Irène Joliot-Curie: verschil tussen versies
k plus is voor optelling - and is Engels - beide vervangen door "en" |
|||
| Regel 22: | Regel 22: | ||
Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] reisde Irène samen met haar moeder Marie naar het front. In ambulances die omgebouwd waren tot mobiele radiotherapeutische wagens, werden gewonde soldaten behandeld. Na de oorlog werkte ze als haar moeders assistent op het Radiuminstituut. In 1925 voltooide ze haar promotie met een proefschrift over de emissie van alfastralen uit [[polonium]], het element dat haar ouders hadden ontdekt. |
Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] reisde Irène samen met haar moeder Marie naar het front. In ambulances die omgebouwd waren tot mobiele radiotherapeutische wagens, werden gewonde soldaten behandeld. Na de oorlog werkte ze als haar moeders assistent op het Radiuminstituut. In 1925 voltooide ze haar promotie met een proefschrift over de emissie van alfastralen uit [[polonium]], het element dat haar ouders hadden ontdekt. |
||
[[Bestand:Curie Joliot 1934 London.jpg|thumb|left|Irène |
[[Bestand:Curie Joliot 1934 London.jpg|thumb|left|Irène en Frédéric (1934)]] |
||
In 1926 trad ze in het huwelijk met de scheikundige [[Frédéric Joliot-Curie|Frédéric Joliot]], die als assistent werkzaam was in het |
In 1926 trad ze in het huwelijk met de scheikundige [[Frédéric Joliot-Curie|Frédéric Joliot]], die als assistent werkzaam was in het laboratorium van haar moeder. Elf maanden later werd hun dochter Hèlene geboren – die later een bekend natuurkundige werd en zou trouwen met Michel Langevin, de kleinzoon van [[Paul Langevin]]. Hun tweede kind, zoon Pierre, een bioloog, werd in 1932 geboren. |
||
Samen met haar man deed ze onderzoek naar radioactiviteit, in het bijzonder de productie van kunstmatige radioactieve elementen. In 1934 wisten ze [[Boor (element)|boor]] te transformeren in radioactief [[stikstof (element)|stikstof]], [[magnesium]] in [[silicium]] en radioactieve isotopen van [[fosfor]] uit [[aluminium]]. Twee jaar daarvoor, in 1932, hadden ze ontdekt dat [[beryllium]] hoog-energetische straling uitzendt bij beschieting met [[alfadeeltje]]s. Aanvankelijk dachten ze dat dit een nieuwe vorm van [[gammastraling]] betrof maar kort na hun publicaties<ref>{{Citeer journal |
Samen met haar man deed ze onderzoek naar radioactiviteit, in het bijzonder de productie van kunstmatige radioactieve elementen. In 1934 wisten ze [[Boor (element)|boor]] te transformeren in radioactief [[stikstof (element)|stikstof]], [[magnesium]] in [[silicium]] en radioactieve isotopen van [[fosfor]] uit [[aluminium]]. Twee jaar daarvoor, in 1932, hadden ze ontdekt dat [[beryllium]] hoog-energetische straling uitzendt bij beschieting met [[alfadeeltje]]s. Aanvankelijk dachten ze dat dit een nieuwe vorm van [[gammastraling]] betrof maar kort na hun publicaties<ref>{{Citeer journal |
||
|author=Irène Curie |
|author=Irène Curie en Frédéric Joliot |
||
|year=1932 |
|year=1932 |
||
|title=Émission de protons de grande vitesse par les substances hydrogénées sous l’influence des rayons γ trés pénétrants |
|title=Émission de protons de grande vitesse par les substances hydrogénées sous l’influence des rayons γ trés pénétrants |
||
| Regel 34: | Regel 34: | ||
|pages=273-275 |
|pages=273-275 |
||
|doi=}}</ref><ref>{{Citeer journal |
|doi=}}</ref><ref>{{Citeer journal |
||
|author=Irène Curie |
|author=Irène Curie en Frédéric Joliot |
||
|year=1932 |
|year=1932 |
||
|title=Effet d’absorption de rayons g de très haute fréquence par projection de noyaux légers |
|title=Effet d’absorption de rayons g de très haute fréquence par projection de noyaux légers |
||
Versie van 13 sep 2019 22:31
 Irène Joliot-Curie
| ||||
|---|---|---|---|---|
| 12 september 1897 – 17 maart 1956 | ||||
| ||||
Irène Joliot-Curie (1935)
| ||||
| Geboorteland | Frankrijk | |||
| Geboorteplaats | Parijs | |||
| Overlijdensplaats | Parijs | |||
| Nobelprijs | Scheikunde | |||
| Jaar | 1935 | |||
| Reden | "Voor haar synthese van nieuwe radioactieve elementen." | |||
| Samen met | Frédéric Joliot-Curie | |||
| Voorganger(s) | Harold Urey | |||
| Opvolger(s) | Peter Debye | |||
| ||||
Irène Joliot-Curie (Parijs, 12 september 1897 – aldaar, 17 maart 1956) was een Frans scheikundige en de dochter van Pierre en Marie Curie.
