Eurovisiesongfestival 1966

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1966
Grand Prix Eurovision de la Chanson 1966
Gastland Vlag van Luxemburg Luxemburg
Locatie Villa Louvigny, Luxemburg
Omroep RTL
Datum 5 maart 1966
Presentator Josiane Shen
Winnaar
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Lied Merci, Chérie
Artiest Udo Jürgens
Tekst Udo Jürgens
Thomas Hörbiger
Componist Udo Jürgens
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt 5, 3 en 1 punten
Aantal landen 18
Nul punten Vlag van Italië Italië
Vlag van Monaco Monaco
Intervalact Les Haricots Rouges
Chronologie
◄ 1965 – 1967 ►

Het Eurovisiesongfestival 1966 was het elfde Eurovisiesongfestival en vond plaats op 5 maart 1966 in Luxemburg, Luxemburg. Het programma werd gepresenteerd door Josiane Shen. Van de 18 deelnemende landen won Oostenrijk met het nummer "Merci, Chérie", uitgevoerd door Udo Jürgens. Dit lied kreeg 31 punten, 19% van het totale aantal punten. Met 16 punten werd Zweden tweede, gevolgd door Noorwegen op de derde plaats met 15 punten.

De regel dat de deelnemers alleen mochten zingen in een van de talen van het land dat ze vertegenwoordigden, gold dit jaar voor het eerst. Dit is ingevoerd als reactie op de Zweedse inzending van 1965, "Annorstädes vals" dat als "Absent Friend" in het Engels werd gezongen.[1]

Interludium[bewerken | brontekst bewerken]

Het interludium tijdens het tellen van de stemmen werd gevuld door jazz van Les Haricots Rouges.

Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Stemstructuur[bewerken | brontekst bewerken]

Winnaar Udo Jürgens met de winnaar van 1965, France Gall, voor het scorebord.

Net als vorig jaar werden in de nationale jury punten toegekend aan elk liedje. Het liedje met het meest aantal stemmen binnen een jury, kreeg vijf punten. De tweede keus kreeg drie punten en de derde plaats kreeg één punt van dat land.[2] Als er maar twee liedjes stemmen kregen binnen een jury, kreeg het meest populaire lied 6 punten en het andere lied 3 punten. Als een lied alle stemmen binnen een bepaalde jury kreeg, zou het worden beloond met 9 punten.

Score bijhouden[bewerken | brontekst bewerken]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. Het bord was vrijwel een kopie van het scoreoverzicht uit 1962. De deelnemende landen stonden in het Frans op het bord. Het totaal stond vóór de landnaam en voor het totaal stond de titel van het liedje. De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. Een pijl voor de landnaam gaf aan welk land het hoogste aantal punten had. De pijl werd handmatig verplaatst.

Stemmen[bewerken | brontekst bewerken]

De jury's werden in volgorde van optreden opgebeld. Het geven van de punten ging in oplopende volgorde. De vertegenwoordiger van het land noemde het land en het aantal punten in het Engels of Frans. De presentatrice herhaalde dit. Bij landen die de punten in het Engels doorgaven herhaalde de presentatrice de punten in het Frans. Andersom gebeurde dat niet. In zowel het Frans als Engels gebruikte zij daarvoor het woord points.

Beslissing[bewerken | brontekst bewerken]

Pas na de een-na-laatste stemming was Oostenrijk niet meer in te halen. Het verschil (15 punten) tussen Oostenrijk (31) en Zweden (16) punten kon niet meer door de laatste jury van het Verenigd Koninkrijk ingehaald worden.

Resultaat[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Land Artiest(en) Lied Punten
1 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Udo Jürgens Merci, Chérie 31
2 Vlag van Zweden Zweden Lill Lindfors & Svante Thuresson Nygammal vals eller hip man svinaherde 16
3 Vlag van Noorwegen Noorwegen Åse Kleveland Intet er nytt under solen 15
4 Vlag van België België Tonia Un peu de poivre, un peu de sel 14
Vlag van Ierland Ierland Dickie Rock Come back to stay 14
6 Vlag van Zwitserland Zwitserland Madeleine Pascal Ne vois-tu pas ? 12
7 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Berta Ambrož Brez besed 9
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Raphael Yo soy aquél 9
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Kenneth McKellar A man without love 8
10 Vlag van Duitsland Duitsland Margot Eskens Die Zeiger der Uhr 7
Vlag van Luxemburg Luxemburg Michèle Torr Ce soir je t'attendais 7
Vlag van Finland Finland Ann-Christine Nyström Playboy 7
13 Vlag van Portugal Portugal Madalena Iglésias Ele e ela 6
14 Vlag van Denemarken Denemarken Ulla Pia Stop mens legen er god 4
15 Vlag van Nederland Nederland Milly Scott Fernando en Filippo 2
16 Vlag van Frankrijk Frankrijk Dominique Walter Chez nous 1
17 Vlag van Monaco Monaco Tereza Bien plus fort 0
Vlag van Italië Italië Domenico Modugno Dio, come ti amo 0

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Terugkerende artiesten[bewerken | brontekst bewerken]

Land Artiest Eerdere deelname
Vlag van Italië Italië Domenico Modugno Vlag van Italië Italië 1958 en 1959
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Udo Jürgens Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 1964 en 1965

Nationale keuzes[bewerken | brontekst bewerken]

In Denemarken probeerden Gustav Winckler en Dario Campeotto het nog eens, voor Winckler was dit al de zesde mislukte poging na zijn deelname in 1957. Voor Campeotto was het de vierde mislukking na zijn deelname in 1961. Vice Vukov die in 1963 en 1965 Joegoslavië vertegenwoordigde slaagde er nu niet in zich te plaatsen voor het songfestival. In Noorwegen waren de verliezers Anita Thallaug (1963), Kirsti Sparboe (1965) en Wencke Myhre die later nog zou deelnemen en een superster werd in Duitsland. Ook in Finland enkele oudgedienden met Laila Kinnunen (1961), Lasse Mårtenson (1964) en Viktor Klimenko (1965). In Portugal wilde Antonio Calvário zijn deelname van 1964 te herhalen maar werd slechts vijfde in de preselectie. Butch Moore (1965) eindigde vierde in de Ierse preselectie.

Kaart[bewerken | brontekst bewerken]

■ Deelnemende landen

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eurovisiesongfestival_1966&oldid=67426363"