Naar inhoud springen

Assyriërs (volk): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Pepoeko (overleg | bijdragen)
462 bewerkingen
Versie 67723765 van Glennznl (overleg) ongedaan gemaakt.
Label: Ongedaan maken
Regel 13: Regel 13:


Vele Assyriërs zijn in de twintigste eeuw geëmigreerd. Ze hebben zich gevestigd in West-Europa, Noord-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland, Libanon, Jordanië, Israël, Armenië, Georgië, het zuiden van Rusland en Azerbeidzjan.
Vele Assyriërs zijn in de twintigste eeuw geëmigreerd. Ze hebben zich gevestigd in West-Europa, Noord-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland, Libanon, Jordanië, Israël, Armenië, Georgië, het zuiden van Rusland en Azerbeidzjan.

== Identiteit ==
{{hoofdartikel|Naamconflict Syrische christenen}}
Syrische christenen in het Midden-Oosten en de diaspora gebruiken verschillende endoniemen en exoniemen, gebaseerd op tegenstrijdige overtuigingen over de oorsprong en identiteit van hun gemeenschappen.{{Sfn|Murre van den Berg|2015|p=127}} Tijdens de 19e eeuw geloofde de Engelse archeoloog [[Austen Henry Layard]] dat de inheemse christelijke gemeenschappen in de historische regio Assyrië afstammen van de oude Assyriërs,{{Sfn|Layard|1849b|p=237}} een mening die ook werd gedeeld door William Ainger Wigram.<ref name="Cross 2005">{{Citeer boek |titel=The Oxford Dictionary of the Christian Church |achternaam=Cross |voornaam=Frank Leslie |uitgever=Oxford University Press |pagina=119 |isbn=978-0-19-280290-3 |citaat=In the 19th cent. A. H. Layard, the excavator of Nineveh, first suggested that the local *Syriac Christian communities in the region were descended from the ancient Assyrians, and the idea was later popularized by W. A. Wigram, a member of the Abp. Of Canterbury's Mission to the Church of the East (1895–1915). |jaar=2005}}</ref>{{Sfn|Coakley|2011a|p=45}} Hoewel tegelijkertijd Horatio Southgate en George Thomas Bettany tijdens hun reizen door [[Mesopotamië]] beweerden dat de Syrische christenen de afstammelingen zijn van de [[Arameeërs]].{{Sfn|Southgate|1840|p=179}}{{Sfn|Bettany|1888|p=491}}

Tegenwoordig voelen Assyriërs en andere etnische minderheidsgroepen in het Midden-Oosten de druk om zich te identificeren als “Arabieren”,<ref>{{Citeer journal |achternaam=Jonathan Eric Lewis |titel=Iraqi Assyrians: Barometer of Pluralism |url=http://www.meforum.org/article/558 |journal=Middle East Forum |datum=June 2003 |bezochtdatum=18 February 2015 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20080704192409/http://www.meforum.org/article/558 |archiefdatum=4 July 2008}}</ref><ref>{{Citeer web |url=http://www.aina.org/releases/20070416140021.htm |titel=Arab American Institute Still Deliberately Claiming Assyrians Are Arabs |bezochtdatum=2008-11-16 |uitgever=Aina.org |archiefurl=https://web.archive.org/web/20210126055125/http://www.aina.org/releases/20070416140021.htm |archiefdatum=26 January 2021}}</ref> “Turken” en “Koerden”.<ref>{{Citeer web |url=http://www.aina.org/news/20061120133220.htm |titel=In Court, Saddam Criticizes Kurdish Treatment of Assyrians |bezochtdatum=2008-11-16 |uitgever=Aina.org |archiefurl=https://web.archive.org/web/20071014180706/http://aina.org/news/20061120133220.htm |archiefdatum=14 October 2007}}</ref> Bovendien maken de westerse media vaak geen melding van enige etnische identiteit van de christenen in de regio en noemen hen eenvoudigweg christenen,<ref name="Al-Monitor">{{Citeer web |url=http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/10/iraq-assyrians-ethnic-rights-ignored.html |titel=Al-Monitor: Ethnic dimension of Iraqi Assyrians often ignored |datum=2014-10-10 |bezochtdatum=2014-12-22 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20151017200046/http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/10/iraq-assyrians-ethnic-rights-ignored.html |archiefdatum=2015-10-17}}</ref> [[Christendom in Irak|Iraakse christenen]], [[Christendom in Iran|Iraanse christenen]], [[Christendom in Syrië|christenen in Syrië]] en [[Christendom in Turkije|Turkse christenen]], een label dat door de Assyriërs wordt verworpen.