Biografie
De in Parijs geboren Irène Joliot-Curie raakte geïnspireerd door het onderzoek naar radioactiviteit van haar moeder die daarvoor de Nobelprijs voor de Natuurkunde en de Nobelprijs voor de Scheikunde kreeg. Zijzelf ontving in 1935 de Nobelprijs voor de Scheikunde voor haar ontdekking van kunstmatige radioactiviteit. Marie en Irène Curie zijn tot nu toe de enigen die als moeder en dochter beiden (maar apart van elkaar) de Nobelprijs kregen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog reisde Irène samen met haar moeder Marie naar het front. In ambulances die omgebouwd waren tot mobiele radiotherapeutische wagens, werden gewonde soldaten behandeld. Na de oorlog werkte ze als haar moeders assistent op het Radiuminstituut. In 1925 voltooide ze haar promotie met een proefschrift over de emissie van alfastralen uit polonium, het element dat haar ouders hadden ontdekt.
In 1926 trad ze in het huwelijk met de scheikundige Frédéric Joliot, die als assistent werkzaam was in het laboratorium van haar moeder. Elf maanden later werd hun dochter Hèlene geboren – die later een bekend natuurkundige werd en zou trouwen met Michel Langevin, de kleinzoon van Paul Langevin. Hun tweede kind, zoon Pierre, een bioloog, werd in 1932 geboren.
Samen met haar man deed ze onderzoek naar radioactiviteit, in het bijzonder de productie van kunstmatige radioactieve elementen. In 1934 wisten ze boor te transformeren in radioactief stikstof, magnesium in silicium en radioactieve isotopen van fosfor uit aluminium. Twee jaar daarvoor, in 1932, hadden ze ontdekt dat beryllium hoog-energetische straling uitzendt bij beschieting met alfadeeltjes. Aanvankelijk dachten ze dat dit een nieuwe vorm van gammastraling betrof maar kort na hun publicaties[1][2] in Comptes Rendus bewees James Chadwick dat deze straling uit neutronen bestond.
Het leven van Irène Joliot-Curie vertoont vele parallellen met dat van haar moeder, Marie Curie. Maar waar Marie politiek niet actief was, was Irène dit wel. Marie en Irène Curie zijn ook belangrijke figuren in de geschiedenis van de vrouwenemancipatie. Ze hebben beiden veel dingen bereikt die voor vrouwen in die tijd nagenoeg onmogelijk waren: de beperkte toegang van vrouwen tot de universiteit hebben ze verbreed, hun carrières in de natuurkunde en baanbrekende ontdekkingen, de benoeming van Irène tot de eerste vrouwelijke minister in Frankrijk.
Net als haar moeder overleed Irène aan de gevolgen van leukemie, door haar levenslange werk met radioactieve elementen.
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 