Eurovisiesongfestival 1969

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1969
El XIVo gran premio de la canción de Eurovisión 1969
Gastland Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Locatie Teatro Real, Madrid
Omroep TVE
Datum 29 maart 1969
Presentator Laurita Valenzuela
Winnaar
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lied Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Vivo cantando
Vlag van Verenigd Koninkrijk Boom bang-a-bang
Vlag van Nederland De troubadour
Vlag van Frankrijk Un jour, un enfant
Artiest Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salomé
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lulu
Vlag van Nederland Lenny Kuhr
Vlag van Frankrijk Frida Boccara
Tekst Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Aniano Alcalde
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Warne
Vlag van Nederland Lenny Kuhr
Vlag van Frankrijk Eddy Marnay
Componist Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Maria José de Cerato
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Moorhouse
Vlag van Nederland David Hartsema
Vlag van Frankrijk Émile Stern
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt naar eigen inzicht 10 punten over alle liedjes
Aantal landen 16
Terugtrekkend Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Nul punten geen
Intervalact La España diferente
Chronologie
◄ 1968 – 1970 ►

Het Eurovisiesongfestival 1969 was het veertiende Eurovisiesongfestival en vond plaats op 29 maart 1969 in Madrid, Spanje. Het programma werd gepresenteerd door Laurita Valenzuela. Van de 16 deelnemende landen wonnen: Frankrijk (Frida Boccara met Un jour, un enfant), Verenigd Koninkrijk (Lulu met Boom bang-a-bang), Nederland (Lenny Kuhr met De troubadour) en gastland Spanje (Salomé met Vivo cantando). Elk lied kreeg 18 punten, 11% van het totale aantal punten. Met 13 punten werd Zwitserland vijfde, gevolgd door Monaco op de zesde plaats met 11 punten.

Het decor werd ontworpen door Salvador Dalí.

Interludium[bewerken | brontekst bewerken]

Het interludium bestond, net als vorig jaar, uit beelden van het gastland. "La España diferente" was gebaseerd op de vier elementen aarde, lucht, water en vuur.

Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Stemstructuur[bewerken | brontekst bewerken]

Net als vorig jaar had elk land tien juryleden, die elk 1 punt aan een liedje gaven. Stemmen op het eigen land is niet toegestaan.[1]

Score bijhouden[bewerken | brontekst bewerken]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. De deelnemende landen stonden in het Spaans op het bord. Boven elke landnaam stond klein de landcode zoals die ook op auto's gebruikt wordt. De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. Tijdens de puntentelling stond de presentatrice achter de microfoon onder het scorebord. De EBU-jury zat schuin tegenover haar.

Stemmen[bewerken | brontekst bewerken]

De landen werden in volgorde van optreden opgebeld. Het geven van de punten ging op volgorde van optreden. De vertegenwoordiger van het land noemde het land en het aantal punten in het Engels of Frans dat herhaald werd door de presentatrice. Daarna noemde de presentatrice het land en punten in de andere taal. In het Frans werd het woord points gebruikt terwijl men in het Engels sprak over votes.

Beslissing[bewerken | brontekst bewerken]

Na de één-na-laatste stemming, die van Portugal, stonden drie landen op kop, Spanje, Nederland en Frankrijk hadden elk 18 punten. Het Verenigd Koninkrijk kwam daarachter met 17 punten. De presentatrice was al een beetje beduusd en kondigde aan dat ze de winnaar bekend wilde maken. De EBU-controleur wees haar er op dat Finland nog punten moest geven. Als Finland één punt aan Spanje, Nederland of Frankrijk zou geven, zou de winnaar duidelijk zijn. Finland gaf echter één punt aan het Verenigd Koninkrijk waardoor er vier landen 18 punten hadden.

Een merkwaardige situatie deed zich voor: gastland Spanje, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Nederland stonden aan het einde van de puntentelling samen op de eerste plaats met 18 punten. Paniek in de tent, want hierin voorzag het reglement niet. De presentatrice wendde zich vertwijfeld tot de EBU-scrutineer Clifford Brown met de vraag wat er nu moest gebeuren, waarop deze antwoordde dat alle vier winnaars zouden zijn. Er waren maar vier medailles (oorspronkelijk bestemd voor artiest, producer en tekstschrijver), die nu maar verdeeld werden onder de uitvoerende artiesten. De producers en tekstschrijvers kregen hun exemplaar na afloop van het festival per post thuisbezorgd.

In de commotie wordt vaak vergeten dat Spanje eurovisie-geschiedenis schreef: voor het eerst won een land twee keer achter elkaar.

Aangezien het reglement bepaalt dat het winnende land het jaar erop het festival mag organiseren, ontstond ook daar een probleem. Via loting werd uiteindelijk bepaald dat Nederland in 1970 gastland zou zijn.