=== Zelfaanduiding ===
Hieronder staan enkele termen beschreven die vaak door Assyriërs worden gebruikt om hun identiteit aan te duiden:

* '''Assyrisch''', genoemd naar hun etniciteit als afstammelingen van het oude Assyrische volk,<ref>{{Citeer boek |titel=A companion to Assyria |achternaam=Frahm |voornaam=Eckart |plaats=Hoboken, NJ |datum=2017 |isbn=978-1-118-32524-7}}</ref> wordt bepleit door volgelingen uit alle in het Midden-Oosten gevestigde kerken van de [[Oost-Syrische liturgie|Oost-]] en [[West-Syrische liturgie|West-Syrische ritus]]. (zie [[Syrisch christendom]]){{Sfn|Murre van den Berg|2015|p=127}}
* '''Chaldeeuws''' is een term die eeuwenlang door westerse schrijvers en geleerden werd gebruikt als aanduiding voor de [[Aramees|Aramese taal]]. De term werd zo ook gebruikt door [[Hiëronymus van Stridon|Hiëronymus]],{{Sfn|Gallagher|2012|p=123-141}} en was nog steeds de gangbare term in de negentiende eeuw.{{Sfn|Gesenius|Prideaux-Tregelles|1859|p=}}{{Sfn|Fürst|1867|p=}}{{Sfn|Davies|1872|p=}} Pas in 1445 begon de term gebruikt te worden om Aramese sprekers aan te duiden die in [[Communio (kerken)|gemeenschap]] waren gekomen met de [[Rooms-Katholieke Kerk]]. Dit gebeurde op het [[Concilie van Bazel|Concilie van Florence]],{{Sfn|Coakley|2011b|p=93}} dat de geloofsbelijdenis aanvaardde die Timotheus, [[metropoliet]] van de Aramese sprekers op [[Cyprus]], in het Aramees aflegde, en dat verordende dat “niemand in de toekomst Chaldeeërs zal durven noemen [...], Nestorianen".<ref>{{Citeer web |url=https://www.papalencyclicals.net/councils/ecum17.htm |titel=Council of Basel 1431–45 A.D. Council Fathers |achternaam=Fathers |voornaam=Council |datum=14 December 1431 |bezochtdatum=11 May 2023 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20201117000637/https://www.papalencyclicals.net/Councils/ecum17.htm |archiefdatum=17 November 2020}}</ref>{{Sfn|Baum|Winkler|2003|p=112}}{{Sfn|O'Mahony|2006|p=526-527}} Vroeger, toen er nog geen katholieke Aramese sprekers van Mesopotamische afkomst waren, werd de term 'Chaldeeuws' toegepast met expliciete verwijzing naar hun '[[Nestorianisme|Nestoriaanse]]' geloof. Zo schreef Jacques de Vitry in 1220/1 over hen dat "ze ontkenden dat Maria de Moeder van God was en beweerden dat Christus in twee personen bestond. Ze heiligden gezuurd brood en gebruikten de 'Chaldeeuwse' (Syrische) taal".{{Sfn|Baum|Winkler|2003|p=63}} Tot de tweede helft van de 19e eeuw bleef de term "Chaldeeuws" algemeen gebruikt voor Oost-Syrische christenen, of ze nu "Nestoriaans" of katholiek waren.{{Sfn|Ainsworth|1841|p=36}}{{Sfn|Ainsworth|1842b|p=272}}{{Sfn|Layard|1849a|p=260}}<ref>{{Citeer web |url=https://books.google.com/books?id=ppAOAAAAQAAJ&q=levant+chald%C3%A9ens+nestoriens&pg=PA83 |titel=Histoire critique de la creance et des coûtumes des nations du Levant |achternaam=Simon (oratorien) |voornaam=Richard |datum=July 3, 1684 |bezochtdatum=8 November 2020 |uitgever=Chez Frederic Arnaud |archiefurl=https://web.archive.org/web/20201117150843/https://books.google.com/books?id=ppAOAAAAQAAJ&q=levant+chald%C3%A9ens+nestoriens&pg=PA83 |archiefdatum=17 November 2020 |via=Google Books}}</ref> In 1840, tijdens een bezoek aan Mesopotamië, rapporteerde Horatio Southgate dat lokale ''Chaldeeën'' zichzelf beschouwen als afstammelingen van de oude ''Assyriërs'',{{Sfn|Southgate|1840|p=179}} en in sommige latere werken vermeldde hij ook dezelfde oorsprong voor de lokale ''Jacobieten''.{{Sfn|Southgate|1842|p=249}}{{Sfn|Southgate|1844|p=80}}
* '''Aramees''', ook bekend als '''Syrisch-Aramees''',<ref>{{Citeer boek |titel=Introduction to Aramean and Syriac Studies |achternaam=Akopian |voornaam=Arman |pagina=217–222 |isbn=978-1-4632-3893-3 |bezochtdatum=10 May 2021 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20210423164655/https://www.degruyter.com/document/doi/10.31826/9781463238933-014/html |archiefdatum=23 April 2021 |hoofdstuk=11. Other branches of Syriac Christianity: Melkites and Maronites |hoofdstukurl=https://www.degruyter.com/document/doi/10.31826/9781463238933-014/html |doi=10.31826/9781463238933-014 |jaar=2017}}</ref> genoemd naar het oude [[Arameeërs|Aramese volk]], wordt bepleit door sommige volgelingen vanuit de in het Midden-Oosten gevestigde kerken van de [[West-Syrische liturgie|West-Syrische ritus]].{{Sfn|Donabed|Mako|2009|p=75}}<ref>{{Citeer boek |titel=Minority Rights in the Middle East |achternaam=Castellino |voornaam=Joshua |url=https://books.google.com/books?id=S5mRxprCL9MC&q=Suryanis&pg=PA109 |uitgever=OUP Oxford |datum=April 25, 2013 |isbn=978-0-19-967949-2 |bezochtdatum=October 12, 2019 |last2=Cavanaugh |first2=Kathleen A.}}</ref> Bovendien hebben Assyriërs die zich identificeren als Arameeërs erkenning gekregen van de [[Regering van Israël|Israëlische regering]].<ref>{{Citeer web |url=http://www.israelhayom.co.il/article/107811 |datum=9 August 2013 |titel=אנחנו לא ערבים - אנחנו ארמים |bezochtdatum=3 October 2015 |uitgever=[[Israel HaYom]] |taal=he |archiefurl=https://web.archive.org/web/20191019153849/https://www.israelhayom.co.il/article/107811 |archiefdatum=19 October 2019}}</ref><ref>{{Citeer nieuws |achternaam=Aderet |voornaam=Ofer |titel=Neither Arab nor Jew: Israel's Unheard Minorities Speak Up After the Nation-state Law |url=https://www.haaretz.com/israel-news/.premium.MAGAZINE-neither-arab-nor-jew-israel-s-unheard-minorities-speak-up-1.6464684 |werk=Haaretz |datum=September 9, 2018 |bezochtdatum=October 12, 2019 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20191018190343/https://www.haaretz.com/israel-news/.premium.MAGAZINE-neither-arab-nor-jew-israel-s-unheard-minorities-speak-up-1.6464684 |archiefdatum=18 October 2019}}</ref> Merk op dat de oude Arameeërs een aparte etnische groep waren die gelijktijdig met het Assyrische rijk leefde in wat nu [[Syrië]] is en delen van [[Libanon]], [[Israël|Israël,]] de [[Westelijke Jordaanoever]] en [[Gazastrook|Gaza]], [[Jordanië]], [[Irak]] en [[Turkije]].{{Sfn|Fiey|1965|p=141–160}}{{Sfn|Lipiński|2000|p=}}{{Sfn|Schniedewind|2002|p=276-287}}{{Sfn|Gzella|2015|p=}}


