Luc Montagnier

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 89.98.129.131 (overleg) op 18 apr 2020 om 19:20. (→‎Biografie)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Nobelprijswinnaar  Luc Montagnier
18 augustus 1932
Luc Montagnier
Geboorteland Frankrijk
Geboorteplaats Chabris
Nobelprijs Fysiologie of Geneeskunde
Jaar 2008
Reden Voor hun ontdekking van het virus dat immuunstoornissen veroorzaakt bij mensen (hiv)
Samen met Françoise Barré-Sinoussi
Gedeeld met Harald zur Hausen
Voorganger(s) Oliver Smithies
Martin Evans
Mario Capecchi
Opvolger(s) Elizabeth Blackburn
Carol Greider
Jack Szostak
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Luc Antoine Montagnier (Chabris, 18 augustus 1932) is een Franse arts[bron?] en viroloog. Hij won samen met Françoise Barré-Sinoussi en Harald zur Hausen de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde van 2008.[1]

Biografie

Montagnier werd geboren in Chabris als zoon van Antoine Montagnier en Marianne Rousselet.[2] Na het Collège de Châtellerault studeerde hij natuurwetenschappen op de universiteit van Poitiers en ontving in 1960 zijn doctoraat van de Universiteit van Parijs. Montagnier werd onderzoeksdirecteur van het Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) in 1974 en in 1985 verbond hij zich als professor aan het Pasteur Instituut.

Montagnier is vooral bekend geworden door zijn ontdekking in 1983, waar hij ontdekte dat het Human Immunodeficiency Virus (hiv) de oorzaak is van AIDS. Kort daarna isoleerde de onderzoeksgroep onder zijn leiding het retrovirus dat de belangrijkste veroorzaker was van de aidsepidemie in West-Afrika, hiv-2. Deze ontdekking leidde rechtstreeks tot de ontwikkeling van een test voor het opsporen van de aanwezigheid van hiv in het bloed.

De Amerikaanse wetenschapper Robert Gallo beweerde een jaar later dat hij degene was die hiv ontdekt had. Maar in 1992 bepaalde de wetenschappelijke gemeenschap dat Montagnier voor deze ontdekking moet worden gecrediteerd. Voor deze ontdekking ontving hij in 1986 de Lasker-DeBakey Clinical Medical Research Award, in 1994 de Dr. A.H. Heinekenprijs voor de geneeskunde en in 2008 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde. Daarnaast werd hij in 2004 opgenomen in de National Inventors Hall of Fame.