Amerikaanse presidentsverkiezingen 1828
| Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1828 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Datum | 31 oktober – 2 december 1828 | ||||||
| Land |  Verenigde Staten
| ||||||
| Te verdelen zetels | 131 van de 261 kiesmannen nodig om te winnen | ||||||
| Opkomst | 57,6% | ||||||
| Resultaat | |||||||
| Genomineerde | Andrew Jackson | ||||||
| Partij | Democratische Partij | ||||||
| Percentage Kiesmannen |
56,4% 178 | ||||||
| Genomineerde | John Quincy Adams | ||||||
| Partij | Nationale Republikeinse Partij | ||||||
| Percentage Kiesmannen |
43,6% 83 | ||||||
| Nieuwe president | Andrew Jackson (D) | ||||||
| Vorige president | John Quincy Adams (NR) | ||||||
| Begin regeerperiode | Kabinet-Jackson | ||||||
| |||||||
| Opvolging verkiezingen | |||||||
| |||||||
| |||||||
De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1828 gingen tussen de zittende president John Quincy Adams, die kandidaat voor de National Republican Party was, en zijn Democratische rivaal Andrew Jackson.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De Democratisch-Republikeinse Partij was verdeeld geraakt na de controversiële uitslag van de vorige verkiezing en opgesplitst in twee nieuwe partijen, de sociaal-conservatieven Democratische Partij onder leiding van Jackson en de klassiek-liberalen Nationale Republikeinse Partij onder het leiderschap van Adams en Henry Clay, ook de Federalistische Partij sloot zich aan bij de Nationale Republikeinse Partij. De Nationale Republikeinse Partij ging in 1833 echter al weer op in de Whig Partij, de voorloper van de hedendaagse Republikeinse Partij.
Campagne[bewerken | brontekst bewerken]
Adams had bij de verkiezingen van 1824 Jackson verslagen na een beslissing in het Huis van Afgevaardigden hetgeen Jackson had verbitterd. De campagne stond in het teken van beschuldigingen over en weer. Jacksons karakter, wiens vrouw tijdens hun huwelijk nog niet gescheiden bleek te zijn, werd inzet van Adams' campagne. De Democraten aan de andere kant schilderden Adams af als "elitair", terwijl Jackson de "man van het volk" was.
Beleidsmatig was er een verschil van opvatting over de Tweede Nationale Bank die in 1816 was opgericht. Jackson vond dat de bank, die niet erg populair was in de westelijke staten te veel de belangen van bedrijven behartigde en niet het belang van het Amerikaanse volk behartigde.
-
Voormalig
Senator
Andrew Jackson
uit Tennessee
Democratische Partij -
Vicepresidentskandidaten[bewerken | brontekst bewerken]
Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]
President Adams won de staten in het noordoosten alsmede New Jersey en Delaware, terwijl Jackson in de rest van het land verreweg de meest populaire kandidaat was. De uiteindelijk stemming in het kiescollege leverde Jackson 178 kiesmannen op, terwijl Adams er 83 achter zijn naam kon schrijven.
| Kandidaat | Partij | Kiesmannen | Percentage | Running mate |
|---|---|---|---|---|
| Andrew Jackson | Democratische Partij | 178 | 68,2% | John Calhoun William Smith* |
| John Quincy Adams | Nationale Republikeinse Partij | 83 | 31,8% | Richard Rush |
| TOTAAL | 261 | 100% |
Voetnoot: Calhoun kreeg 171 kiesmannen achter zich voor het vicepresidentschap, terwijl 7 kiesmannen voor Smith kozen
| Naam | Andrew Jackson | John Quincy Adams |
|---|---|---|
| Partij | Democratische Partij | Nationale Republikeinse Partij |
| Thuisstaat | Tennessee | Massachusetts |
| Running mate | John Calhoun, William Smith | Richard Rush |
| Kiesmannen | 178 | 83 |
| Gewonnen staten | 16 | 10 |
| Aantal stemmen | 642,553 | 500,897 |
| Percentage | 56.0% | 43.6% |
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 