Cercle Brugge
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Cercle Brugge KSV, kortweg Cercle, is een Belgische voetbalvereniging uit Brugge die uitkomt in Eerste Klasse. De thuishaven is het Jan Breydelstadion in Brugge, dat men deelt met Club Brugge. De vereniging is aangesloten bij de KBVB met stamnummer 12 en heeft groen-zwart als kleuren. Cercle kende vooral succes in de eerste helft van de 20ste eeuw, toen het driemaal de landstitel binnenhaalde.
Geschiedenis
Cercle Sportif Brugeois werd opgericht op 9 april 1899 door de "Vereeniging der Oudleerlingen Broeders Xaverianen". Rapid Football Club sloot zich algauw bij de nieuwe vereniging aan. In 1902 werd Vlaamsche FC de Bruges opgedoekt en een deel van de leden trok naar Cercle, een ander deel naar FC Brugeois. De groen-zwarte vereniging sloot zich aan bij de Belgische Voetbalbond op 7 november en ging spelen in de Vlaamse reeks van de hoogste afdeling. Cercle speelde de daaropvolgende jaren in deze Ere Afdeling, maar eindigde meestal onderaan of in de middenmoot, terwijl stadsgenoot FC Brugeois regelmatig in de top van de rangschikking meestreed voor de titel. Na een decennium slaagde de vereniging er eindelijk in mee te doen voor ereplaatsen. In 1910 eindigde men derde, op amper twee punten van kampioen Union Saint-Gilloise en stadsgenoot FC Brugeois. Het jaar erop, in het seizoen 1910/11, was het wel raak, en werd Cercle de eerste Vlaamse club die de landstitel veroverde. De volgende jaren bleef Cercle in de middenmoot of subtop meedraaien. Ook in de Beker van België haalde men goede resultaten. In 1913 bereikte men de finale, maar Union Saint-Gilloise ging na een 3-2 zege met de beker lopen.
Bij het 25-jarig bestaan in 1924 kreeg de vereniging de koninklijke titel en werd de naam Royal Cercle Sportif Brugeois. Bij de invoering van de stamnummers in 1926 kreeg Cercle als één van de oudste nog actieve verenigingen het stamnummer 12 toegewezen. In 1927 slaagde de vereniging er uiteindelijk in een tweede landstitel te veroveren, en ook in de Beker van België was men succesvol. De finale werd met 2-1 gewonnen van Tubantia Borgerhout. Drie jaar later, in 1930, volgde uiteindelijk de derde en laatste landtitel. Datzelfde jaar deed Cercle mee in de Coupe Des Nations, de voorloper van de Europacup I. Het verloor tegen SK Slavia Praag en Servette Genève en eindigde het toernooi uiteindelijk als negende. Cercle bleef nog enkele seizoenen meedraaien in de hoogste afdeling, tot men in 1936 op een voorlaatste plaats eindigde. Voor het eerst diende Cercle te degraderen naar de Tweede Klasse. Na twee seizoenen kon men dankzij reekswinst toch terug plaatsnemen in de hoogste afdeling. De ploeg gooide echter geen hoge ogen, en op het eind van de Tweede Wereldoorlog zakte men door een afgetekende laatste plaats in 1946 weer weg naar de Tweede Klasse.
Ditmaal bleef Cercle vijftien jaar in de lagere reeksen hangen. Cercle werd een middenmoter in de Tweede Klasse. In 1952 werd de vereniging voorlaatste in zijn reeks, en Cercle zakte verder weg naar de Derde Klasse. Daar duurde het even eer de ploeg weer kon meestrijden voor de hoogste plaatsen. In 1955 strandde men nog als derde op twee punten van reekswinnaar RRC Tournaisien. Het jaar nadien pakte men wel reekswinst, en Cercle kon terugkeren naar Tweede Klasse na vier seizoenen. In 1959 eindigde Cercle daar derde, op amper één punt van de tweede, stadsgenoot RFC Brugeois, dat met de promotie ging lopen. In 1960 strandde Cercle opnieuw op een derde plaats, met evenveel punten als VV Patro Eisden dat ditmaal de promotie wegsnoepte. In 1961 pakte men uiteindelijk wel de tweede plaats, en na vijftien jaar kon Cercle zo terugkeren naar het allerhoogste nationale niveau.