== Demografie ==
== Demografie ==
Regel 36: Regel 23:
De Assyriërs worden beschouwd als een van de inheemse volkeren van het Midden-Oosten. Hun vaderland verspreidt zich over het gebied rondom de [[Tigris]] en de [[Eufraat]]. De Assyriërs komen oorspronkelijk uit Irak, Zuidoost-Turkije, Noordwest-Iran en Noordoost-Syrië.
De Assyriërs worden beschouwd als een van de inheemse volkeren van het Midden-Oosten. Hun vaderland verspreidt zich over het gebied rondom de [[Tigris]] en de [[Eufraat]]. De Assyriërs komen oorspronkelijk uit Irak, Zuidoost-Turkije, Noordwest-Iran en Noordoost-Syrië.


Assyriërs kunnen worden verdeeld over geografische, taalkundige en confessionele lijnen. De twee hoofdgroepen zijn:
=== Subgroepen ===
Er zijn drie belangrijke Assyrische subgroepen: Oostelijk, Westelijke en Chaldeeuws. Deze onderverdelingen overlappen elkaar slechts gedeeltelijk in taalkundig, historisch, cultureel en religieus opzicht.


* De Madenhaye (Oosterlingen): Deze groep heeft zich gevestigd in het oosten van Mesopotamië (Irak en Iran). Ze spreken het Oost-Aramese dialect en behoren daarmee ook tot de Oost-Syrische ritus.
* De oostelijke subgroep (Madenhaye) bewoonde historisch gezien Hakkari in het noordelijke [[Zagrosgebergte]], de Simele- en Sapna-valleien in [[Duhok (stad)|Nuhadra]], en delen van de vlakten van Nineveh en Urmia. Ze spreken Noordoost-Neo-Aramese dialecten en zijn religieus divers, waarbij ze aanhangers zijn van de [[Oost-Syrische liturgie|Oost-Syrische]] kerken<ref name="Minahan 2002, p. 209">[[Assyrian people#CITEREFMinahan2002|Minahan 2002]], p. 209</ref> en het [[protestantisme]].<ref>{{Citeer boek |titel=Christian mission to Muslims: the record: Anglican and Reformed approaches in India and the Near East, 1800–1938 |achternaam=Vander Werff |voornaam=Lyle L. |url=https://archive.org/details/christianmission0000vand |uitgever=William Carey Library |pagina=[https://archive.org/details/christianmission0000vand/page/366 366] |isbn=978-0-87808-320-6 |jaar=1977}}</ref>
* De Maherbaye (Westerlingen): Deze groep is gevestigd in het westen van Mesopotamië (Syrië en Oost-Turkije. Ze spreken het West-Aramese dialect en behoren daarmee ook tot de West-Syrische rite.
* De Chaldeeuwse subgroep valt onder de oostelijke subgroup. De groep wordt vaak gelijkgesteld met de aanhangers van de Chaldeeuwse Katholieke Kerk,<ref name="BBC">{{Citeer nieuws |titel=Who are the Chaldean Christians? |url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/7271828.stm |werk=[[BBC News]] |datum=March 13, 2008 |bezochtdatum=March 26, 2010 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20201128025509/http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/7271828.stm |archiefdatum=28 November 2020}}</ref> maar niet alle Chaldeeuwse katholieken identificeren zich als Chaldeeuws.{{Sfn|Nisan|2002|p=x}}{{Sfn|Travis|2010|p=238}} Traditioneel zijn ze sprekers van Noordoost-Neo-Aramese dialecten, maar er zijn ook enkele Turoyo-sprekers. In Irak bewonen Chaldeeuwse katholieken de dorpen Alqosh, Batnaya, Tel Keppe en Tesqopa in de westelijke [[Vlakte van Nineve|vlakte van Nineveh]], evenals de Nahla-vallei en Aqra. In Syrië wonen ze in [[Aleppo (stad)|Aleppo]] en het gouvernement van [[Al-Hasakah (gouvernement)|Al-Hasakah]]. In Turkije leven ze verspreid in [[Istanbul]], [[Diyarbakır (stad)|Diyarbakir]], [[Şırnak (provincie)|de provincie Sirnak]] en de provincie [[Mardin (provincie)|Mardin]].