Resultaat[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Land Artiest Lied Punten
1 Vlag van Frankrijk Frankrijk Frida Boccara Un jour, un enfant 18
Vlag van Nederland Nederland Lenny Kuhr De troubadour 18
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Salomé Vivo cantando 18
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Lulu Boom bang-a-bang 18
5 Vlag van Zwitserland Zwitserland Paola Bonjour, bonjour 13
6 Vlag van Monaco Monaco Jean-Jacques Maman, maman 11
7 Vlag van België België Louis Neefs Jennifer Jennings 10
Vlag van Ierland Ierland Muriel Day The wages of love 10
9 Vlag van Duitsland Duitsland Siw Malmkvist Primaballerina 8
Vlag van Zweden Zweden Tommy Körberg Judy, min vän 8
11 Vlag van Luxemburg Luxemburg Romuald Cathérine 7
12 Vlag van Finland Finland Jarkko & Laura Kuin silloin ennen 6
13 Vlag van Italië Italië Iva Zanicchi Due grosse lacrime bianche 5
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Ivan & 3M Pozdrav svijetu 5
15 Vlag van Portugal Portugal Simone de Oliveira Desfolhada portuguesa 4
16 Vlag van Noorwegen Noorwegen Kirsti Sparboe Oj, oj, oj, så glad jeg skal bli 1

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

België en Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

De jurk van Lenny Kuhr

Voor België zong Louis Neefs Jennifer Jennings en haalde daarmee een zevende plaats, voor Nederland trad Lenny Kuhr op met De troubadour.

Terugkerende artiesten[bewerken | brontekst bewerken]

Land Artiest Eerdere deelname
Vlag van België België Louis Neefs Vlag van België België 1967
Vlag van Duitsland Duitsland Siw Malmkvist Vlag van Zweden Zweden 1960
Vlag van Luxemburg Luxemburg Romuald Vlag van Monaco Monaco 1964
Vlag van Noorwegen Noorwegen Kirsti Sparboe Vlag van Noorwegen Noorwegen 1965 en 1967
Vlag van Portugal Portugal Simone de Oliveira Vlag van Portugal Portugal 1965

Nationale keuzes[bewerken | brontekst bewerken]

Vice Vukov (Eurovisiesongfestival 1963 en 1965) en Lola Novaković (Eurovisiesongfestival 1962) deden opnieuw mee in Joegoslavië maar zonder succes. Het was de vijfde keer dat Ierland meedeed en het leek wel een reünie, alle vier vorige deelnemers Butch Moore, Dickie Rock, Sean Dunphy en Pat McGeegan waren op het appel, zelfs Dana die een jaar later zou gaan winnen was er bij, maar toch was het Muriel Day die won en naar het songfestival ging. In Nederland werd Anneke Grönloh vijfde in de preselectie. Svante Thuresson was zesde in Zweden. In Noorwegen ook bekend volk met Odd Børre die vorig jaar nog meedeed en Lill-Babs die Zweden vertegenwoordigde in 1961. In Duitsland waren er nog geen oudgedienden van het songfestival maar wel grote namen als Rex Gildo en Peggy March. Madalena Iglésias deed in 1966 mee voor Portugal. In Finland deden oudgedienden Laila Kinnunen, Marion Rung en Viktor Klimenko mee.

Frida Boccara was verreweg de bekendste deelneemster. Zij zong voor Frankrijk.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • Jean-Jacques, die Monaco vertegenwoordigde, is een van de jongste deelnemers aller tijden. Hij was toen slechts twaalf jaar.
  • Salome, de vertegenwoordiger van Spanje, droeg een outfit die gemaakt was van porselein. Het pak woog meer dan 30 kg.
  • Kirsti Sparboe uit Noorwegen zorgde voor opschudding: er werd gesuggereerd dat haar kleding was gemaakt van illegaal zeehondenbont.
  • Muriel Day was de eerste zangeres afkomstig uit Noord-Ierland.
  • Het Eurovisiesongfestival van 1969 was het tweede dat in kleur werd uitgezonden.

Terugtrekkende landen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Vlag van Oostenrijk Oostenrijk: trok zich officieel terug omdat het land naar eigen zeggen geen geschikte kandidaat kon vinden.[2] In het algemeen wordt echter aangenomen dat het land zich terugtrok vanwege het regime van dictator Franco. Het land zond het songfestival van 1969 wel uit.

Kaart[bewerken | brontekst bewerken]

■ Deelnemende landen
■ Landen die al meegedaan hebben maar niet meedoen

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eurovisiesongfestival_1969&oldid=67426322"