Isle of Man TT 1909

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man Isle of Man TT 1909
Officiële naam 1909 Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man eiland Man
Datum 23 september 1909
Organisator ACU / Tynwald
500 Single & 750 Twin TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Collier
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Collier
Tweede Vlag van Verenigde Staten Lee Evans
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Oliver Godfrey

De Isle of Man TT 1909 was de derde uitvoering van de Isle of Man TT. Ze werd verreden op de St John's Short Course (St John's - Ballacraine - Kirk Michael - Peel - St. John's) op het eiland Man.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Omdat de Isle of Man TT pas in 1907 was ontstaan, was men nog steeds zoekende naar de juiste formule om de klassenindeling zo eerlijk mogelijk te maken. Vanaf het begin had men onderscheid gemaakt tussen een- en tweecilinders, waarbij de tweecilinders nog trager dan de eencilinders waren. Ze kregen elk hun eigen klasse, de Single Cylinder TT en de Twin Cylinder TT. De cilinderinhoud was onbeperkt, maar het brandstofverbruik niet. Eencilinders moesten in 1908 100 mijl per gallon kunnen afleggen, tweecilinders 80 mijl per gallon.

Mijlpalen
1909

500 Single & 750 Twin TT[bewerken | brontekst bewerken]

Dinsdag 23 september, 10 ronden, 254,5 km

In 1909 besloot men tot een nieuwe formule: er werd slechts één klasse verreden, de 500 Single & 750 Twin TT. Het brandstofverbruik werd vrij, maar de eencilinders mochten maximaal 500 cc meten en de tweecilinders 750 cc. Bovendien werden de verplichte geluidsdempers afgeschaft, maar om het toeristische karakter ("Tourist Trophy") te waarborgen moesten de machines wel spatborden en normale zadels hebben. Het was een compromis tussen het originele reglement van Freddy Straight (secretaris van de Auto-Cycle Union) en de voortgaande ontwikkeling van de motorfietsen.

Jack Marshall was met zijn eencilinder 3½ hp Triumph als eerste vertrokken, maar hij werd al snel ingehaald door Harry Collier en de Amerikaan Lee Evans met de Indian-V-twin. In het tweede deel van de race nam Marshall de tweede plaats weer over van Evans, maar hij viel uit door klepschade. Daardoor werd Evans toch nog tweede en Billy Newsome werd met de Triumph-eencilinder derde.

Door de snelle ontwikkeling van de Britse motoren waren de snelheden veel hoger geworden. Harry Collier reed de snelste ronde met meer dan 50 mijl per uur, bijna tien mijl per uur sneller dan het jaar ervoor. De betrouwbaarheid was echter achteruit gegaan: van de 54 starters haalden slechts 19 de finish. De organisatie had bedenkingen over de deelname van Eric Myers met zijn Scott. Men was bang dat de Scott-tweetaktmotor te veel voordelen zou hebben over de viertaktmotoren van de andere deelnemers. Myers mocht toch deelnemen, maar viel uit.

5hp Indian uit 1909
5½ hp Rex uit 1909
FN uit 1909

Uitslag 500 Single & 750 Twin TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd Motor
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Collier 5 hp Matchless 49,01 mph 3:13.37.0 Tweecilinder
2 Vlag van Verenigde Staten Lee Evans 5 hp Indian Tweecilinder
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billy Newsome 3½ hp Triumph Eencilinder
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Oliver Godfrey 3½ hp Rex Eencilinder
5 Vlag van Ierland Charles Franklin 3½ hp Triumph Eencilinder
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank A. Applebee 5½ hp Rex Tweecilinder
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk J.D.A. Munroe 5 hp BAT-JAP Tweecilinder
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk B.R. Jones 3¾ hp Premier Eencilinder
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Moorhouse 5 hp Rex Tweecilinder
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk H.V. Colver 3½ hp Matchless Eencilinder
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk W. Creyton 3½ hp Triumph Eencilinder
12 Vlag van Frankrijk J. Giuoppone 3½ hp Peugeot Eencilinder
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Lang 5 hp Tee-Bee Tweecilinder
14 W. McMinnies 3½ hp Triumph Eencilinder
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jas Stewart 3½ hp Triumph Eencilinder
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rem Fowler 5 hp Rex Tweecilinder
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk T. Greer 5 hp Rex Tweecilinder
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Andrew Sproston 5 hp Rex Tweecilinder
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk P. Butler 5 hp DOT-Peugeot Tweecilinder

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk A. Blake 3½ hp Triumph
Vlag van Man A. Fenn 3½ hp Triumph
Vlag van Verenigde Staten Billy Wells Indian Opgave
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Collier Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Murphy 3½ hp Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Wilson Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Myers Scott
Vlag van Verenigd Koninkrijk F. Bagshaw Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk F. Dayrell Martin
Vlag van Verenigd Koninkrijk F. McLean 3½ hp Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk F. Wood NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk G. Stanley Premier
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Bashall BAT-JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Reed DOT
Vlag van Verenigd Koninkrijk H. Bowen BAT-JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk H. Cooper 3½ hp Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk H. Gibson 3½ hp Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Martin BAT-JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Marshall 3½ hp Triumph Kleppen
Vlag van Verenigd Koninkrijk James Lansdowne Norton 3½ hp Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Adamson 3½ hp Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Bashall BAT-JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Baxter Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Jones 3½ hp Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Smyth Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk N. Drury JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ronald Clarke FN
Vlag van Verenigd Koninkrijk R. Bell NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk R. Brice Brown
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robert Ellis Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk R. Lord Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk R. White Brown
Vlag van Verenigd Koninkrijk S. Perryman 3½ hp Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk T. Carter Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk W. Bentley Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk W. Grinstead Rex
Vlag van Verenigd Koninkrijk W. Heaton Rex