Eurovisiesongfestival 1962

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1962
Grand Prix Eurovision 1962 de la Chanson Européenne
Gastland Vlag van Luxemburg Luxemburg
Locatie Villa Louvigny, Luxemburg
Omroep CLT
Datum 18 maart 1962
Presentator Mireille Delannoy
Winnaar
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lied Un premier amour
Artiest Isabelle Aubret
Tekst Roland Stephane Valade
Componist Claude-Henri Vic
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt 3, 2 en 1 punten
Aantal landen 16
Nul punten Vlag van België België
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Intervalact Achille Zavatta
Chronologie
◄ 1961 – 1963 ►

Het Eurovisiesongfestival 1962 was het zevende Eurovisiesongfestival en vond plaats op 18 maart 1962 in de Luxemburgse hoofdstad Luxemburg. Het programma werd gepresenteerd door Mireille Delannoy. Van de 16 deelnemende landen won Frankrijk met het lied Un premier amour, uitgevoerd door Isabelle Aubret. Dit lied kreeg 26 punten, 27% van het totale aantal punten. Met 13 punten werd Monaco tweede, gevolgd door Luxemburg met 11 punten op de derde plaats.

Het zevende Eurovisiesongfestival werd herhaaldelijk geplaagd door lichtuitval. Zo werd de bijdrage van Nederland deels in het donker opgevoerd en moest het programma na de bijdrage van Frankrijk tijdelijk worden stilgelegd voor reparatiewerkzaamheden.

Interludium[bewerken | brontekst bewerken]

Het interludium werd uitgevoerd door Achilles Zavatta.

Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Stemstructuur[bewerken | brontekst bewerken]

Men stapte over op een andere manier van punten toekennen: elk land had 10 juryleden die elk 3, 2 en 1 punten aan hun favoriete drie liedjes gaven. Per liedje werden de punten opgeteld. De drie liedjes met de meeste punten van de juryleden kregen respectievelijk 3, 2 en 1 punten namens het land.[1]

Score bijhouden[bewerken | brontekst bewerken]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. Het bord leek op het scorebord van het voorgaande jaar. De deelnemende landen stonden in het Frans aangeduid op het bord. Achter elk land stond het nummer van het optreden. Voor elk land stond het totaal aantal punten en daarvoor stond de titel van het liedje met daarvoor weer het nummer van het optreden. De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. Tijdens de puntentelling stond de presentatrice op het podium, schuin voor het scorebord. Een pijl voor de landnaam gaf aan welk land het hoogste aantal punten had. De pijl werd handmatig verplaatst.

Stemmen[bewerken | brontekst bewerken]

De jury's werden opgebeld in omgekeerde volgorde van optreden. Het geven van de punten ging in oplopende of aflopende volgorde van optreden. Dit was kennelijk niet afgesproken en verschilde per land. De vertegenwoordiger van het land noemde het nummer, land en het aantal punten in het Engels of Frans. De presentatrice herhaalde dit in het Frans, ongeacht de taal waarin de punten gegeven werden. De punten werden niet in een andere taal herhaald. In het Frans gebruikte de presentatrice het woord points. Opvallend was dat vrijwel alle landen Frans spraken, ook landen die eigenlijk altijd in het Engels punten geven, zoals Nederland en Finland.

Beslissing[bewerken | brontekst bewerken]

Na de punten van Spanje stond Frankrijk op 24 punten. Er waren nog twee jury's te gaan, maar geen enkel land had genoeg punten om met twee keer een maximale score Frankrijk in te halen. Het resultaat was de derde Franse songfestivaloverwinning in vijf jaar tijd.

Resultaat[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Land Artiest Lied Punten
1 Vlag van Frankrijk Frankrijk Isabelle Aubret Un premier amour 26
2 Vlag van Monaco Monaco François Deguelt Dis rien 13
3 Vlag van Luxemburg Luxemburg Camillo Felgen Petit bonhomme 11
4 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Lola Novaković Ne pali svetlo u sumrak 10
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Ronnie Carroll Ring-a-ding girl 10
6 Vlag van Duitsland Duitsland Conny Froboess Zwei kleine Italiener 9
7 Vlag van Finland Finland Marion Rung Tipi-tii 4
Vlag van Zweden Zweden Inger Berggren Sol och vår 4
9 Vlag van Italië Italië Claudio Villa Addio, addio 3
10 Vlag van Denemarken Denemarken Ellen Winther Vuggevise 2
Vlag van Noorwegen Noorwegen Inger Jacobsen Kom sol, kom regn 2
Vlag van Zwitserland Zwitserland Jean Philippe Le retour 2
13 Vlag van België België Fud Leclerc Ton nom 0
Vlag van Nederland Nederland De Spelbrekers Katinka 0
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Eleonore Schwarz Nur in der Wiener Luft 0
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Víctor Balaguer Llamame 0

Scoreblad[bewerken | brontekst bewerken]

  Jury's
FI BE SP AU DK ZW DE NL FR NO CH YU UK LU IT MO
Finland   0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0 3 0 0 0
België 0   0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Spanje 0 0   0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Oostenrijk 0 0 0   0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Denemarken 0 0 0 0   1 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0
Zweden 0 0 0 0 3   0 1 0 0 0 0 0 0 0 0
Duitsland 2 0 0 0 1 0   2 0 0 0 0 2 0 0 2
Nederland 0 0 0 0 0 0 0   0 0 0 0 0 0 0 0
Frankrijk 0 2 2 2 0 3 3 0   3 3 3 1 1 2 1
Noorwegen 0 0 0 0 0 0 0 0 2   0 0 0 0 0 0
Zwitserland 0 0 0 0 0 0 2 0 0 0   0 0 0 0 0
Joegoslavië 1 1 0 0 0 2 0 0 3 0 0   0 0 3 0
Verenigd Koninkrijk 3 0 1 0 2 0 0 0 0 0 2 2   0 0 0
Luxemburg 0 3 3 1 0 0 0 0 0 0 1 0 0   0 3
Italië 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 2   0
Monaco 0 0 0 3 0 0 1 3 1 2 0 0 0 3 0  

De tabel is geordend volgens opkomen.

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Terugkerende artiesten[bewerken | brontekst bewerken]

Camillo Felgen in 1962, tijdens zijn tweede Eurovisieoptreden
Land Artiest Eerdere deelname(n)
Vlag van België België Fud Leclerc Vlag van België België 1956, 1958 en 1960
Vlag van Luxemburg Luxemburg Camillo Felgen Vlag van Luxemburg Luxemburg 1960
Vlag van Monaco Monaco François Deguelt Vlag van Monaco Monaco 1960
Vlag van Zwitserland Zwitserland Jean Philippe Vlag van Frankrijk Frankrijk 1959

Nationale keuzes[bewerken | brontekst bewerken]

In Denemarken deden zoals gewoonlijk enkele oudgedienden mee. Dit jaar waren dat Birthe Wilke (1957, 1959) en Dario Campeotto, die het voorgaande jaar nog meedeed. Siw Malmkvist eindigde tweede in de Duitse preselectie, daarvoor had ze Zweden al een keer vertegenwoordigd. Ljiljana Petrović deed een jaar eerder voor Joegoslavië mee.

Kaart[bewerken | brontekst bewerken]

 Deelnemende landen

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]