FC Internazionale Milano

Inter
Naam	Football Club Internazionale Milano S.p.A.
Bijnaam	I Nerazzurri (De Zwart-Blauwen) La Beneamata (De Geliefde) Il Biscione (De Grote Ringslang)
Opgericht	9 maart 1908
Stadion	San Siro Milaan, Italië
Capaciteit	80.018
Voorzitter	Steven Zhang
Eigenaar	Suning Holdings Group (68.55%) LionRock Capital (31.05%) Pirelli (0.37%) Overige aandeelhouders (0.03%)
Trainer	Antonio Conte
Competitie	Serie A
Thuis Uit Alternatief
Geldig voor 2020/21
Portaal    Voetbal

FC Internazionale Milano, ook wel Internazionale, Inter of Inter Milaan genoemd, is een voetbalclub uit Italië, opgericht op 9 maart 1908 door een aantal "rebellen" die zich niet konden vinden in de reglementen van de Milan Cricket and Football Club, nu beter bekend als AC Milan. Het voornaamste bezwaar was dat er geen buitenlandse spelers werden toegelaten. In 1928 fuseerde de club onder dwang met US Milanese en ging een tijd als Ambrosiana-Inter door het leven.

De club is een van de twee deelnemers aan de derby d'Italia. Juventus-Inter (Vgl. Ajax-Feyenoord of Real Madrid-FC Barcelona) is de klassieker in Italië.

De club speelt in een zwart/blauw tenue en de thuisbasis is het Stadio Giuseppe Meazza (beter bekend als San Siro).

Internazionale behoort tot de Europese en wereldtop. De club won onder meer driemaal de Europacup I/UEFA Champions League, driemaal de UEFA Cup, tweemaal de wereldbeker voor clubteams en eenmaal het wereldkampioenschap voor clubteams. Het grootste succes gebeurde in de periode van de jaren zestig onder leiding van de Argentijnse trainer Helenio Herrera.

Vanwege het schandaal in de Serie A kreeg Inter de titel van het kampioenschap 2005/2006 toegewezen, hoewel de club als derde eindigde. Internazionale is tot op heden nog altijd de enige Italiaanse voetbalploeg die sinds de oprichting van de Serie A er onafgebroken in speelt. Internazionale evenaarde Juventus met 5 landstitels op rij.

Geschiedenis

Voor de Tweede Wereldoorlog

De club werd opgericht op 9 maart 1908 nadat enkele leden van de Milan Cricket and Football Club (nu AC Milan) zich hadden afgescheiden om een nieuwe club te vormen. Een groep Italianen en Zwitsers (Giorgio Muggiani, een schilder die het eerste logo ontwierp, Bossard, Lana, Bertoloni, De Olma, Enrico Hintermann, Arturo Hintermann, Carlo Hintermann, Pietro Dell'Oro, Ugo en Hans Rietmann, Voelkel, Maner, Wipf, en Carlo Ardussi en Menno Knoote) waren niet tevreden over de dominantie van Italianen in het team van AC Milan en verlieten de club om Internazionale op te richten. Vanaf het begin stond de club open voor buitenlandse spelers.

In 1909/10 won de club voor het eerst de scudetto (landstitel). Virgilio Fossati was op dat moment speler-trainer en sneuvelde in de Eerste Wereldoorlog. De volgende titel kwam er tien jaar later. In 1928 fuseerde de club met US Milanese. In het fascistische tijdperk werd de naam Internazionale niet geapprecieerd en werd de naam Ambrosiana aangenomen en speelde de club in witte shirts met een rood kruis. In 1932 werd het toegelaten dat de naam veranderd werd in Ambrosiana-Inter en in 1945 nam de club opnieuw de naam Internazionale aan.

Grande Inter

Inter won de zesde en zevende landstitel in 1953 en 1954. Na deze titels brak het beste tijdperk in de geschiedenis van de club aan, ook wel bekend als het tijdperk van Grande Inter. Tijdens deze periode won de club drie landstitels (1963, 1965 en 1966). Maar ook Europees ging het de club voor de wind. In 1964 won de club de Europacup I tegen het grote Real Madrid CF. Het volgende seizoen toen in het thuisstadion San Siro gespeeld werd versloeg Inter een andere grootmacht die de competitie al twee keer gewonnen had, SL Benfica.

Na het gouden tijdperk in de jaren 60 won Inter de elfde landstitel in 1971 en dan was het tot 1980 wachten op de twaalfde titel. In de Europacup werd in 1972 de finale bereikt maar daarin was het AFC Ajax van Johan Cruijff een maatje te groot. De Coppa Italia werd in 1978 en 1982 gewonnen.

