Europese talen
1. Turkse talen: Turks, Tataars, Gagaoezisch;
2. Oeraalse talen: Hongaars, Fins, Estisch, Karelisch, Samisch;
3. Semitische talen: Maltees; 4. Baskisch (een geïsoleerde taal)
De meeste talen die in Europa worden gesproken behoren tot de Indo-Europese taalfamilie, met zo'n 640 miljoen sprekers. Naar schatting werden er op het Europese continent in 2008 ten minste 107 talen uit deze familie gesproken. De twee andere grote taalfamilies in Europa zijn de Turkse (± 35 miljoen sprekers) en de Fins-Oegrische taalfamilie (± 22 miljoen sprekers). Deze drie taalfamilies zijn ook buiten Europa vertegenwoordigd.
Buiten deze drie grote taalfamilies zijn er in Europa weinig andere inheemse talen. In de Kaukasus worden enkele Zuid-Kaukasische talen gesproken, waarvan het Georgisch de grootste is. Het Maltees behoort tot de Semitische talen. Het in het zuidwesten van Europa gesproken Baskisch is een isolate taal. Verder worden er binnen Europa nog een Mongoolse taal (het Kalmuks) en een Samojeedse taal (het Nenets) gesproken.[1]
Onder andere als gevolg van de Europese kolonisatie groeide een aantal van oorsprong Europese talen uit tot wereldtaal.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Geschiedenis van Europa voor het hoofdartikel over dit onderwerp.In vroeger tijden - dat wil zeggen vóór de periode van het Romeinse Rijk - werden er vermoedelijk veel meer niet-Indo-Europese talen gesproken in Europa waarvan er sommige niet of niet met zekerheid geclassificeerd zijn, zoals het Etruskisch, het Rhaetisch, het Iberisch en volgens sommigen het Pictisch. Mogelijk bestond er ca. 10.000 jaar in alle delen van de wereld, inclusief Europa, een veel groter linguïstisch evenwicht dan nu. Met de opmars van het Latijn in grote delen van Europa werd het gebruik van andere dan de Indo-Europese talen sterk teruggedrongen.[2] Vanaf de vierde eeuw kwamen, gelijk met het verval van het Romeinse Rijk, de eerste Turken en Hongaren vanuit Centraal-Azië naar Europa.
Taalfamilies in Europa[bewerken | brontekst bewerken]
Indo-Europese talen[bewerken | brontekst bewerken]
Slavische talen[bewerken | brontekst bewerken]
Germaanse talen[bewerken | brontekst bewerken]
- West-Germaanse talen
- Nederduits
- Hoogduits
- Nederfrankisch
- Anglo-Fries
Romaanse talen[bewerken | brontekst bewerken]
- Latijn†
- Italiaans in brede zin
- Reto-Romaans (ook Rhaetisch)
- Frans
- Spaans
- Portugees
- Galicisch
- Roemeens
- Catalaans
- Valenciaans (Een standaardvariëteit op het Catalaans)
- Waals
- Picardisch
- Lotharings
- Champenois
- Occitaans
- Aragonees
- Aroemeens
- Arpitaans
Indo-Iraanse talen[bewerken | brontekst bewerken]
Baltische talen[bewerken | brontekst bewerken]
Keltische talen[bewerken | brontekst bewerken]
Griekse talen[bewerken | brontekst bewerken]
Overige Indo-Europese talen[bewerken | brontekst bewerken]
Turkse talen[bewerken | brontekst bewerken]
- Oghuz
- Kypchak
- Westelijk
- Noordelijk
- Zuidelijk
- Krim-Tataars
- Oghur
Mongoolse talen[bewerken | brontekst bewerken]
Oeraalse talen[bewerken | brontekst bewerken]
Fins-Oegrische talen[bewerken | brontekst bewerken]
Samojeedse talen[bewerken | brontekst bewerken]
Kaukasische talen[bewerken | brontekst bewerken]
Dit zijn meerdere taalfamilies.
- Noordoost-Kaukasische talen
Semitische talen[bewerken | brontekst bewerken]
Baskisch[bewerken | brontekst bewerken]
Alfabetten in Europa[bewerken | brontekst bewerken]
In Europa wordt in het westen en midden veel het Latijnse alfabet gebruikt, en in het oosten het Cyrillische alfabet. In Griekenland wordt het Griekse alfabet gebruikt, in Georgië het Georgisch alfabet, en in Armenië het Armeens alfabet.
Google Maps toont steeds ook het Latijnse schrift, OpenStreetMap alleen het lokale schrift.
Kennis van vreemde talen[bewerken | brontekst bewerken]
-
Engels -
Duits -
Frans -
Spaans -
Italiaans -
Russisch -
Turks
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
Gaston Dorren, Lingua - Dwars door Europa in 69 talen, uitg. Athenaeum, ISBN 978-9025307899 (paperback)
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ P.K. Austin (2008), 1000 Talen Van De Wereld - Levende, Bedreigde En Uitgestorven Talen, p. 38-39
- ↑ Nettle D. & Romaine S., Vanishing voices. The Extinction of the World's Languages, Oxford University Press, ISBN 90 450 1053 4
· 
· 