EW (tijdschrift): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v1.6.5)
k Bianca Nesselaar heeft pagina Elsevier (opinieweekblad) hernoemd naar Elsevier Weekblad: Binnen de afspraken over het gebruik van het merk Elsevier is slechts toegestaan dat Elsevier Weekblad voor dit product wordt gebruikt.
(geen verschil)

Versie van 16 apr 2018 13:08

Elsevier Weekblad
EW
Frequentie Wekelijks
Oplage 82.752 (2014)
Eerste editie 27 oktober 1945
Land(en) Vlag van Nederland Nederland
Hoofdredacteur Arendo Joustra
Uitgeverij(en) ONE Business
ISSN 0922-3444
Website
Portaal  Portaalicoon   Media

Elsevier Weekblad is een onafhankelijk Nederlands opinieblad van liberale signatuur [1]. Hoofdredacteur is Arendo Joustra. Het blad richt zich primair op hoger opgeleide lezers en allerlei segmenten binnen de marktsector. Het verzorgde jarenlang de eerste Nederlandse boekenbijlage. Het is mede bekend van onderzoeken naar de kwaliteit van ziekenhuizen en studies. Elsevier heet sinds 1 juni 2017 Elsevier Weekblad.

Geschiedenis

Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift

Als tijdschrifttitel bestaat Elsevier al sinds januari 1891, toen het eerste nummer verscheen van Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Dit toonaangevende maandblad werd uitgegeven door Uitgevers-Maatschappij Elsevier, dezelfde uitgever die in 1945 het weekblad lanceerde. Elsevier’s Geïllustreerd Maandschrift bevatte in de beginjaren voornamelijk, de naam zegt het al, geïllustreerde bellettrie, verhalen over kunstenaars en kunst, buitenlandse reportages, en, heel nieuw voor die tijd, interviews.

Later vervielen de illustraties bij de gedichten, novelles en romanfragmenten omdat de schrijvers de tekeningen vonden detoneren. Hoewel in de beginjaren het blad zich afkeerde van de nieuwe literaire stroming van de Tachtigers, wist het blad veel jonge journalisten en kunstenaars aan zicht te binden, zoals de tekenaar, schilder en schrijver Hendrik Maarten Krabbé, de grootvader van de schilder en acteur Jeroen Krabbé, en de journalist Cornelis Karel Elout, die uit zou groeien tot een vooraanstaand commentator van de politiek en ook betrokken was bij de oprichting van het nog steeds bestaande Genootschap Onze Taal.

Alle grote schrijvers werkten mee aan het maandblad, zoals Louis Couperus, Marcellus Emants, Herman Heijermans, Slauerhoff en Jan Campert, de vader van Remco Campert en dichter van Het lied der achttien dooden. Veel schrijvers debuteerden in het blad, zoals de dichter Gerrit Achterberg en de schrijver Jan de Hartog.

Hoofdredacteur was ruim drie decennia Herman Robbers, zoon van de oprichter van zowel het maandblad als de gelijknamige uitgeverij. Zelf was Robbers romanschrijven en zeer invloedrijk in de literaire wereld. Niet alleen als criticus, maar ook als uitgever en begeleider van (jonge) schrijvers. Daarnaast correspondeerde hij met veel vakbroeders en was hij, met Lodewijk van Deyssel, oprichter van het de nog steeds bestaande Vereniging van Letterkundigen.

De Duitse bezetting maakte na december 1940 publicatie van dit maandblad onmogelijk. Maar bij de lancering van het weekblad in 1945 hechtte de toenmalige directie, uitgever en hoofdredactie eraan het weekblad een ‘voortzetting’ te noemen van Elseviers maandblad.

Elsevier Boeken heeft vier boeken uitgegeven die zijn samengesteld uit artikelen uit Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift, te weten:

Elseviers Weekblad

Het eerste nummer van Elseviers Weekblad verscheen op 27 oktober 1945. Vier jaar later had het blad al een oplage van 120.000 exemplaren. Elseviers Weekblad verscheen eerst op krantenformaat. De voorganger van het weekblad, Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift, opgericht in 1891 door uitgever Jac. G. Robbers met als redacteuren Jan ten Brink, Hendrik Jan Schimmel, Joan Berg, Anthony Hoynck van Papendrecht en Frederik Hendrik Kaemmerer, was in 1940 door de Duitse bezetters verboden.

De man achter Elseviers Weekblad was Henk Lunshof. Deze redacteur van De Telegraaf liep al in 1940 rond met de gedachte aan een nieuw weekblad, 'gansch anders dan de tot dusver bestaande'. Jan Pieter Klautz, directeur van uitgeverij Elsevier, voelde wel voor het idee om na de oorlog een blad te lanceren dat een uitgesproken mening had en de dingen bij hun naam durfde noemen. De doelstelling was een onafhankelijk weekblad te maken, dat niet aan een politieke partij of zuil verbonden was. In het diepste geheim werkte het duo tijdens de oorlog aan de oprichting, met hulp van G.B.J. Hiltermann, oud-medewerker van De Telegraaf.