De terugkeer in de hoogste afdeling verliep echter niet zo vlot, en in 1966 eindigde men als laatste op een degradatieplaats. Naast deze sportieve tegenvaller was de vereniging ook betrokken in een omkoopschandaal. Als straf werd Cercle naar de Derde Klasse verwezen. Cercle zou echter in relatief korte tijd terugvechten, via de rechtbank werd ook eerherstel bedongen. Na twee seizoenen pakte men al reekswinst in Derde. In 1968 werd de naam van de vereniging vervlaamst tot Koninklijke Sportvereniging Cercle Brugge. Na drie seizoenen in Tweede pakte Cercle ook daar de titel en zo keerde men vijf jaar na de omkoopaffaire terug in de Eerste Klasse.
Cercle kende nu een langere periode van een kwarteeuw in de hoogste afdeling, enkel onderbroken door één seizoen Tweede Klasse in 1978/79. De vereniging bleef echter een middenmoter en kon nooit meedoen voor de ereplaatsen. In de Beker van België kende men echter wel succes. In 1985 pakte men de trofee, na in de finale na een 1-1 gelijkspel KSK Beveren te verslaan. Ook in 1986 stootte men door naar de finale, maar ditmaal was stadsrivaal Club Brugge te sterk; Club won met 3-0. Dankzij de bekerwinst van het voorgaande seizoen mocht Cercle deelnemen aan de Europese Beker voor Bekerwinnaars, waar men echter al na een ronde werd uitgeschakeld door FC Dynamo Dresden.
Halverwege de jaren 90 begon weer een moeilijker periode voor Cercle. In 1996 speelde men nog een bekerfinale, opnieuw tegen stadsgenoot Club Brugge. De finale werd met 2-1 verloren, maar leverde Cercle toch een Europees ticket voor volgende seizoen op. Dat seizoen 1996/97 strandde Cercle Brugge echter op een laatste plaats in de competitie, en zakte weer de Tweede Klasse. Ook het Europese avontuur was opnieuw beperkt gebleven tot één ronde, waarin Brann Bergen te sterk was. De clubnaam werd in 1997 gewijzigd in Cercle Brugge Koninklijke Sportvereniging.
Na zes seizoenen in Tweede klasse slaagde Cercle er dankzij de titel in 2003 weer in te promoveren naar de hoogste klasse. Onder trainer Jerko Tipuric behaalde Cercle de 14de plaats met 35 punten. Het jaar daarop moest de nieuwe trainer, Harm van Veldhoven, aanvallender voetbal brengen. Van Veldhoven kon de volgende seizoenen echter niet meer bereiken dan de middenmoot, en vertrok na het seizoen 2006/07 naar Germinal Beerschot. Glen De Boeck, ex-Anderlecht, werd zijn opvolger. De Boeck had nog geen Pro License-diploma en daarom nam Eddy Van de Ven in het seizoen 2007/08 als stroman plaats op de bank. Cercle eindigde dat seizoen als vierde (het beste resultaat sinds 1933), scoorde het meeste doelpunten van alle eersteklassers en haalde de kwartfinale van de Beker van België. Het kwalificeerde zich voor de Intertotocup, maar gaf het ticket door aan de vijfde in de stand, Germinal Beerschot. Met het oog op het seizoen 2008/09 werd Lorenzo Staelens aangeworven als beloftentrainer en houder van het Pro License-diploma. In het seizoen 2009-2010 werd de finale van de beker van België bereikt, maar werd verloren van AA Gent. Nog voor het begin van seizoen 2010-2011, op 21 mei 2010, raakte bekend dat trainer De Boeck zijn contract eenzijdig verbrak en overstapte naar GBA, waar hij een contract tekende voor drie seizoenen.[1] Op 27 mei 2010 werd Bob Peeters aangesteld als nieuwe hoofdtrainer. Hij kwam over van AA Gent, waar hij beloftentrainer was. Cercle speelde in het seizoen 2010-2011 voor het eerst terug Europees sinds 1996-97. In de Europa league stootte Cercle, na het Finse TPS Turku uitgeschakeld te hebben, door naar de derde kwalificatieronde. In deze ronde werd Cercle uitgeschakeld door het Cypriotische Anorthosis Famagusta. In deze Europese campagne werd zo voor het eerst in Cercle's naoorlogse geschiedenis een Europese tegenstander uitgeschakeld. Voor het seizoen 2009-2010 sloot Cercle Brugge ook een samenwerkingsakkoord met Sporting Lissabon[2] vanwaar het enkele jonge beloften kon huren.
