaar officieel op deze post.
In 1956 kreeg de bank een notering op de effectenbeurs. De drie banken bleven grootaandeelhouder en hier kwam pas in 1988 verandering in toen zij hun gezamenlijk belang reduceerden tot 25%. Een tweede blok van 25% werd gereserveerd voor andere groot aandeelhouders. Er kwam wel een aandeelhouderspact waarmee de drie banken en de groot aandeelhouders afspraken maakten over het beleid van de bank. In de jaren negentig speelde de bank een belangrijke rol in een groot privatiseringsproces en hielp mee bedrijven als Telecom Italia, Enel, Banca di Roma en Banca Nazionale del Lavoro deels te privatiseren. In 2000 overleed Cuccia op 92-jarige leeftijd, hij was sinds 1988 officieel geen bestuurder meer, maar had achter de schermen een belangrijke stem in het beleid van de bank.[3] Zijn bijnamen waren Il Maestro delle Marionette of hij die aan de touwtjes trekt, maar ook Il Diavolo, de duivel.[3]
In 2003 deelden Alberto Nagel en Renato Pagliaro de bestuursvoorzitterfunctie van de bank. Zij introduceerden een nieuw beleidsplan waarbij de bank afscheid neemt van veel aandelenbelangen en diensten voor particulieren gaat opzetten waaronder vermogensbeheer. Er kwamen internationale kantoren in Parijs, Moskou, Luxemburg, Frankfurt, Madrid, New York en Londen. In 2015 nam Mediobanca de Britse vermogensbeheerder Cairn Capital over van Royal Bank of Scotland.[4] Het was de eerste buitenlandse overname van de bank sinds de oprichting in 1946.[4] Mediobanca kocht 51% van de aandelen met een optie voor drie jaar om de rest ook te kopen.[4] In 2016 volgde de overname van het retailkantorennetwerk van Barclays in Italië.[5] Op 26 augustus 2016 nam Mediobanca’s dochteronderneming CheBanca! de vestigingen van Barclays daadwerkelijk over. Zo’n 600 medewerkers van Barclays gingen over naar de nieuwe eigenaar.[5]
- ↑ a b c d (en) Mediobanca Annual Report 2016, geraadpleegd op 9 januari 2017. Gearchiveerd op 9 januari 2017.
- ↑ (en) Mediobanca Shareholders per 28 oktober 2016, geraadpleegd op 9 januari 2017
- ↑ a b Trouw Enrico Cuccia, duivel van het Italiaanse bankwezen, overleden, 24 juni 2000, geraadpleegd op 9 januari 2017
- ↑ a b c (en) Financial Times Mediobanca takes control of London-based Cairn Capital, 4 augustus 2015, geraadpleegd op 9 januari 2017. Gearchiveerd op 10 januari 2017.
- ↑ a b (en) Reuters Barclays sells Italian branches to Mediobanca at a loss, 3 december 2015, geraadpleegd op 9 januari 2017. Gearchiveerd op 9 januari 2017.
· 
· 