<ref>{{Citeer web |url=https://www.reuters.com/article/us-religion-turkey-christians-factbox-idUSTRE50L08O20090122 |titel=FACTBOX: Christians in Turkey |datum=22 January 2009 |bezochtdatum=11 May 2023 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20230511063603/https://www.reuters.com/article/us-religion-turkey-christians-factbox-idUSTRE50L08O20090122 |archiefdatum=11 May 2023 |via=www.reuters.com}}</ref>
* De westelijke subgroep (Maherbaye), historisch wonend in de regio van [[Tur Abdin]].<ref>The Middle East, abstracts and index, Part 1.</ref><ref>Central Asia and the Caucasus: transnationalism and diaspora.</ref> Ze spreken voornamelijk de Centraal-Neo-Aramese taal [[Surayt]] (ook bekend als [[Turoyo]]).<ref>{{Citeer web |url=https://textbook.surayt.com/en/Online%20Course/0 |titel=Šlomo Surayt |bezochtdatum=2022-08-12 |werk=textbook.surayt.com |archiefurl=https://web.archive.org/web/20230120011643/https://textbook.surayt.com/en/Online%20Course/0 |archiefdatum=20 January 2023}}</ref> De meesten hangen de [[West-Syrische liturgie|West-Syrische]] kerken aan,<ref name="Minahan 2002, p. 209" /> zoals de [[Syrisch-Orthodoxe Kerk van Antiochië]] en de [[Syrisch-Katholieke Kerk]]. Tegenwoordig zijn er ook evangelische groepen die hun eigen kerken in de diaspora hebben gesticht. Historisch gezien was de [[Aramese cultuur|de Syrisch-orthodoxe cultuur]] gecentreerd in twee kloosters in de buurt van [[Mardin (stad)|Mardin]] (ten westen van Tur Abdin), [[Mor Gabriel klooster|Mor Gabriel]] en [[Mor Hananyo-klooster|Deyrulzafaran]].{{Sfn|Üngör|2011|p=15}} Historische Assyrische dorpen, waarvan sommige nog steeds bewoond worden door Assyriërs in Turabdin, omvatten onder andere: [[Gülgöze|Aynwardo]], Anhil, Kafro, Miden, Arnas, Beth Debe, Beth Kustan, Beth Sbirino, Dayro da-Slibo, Hrabemishka, Qartmin, Arkah, Arbo, Mizizah, Kfraze, Hah, Marbobo, Salah, Sare en Hapsis. Bovendien waren de steden [[Midyat (stad)|Midyat]] en [[İdil|Beth Zabday]] (''Azech)'' historisch gezien Assyrische steden met een Assyrische meerderheid, maar dit is tegenwoordig niet langer het geval. Buiten het gebied van de Assyrische kernnederzetting in [[Tur Abdin]] waren er ook aanzienlijke populaties in de steden [[Diyarbakır (stad)|Diyarbakır]], [[Şanlıurfa (stad)|Urfa]], [[Harput]] en [[Adıyaman (stad)|Adiyaman]]{{Sfn|Gaunt ''et al.''|2017|p=19}} evenals in enkele andere dorpen.


=== Syrië ===
=== Syrië ===

Versie van 26 jun 2024 12:21

Dit artikel gaat over het christelijke volk de Assyriërs. Voor de oude Assyriërs, zie Assyrische Rijk.
Assyriërs
Sūrāyē / Suryoye / ʾĀṯōrāyē
ܐܬܘܪ̈ܝܐ
Totale bevolking ca. 3,3 miljoen[1]
Verspreiding Syrië, Libanon, Irak, Turkije, Iran, België, Frankrijk, Nederland, Duitsland, Zweden, Verenigde Staten, Jordanië, Australië, Canada, Rusland, Zwitserland, Denemarken, Italië en andere diaspora
Taal Neo Aramees (Sureth, Turoyo), Klassiek Syrisch (liturgisch), Akkadisch (in de oudheid), Soemerisch (in de oudheid)
Geloof Syrisch-orthodox, Syrisch-katholiek, Maronitisch en Assyrisch-orthodox
Verwante groepen Semieten, Mhalmieten
Portaal  Portaalicoon   Landen & Volken