Damesvoetbal
Sinds begin jaren 70 richt de KBVB ook officieel damesvoetbal in en ook Cercle Brugge trad na een paar jaar met een elftal in competitie. In 1975 promoveerde de ploeg er naar Eerste Nationale. Het grootste succes kende de ploeg in 1981, toen het zowel de titel als de beker pakte. De volgende jaren kon men dit succes niet meer herhalen en in de jaren 90 degradeerde de ploeg. In 1998 splitste de damesafdeling zich af van Cercle Brugge en ging voortaan autonoom verder als Cerkelladies Brugge, dat zich bij de KBVB aansloot met stamnummer 9330.
Cercle Brugge per seizoen
- Cercle Brugge in het seizoen 2002-2003
- Cercle Brugge in het seizoen 2003-2004
- Cercle Brugge in het seizoen 2004-2005
- Cercle Brugge in het seizoen 2005-2006
- Cercle Brugge in het seizoen 2006-2007
- Cercle Brugge in het seizoen 2007-2008
- Cercle Brugge in het seizoen 2008-2009
- Cercle Brugge in het seizoen 2009-2010
- Cercle Brugge in het seizoen 2010-2011
- Cercle Brugge in het seizoen 2011-2012
Erelijst
- winnaar (3): 1910/11, 1926/27, 1929/30
- winnaar (2): 1926/27, 1984/85
- finalist (4): 1912/13, 1985/86, 1995/96, 2009/10
- finalist (2): 1984/85, 1995/96
Individuele trofeeën
- Verschillende spelers behaalden een trofee toen ze voor de vereniging speelden:
- Topscorer (4)
- 1911 (Alphonse Six), 1992, 1993 en 1994 (Josip Weber)
Resultaten
Cercle in Europa
- 1R = eerste ronde
- 2Q = tweede voorronde
- 3Q = derde voorronde
- PUC = punten UEFA coëfficiënten
Seizoen | Competitie | Ronde | Land | Club | Score | PUC |
---|---|---|---|---|---|---|
1985/86 | Europacup II | 1R | Dynamo Dresden | 3-2, 1-2 | 2.0 | |
1996/97 | Europacup II | 1R | SK Brann | 3-2, 0-4 | 2.0 | |
2010/11 | Europa League | 2Q | TPS Turku | 0-1, 2-1 | 2.0 | |
3Q | Anorthosis Famagusta | 1-0, 1-3 |
Totaal aantal punten voor UEFA coëfficiënten: 6.0
Records
Wedstrijden in Belgische eerste klasse
Naam | Nationaliteit | Wedstrijden | |
---|---|---|---|
1 | Geert Broeckaert | België | 314 |
2 | Rudy Poorteman | België | 306 |
3 | Bram Van Kerkhof | Nederland | 292 |
4 | Kurt Soenens | België | 290 |
5 | Wim Kooiman | Nederland | 277 |
Huidige kern | |||
1 | Denis Viane | België | 205 |
2 | Anthony Portier | België | 137 |
Goals in Belgische eerste klasse huidige kern
Naam | Nationaliteit | Goals | |
---|---|---|---|
1 | Oleg Iachtchouk | Oekraïne | 31 |
2 | Honour Gombami | Zimbabwe | 16 |
Seizoen 2011/12
Spelerskern
- Laatst bijgewerkt: 14-12-2011.
