Servisch voetbalelftal (mannen)

Servië
Bijnaam	Beli Orlovi
Kledingsponsor	Puma
FIFA-ranglijst	33 1 (4 april 2024)
Hoogste ranking	13e (sep 2009, feb 2010, jul-aug 2010)
Laagste ranking	66e (aug-sep 2015)
Associatie	FSS
Bondscoach	Dragan Stojković
Stadion	Rode Sterstadion, Belgrado
Meeste interlands	Dušan Tadić (106)
Topscorer	Aleksandar Mitrović (52)
Wedstrijden
	Eerste interland:; Tsjechië 1–3 Servië ; (Uherské, Tsjechië; 16 augustus 2006); Grootste overwinning:; Azerbeidzjan 1–6 Servië ; (Bakoe, Azerbeidzjan; 17 oktober 2007) ; Servië 6–1 Bulgarije ; (Belgrado, Servië; 19 november 2008) ; Servië 5–0 Roemenië ; (Belgrado, Servië; 10 oktober 2009); Servië 6–1 Wales ; (Novi Sad, Servië; 11 september 2012); Servië 5–0 Rusland ; (Belgrado, Servië; 18 november 2020); Grootste nederlaag:; Oekraïne 5–0 Servië ; (Lviv, Oekraïne; 7 juni 2019)
Wereldkampioenschap
Optredens	3 (eerste keer: 2010)
Beste resultaat	Groepsfase (2010, 2018, 2022)
Europees kampioenschap
Optredens	1 (eerste keer: 2024)

Het Servisch voetbalelftal is een team van voetballers dat Servië vertegenwoordigt tijdens internationale wedstrijden en competities. Het team heeft de plek ingenomen (inclusief de punten voor de FIFA-ranglijst) van Servië en Montenegro, zoals dat vanaf begin 2003 tot en met het Wereldkampioenschap voetbal 2006 actief was. Servië en Montenegro was weer de directe opvolger van Joegoslavië. Het Servisch voetbalelftal valt onder de verantwoordelijkheid van de Servische voetbalbond (FSS).

Na het WK van 2006, waar nog onder de naam van Servië en Montenegro werd gespeeld, ging ook het nationaal voetbalelftal verder als een onafhankelijk Servië. De kleuren van het voetbaltenue staan voor de kleuren van de Servische vlag, rood (shirt), blauw (broek) en wit (kousen). Het zogenaamde uittenue is compleet wit, verwijzend naar de bijnaam van het elftal; Beli Orlovi, wat Witte Adelaars betekent. De (tweekoppige) witte adelaar is afkomstig van het nationale wapen in de vlag van Servië. De traditionele rivalen van het Servisch voetbalelftal zijn het Kroatisch voetbalelftal en het Albanees voetbalelftal.^[1]^[2]

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Servië wordt door de voetbalbonden FIFA en UEFA beschouwd als de officiële opvolger van het Joegoslavisch voetbalelftal en het Servisch-Montenegrijns voetbalelftal, waar het tevens alle bezittingen van overnam. Nadat de landen Servië en Montenegro in 2006 onafhankelijk van elkaar werden, kregen beide landen een eigen nationaal elftal.

Na het WK van 2006 begonnen voor Servië in september 2006 de kwalificaties voor het EK 2008. Servië eindigde in de kwalificatiepoule derde en wist zodoende het eindtoernooi niet te halen. Voor de kwalificaties voor het WK 2010 werd Servië groepswinnaar maar op het eindtoernooi in Zuid-Afrika eindigde het laatste in de poule, waardoor het gelijk uitgeschakeld was. Servië wist zich hierna niet te kwalificeren voor het EK 2012 en het WK 2014.

EK-kwalificatie 2016[bewerken | brontekst bewerken]

In de kwalificatieronde voor het EK 2016 in Frankrijk werd Servië ingedeeld in groep I, samen met Albanië, Armenië, Denemarken en Portugal. Ook gastland Frankrijk, op voorhand geplaatst voor de eindronde, maakt deel uit van deze poule, maar de duels tegen de andere deelnemers dragen een vriendschappelijk karakter. Servië kwalificeerde zich niet voor het EK 2016.