De Assyriërs (Syrisch: ܐܬܘܪ̈ܝܐ), ook bekend als Suraye of Syrische christenen (zie: Naamconflict Syrische christenen), zijn een etnische groep uit het huidige Irak, Iran, Syrië, en Turkije. De Assyriërs zijn een semitisch volk en voornamelijk oosterse christenen, verdeeld over verschillende oosterse kerken. Ze spreken en schrijven in verschillende dialecten van het Syrisch. In die taal, die is voortgekomen uit het Aramees, noemen ze zichzelf Suraye - een etno-religieuze benaming die ‘Syrisch sprekende christen’ betekent.[2]

Vele Assyriërs zijn in de twintigste eeuw geëmigreerd. Ze hebben zich gevestigd in West-Europa, Noord-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland, Libanon, Jordanië, Israël, Armenië, Georgië, het zuiden van Rusland en Azerbeidzjan.

Demografie

Assyrische diaspora.
■ meer dan 500.000
■ 100.000 - 500.000
■ 50.000 - 100.000
■ 10.000 - 50.000
■ minder dan 10.000

De Assyriërs worden beschouwd als een van de inheemse volkeren van het Midden-Oosten. Hun vaderland verspreidt zich over het gebied rondom de Tigris en de Eufraat. De Assyriërs komen oorspronkelijk uit Irak, Zuidoost-Turkije, Noordwest-Iran en Noordoost-Syrië.

Assyriërs kunnen worden verdeeld over geografische, taalkundige en confessionele lijnen. De twee hoofdgroepen zijn:

  • De Madenhaye (Oosterlingen): Deze groep heeft zich gevestigd in het oosten van Mesopotamië (Irak en Iran). Ze spreken het Oost-Aramese dialect en behoren daarmee ook tot de Oost-Syrische ritus.
  • De Maherbaye (Westerlingen): Deze groep is gevestigd in het westen van Mesopotamië (Syrië en Oost-Turkije. Ze spreken het West-Aramese dialect en behoren daarmee ook tot de West-Syrische rite.

Syrië

Zie Assyriërs in Syrië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In het begin van het Frans Mandaat Syrië vestigde zich een toestroom vluchtelingen uit de nu Turkse gebieden in het noorden van het huidige Syrië, net over de grens met Turkije. Deze vluchtelingenstroom vond plaats door de Assyrische Genocide tijdens de Eerste Wereldoorlog. In 1933 kwamen vluchtelingen uit het nieuwe onafhankelijke Irak naar Syrië als gevolg van de slachtpartijen op de Assyriërs, bekend onder de naam Genocide van Simele.[3]

De hoeveelheid Assyriërs afkomstig uit Syrië is zeer significant. Vóór de oorlog woonden er naar schatting 400.000 Assyriërs in het land (5% van de bevolking).[4]

Na plaatselijke incidenten verzochten in 1936 religieuze en politieke leiders in de Al-Jazira provincie (nu Al Hasakah) de Franse autoriteiten om de provincie met zijn gemengde bevolking een autonome status te geven, zoals de Sanjak van Alexandretta, het grondgebied van de alevieten van de Jabal el-Dourouz. Dit zonder resultaat omdat de Arabische nationalisten in Damascus tegen elke balkanisering van de toekomstige onafhankelijke Syrische Republiek waren.

In 1957 werd in Syrië de Assyrische Democratische Organisatie opgericht door Assyrische en andere christelijke centrum-linkse intellectuelen,[5]

Turkije

Zie Assyriërs in Turkije voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het aantal Assyriërs in Turkije wordt geschat op 15.000.[6] Ze wonen vooral in Istanboel en het oosten van Turkije.[7] In Hakkari en Botan dat bekendstaat als een thuisland voor de Assyriërs, wonen nog slechts 3.000 Assyriërs.[8] Na de Assyrische genocide in 1915 zijn vele Assyriërs uit Turkije gevlucht naar Libanon, Jordanië, Iran, Irak en de westerse wereld. De Assyriërs die naar Irak vluchtten kwamen vooral uit Hakkari. De rest van de Assyriërs in Botan vluchtte aan het einde van de 20ste eeuw naar West-Europa door gevechten tussen de Koerdische PKK en het Turkse leger.

Aanvallen op de Assyrische bevolking:

  • Herbolé: Verwoest in 1992.
  • Hesana: Verwoest in november 1993.
  • Bespin: In 1994 werd het christelijke dorp ingenomen door moslims. 'Er resten nog maar een paar Assyrische families'.[bron?]
  • Geznakh: In 1994, van de 40 gezinnen rest er nog maar een. Heden wonen er meerdere gezinnen in het dorp, voornamelijk ouderen. De meerderheid van het dorp dat gevlucht is woont nu in Europa.

In 2001 nodigde de Turkse regering de Assyriërs uit om terug te keren naar Turkije. Een klein aantal heeft dit ook gedaan.

