De Avonturen van Ichabod en meneer Pad

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De Avonturen van Ichabod en meneer Pad
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie James Algar
Clyde Geronimi
Jack Kinney
Producent Walt Disney
Scenario Kenneth Grahame
Washington Irving
Hoofdrollen Bing Crosby
Eric Blore
Basil Rathbone
J. Pat O'Malley
Colin Campbell
Muziek Oliver Wallace
Montage John O. Young
Distributie Buena Vista
Première 5 oktober 1949
Genre Tekenfilm
Speelduur 68 min.
Taal Engels
Land Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Disney

De Avonturen van Ichabod en meneer Pad (Engels: The Adventures of Ichabod and Mr. Toad) is een Amerikaanse tekenfilm uit 1949 van Walt Disney, bestaande uit twee verhalen. Het is de elfde lange animatiefilm van Disney en het is tevens de laatste grote film van Disney die uit meerdere losse verhalen bestaat.

De twee verhalen zijn De wind in de wilgen (Meneer Pad), gebaseerd op het boek van Kenneth Grahame en De legende van Sleepy Hollow (De avonturen van Ichabod) gebaseerd op het boek van Washington Irving. In tegenstelling tot wat de titel suggereert, worden eerst de verhalen rond Meneer Pad verteld en daarna pas de avonturen van Ichabod.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De wind in de wilgen (Meneer Pad)[bewerken | brontekst bewerken]

Meneer Pad is gek op auto's en besteedt hier zoveel tijd aan dat hij nauwelijks meer aandacht heeft voor anderen. Zijn vrienden Mol, Rat en Desiderius Das proberen hem ertoe te bewegen een andere hobby te kiezen. Hij luistert niet, wat hem duur komt te staan. Door zijn automanie verliest hij de eigendomsakte van zijn huis en komt in de gevangenis terecht. Hij kan ontsnappen en zoekt zijn heil bij Mol, Rat en Desiderius. Samen ontdekken ze dat Pads huis nu in bezit is van een groep criminele wezels. Met behulp van zijn vrienden slaagt Pad erin om zijn huis terug te krijgen. Hij zweert zijn liefde voor auto's af, maar amper een jaar later heeft hij alweer een nieuwe hobby: vliegtuigen.

De legende van Sleepy Hollow (De Avonturen van Ichabod)[bewerken | brontekst bewerken]

De klungelige schoolmeester Ichabod Crane vertrekt naar het dorpje Sleepy Hollow om les te geven aan kinderen. Hij wordt verliefd op de mooie Katrina, maar de pestkop van het dorp Brom Bones heeft ook een oogje op Katrina.

Ondanks zijn vreemde voorkomen blijkt Ichabod goed overweg te kunnen met de dames en hij lijkt daarom ook de meeste kans te hebben bij Katrina. Brom besluit gebruik te maken van Ichabods sterke bijgeloof om hem weg te jagen. Hij vertelt Ichabod het verhaal van de ruiter zonder hoofd, die omstreeks Halloween in de bossen van Sleepy Hollow zou rondspoken. Wanneer Ichabod later die avond naar huis rijdt, wordt hij aangevallen door de ruiter. Een lange achtervolging wordt ingezet. Ichabod kan de ruiter voorblijven tot aan de brug naar het kerkhof, waar de ruiter volgens de legende niet overheen kan. De ruiter gooit zijn hoofd, dat hij tot dusver onder zijn arm droeg, naar Ichabod alvorens rechtsomkeer te maken.

De volgende dag vindt men bij de brug een kapotte pompoen. Het is duidelijk dat het “hoofd” van de ruiter slechts een Jack-o'-lantern was. Voor de kijker is het duidelijk dat Brom de ruiter zonder hoofd was. Zijn plan is echter geslaagd: Ichabod is weg en Brom trouwt met Katrina. Er zijn geruchten dat Ichabod later getrouwd is met een rijke vrouw, maar de dorpelingen weten wel beter.

Rolbezetting[bewerken | brontekst bewerken]

De wind in de wilgen:[bewerken | brontekst bewerken]

Engelstalige versie[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlandstalige versie[bewerken | brontekst bewerken]

De legende van Sleepy Hollow:[bewerken | brontekst bewerken]

Engelstalige versie[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlandstalige versie[bewerken | brontekst bewerken]

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf de jaren 40 was het gebruikelijk voor Disney om films uit te brengen die bestonden uit kortere stukjes, doorgaans anthologiefilms. De eerste was Saludos Amigos in 1942. De reden dat Disney tijdelijk afzag van lange films met één verhaal waren de hoge productiekosten van deze films.

De twee verhalen uit de film zijn ook los van elkaar uitgebracht op video.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]