Zie Servisch-Albanese betrekkingen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 14 oktober 2014 ontstond grote consternatie, toen Servië en Albanië elkaar troffen in Belgrado. Het EK-kwalificatieduel werd in minuut 41 van de eerste helft, bij de stand 0-0, stilgelegd nadat een drone het stadion van FK Partizan was binnengevlogen met een omstreden Albanese vlag eraan. De Engelse scheidsrechter Martin Atkinson legde het duel stil nadat Stefan Mitrović de vlag uit de lucht had geplukt^[3].

Het leidde tot schermutselingen tussen spelers. Supporters bestormden het veld en belaagden de Albanese internationals, die werden bekogeld met voorwerpen en daarop naar de kleedkamer vluchtten. Volgens Servische media was de drone een idee van Olsi Rama, broer van de Albanese premier Edi Rama. Die ontkende dat echter^[4].

Supporters uit Albanië werden op voorhand geweerd bij het duel vanwege de explosieve situatie in en rondom Kosovo. De voormalige Servische provincie is door de Albanese meerderheid van de bevolking in 2008 eenzijdig uitgeroepen tot onafhankelijke republiek, die daarna door veel landen is erkend. Servië beschouwt deze prille Balkanstaat nog altijd als een autonome provincie.

Het was de eerste keer dat beide landen elkaar troffen sinds 1967. Ondanks de spanningen rond Kosovo besloot de UEFA om Albanië en Servië niet uit elkaar te houden bij de loting. Tien dagen later besloot de tuchtcommissie van de Europese voetbalbond om Servië een reglementaire zege (3-0) toe te kennen, omdat Albanië had geweigerd het duel te hervatten. De ploeg van de Nederlandse bondscoach Dick Advocaat kreeg echter ook drie punten aftrek als straf voor de rellen. Servië moet de komende twee thuisduels in de EK-kwalificatie bovendien zonder publiek spelen. De voetbalbonden van Servië en Albanië kregen beide tevens een boete van 100.000 euro^[5]. De voetbalbonden van beide landen kondigden meteen aan in beroep te gaan tegen de straf. Een dag na de thuisnederlaag tegen Denemarken (1-3) op 14 november 2014 diende Advocaat zijn ontslag in als bondscoach van Servië. Albanië kreeg in juli 2015, in hoger beroep, van het CAS een 0-3 overwinning toegewezen.

WK 2018-heden[bewerken | brontekst bewerken]

Servië wist zich op 9 oktober 2017 te plaatsen voor het WK voetbal 2018 in Rusland. Het Balkanland eindigde als eerste in groep D van de Europese kwalificatiezone, na de eigen 1-0 overwinning op Georgië door een treffer van Aleksandar Prijović en de thuisnederlaag van concurrent Wales tegen Ierland (0-1). Drie weken na de plaatsing liet de Servische voetbalbond weten dat het contract met bondscoach Slavoljub Muslin (ex-Lokeren en Standard Luik) in onderling overleg werd ontbonden. Hij werd (voorlopig) opgevolgd door zijn voormalig assistent Mladen Krstajić, een oud-verdediger van Partizan Belgrado (1996-2000 en 2009-2011), Werder Bremen (2000-2004) en Schalke 04 (2004-2009). Muslin was bondscoach sinds mei 2016.

Servië werd op het WK 2018 uitgeschakeld in de poulefase. Het land liep hierna kwalificatie mis voor het EK 2020. Het kwalificeerde zich wel voor het WK 2022 maar werd hier wederom in de poulefase uitgschakeld.

Servië kwalificeerde zich in november 2023 voor het EK 2024. Het was de eerste kwalificatie voor een Europees kampioenschap sinds de onafhankelijkheid van het land in 2006.

Deelnames aan internationale toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930–1990	Bij Joegoslavië
1994–2006	Bij Servië en Montenegro
2010	Groepsfase	3	1	0	2	2	3	(kwal.)
2014	Niet gekwalificeerd
2018	Groepsfase	3	1	0	2	2	4	(kwal.)
2022	Groepsfase	3	0	1	2	5	8	(Kwal.)
2026	Kwalificatie nog niet begonnen

Europees kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960–1992	Bij Joegoslavië
1996–2004	Bij Servië en Montenegro
2008	Niet gekwalificeerd
2012	Niet gekwalificeerd
2016	Niet gekwalificeerd
2020	Niet gekwalificeerd
2024	Gekwalificeerd							(Kwal.)