Irak

Zie Assyriërs in Irak voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Assyrische volgelingen van de Chaldeeuws-Katholieke Kerk vormen de meerderheid van de Iraakse christelijke bevolking sinds de bekering tot het Katholicisme van de Assyrische Kerk van het Oosten in de 17e en de 18e eeuw.

Diaspora

Zie Assyrische diaspora voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Sinds de Assyrische genocide zijn veel Assyriërs gevlucht uit hun thuisland voor een veiliger en comfortabel leven in het westen. Sinds het begin van de 20e eeuw is de Assyrische bevolking in het Midden-Oosten drastisch afgenomen. Vandaag de dag zijn er meer Assyriërs in Europa, Noord-Amerika en Australië dan in hun voormalig thuisland.

Een totaal van 550.000 Assyriërs wonen in Europa.[9] Grote Assyrische diasporagemeenschappen zijn te vinden in Duitsland, Zweden, de Verenigde Staten en Australië. De grootste Assyrische diasporagemeenschappen zijn te vinden in Södertalje, Chicago en Detroit.

DNA-onderzoek

Recent DNA-onderzoek, uitgevoerd door Cavalli-Sforza, Paolo Menozzi en Alberto Piazza, “toont aan dat Assyriërs duidelijk een genetisch profiel hebben dat hun bevolking onderscheidt van alle andere populaties.”[10] Genetisch onderzoek onder de Assyriërs uit Perzië heeft aangetoond dat er weinig vermenging is geweest met de islamitische Perzische bevolking en dat van een individueel Assyriër de genen relatief dicht bij die van de Assyrische bevolking als geheel ligt.[11] Cavalli-Sforza stelt bovendien “De Assyriërs zijn een vrij homogene groep mensen, vermoedelijk afkomstig uit het oude Assyrië in Noord-Irak” en “ze zijn christenen en zijn misschien wel bonafide afstammelingen van hun naamgenoten.”[12] “De genetische gegevens zijn compatibel met historische gegevens dat religie een belangrijke rol heeft gespeeld tijdens de christelijke jaartellingen in het handhaven van de Assyrische identiteit”.[10]

In een studie uit 2006 van het Y-chromosoom DNA van zes regionale Armeense bevolkingsgroepen, waaronder, ter vergelijking, Assyriërs en Syrische Arabieren, vonden de onderzoekers dat “De Semitische populaties (Assyriërs en Syrische Arabieren) zeer verschillend zijn van elkaar op basis van de vergelijkende assen. Dit verschil, ook ondersteund door andere vergelijkingen, wijst op zwakke genetische verwantschap tussen de twee populaties met verschillende historische bestemmingen.”[13]

Cultuur

Zie Assyrische cultuur voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Muziek

Zie Assyrische folk-popmuziek voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De eerste Assyrische volksmuziek is verder ontwikkeld vanuit de kerkmuziek van de Syrisch-Orthodoxe kerk van Antiochië.[14][15] Hedendaagse Assyrische muziek is een mix van traditionele Assyrische volksmuziek en muziekgenres zoals pop of Midden-Oosterse arabesk.

Bekende zangers uit de moderne tijd zijn Fuad Ispir, Ishok Yakub, Shikri Bar Lahdo, Jan Karat, Matay Ishok, Cebrael Aryo, Habib Mousa, Pascal Bachir, Indravus Bagandi en Fehmi Bagandi.[16][17]

Dans

Assyriërs hebben verschillende traditionele dansen die over de hele wereld worden uitgevoerd, meestal bij gelegenheden zoals bruiloften, gemeenschapsfeesten en andere evenementen. De meeste Assyrische volksdansen zijn cirkeldansen. De vier bekendste zijn: hurze, da katfothe (de schouderdans), bagiye en shekhane. Hoe snel een dans wordt uitgevoerd hangt af van het tempo van het ritme.

Keuken

Zie Assyrische keuken voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Assyrische keuken heeft veel gelijkenissen met de algemene mediterrane keuken en midden-oosterse keuken. Typische Assyrische gerechten zijn aprag, kutle, fasuliye, shamborek en tlawhe. Bekende desserts zijn baklava en verschillende soorten klicha (koekjes) die vaak geserveerd wordt met Kerst, Pasen en andere gelegenheden.[18][19][20]

Een typisch drankje behorend tot de keuken is Dauwghe. Daarnaast stonden Assyriërs zowel in de oudheid als in het heden bekend om wijn van de Turo D' Izlo gebergte. In de Hebreeuwse Bijbel spreekt de profeet Ezechiël in het gelijknamige bijbelboek (27:19) over "vaten wijn uit Izla".[21]

Architectuur

Assyrische architectuur in het Mor Gabriel klooster

De Tur 'Abdin-regio en andere delen van het Assyrische thuisland stonden bekend om hun unieke architectuur.[22] Het historische stadscentrum van Midyat staat bekend om zijn architecturale en culturele rijkdom. Kerken, kloosters, huizen en andere belangrijke historische gebouwen staan bekend om hun witte kalksteen en steengravures. De bouwwerken zijn voorzien van dikke muren. Deze dikke muren dienen om de gebouwen koel te houden in de zomer en warm in de winter. Alle stenen huizen van Midyat en de rest van Tur 'Abdin zijn in de oudheid met de hand gebouwd. In Midyat zijn de stenen van de buitenwanden verkleurd naar een soort goudbruine tint. Rondom de bebouwing liggen vele druivengaarden. De oogst hiervan wordt voornamelijk gebruikt voor de wijnbouw. Verder kent Midyat een actieve handel in zilveren sieraden en gebruiksvoorwerpen.[23]