In de jaren zestig werd Sandro Mazzola dé vedette van Internazionale

Donkere periode

Tot begin jaren negentig liep het nog vlot voor de club en in 1991 werd nog de UEFA Cup gewonnen. Maar daarna ging het iets minder bij de club. Terwijl grote rivalen AC Milan en Juventus zowel in Italië als in Europa successen behaalden, eindigde Inter vaker in de middenmoot. Het ergste kwam in 1994 toen Inter slechts één puntje boven de degradatiezone eindigde. Troostprijs dat jaar was wel een nieuwe UEFA Cup overwinning. In 1994/95 werd een gedeelde zesde plaats bereikt nadat Massimo Moratti het voorzitterschap overnam. Er waren ook veelbelovende spelers als Christian Vieri, Ronaldo en Hernán Crespo, waarmee Inter twee keer het wereldrecord voor een transfersom verbrak. In 1998 werd Inter nog eens vicekampioen en won opnieuw de UEFA Cup maar de jaren 90 is het enige decennium in de clubgeschiedenis waarin geen landstitel werd behaald.

Heropleving

Internazionale (augustus 2009)
Bovenste rij, v.l.n.r.: Vieira, Maicon, Toldo, Materazzi, Lúcio, Eto'o.
Onderste rij, v.l.n.r.: Stanković, Quaresma, Zanetti, Muntari, Milito.

Op 15 juni 2005 won Inter de Coppa Italia tegen AS Roma en op 20 augustus van dat jaar ook de supercup tegen kampioen Juventus. Het was de eerste supercupoverwinning sinds 1989. Het volgende seizoen werd de beker opnieuw gewonnen tegen Roma. Inter kreeg ook de landstitel van 2005/06 toegewezen, hoewel ze derde geëindigd waren, door het omkoopschandaal met Juventus, SS Lazio, ACF Fiorentina, Reggina Calcio en AC Milan. Alle clubs kregen een straf, die later wel verminderd werd. Grootste slachtoffer werd oude dame Juventus die twee landstitels verloor (eentje aan Inter en eentje niet toegekend) en naar de Serie B werd gezet. AC Milan kreeg 8 strafpunten aan de start van de competitie en zonder Juventus in het spel was Inter torenhoog favoriet om de titel te behalen.

Inter deed dit met grote klasse en begon met een recordbrekende zegereeks van 17 wedstrijden die op 25 september 2006 startte met een 4-1-overwinning op Livorno en eindigde op 28 februari 2007 met een 1-1 gelijkspel tegen Udinese. De 5-2-overwinning op 25 februari 2007 brak het record van FC Bayern München en Real Madrid CF die 15 opeenvolgende overwinningen behaalden van de vijf grootste competities (Premier League, Serie A, La Liga, Ligue 1 en Bundesliga. De zegereeks duurde vijf maanden en Inter staat op de derde plaats in Europa na SL Benfica (29 overwinningen) en Celtic FC (25 overwinningen). Daarna ging het iets minder goed en speelde de club gelijk tegen clubs waarvan gewonnen zou moeten worden maar desalniettemin bleef de club genoeg punten voorsprong behouden. AS Roma dat tweede stond doorbrak de onoverwinnelijkheid uiteindelijk door met 3-1 te winnen en Inter de eerste seizoensnederlaag toe te dienen.

In 2010 ging Internazionale door op zijn elan, ze werden voor de 5e keer op rij kampioen van Italië. Daarnaast wonnen ze ook nog eens de Coppa Italia en de Champions League. Hierdoor zijn ze de eerste Italiaanse club en de 6e club in Europa die ooit de "treble" heeft gemaakt. Verder wonnen ze nog de Italiaanse Supercup en werden ze wereldkampioen waardoor ze vijf bekers in één jaar bemachtigden.