UEFA Nations League[bewerken | brontekst bewerken]

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	C	27e	6	4	0	2	11	4
2020–21	B	27e	6	1	3	2	9	7
2022–23	B	19e	6	4	1	1	13	5

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Interlands Servisch voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Servië.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Bijgewerkt tot en met de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Bulgarije (2-2) op 19 november 2023.

Van jaar tot jaar[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Wedstrijden				Doelpunten			Punten
Jaar	Duels	Winst	Gelijk	Verlies	Voor	Tegen	Saldo	Punten
2006	6	4	2	0	10	3	+7	1.666
2007	10	3	5	2	16	10	+6	1.100
2008	11	4	2	5	19	13	+6	0.909
2009	12	9	1	2	22	7	+15	1.583
2010	14	6	2	6	18	15	+3	1.000
2011	12	4	3	5	11	12	–1	0.917
2012	11	3	3	5	12	12	0	0.818
2013	10	5	2	3	18	9	+9	1.200
2014	9	3	3	3	10	12	–2	1.000
2015	8	3	0	5	12	13	–1	0.750
2016	11	5	3	3	16	14	+2	1.182
2017	9	5	3	1	14	6	+8	1.444
2018	13	7	2	4	21	12	+9	1.231
2019	10	5	3	2	19	18	+1	1.300
2020	8	2	4	2	12	9	+3	1.000
2021	14	8	5	1	27	11	+16	1.500
2022	12	6	2	4	24	17	+7	1.167
2023	11	7	2	2	23	13	+10	1.455

Tegenstanders[bewerken | brontekst bewerken]

Tegenstander	Wed.	W	G	V	DV	DT	DS
Albanië	1	1	0	0	2	0	+2
Algerije	1	1	0	0	3	0	+3
Armenië	5	3	2	0	8	1	+7
Australië	2	0	1	1	1	2	–1
Azerbeidzjan	5	5	0	0	16	4	+12
Bahrein	1	1	0	0	5	1	+4
België	4	1	0	3	4	8	–4
Bolivia	1	1	0	0	5	1	+4
Brazilië	3	0	0	3	0	5	–5
Bulgarije	4	2	2	0	10	4	+6
Chili	2	1	0	1	3	2	+1
China	1	1	0	0	2	0	+2
Colombia	1	0	0	1	0	1	–1
Costa Rica	1	1	0	0	1	0	+1
Cyprus	3	2	1	0	4	1	+3
Denemarken	3	0	0	3	1	8	–7
Dominicaanse Republiek	1	0	1	0	0	0	0
Duitsland	3	1	1	1	3	3	0
Estland	3	1	1	1	3	4	–1
Faeröer	4	4	0	0	10	1	+9
Finland	2	1	1	0	2	0	+2
Frankrijk	4	0	1	3	3	7	–4
Georgië	2	1	1	0	4	1	+3
Ghana	1	0	0	1	0	1	–1
Griekenland	2	1	0	1	2	1	+1
Hongarije	6	1	1	4	4	8	–4
Ierland	7	3	4	0	10	7	+3
Israël	2	2	0	0	5	1	+4
Italië	2	0	1	1	1	4	–3
Jamaica	2	1	1	0	3	2	+1
Japan	3	2	0	1	5	1	+4
Jordanië	1	1	0	0	3	2	+1
Kameroen	2	1	1	0	7	6	+1
Kazachstan	2	1	0	1	2	2	0
Kroatië	2	0	1	1	1	3	–2
Litouwen	8	7	0	1	20	6	+14
Luxemburg	4	4	0	0	11	4	+7
Marokko	1	0	0	1	1	2	–1
Mexico	1	0	0	1	0	2	–2
Moldavië	2	2	0	0	6	0	+6
Montenegro	5	5	0	0	12	3	+9
Nieuw-Zeeland	1	0	0	1	0	1	–1
Nigeria	1	1	0	0	2	0	+2
Noord-Ierland	3	3	0	0	4	1	+3
Noord-Macedonië	3	1	1	1	6	3	+3
Noorwegen	4	1	2	1	4	3	+1
Oekraïne	5	0	1	4	2	12	–10
Oostenrijk	4	3	0	1	9	6	+3
Panama	2	0	2	0	1	1	0
Paraguay	1	1	0	0	1	0	+1
Polen	5	0	3	2	3	5	–2
Portugal	8	1	4	3	11	14	–3
Qatar	3	2	0	1	8	3	+5
Roemenië	4	2	2	0	10	4	+6
Rusland	6	1	2	3	9	8	+1
Schotland	3	1	2	0	3	1	+2
Slovenië	4	1	2	1	7	5	+2
Spanje	1	0	0	1	0	2	–2
Tsjechië	2	1	0	1	4	5	–1
Turkije	2	0	2	0	2	2	0
Verenigde Staten	2	1	1	0	2	1	+1
Wales	4	2	2	0	11	3	+8
Zweden	4	3	0	1	8	3	+5
Zwitserland	2	0	0	2	3	5	-2
Zuid-Afrika	1	1	0	0	3	1	+2
Zuid-Korea	3	1	1	1	3	3	0