In de Assyrische stad Midyat hebben archeologen in 2022 de grootste ondergrondste stad ter wereld gevonden. De stad is vol artefacten. Er zijn tientallen kamers, kerken, gangen, putten en een tunnel gevonden van meer dan 100 meter lang. De vondsten komen uit de tweede en derde eeuw na Christus. De stad is waarschijnlijk gebouwd omdat christenen werden vervolgd door de Romeinen in de 2e en 3e eeuw n.Chr. Christelijke families zochten vaak onderdak in ondergrondse steden. Er zouden 60.000 tot 70.000 mensen onderaards hebben geleefd.[24][25]

Sport

Een sport waar Assyriërs succesvol in zijn binnen Europa is voetbal. In verschillende landen hebben Assyriërs voetbalclubs opgericht. In Zweden werd de voetbalclub Syrianska FC in 1977 door Assyriërs opgericht. Syrianska FC heeft van 2011 tot 2014 in de hoogste voetbaldivisie van Zweden gevoetbald.[26] De club wordt door Assyriërs vaak gezien als het voetbalelftal dat Assyriërs wereldwijd vertegenwoordigt. Eveneens in Zweden werd in 1980 de voetbalclub Arameiska-Syrianska IF opgericht, die voetbalt in de derde hoogste divisie in het land.[27] In Nederland werd in 2010 de voetbalclub FC Aramea opgericht door Assyriërs.[28] Ook spelen veel Assyriërs bij FC Suryoye/Mediterraneo (een voetbalclub die opgericht is door Italianen maar is overgenomen door Assyriërs).[29]

Religie

Een Syrisch-Orthodox klooster in Mosoel, Ottomaans Syrië, begin 20e eeuw
Zie Naamconflict Syrische christenen en Syrisch christendom voor nadere informatie over dit onderwerp.

Het Assyrische volk behoort tot de volgende christelijke kerken:

In de 19e eeuw troffen westerse missionarissen de Syrische gemeenschappen geïsoleerd aan. De clerus en het volk bleken nu, in vergelijking met het intussen ontwikkelde Westen, ongeschoold en de infrastructuur was vrijwel niet aanwezig.

Internationale erkenning

In de diaspora, zowel in de Verenigde Staten[30] als in Australië[31] [32] en Nieuw-Zeeland[33] zijn de Assyriërs een officieel (in de volkstellingen) erkende etniciteit.

In Irak worden de Assyriërs door de overheid en door de Amerikaanse regering erkend, waarbij de namen Assyrisch/Suryoyo/Chaldeeuws samen gebruikt als benaming voor de Assyrische gemeenschap.[34][35][36]

Geschiedenis

Oudheid

Zie Assyrische Rijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De oorsprong van de Assyriërs ligt in de Sumero-Akkadische beschaving die ca. 4000-3500 v.Chr. in Mesopotamië (Beth Nahrin) ontstond, in het bijzonder de noordelijke regio van de Akkadische gebieden, die in de 24e eeuw v.Chr. bekendheid kreeg onder naam Assyrië. De Assyrische natie bestond als een onafhankelijke staat, en was een machtig rijk, uit de 24e eeuw voor Christus tot het einde van de 7e eeuw voor Christus. Assyrië bleef een geopolitieke entiteit na de val, en werd geregeerd als een bezette provincie onder de heerschappij van verschillende rijken uit de late 7e eeuw voor Christus tot het midden van de 7e eeuw na Christus.

Sindsdien is het Assyrische volk geleidelijk uitgegroeid tot een minderheid in hun thuisland. Vandaag de dag maakt dat oude grondgebied deel uit verschillende naties; het noorden van Irak, een deel van het zuidoosten van Turkije en het noordoosten van Syrië.

Ottomaanse Rijk

Het Ottomaanse Rijk had een uitgebreid systeem voor het beheer van niet-moslims. Mensen van het Boek (of dhimmi, zoals joden, christenen en mandaeërs) ontvingen een tweede klasse behandeling, maar werden wel getolereerd.

In het Ottomaanse Rijk werd deze religieuze status gesystematiseerd als het millet systeem. Elke religieuze minderheid legde verantwoording af aan de overheid door middel van haar belangrijkste godsdienstige vertegenwoordiger. De christenen waren verdeeld in vele etnische groepen en denominaties, meestal georganiseerd in een hiërarchie van bisschoppen onder leiding van een patriarch. De Syrisch orthodoxen onder de Ottomanen vielen aanvankelijk onder het Armeense patriarchaat maar dienden een verzoekschrift in bij de Hoge Raad en kregen erkenning als een aparte gemeenschap, net als de Chaldeeuws-Katholieke Kerk, de Syrisch-Katholieke Kerk en de Assyrische Kerk van het Oosten. Laatstgenoemde kerk lag het meest afgelegen in afstand van de Raad in Istanboel.