Trainerscrisis, verjonging en nieuw begin (2011-2013)

Nadat Internazionale alle prijzen had gewonnen, die er te winnen vielen ging de club vol goede moed het nieuwe seizoen in. José Mourinho, de toenmalige trainer verliet Internazionale voor het Spaanse Real Madrid CF. Hij werd vervangen door Rafael Benítez, die nog maar net van zijn vorige club Liverpool kwam. Door de tegenvallende resultaten en ondanks het winnen van het WK voor clubs werd Benítez in december 2010 ontslagen als hoofdtrainer van Inter. De geruchten wie de volgende trainer zou worden waren in volle gang, uiteindelijk werd dit Leonardo, die voor flinke spanningen zorgde, aangezien hij overkwam van rivaal AC Milan. Hij begon heel goed, behaalde 30 punten uit 12 wedstrijden en brak zelfs een record in de Serie A, door uit 13 wedstrijden 33 punten te halen. Leonardo sleepte Inter naar de achtste finale van de Champions League tegen FC Bayern München, die op 15 maart 2011 thuis werd gespeeld en verloren. Maar in de uitwedstrijd wist Inter toch meer te scoren en ging de club door naar de kwartfinale. Ondertussen in de Serie A verloren ze van hun rivalen AC Milan met 3-0 en twee weken later van Parma, dat probeerde niet te degraderen. Met deze nederlaag hadden ze geen kans meer op de titel. In de kwartfinale speelde ze tegen FC Schalke 04 en ze verloren met extreme cijfers over 2 wedstrijden: 3-7. Op 29 mei 2011 versloegen ze Palermo met 3-1, waardoor ze de Coppa Italia wonnen dat seizoen. In de Serie A eindigde ze op de tweede plaats met 6 punten verschil op AC Milan. Clubtopscorer was Samuel Eto'o met 21 doelpunten.

Toen het seizoen eindigde verliet Leonardo de club weer, en zijn opvolger werd Gian Piero Gasperini. Ze begonnen het Seizoen voor de Supercoppa Italia tegen AC Milan, die met 2-1 werd verloren. De eerste wedstrijd in de Serie A werd ook verloren met 4-3 van Palermo, en de week daarop speelden ze gelijk tegen AS Roma. In de Champions League verloren ze van Trapzonspor. Na die nederlaag verloren ze ook van het nog maar net gepromoveerde Novara. Na 5 wedstrijden niet te winnen werd Gasperini ontslagen door Inter.

Hij werd uiteindelijk vervangen door Claudio Ranieri die goed van start ging, door 7 wedstrijden achter elkaar te winnen, waaronder tegen de rivalen AC Milan, waardoor iedereen er weer hoop in had dat ze meededen om te titel. Hij zorgde ervoor dat Inter toch door ging in de Champions League. Na de winterstop zag alles er minder goed uit, ze waren hun topspeler Samuel Eto'o al kwijt geraakt, maar nu verliet Thiago Motta ook de club. Ze verloren de achtste finale in de Champions League van Marseille, en in de Serie A ging het ook steeds minder, het toppunt werd bereikt toen ze verloren van de rivalen uit Turijn, Juventus FC. Na deze nederlaag diende Ranieri zijn contract in en verliet de club. Toen werd Andrea Stramaccioni aangesteld als trainer van het eerste elftal, na hij de A1 van Inter het Next Generation Toernooi liet winnen. Hij wist Inter toch nog van een teleurstellende 8e plek naar de 6e plek te krijgen, waardoor ze toch nog Europa League mogen spelen. Ook won hij de 'Derby Della Madonina', de wedstrijd tegen AC Milan, waardoor ze tweemaal dit seizoen van hun rivalen wonnen. Massimo Moratti heeft aangegeven dat Stramaccioni ook de trainer van het seizoen 2012-13 wordt.

Nieuwe president (2013/14-heden)

Na de teleurstellende resultaten van het seizoen 2012/13 (9e plaats), waardoor Inter voor het eerst sinds 1999 het volgende seizoen geen Europees voetbal speelt, werd Stramaccioni ontslagen. Walter Mazzarri werd door Moratti aangesteld als nieuwe coach, die voorheen coach was van Napoli. Intern werd er al langer dan een jaar gespeculeerd en overlegd over een overname van de club. Erick Thohir wilde de club overnemen, en was dus al lang in onderhandeling met Moratti. Op 15 november 2013 was de kogel door de kerk: Thohir koopt 70% van de aandelen van de club voor zo'n 366 miljoen. De andere 30% blijft van Moratti, die ook benoemd is tot erevoorzitter.

Andere historische informatie

Inter is nog nooit gedegradeerd naar een klasse lager dan de hoogste klasse sinds de oprichting van de club, een prestatie die fans erg waarderen. Mai stato in B (nooit in de Serie B), is dan ook een slogan die regelmatig wordt gescandeerd tijdens wedstrijden. Nadat Juventus naar de Serie B werd gezet in 2006 werd Inter de enige Italiaanse club die dit kon zeggen. Vanaf 2007 is de 99-jarige reeks in de topklasse een van de langstlopende op de hele wereld.