Inkomende transfers
- Jonas Buyse (SV Roeselare, einde huur)
- Rubin Dantschotter (KV Oostende, einde huur)
- Jovan Stojanovic (SV Roeselare einde huur)
- Kevin Janssens (SK Lierse)
- Emre Domnez (AA Gent)
- Amido Baldé (Sporting Lissabon, huur)
- Luciano Dompig (Almere City FC)
- Carlos Wilson Cachicote Rocha Rudy (Atlético Clube de Portugal)
- Igor Vetokele (AA Gent)
- Andréa Mbuyi-Mutombo (vrije speler)
Uitgaande transfers
- Milan Purović (Sporting Lissabon, einde huur)
- William Owusu (via Sporting Lissabon naar KVC Westerlo (huur), einde huur)
- Frederik Boi (Oud-Heverlee Leuven)
- Serhij Serebrennikov (KSV Roeselare)
- Rubin Dantschotter (Sparta Rotterdam) (huur)
- Papa Sene (KSV Roeselare) (huur)
- Jonas Buyse (KV Woluwe-Zaventem)
- Dejan Kelhar (Legia Warschau)
- Denis Viane (Antwerp FC) (huur)
Trainersstaf
- Hoofdtrainer : Bob Peeters
- Assistent-trainer : Ronny Desmedt
- Assistent-trainer : Lorenzo Staelens
- Fysiek trainer : Wim Langenbick
- Keepertrainer : Danny Vandevelde
Persoonlijkheden
Belangrijke ex-spelers
Spelers afkomstig uit de Cercle-jeugd
- Maxime Annys (OH Leuven)
- Siebe Blondelle (FCV Dender EH)
- Günther Vanaudenaerde (KVC Westerlo)
- Vincent Euvrard (Sint-Truidense VV)
- Bjorn De Wilde (SV Roeselare)
- Steve Cooreman (Hamarkameratene)
- Anthony Van Loo (KV Mechelen)
- Dieter Wittesaele (KV Oostende)
Trainers
- Joseph Dewulf (1910-1914)
- Louis Saeys (1914-'28 & 1941-'42)
- Florimond Vanhalme (1928-'37 & 1940-'41)
- William Maxwell (1937-1938)
- Hugo Fenichel (1938-1940)
- Willy Steyskal (1942-1944)
- Louis Baes (1944-'46 & 1948-'50)
- André Deschepper (1946-1948)
- Georges Vanden Bempt (1950-1951)
- William Kennedy (1951-1952)
- Louis Versyp (1952-'53 & 1956-'57)
- Arthur Ruysschaert (1953-1954)
- Guy Thys (1954-1956)
- Edmond Delfour (1958-1962)
- Jules Bigot (1962-1963)
- Georges Meuris (1963-1966)
- Jules Van Dooren (1966-1967)
- Urbain Braems (1967-1972)
- Han Grijzenhout (1972-'77, 1978-'79, 1982-'83 & 1988-'91)
- Lakis Petropoulos (1977-1978)
- Lucien Masyn (1977-1978)
- Leo Canjels (1979-1982)
- Henk Houwaart (1983-'84 & 1991-'94)
- Bram van Kerkhof (1984)
- Georges Leekens (1984-'87 & 1993-'94)
- René Taelman (1987-1988)
- Roland Rotty (1988-1989)
- Eric Lagrou (1990-1991)
- Jerko Tipurić (1994-'97 & 2002-'04)
- Rudy Verkempinck (1997-1998)
- Ronny Desmedt (1998-1999)
- Dennis van Wijk (1999-2002)
- Jerko Tipurić (2002-2004)
- Harm van Veldhoven (2004-2007)
- Glen De Boeck (technisch directeur) en Eddy Van de Ven (assistent-trainer) (2007-2008)
- Glen De Boeck (technisch directeur) en Lorenzo Staelens (assistent-trainer) (2008-2010)
- Bob Peeters (2010-...)