De 19e-eeuwse inmenging van Rusland, Frankrijk en andere Europese machten in het lot van de christenen in het Midden-Oosten bracht een geleidelijke verhoging van hun positie. De economische, educatieve en professionele ontwikkeling van de Assyriërs wekte de afgunst van de Ottomaanse leiders, die hun eigen islamitische status gebruikten om Assyriërs te vervolgen.

Tot het protestantisme bekeerde Assyriërs wilden geen jaarlijks tribuut meer betalen aan de patriarch, die vervolgens een deel van de vergoeding aan de Raad betaalde. Ze wilden rechtstreeks met de Raad handelen, een eigen stem hebben en niet onderworpen worden aan de regels van het patriarchale systeem. Dit algemeen protestantse handvest werd toegekend in 1850.[37]

Genocide

Monument ter gedachtenis aan de volkenmoord op de Assyriërs onder het Ottomaanse Rijk te Parijs, 2006.
Zie Assyrische genocide en Genocide van Simele voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

Behalve diverse massamoorden in de voorgaande eeuwen, zijn in de periode 1914 tot 19) 1,5 miljoen christenen (waaronder Assyriërs) gedood door Ottomaanse soldaten en Koerden. De genocide is bekend geworden onder de naam Armeense Genocide; Assyriërs spreken hiernaast ook over de Assyrische genocide. Veel Assyriërs vluchtten weg uit het Ottomaanse Rijk, en vandaag de dag zijn er meer Assyriërs in Europa, Noord-Amerika en Australië dan in hun voormalig thuisland.

Na het einde van het Britse mandaat over Irak deed een nieuwe massamoord zich voor. In augustus 1933 maakte het Iraakse leger tientallen dorpen met de grond gelijk en voerde massa-executies uit. Daarbij zijn tienduizenden van het leven beroofd. De Assyriërs herdenken op 7 augustus de slachtoffers van 1933 in de Iraakse plaats Simele.

Moderne tijd

Naast de Assyrische genocide en het Simele-bloedbad werd ook veel emigratie veroorzaakt door de islamitische revolutie in Iran (1979), het Arabisch-Nationalistische Ba'ath-beleid in Irak en Syrië, de Al-Anfaloperatie van Saddam Hoessein. Ook zijn Assyriërs het slachtoffer van salafistische en wahabistische terreur.[38][39][40]

De Syrische Burgeroorlog heeft ook tot gevolg dat Syrische christenen, waaronder Assyriërs, het doelwit zijn van salafistische en wahabistische terreur.[41][42][43]

Bibliografie

  • Leonard C. Biegel, Minderheden in het Midden-Oosten. Hun betekenis als politieke factor in de Arabische wereld, Uitg. Van Loghum Slaterus, Deventer, 1972, ISBN 90-6001-219-4
  • Albert Stol, Nestorianen, De ondergang van een christenvolk, Uitg. Wever, Franeker, 1977, ISBN 90-6135-252-5
  • Arend Jan Schukkink, De Suryoye: een verborgen gemeenschap : een historisch-antropologische studie van een Enschedese vluchtelingengemeenschap afkomstig uit het Midden-Oosten, Proefschrift Vrije Universiteit Amsterdam, 2003, ISBN 90-901734-6-3
  • August Thiry, Mechelen aan de Tigris, Het verhaal van een dorp en een wereld (Monografieën over interculturaliteit 7), Uitg. CIMIC (Centrum voor intercultureel management en internationale communicatie) en EPO, Berchem, 2001, ISBN 90-6445-224-5 (recensie)
  • Gabriele Yonan, Assyrer heute: Kultur, Sprache, Nationalbewegung der aramäisch sprechenden Christen im Nahen Osten ; Verfolgung und Exil, Uitg. Gesellschaft für Bedrohte Völker (Reihe Pogrom), Hamburg, 1978, ISBN 3-922197-00-0
  • Gabriele Yonan, Ein vergessener Holocaust : die Vernichtung der christlichen Assyrer in der Türkei, Uitg. Gesellschaft für Bedrohte Völker (Reihe Pogrom), Hamburg, 1989 , ISBN 3-922197-25-6
  • Gabriele Yonan: Assyrer heute. Gesellschaft für bedrohte Völker, Hamburg 1978.
  • Michel Chevalier: Les montagnards chrétiens du Hakkâri et du Kurdistan septentrional. Dépt. de Géographie de l'Univ. de Paris-Sorbonne, Paris 1985.
  • James Farwell Coakley: The Church of the East and the Church of England. Clarendon Press, Oxford 1992. ISBN 0-19-826744-4.
  • P.&M. Sluglett: Der Irak seit 1958 - von der Revolution zur Diktatur. Frankfurt 1991
  • Wolfgang Gockel: Dumont Kunst-Reiseführer Irak. Köln 2001
  • Isa Sumer: Gods kinderen worden vergeten.
  • Dr. David Gaunt,Professor of History at Södertörn University College: Massacres, Resistance, Protectors: Muslim-Christian Relations in Eastern Anatolia during World War I ISBN 1-59333-301-3

Externe links

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Assyriërs_(volk)&oldid=67726675"