Ronde van Frankrijk 1955: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Addbot (overleg | bijdragen)
914.850 bewerkingen
k Robot: Verplaatsing van 15 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q682253
verloop van de ronde
Regel 44: Regel 44:
|}
|}
[[Bestand:Op de trein onderweg naar de start - Taking the train to the start of the Tour.jpg|350px|thumb|De Nederlandse ploeg in de trein onderweg naar de start.]]
[[Bestand:Op de trein onderweg naar de start - Taking the train to the start of the Tour.jpg|350px|thumb|De Nederlandse ploeg in de trein onderweg naar de start.]]
In 1955 ging de 42e [[Tour de France]] van start op [[7 juli]] in Le Havre. Hij eindigde op [[30 juli]] in Parijs. Er stonden 130 renners verdeeld over 13 ploegen aan de start.
In 1955 ging de 42e [[Tour de France]] van start op [[7 juli]] in Le Havre. Hij eindigde op [[30 juli]] in Parijs. Er stonden 130 renners verdeeld over 13 ploegen aan de start. Voor het eerst deed er een [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] ploeg mee, en voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog reden er [[West-Duitsland|(West-)Duitsers]] mee, in een internationaal team samen met de [[Luxemburg]]ers en [[Oostenrijk]]ers.


[[Louison Bobet]], die ook al in [[Ronde van Frankrijk 1953|1953]] en [[Ronde van Frankrijk 1954|1954]] had gewonnen, was de huizenhoge favoriet. Hij liet zien dat hij opnieuw sterk was door de derde etappe te winnen, maar een aantal ontsnappingen haalden grote tijdswinst, waardoor met het ingaan van de bergen na [[Wout Wagtmans]] en [[Antonin Rolland]] de gele trui in handen was van [[Wim van Est]]. In de eerste Alpenetappe, over de [[Télégraphe]] en de [[Galibier]], haalde de kopman van de Luxemburgs-internationale ploeg, [[Charly Gaul]], verwoestend uit. Hij reed een lange tijd alleen op kop en won uiteindelijk de etappe met meer dan 13 minuten voorsprong, en steeg daarmee naar de derde plaats in het algemeen klassement, terwijl Rolland de gele trui weer overnam. In de volgende etappe probeerde Gaul het opnieuw, maar dit keer kon hij niet wegblijven, en in plaats daarvan was het de Fransman [[Raphaël Géminiani]] die, na aanvankelijk ver achter de andere favorieten gereden te hebben, de etappe met 2 minuten verschil won.

De beslissende etappe van de Ronde werd echter de elfde etappe, van [[Marseille]] naar [[Avignon]] over de [[Mont Ventoux]]. Hoewel Bobet het Franse team het peloton op grote snelheid naar de eenzame berg had laten toerijden, reden [[Ferdi Kübler]] en Géminiani vooruit. Kübler reed weg bij Géminiani, maar kwam later bijna geparkeerd te staan. Nog een stuk erger was [[Jean Malléjac]] er aan toe: Hij raakte 10 kilometer voor de top buiten bewustzijn en moest gereanimeerd en per [[ambulance]] naar het ziekenhuis vervoerd worden. Het werd duidelijk dat Malléjac bezweken was door [[amfetamine]], maar hij ontkende het gebruik van [[doping]], en stelde dat het buiten zijn medeweten moest zijn toegediend. Ondertussen viel Bobet op de berg aan, en reed iedereen weg. Op de top had hij 2 minuten voor op de Belg [[Jean Brankart]], en hij behield die voorsprong tot aan de finish. Brankart finishte samen met drie Italianen, de overige rijders hadden minimaal 5 minuten achterstand. Bobet was nog altijd tweede achter Rolland, maar leek duidelijk op weg om opnieuw de Ronde te winnen.

In de eerste Pyreneeënetappe reed Gaul vroeg weg op de [[Aspin]]. Op de [[Peyresourde]] ging Bobet in de tegenaanval. Hij bracht zijn achterstand terug tot 30 seconden, maar kreeg toen een [[lekke band]] en had bij de finish een achterstand van 1'24". Het was echter genoeg om eindelijk de gele trui aan te mogen trekken. In de tweede Pyreneeënetappe kwam zijn positie niet meer in gevaar. Bobet, Gaul, Géminiani en Brankart reden gezamenlijk vooraan, en Brankart won uiteindelijk de etappe. Door later ook nog de [[tijdrit]] te winnen, schoof Brankart nog op naar de tweede plaats in het eindklassement.


'''aantal ritten:''' 22 <br />
'''aantal ritten:''' 22 <br />

Versie van 3 aug 2016 10:21

Eindklassement
Algemeen klassement Louison Bobet 130h 29' 26"
Tweede Jean Brankart + 4' 53"
Derde Charly Gaul + 11' 30"
Vierde Pasquale Fornara + 12' 44"
Vijfde Antonin Rolland + 13' 18"
Zesde Raphaël Geminiani + 15' 01"
Zevende Giancarlo Astrua + 18' 13"
Achtste Stan Ockers + 27' 13"
Negende Alex Close + 31' 10"
Tiende François Mahé + 36' 27"
Rode Lantaarn Tony Hoar (69e) + 6h 00' 06"
Puntenklassement Stan Ockers 322 punten
Tweede Wout Wagtmans 399 punten
Derde Miguel Poblet 409 punten
Bergklassement Charly Gaul 84 punten
Tweede Louison Bobet 70 punten
Derde Jean Brankart 44 punten
Ploegenklassement Frankrijk 389h 10' 14"
Tweede Italië -
Derde België -
De Nederlandse ploeg in de trein onderweg naar de start.