Voorzitters
- 1899-05: Leon De Meester
- 1905-07: Raoul Daufresne de la Chevalerie
- 1907-09: Leon De Meester
- 1909-11: Albéric de Formanoir de la Cazerie
- 1911-25: René de Peellaert
- 1927-37: Paul Dautricourt
- 1937-50: Edgard De Smedt
- 1950-53: Yves Dautricourt
- 1953-67: Pierre Vandamme
- 1967-70: Robert Braet
- 1970-02: Paul Ducheyne
- 2002-…: Frans Schotte
Verenigingscultuur
Stadsrivaliteit
Naast Cercle Brugge speelt ook Club Brugge in Eerste Klasse. De beide clubs treffen elkaar al sinds het begin van de 20ste eeuw regelmatig in competitie- en bekerwedstrijden. Tijdens de derby's ontstaat een ware stadsrivaliteit. In totaal werden al 138 stadsderby's gespeeld. De laatste decennia is stadsgenoot Club echter uitgegroeid tot Belgische topclub en treedt zo meestal als favoriet aan. In het seizoen 2006/07 wist Cercle Brugge na 13 jaar nog eens te winnen van stadsrivaal Club Brugge met 1-0 door een kopdoelpunt van Frederik Boi[5]. In het seizoen 2007-08 versloeg Cercle Brugge Club opnieuw met 1-0 (een doelpunt van Tom De Sutter) in de 8ste finales van de Beker van België[6]. Dit was de allereerste overwinning voor Cercle op Club in de beker van België. In het Seizoen 2010-2011 stond de stadsderby gepland op de derde speeldag. Na vier jaar wist Cercle Brugge nog eens stadsgenoot Club te verslaan in de Jupiler Pro League. Deze match eindigde op 3-1[7]. Nadat ook de terugmatch gewonnen werd, haalde Cercle voor het eerst sinds 1992-'93 6 op 6 in de Brugse burenstrijd.[8]
Pop-Poll d'Echte
Naar jaarlijkse gewoonte organiseert de supportersvereniging d'Echte de Pop-Poll. Iedere supporter kan hieraan deelnemen door op het deelnameformulier hun drie favoriete spelers aan te kruisen. Deze trofee mag beschouwd worden als de "Gouden Schoen" van Cercle. Volgens de reglementen van d' Echte worden de spelers niet alleen beoordeeld op hun voetbalkunde en inzet, maar tevens op hun Cercle-liefde.
Winnaars[9]
- 1972-1973 Morten Olsen Denemarken
- 1973-1974 Morten Olsen Denemarken
- 1974-1975 Morten Olsen Denemarken
- 1975-1976 Dirk Beheydt België
- 1976-1977 Dirk Beheydt België
- 1977-1978 Julien Verriest België
- 1978-1979 Julien Verriest België
- 1979-1980 Kees Krijgh Nederland
- 1980-1981 Filip Schepens België
- 1981-1982 Alex Querter (niet uitgereikt*) België
- 1982-1983 Paul Sanders België
- 1983-1984 Leen Barth Nederland
- 1984-1985 Geert Broeckaert België
- 1985-1986 Zoran Bojovic Joegoslavië
- 1986-1987 Kalusha Bwalya Zambia
- 1987-1988 Kalusha Bwalya Zambia
- 1988-1989 Geert Broeckaert België
- 1989-1990 Geert Broeckaert België
- 1990-1991 Josip Weber Joegoslavië
- 1991-1992 Josip Weber Kroatië
- 1992-1993 Josip Weber België
- 1993-1994 Dorinel Munteanu Roemenië
- 1994-1995 Yves Feys België
- 1995-1996 Yves Feys België
- 1996-1997 Yves Feys België
- 1997-1998 Isaac Asare Ghana
- 1998-1999 Philippe Piedfort België
- 1999-2000 Mohamed Kanu Sierra Leone
- 2000-2001 Giovanni Dekeyser België
- 2001-2002 Bram Vandenbussche België
- 2002-2003 Mohamed Kanu Sierra Leone
- 2003-2004 Ricky Begeyn België
- 2004-2005 Denis Viane België
- 2005-2006 Darko Pivaljević Servië
- 2006-2007 Christophe Grondin Frankrijk Madagaskar
- 2007-2008 Tom De Sutter België
- 2008-2009 Oleg Iachtchouk Oekraïne
- 2009-2010 Oleg Iachtchouk Oekraïne
- 2010-2011 Bernt Evens België
(*) Aangezien Querter na het seizoen overstapte naar Club Brugge, vonden de organisatoren dat aan de voorwaarde "Cercle-liefde" niet voldaan werd.