Het blad was direct een succes en maakte grote winsten die het moederconcern de eerste decennia aanwendde om wetenschappelijke bladen op te zetten, wetenschappelijke boeken te publiceren en wetenschappelijke uitgeverijen op te kopen.[2]

Hoewel Elseviers' niet was gebonden aan enige partij of stroming, nam het blad tijdens de Indonesische kwestie een fel standpunt in tegen een onafhankelijk Indonesië. Elsevier Weekblad ontwikkelde destijds een politieke identiteit met maatschappelijk conservatieve en economisch liberale trekken, dicht bij de liberalen van de VVD en de katholieken van de KVP.

Elseviers Magazine

In 1965 werd het blad gesplitst in een algemeen deel op magazineformaat, Elseviers Magazine en een financieel-economische krant, EW. Verslaggever Ferry Hoogendijk, die in 1967 tot de hoofdredactie toetrad, trok met zijn felle aanvallen op het kabinet-Den Uyl veel aandacht. In de jaren tachtig riep de leiding van Hoogendijk steeds meer weerstand op bij de redactie. In 1985 gaf de directie hem een andere functie binnen het bedrijf.

Zijn opvolger André Spoor, voormalig hoofdredacteur van NRC Handelsblad, gooide het over een andere boeg. Hij vernieuwde de redactie, paste de lay-out aan, vergrootte de aandacht voor cultuur en veranderde de naam in Elsevier. Ziekte en een vervaarlijke oplagedaling maakten na ruim twee jaar een eind aan Spoors hoofdredacteurschap. Hij werd vervangen door Johan van den Bossche, afkomstig van de financieel-economische krant EW, die in 1988 was geïntegreerd in het magazine. In 1993 maakte Van den Bossche plaats voor Hendrik Jan Schoo, adjunct-hoofdredacteur sinds 1991 (daarvoor hoofdredacteur van achtereenvolgens Psychologie en Intermagazine), die op zijn beurt per 1 januari 2000 werd opgevolgd door Arendo Joustra.

In november 2004 lanceerde Elsevier een nieuws- en opiniewebsite met dezelfde signatuur als het weekblad. Elsevier had in het laatste kwartaal van 2007 een betaalde oplage van meer dan 150.000 exemplaren per week. De website trekt rond de 70.000 unieke bezoekers per dag. Sinds 2004 kiest de redactie een Nederlander van het Jaar.

Andere uitgever

In 2008 maakte Reed Elsevier bekend dat het concern de divisie Reed Business Information, met daarin onder meer de publieksbladen, van de hand zou doen,[3] wat zou betekenen dat bladen als Elsevier, FEM Business en Boerderij verkocht zouden worden. Eind 2008 moest Reed Elsevier hierop terugkomen: vanwege de kredietcrisis bleek het niet mogelijk de divisie op een voor het moederconcern gunstige manier af te stoten,[4] en er werd van verkoop afgezien. In april 2015 maakte de uitgeverij bekend dat het blad alsnog verkocht zou worden.[5] Eind november 2016 maakte de uitgevers Reed Business Information en New Skool Media (NSM) bekend dat Elsevier per 1 december 2016 in handen zou komen van NSM. NSM zou een belang nemen van 67 procent in uitgeverij ONE Business, dat vanaf die datum Elsevier zou uitgeven. Reed Business Information zou een belang van 33% in ONE Business krijgen.[6]

Elsevier Weekblad

Onderdeel van de afspraken over de verkoop was - op termijn- een naamsverandering. Sinds 1 juni 2017 heet het blad Elsevier Weekblad. Deze naam wordt ook gebruikt voor andere activiteiten van het weekblad, zoals de boekenuitgeverij en de speciale edities.

Signatuur

Elsevier Weekblad stelt[7] dat het na de ontzuiling aan politieke signatuur heeft ingeboet, en dat de inhoud veelzijdiger en feitelijker is geworden. Men profileert zich als spreekbuis van de 'werkende ruggengraat van Nederland', en probeert deze groepen te helpen bij allerlei keuzeproblemen bij studie, werk, mode, persoonlijke en bedrijfsgerelateerde financiën en vrije tijd.