FIFA-wereldranglijst^[6][bewerken | brontekst bewerken]

2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
47	33	27	30	19	23	27	38	30	38	56	44	36	29	29	30	23	29	34

Bondscoaches[bewerken | brontekst bewerken]

Bijgewerkt tot en met de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Bulgarije (2-2) op 19 november 2023.

Naam	Van	Tot	Duels	W	G	V
Clemente, Javier Javier Clemente	16 augustus 2006	24 november 2007	16	7	7	2
Dukic, Miroslav Miroslav Dukic	6 februari 2008	31 mei 2008	5	0	2	3
Antić, Radomir Radomir Antić	6 september 2008	7 september 2010	29	18	3	8
Petrović, Vladimir Vladimir Petrović	8 oktober 2010	11 oktober 2011	13	5	4	4
Curčić, Radovan Radovan Curčić (interim)	11 november 2011	29 februari 2012	4	1	1	2
Mihajlović, Siniša Siniša Mihajlović	26 mei 2012	15 november 2013	19	7	4	8
Drulović, Ljubinko Ljubinko Drulović (interim)	5 maart 2014	6 juni 2014	4	3	0	1
Advocaat, Dick Dick Advocaat	1 augustus 2014	15 november 2014	4	1	2	1
Ćurčić, Radovan Radovan Ćurčić	15 november 2014	27 april 2016	11	5	0	6
Muslin, Slavoljub Slavoljub Muslin	29 april 2016	9 oktober 2017	16	7	5	4
Krstajić, Mladen Mladen Krstajić	10 november 2017	13 juni 2019	19	9	5	5
Ljubiša Tumbaković	1 juli 2019	14 december 2020	14	6	5	3
Ilija Stolica (interim)	14 december 2020	3 maart 2021	2	0	2	0
Dragan Stojković	3 maart 2021	'heden	35	21	7	7

Huidige selectie[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende spelers werden opgeroepen voor het WK 2022.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen Noorwegen op 27 september 2022.

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
	Predrag Rajković	28	0	RCD Mallorca
	Marko Dmitrović	19	0	Sevilla
	Vanja Milinković-Savić	6	0	Torino
Verdediging
	Nikola Milenković	37	3	Fiorentina
	Stefan Mitrović	34	0	Getafe
	Strahinja Pavlović	21	1	Red Bull Salzburg
	Miloš Veljković	21	0	Werder Bremen
	Filip Mladenović	19	1	Legia Warschau
	Srđan Babić	2	0	Almería
	Strahinja Eraković	1	0	Rode Ster Belgrado
Middenveld
	Dušan Tadić	90	18	Ajax
	Filip Kostić	50	3	Juventus
	Nemanja Gudelj	48	1	Sevilla
	Nemanja Maksimović	39	0	Getafe
	Filip Đuričić	36	4	Sampdoria
	Nemanja Radonjić	36	5	Torino
	Sergej Milinković-Savić	35	6	Lazio
	Saša Lukić	32	2	Torino
	Andrija Živković	28	1	PAOK Saloniki
	Darko Lazović	25	0	Hellas Verona
	Marko Grujić	17	0	FC Porto
	Uroš Račić	9	0	SC Braga
	Ivan Ilić	5	0	Hellas Verona
Aanval
	Aleksandar Mitrović	76	50	Fulham
	Luka Jović	28	9	Fiorentina
	Dušan Vlahović	16	8	Juventus