Bekende supporters van Cercle Brugge
- Raymond Van Het Groenewoud [10]
- Bart Herman [11]
- Jean-Pierre Van Rossem [12]
- Luc Van Lierde [12]
- Filip Dewinter [11]
- Geert Hoste [13]
- Phaedra Hoste [14]
- Marec [15]
- Pol Van Den Driessche (tevens woordvoerder Cercle) [16]
Externe links
- http://www.cerclebrugge.be - Officiële website Cercle Brugge
- http://www.cerclemuseum.be - Databank/statistieken alle spelers sinds 1899
Sjabloon:Navigatie seizoenen Cercle Brugge
- ↑ Glen De Boeck nieuwe trainer van Germinal Beerschot, demorgen.be, 21-05-2010, geraadpleegd op 22-05-2010
- ↑ Cercle Brugge in zee met Sporting Lissabon, hln.be, 16-04-2009, geraadpleegd op 10-10-2010
- ↑ a b Roland Podevijn, Cercle Brugge 1899-1989, K.S.V. Cercle Brugge, 1989
- ↑ a b J. Claeys en G. Debacker, Jubileumboek Cercle Brugge KSV, 1999
- ↑ matchverslag Cercle-Brugge-Club Brugge, sporza.be, 17-12-2006, geraadpleegd op 22-09-2010
- ↑ Sterk Cercle schakelt Club uit in geladen derby, demorgen.be, 14-01-2008, geraadpleegd op 22-09-2010
- ↑ Cercle Brugge vloert 9 Club-spelers in Brugse derby, demorgen.be, 15-08-2010, geraadpleegd op 22-09-2010
- ↑ Cercle haalt 6 op 6 tegen Club, demorgen.be, 21-11-2010, geraadpleegd op 30-11-2010
- ↑ Pop-poll d'Echte, cerclebrugge.be, geraadpleegd 22-09-2010
- ↑ Le Bacq, Tom, Club en Cercle samen verdraagzaam. Het Nieuwsblad (14-12-2006). Geraadpleegd op 10 oktober 2010.
- ↑ a b De pronostiek van, uit Het Nieuwsblad, 9/11/2007
- ↑ a b Bekende Cercle fans, uit Het Laatste Nieuws, 19/02/2005
- ↑ Hoste, G. (06-05-2010). Column - Cerclesupporter zijn zit in je DNA.. Sport/Voetbalmagazine Speciale editie: 130
- ↑ Le Bacq, Tom, Phaedra en co mee met Cercle naar bekerfinale. Het Nieuwsblad (28-04-2010). Geraadpleegd op 10 oktober 2010.
- ↑ Buyse, F. (06-05-2010). 'Als je wilt winnen, moet je ook kunnen verliezen'. Sport/Voetbalmagazine Speciale editie: 86-87
- ↑ Pol Van Den Driessche, CD&V-senator en woordvoerder Cercle Brugge. het Nieuwsblad (13-03-2008). Geraadpleegd op 17 oktober 2010.