In 1955 ging de 42e Tour de France van start op 7 juli in Le Havre. Hij eindigde op 30 juli in Parijs. Er stonden 130 renners verdeeld over 13 ploegen aan de start. Voor het eerst deed er een Britse ploeg mee, en voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog reden er (West-)Duitsers mee, in een internationaal team samen met de Luxemburgers en Oostenrijkers.

Louison Bobet, die ook al in 1953 en 1954 had gewonnen, was de huizenhoge favoriet. Hij liet zien dat hij opnieuw sterk was door de derde etappe te winnen, maar een aantal ontsnappingen haalden grote tijdswinst, waardoor met het ingaan van de bergen na Wout Wagtmans en Antonin Rolland de gele trui in handen was van Wim van Est. In de eerste Alpenetappe, over de Télégraphe en de Galibier, haalde de kopman van de Luxemburgs-internationale ploeg, Charly Gaul, verwoestend uit. Hij reed een lange tijd alleen op kop en won uiteindelijk de etappe met meer dan 13 minuten voorsprong, en steeg daarmee naar de derde plaats in het algemeen klassement, terwijl Rolland de gele trui weer overnam. In de volgende etappe probeerde Gaul het opnieuw, maar dit keer kon hij niet wegblijven, en in plaats daarvan was het de Fransman Raphaël Géminiani die, na aanvankelijk ver achter de andere favorieten gereden te hebben, de etappe met 2 minuten verschil won.

De beslissende etappe van de Ronde werd echter de elfde etappe, van Marseille naar Avignon over de Mont Ventoux. Hoewel Bobet het Franse team het peloton op grote snelheid naar de eenzame berg had laten toerijden, reden Ferdi Kübler en Géminiani vooruit. Kübler reed weg bij Géminiani, maar kwam later bijna geparkeerd te staan. Nog een stuk erger was Jean Malléjac er aan toe: Hij raakte 10 kilometer voor de top buiten bewustzijn en moest gereanimeerd en per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd worden. Het werd duidelijk dat Malléjac bezweken was door amfetamine, maar hij ontkende het gebruik van doping, en stelde dat het buiten zijn medeweten moest zijn toegediend. Ondertussen viel Bobet op de berg aan, en reed iedereen weg. Op de top had hij 2 minuten voor op de Belg Jean Brankart, en hij behield die voorsprong tot aan de finish. Brankart finishte samen met drie Italianen, de overige rijders hadden minimaal 5 minuten achterstand. Bobet was nog altijd tweede achter Rolland, maar leek duidelijk op weg om opnieuw de Ronde te winnen.

In de eerste Pyreneeënetappe reed Gaul vroeg weg op de Aspin. Op de Peyresourde ging Bobet in de tegenaanval. Hij bracht zijn achterstand terug tot 30 seconden, maar kreeg toen een lekke band en had bij de finish een achterstand van 1'24". Het was echter genoeg om eindelijk de gele trui aan te mogen trekken. In de tweede Pyreneeënetappe kwam zijn positie niet meer in gevaar. Bobet, Gaul, Géminiani en Brankart reden gezamenlijk vooraan, en Brankart won uiteindelijk de etappe. Door later ook nog de tijdrit te winnen, schoof Brankart nog op naar de tweede plaats in het eindklassement.

aantal ritten: 22
Totale afstand: 4495 km
Gemiddelde snelheid: 34.446 km/h
Aantal deelnemers: 130

Belgische en Nederlandse prestaties

In totaal namen er 10 Belgen en 10 Nederlanders deel aan de Tour van 1955.

Belgische etappezeges

  • Rik Van Steenbergen won de 16e etappe van Ax-les-Thermes naar Toulouse.
  • Jean Brankart won de 18e etappe van Saint Gaudens naar Pau en de 21e etappe Châlellerault naar Tours.

Nederlandse etappezeges

  • Jos Hinsen won de 7e etappe van Zürich naar Thonon-les-Bains.
  • Daan de Groot won de 13e etappe van Millau naar Albi.
  • Wout Wagtmans won de 19e etappe van Pau naar Bordeaux.
  • De Nederlandse ploeg won de 1e etappe deel B: de ploegentijdrit van Dieppe naar Dieppe

Etappes

In populaire cultuur

Van 1947 tot en met 1964 tekende de Belgische striptekenaar Marc Sleen een jaarlijks humoristisch verslag van alle ritten van de Ronde van Frankrijk in zijn stripreeks De Ronde van Frankrijk Ook de Tour van 1955 was hierbij.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Frankrijk_1955&oldid=47183897"