Hans Wiegel
| Hans Wiegel | ||||
|---|---|---|---|---|
| Bestand:Wiegel.jpg | ||||
Hans Wiegel in 2005
| ||||
| Algemeen | ||||
| Geboren | 16 juli 1941 | |||
| Geboorteplaats | Amsterdam (Noord-Holland) | |||
| Partij | VVD | |||
| Titulatuur | cand. | |||
| Functies | ||||
| 1967-1977 | Lid Tweede Kamer | |||
| 1971-1977 | Fractievoorzitter - Tweede Kamer | |||
| 1971-1982 | Partijleider van de VVD | |||
| 1977-1981 | Minister van Binnenlandse Zaken | |||
| 1977-1981 | Vicepremier | |||
| 1981-1982 | Lid Tweede Kamer | |||
| 1981-1982 | Fractievoorzitter - Tweede Kamer | |||
| 1982-1994 | Commissaris van de Koningin van Friesland | |||
| 1995-2000 | Lid Eerste Kamer | |||
| Website | ||||
| ||||
Hans Wiegel (Amsterdam, 16 juli 1941) is een Nederlands voormalig politicus voor de VVD. Hij was van 1995 tot 2012 voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland en bekleedt nog diverse andere (neven)functies.
Afkomst en opleiding
De vader van Hans Wiegel was binnenhuisarchitect, bezat een meubelmakersbedrijf en was tevens aannemer.
Wiegel zat in Amsterdam op de openbare lagere Potgieterschool, vervolgens van 1953 tot 1959 op het Gemeentelijk Gymnasium in Hilversum, waar hij de B-richting volgde. Daarna studeerde hij van 1959 tot 1965 aan de Universiteit van Amsterdam enige maanden rechten en vervolgens politieke wetenschappen waarin hij zijn kandidaatsexamen behaalde. Hij was korte tijd lid van het Amsterdams Studentencorps (A.S.C.) bij het pas opgerichte dispuutgenootschap E.N.E.R.G.I.A. met als dispuutsnaam Wammes.
Politieke carrière
.jpg)
Wiegel begon zijn politieke loopbaan als interim penningmeester bij de Gooise JOVD, de jongerenorganisatie gelieerd aan de VVD, en stroomde binnen korte tijd door tot voorzitter van de afdeling 't Gooi. Na in 1965 landelijk voorzitter van de JOVD te zijn geworden ging hij in 1967 voor de VVD naar de Tweede Kamer. Zijn politieke mentor in die tijd was de bekende VVD-senator Harm van Riel.
In 1971 bracht hij het tot voorman van de VVD en in 1972 was hij lijsttrekker voor de partij tijdens de Tweede Kamerverkiezingen. Hij werd bekend als een vurig bestrijder van het kabinet-Den Uyl dat hij onder andere verweet te veel geld uit te geven. Legendarisch waren zijn felle redevoeringen in de Kamer tegen toenmalig PvdA-premier Joop den Uyl.
In het eerste kabinet-Van Agt was Wiegel minister van Binnenlandse Zaken en vice-premier. Als minister was Wiegel onder meer verantwoordelijk voor wetten waarin zaken zoals het rechtstreeks kunnen kiezen van Nederlandse leden van het Europees Parlement, het instellen van de Nationale ombudsman en het verplicht stellen van een Gemeentelijk rampenplan werden geregeld.
Na zijn periode als minister, en een korte tijd in de Tweede Kamer, vertrok Wiegel uit de landelijke politiek om per 16 juni 1982 commissaris van de Koningin in de provincie Friesland te worden. Deze functie vervulde hij 12 jaar. Hij kreeg de bijnamen Het orakel uit Ljouwert (Fries voor Leeuwarden) en De grote ijsmeester.
In 1986 weigerde Wiegel onder druk van de Friese Staten, een tijdelijke terugkeer naar Den Haag als minister van Binnenlandse Zaken in het eerste kabinet Lubbers, na de plotselinge dood van Koos Rietkerk. Ook in 1993 en 2002 heeft hij nog eens een rentree overwogen.
Nacht van Wiegel
Van 1995 tot 2000 was Wiegel lid van de Eerste Kamer. Hij was in de nacht van 18 mei op 19 mei 1999 verantwoordelijk voor wat de Nacht van Wiegel is gaan heten toen hij tegen een wetsvoorstel voor een correctief referendum stemde (naar eigen zeggen zou op de achtergrond zijn vrouw hierin een beslissende invloed hebben gehad). Dit leidde tot een korte kabinetscrisis van het tweede Paarse kabinet.
Speculaties over zijn terugkeer
Sinds zijn aftreden als minister werd op gezette tijden gespeculeerd over zijn terugkeer als leider van de VVD en een mogelijk premierschap, niet in de laatste plaats door het dagblad De Telegraaf. Zelf onthulde Wiegel jaren later dat Pim Fortuyn in Wiegel een geschikte minister-president zag voor een coalitie van de LPF met VVD en CDA. Fortuyn zelf zou dan als fractieleider in de Tweede Kamer blijven. Door de moord op Fortuyn en de verkiezingswinst van het CDA ging dit plan niet door.[1]
Wiegel gaf ten slotte aan na de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2006 een besluit te zullen nemen. Toen Jozias van Aartsen na de voor de VVD slecht verlopen gemeenteraadsverkiezingen terugtrad als fractievoorzitter van de VVD, en daarmee ook als premierkandidaat voor de verkiezingen van 2007, maakte Wiegel de volgende ochtend bekend dat hij had besloten om redenen van 'persoonlijke en politieke aard' niet te zullen terugkeren in de politiek.