De signatuur is niettemin over het algemeen nog steeds rechts-conservatief te noemen. Op het gebied van integratie, immigratie, duurzame ontwikkeling, de opwarming van de aarde en de gesubsidieerde publieke omroep neemt het blad tamelijk uitgesproken standpunten in. In de editie van 1 augustus 2009 maakte Elsevier - naar aanleiding van een voorstel dat iets eerder bij de regering was ingediend door de Partij voor de Vrijheid - een eigen afweging van de kosten en baten die de komst van niet-westerse allochtonen naar Nederland sinds 1970 heeft opgeleverd. De uitkomst van deze berekeningen viel uit ten nadele van de beoordeelde groep.[8] . Tegelijk was Elsevier een van de eerste media die zich met argumenten keerde tegen de hoge salarissen in het bedrijfsleven, aangezien die niet zijn blootgesteld aan de tucht van de vrije markt, maar tot stand komen in een systeem waarbij directies en commissarissen elkaar beloning afspreken.

Tegelijkertijd is het blad ook sterk internationaal georiënteerd, met veel aandacht voor problemen in ontwikkelingslanden en de economieën in andere werelddelen zoals Zuidoost-Azië.

Oplagecijfers

Totaal betaalde gerichte oplage volgens HOI, Instituut voor Media Auditing en Jan van de Plasse: Kroniek van de Nederlandse dagblad- en opiniepers, Otto Cramwinckel Uitgever, Amsterdam 2005, ISBN 90-75727-77-1.

  • 1945: 40.000
  • 1946: 72.000
  • 1947: 97.500
  • 1948: 120.000
  • 1951: 128.000
  • 1960: 125.000
  • 1961: 132.000
  • 1970: 122.800
  • 1975: 127.050
  • 1977: 133.100
  • 1979: 134.650
  • 1980: 136.200
  • 1985: 121.700
  • 2002: 134.927
  • 2003: 135.459
  • 2004: 135.114[bron?]
  • 2005: 132.949[bron?]
  • 2006: 137.332[bron?]

Hoofdredacteuren


Bekende medewerkers

Nederlander van het Jaar

Zie Nederlander van het Jaar voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Sinds 2004 verkiest de redactie een "Nederlander van het Jaar". De keuze wordt meestal gemotiveerd met het argument dat de betreffende man of vrouw zijn stempel op het jaar heeft gedrukt, in positieve of negatieve zin. Soms omdat de persoon het jaar als het ware symboliseert.

Elseviers Nederlanders van het Jaar

Juist Magazine

In augustus 2013 richtte de uitgever naast het weekblad het maandblad Juist op, dat sindsdien wordt geleid door de adjunct-hoofdredacteur van Elsevier Weekblad, René van Rijckevorsel.

HJ Schoo-lezing

Sinds 2009 organiseert de redactie de jaarlijkse HJ Schoo-lezing, die aan het begin van het politieke seizoen, meestal op de eerste dinsdag van september, wordt gehouden. Sprekers waren:

Johan Huizinga-lezing

Zie Huizingalezing voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Sinds 2014 is Elsevier Weekblad mede-organisator van de Huizingalezing, die jaarlijks in december samen met de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit Leiden en de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde wordt gehouden in de Pieterskerk in Leiden. Vanaf 2014 verzorgt Elsevier Weekblad Boeken ook de tekstuitgave van de lezing. Sinds de deelname van Elsevier Weekblad zijn de volgende sprekers aangetreden:

Elsevier Weekblad / Johan de Witt-scriptieprijs

Deze prijs wordt sinds 2014 jaarlijks uitgereikt aan de beste geschiedenisscriptie die handelt over een onderwerp dat betrekking heeft op de Republiek der Nederlanden in de 17de eeuw. De verkiezing wordt georganiseerd door de historische vereniging Vrienden van De Witt in samenwerking met de redactie van Elsevier Weekblad.[12] Doel van de prijs is het stimuleren van historisch onderzoek teneinde de kennis over dit belangrijke tijdvak te vergroten.

Elsevier Weekblad Boeken

Zie Elsevier Weekblad Boeken voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Uitgeverij Elsevier Weekblad Boeken werd opgericht in 2006 om boeken uit te geven die voortkomen uit de redactie van Elsevier Weekblad. Maar al snel ging de uitgeverij ook boeken publiceren van auteurs die niet gelieerd zijn aan het weekblad. Het fonds bestaat op een enkele uitzondering na louter uit non-fictie.

Het uitgeven van boeken past in de traditie van de uitgever van het weekblad, in 1880 immers opgericht als uitgever van boeken, met de naam Uitgevers-Maatschappij Elsevier. Die naam is afkomstig van een invloedrijk familie (Elsevier) van uitgevers, drukkers en boekhandelaren in de zestiende, zeventiende en achttiende eeuw.

Literatuur

  • Gerry van der List: Meer dan een weekblad. De geschiedenis van Elsevier. Amsterdam: Bert Bakker, 2005.
  • Elsevier's Maandschrift. Over Elsevier's Geïllustreerd maandschrift 1891-1940., Amsterdam, 2016.

Externe links

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=EW_(tijdschrift)&oldid=51480320"