Op 22 november 2007 zei Wiegel dat volgens hem de VVD op zou moeten gaan in een brede liberale beweging samen met de PVV van Geert Wilders, Trots op Nederland van Rita Verdonk en D66. Behalve Rita Verdonk was geen van de genoemde partijen voorstander van dit plan. Op 15 september 2009 herhaalde hij dergelijke bewoordingen in het ochtendbulletin Goedemorgen Nederland toen Wiegel opriep dat zijn partij samenwerking moet zoeken met de PVV.[2] Op dit standpunt lijkt hij een jaar later teruggekomen te zijn.
Privéleven
Hans Wiegel is tweemaal getrouwd geweest. Zijn eerste vrouw, Pien Frederiks, kwam in 1980 om het leven bij een auto-ongeluk. Twee jaar later hertrouwde hij met haar oudere zuster Marianne Frederiks. In 2005 verongelukte ook zij door een auto-ongeval. Hans Wiegel heeft twee kinderen uit zijn eerste huwelijk.
Onderscheidingen
- Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw (26 oktober 1981)
- Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau (28 april 1989)
- Grootofficier in de Orde van Oranje-Nassau (20 januari 1994)
- Schipper in Orde van de Sneker Pan (5 augustus 1994)
- Erevoorzitter van de JOVD (27 februari 1999)
- Heiden van het Jaar door PerspectieF, ChristenUnie-jongeren (16 december 2006)
Trivia
- Wiegel speelde de hoofdrol (in zwart/wit) in de VPRO-documentaire van Theo Uittenbogaard, getiteld De Heer Met De Pet (in kleur) tijdens de campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen van 1974 geconcentreerd rond de apotheose in Roermond, met Jos van Rey in een bijrol.
- In een uitzending van het televisieprogramma De Wereld Draait Door kreeg Wiegel de lachers op zijn hand met zijn reactie op de vraag of hij nog ooit minister-president wilde worden: "Ik was de beste premier die Nederland nooit gehad heeft".
- Wiegel was politiek commentator en columnist voor de gratis krant De Pers.
Andere en nevenfuncties
Wiegel bekleedt op dit moment veel commissariaten en voorzitterschappen. In november 2004 stapte hij op als voorzitter van het Algemeen Nederlands Verbond van Reisondernemingen (A.N.V.R.) en in januari 2007 verliet hij de raad van toezicht van Staatsbosbeheer.
Anno 2006 bekleedt hij de volgende functies:
- voorzitter Zorgverzekeraars Nederland
- adviseur VNO-NCW, lid van curatorium
- erevoorzitter der JOVD
- president-commissaris De Meeuw B.V. in Oirschot
- president-commissaris Copaco N.V. in Eindhoven[3]
- president-commissaris bij het Nederlands Omroepproductie Bedrijf N.V. (NOB)
- commissaris bij Van Gansewinkel B.V. in Eindhoven
- commissaris bij Arriva Personenvervoer in Heerenveen
- commissaris H.R. van Triest B.V. in Hoogeveen
- commissaris bij Grontmij N.V. in De Bilt[3]
- commissaris bij ABN Amro Bouwfonds N.V.
- commissaris bij (Bols)Wessanen N.V.[3]
- commissaris bij Newconomy/Real Time Company N.V.[3]
- bestuurslid Stichting Burgers Ergon Holding
- bestuurslid Stichting Administratiekantoor Deerns-groep
- voorzitter Centraal Brouwerij Kantoor
- lid van de Raad van Advies van Deloitte & Touche
- vicevoorzitter Stichting Maatschappij, Veiligheid en Politie
- voorzitter raad van commissarissen CORAM International B.V. in Geldrop
- Voorzitter Stichting Obligatiehouders Bouwhuis Vastgoed Apeldoorn. In deze hoedanigheid moet hij op de belangen van 440 beleggers passen, die samen €28 miljoen hebben geïnvesteerd. Hij werd door het blad Quote beschuldigd van vastgoedfraude, waarop hij een kort geding aanspande.[4] Die zaak won hij overtuigend, hoewel later bleek dat er van de inleg van de beleggers niet veel meer over is.[5] Op 23 december 2015 oordeelde de rechtbank Noord-Nederland negatief over zijn rol als toezichthouder bij Bouw State en veroordeelde hem in de kosten van de procedure.[6][7]
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: W.J. (Molly) Geertsema |
Politiek leider VVD 1971-1982 |
Opvolger: E.H.T.M. (Ed) Nijpels |
| Voorganger: W.F. de Gaay Fortman |
Minister van Binnenlandse Zaken 1977-1981 |
Opvolger: E. van Thijn |
| Voorganger: A.A.M. van Agt en W.F. de Gaay Fortman |
Vicepremier 1977-1981 |
Opvolger: J.M. den Uyl en J.C. Terlouw |
| Voorganger: H. Rijpstra |
Commissaris van de Koningin van Friesland 1982-1994 |
Opvolger: L.M.L.H.A. Hermans |
· 
· 