Voorzitter en eigenaar was gedurende enige tijd ook Massimo Moratti, de zoon van Angelo Moratti die voorzitter was in de gouden periode van de club. Massimo probeerde het succes van zijn vader te evenaren en had al veel geld in de club gestoken om ’s werelds beste voetballers aan te trekken. Maar toch verkocht hij de club door. Op dit moment is de club in Chinese handen.

Inter besloot in april 2015 het rugnummer 4 niet meer te gebruiken als eerbetoon aan Javier Zanetti. De Argentijn speelde negentien seizoenen voor de club en werd daarna opgenomen in het bestuur.

Erelijst

Competitie	Aantal	Jaren
Internationaal
Wereldkampioenschap voor clubs	1x	2010
Wereldbeker voor clubteams	2x	1964, 1965
Europacup I / UEFA Champions League	3x	1964, 1965, 2010
UEFA Cup	3x	1991, 1994, 1998
Nationaal
Serie A	18x	1910, 1920, 1930, 1938, 1940, 1953, 1954, 1963, 1965, 1966, 1971, 1980, 1989, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010
Coppa Italia	7x	1939, 1978, 1982, 2005, 2006, 2010, 2011
Supercoppa Italiana	5x	1989, 2005, 2006, 2008, 2010

Eindklasseringen

• 1960 4e
  n1
• 1961 3e
  n1
• 1962 2e
  n1
• 1963 1e
  n1
• 1964 2e
  n1
• 1965 1e
  n1
• 1966 1e
  n1
• 1967 2e
  n1
• 1968 5e
  n1
• 1969 4e
  n1
• 1970 2e
  n1
• 1971 1e
  n1
• 1972 5e
  n1
• 1973 5e
  n1
• 1974 4e
  n1
• 1975 9e
  n1
• 1976 4e
  n1
• 1977 4e
  n1
• 1978 5e
  n1
• 1979 4e
  n1
• 1980 1e
  n1
• 1981 4e
  n1
• 1982 5e
  n1
• 1983 3e
  n1
• 1984 4e
  n1
• 1985 3e
  n1
• 1986 6e
  n1
• 1987 3e
  n1
• 1988 5e
  n1
• 1989 1e
  n1
• 1990 3e
  n1
• 1991 3e
  n1
• 1992 8e
  n1
• 1993 2e
  n1
• 1994 13e
  n1
• 1995 6e
  n1
• 1996 7e
  n1
• 1997 3e
  n1
• 1998 2e
  n1
• 1999 8e
  n1
• 2000 4e
  n1
• 2001 5e
  n1
• 2002 3e
  n1
• 2003 2e
  n1
• 2004 4e
  n1
• 2005 3e
  n1
• 2006 1e
  n1
• 2007 1e
  n1
• 2008 1e
  n1
• 2009 1e
  n1
• 2010 1e
  n1
• 2011 2e
  n1
• 2012 6e
  n1
• 2013 9e
  n1
• 2014 5e
  n1
• 2015 8e
  n1
• 2016 4e
  n1
• 2017 7e
  n1
• 2018 4e
  n1
• 2019 4e
  n1
• 2020 2e
  n1

• n1

Inter in Europa

Zie Lijst van Europese wedstrijden van FC Internazionale Milano voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Inter speelde sinds 1930 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Inter heeft gewonnen zijn dik gedrukt:

• Champions League (15x)

1998/99, 2000/01, 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2011/12, 2018/19, 2019/20, 2020/21

• Europacup I (7x)

1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1971/72, 1980/81, 1989/90

• Europa League (5x)

2012/13, 2014/15, 2016/17, 2018/19, 2019/20

• UEFA Super Cup (1x)

2010

• Europacup II (2x)

1978/79, 1982/83

• UEFA Cup (23x)

1972/73, 1973/74, 1974/75, 1976/77, 1977/78, 1979/80, 1981/82, 1983/84, 1984/85, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89, 1990/91, 1991/92, 1993/94, 1994/95, 1995/96, 1996/97, 1997/98, 2000/01, 2001/02, 2003/04

• Jaarbeursstedenbeker (6x)

1955/58, 1958/60, 1960/61, 1961/62, 1969/70, 1970/71

• Mitropacup (7x)

1930, 1933, 1934, 1935, 1936, 1938, 1939

Bijzonderheden Europese competities:

Bijzonderheid	Datum	Tegenstander	Uitslag	Plaats	Naam	Aantal
Hoogste overwinning	11-11-1964	Dinamo Boekarest	6-0	Milaan
	11-11-1964	Stjarnan FC	6-0	Milaan
Hoogste nederlaag	16-04-1986	Real Madrid CF	1-5	Madrid
	25-11-2003	Arsenal FC	1-5	Milaan
Speler met meeste wedstrijden	14-03-2013				Javier Zanetti	160
Speler met meeste doelpunten	04-11-1987				Alessandro Altobelli	34

UEFA Club Ranking: 33 (24-08-2020)

Selectie 2019/2020

No.	Naam	Nationaliteit	Geboortedatum	Vorige club
Keepers
1	Samir Handanovic	Slovenië	14-07-1984	Udinese
27	Daniele Padelli	Italië	25-10-1985	Torino
46	Tommaso Berni	Italië	06-03-1983	Torino
Verdedigers
2	Diego Godín	Uruguay	16-02-1986	Atlético Madrid
6	Stefan De Vrij	Nederland	05-02-1992	SS Lazio
13	Andrea Ranocchia	Italië	16-02-1988	Hull City
31	Lorenzo Pirola	Italië	20-02-2002	Jeugd
33	Danilo D'Ambrosio	Italië	09-09-1988	Torino
37	Milan Škriniar	Slowakije	11-02-1995	UC Sampdoria
95	Alessandro Bastoni	Italië	13-04-1999	Parma FC
Middenvelders
5	Roberto Gagliardini	Italië	07-04-1994	Atalanta
8	Matias Vecino	Uruguay	24-08-1991	ACF Fiorentina
11	Victor Moses	Nigeria	12-12-1990	Chelsea
12	Stefano Sensi	Italië	05-08-1995	US Sassuolo
15	Ashley Young	Engeland	09-07-1985	Manchester United
18	Kwadwo Asamoah	Ghana	09-12-1988	Juventus
20	Borja Valero	Spanje	12-01-1985	ACF Fiorentina
23	Nicolò Barella	Italië	07-02-1997	Cagliari
24	Christian Eriksen	Denemarken	14-02-1992	Tottenham Hotspur
32	Lucien Agoumé	Frankrijk	09-02-2002	FC Sochaux
34	Cristiano Biraghi	Italië	01-09-1992	ACF Fiorentina
77	Marcelo Brozović	Kroatië	16-11-1992	Dinamo Zagreb
87	Antonio Candreva	Italië	28-02-1987	SS Lazio
Aanvallers
7	Alexis Sánchez	Chili	19-12-1988	Manchester United
9	Romelu Lukaku	België	13-05-1993	Manchester United
10	Lautaro Martínez	Argentinië	22-08-1997	Racing Club
30	Sebastiano Esposito	Italië	02-07-2002	Jeugd

Bekende (ex-)spelers

Zie de lijst van spelers van Internazionale voor een opsomming van spelers die uitkwamen voor de club.

• Faas Wilkes
• Edgar Davids
• Dennis Bergkamp
• Wim Jonk
• Clarence Seedorf
• Wesley Sneijder
• Aron Winter
• Luc Castaignos
• Stefan de Vrij
• Andy van der Meijde
• Emre Belözoğlu
• Hakan Şükür
• Okan Buruk
• Ludo Coeck
• Romelu Lukaku
• Ibrahim Maaroufi
• Senna Miangue
• Gaby Mudingayi
• Radja Nainggolan
• Enzo Scifo
• Dino Baggio
• Roberto Baggio
• Andrea Pirlo
• Giacinto Facchetti

• Marco Materazzi
• Cristiano Zanetti
• Christian Vieri
• Francesco Toldo
• Gianluca Pagliuca
• Davide Faraoni
• Fabio Cannavaro
• Giuseppe Baresi
• Mario Balotelli
• Sandro Mazzola
• Gabriel Batistuta
• Esteban Cambiasso
• Hernán Crespo
• Juan Sebastián Verón
• Javier Zanetti
• Diego Milito
• Mauro Icardi
• Jürgen Klinsmann
• Lothar Matthäus
• Karl-Heinz Rummenigge
• Lukas Podolski
• Laurent Blanc

• Patrick Vieira
• Youri Djorkaeff
• Adriano
• Roberto Carlos
• Ronaldo
• Lúcio
• Júlio César
• Sérgio Conceição
• Luís Figo
• Denis Alibec
• Cristian Chivu
• Nicolae Simatoc
• Dražen Brnčić
• Marko Livaja
• Dario Šimić
• Cyril Domoraud
• Iván Zamorano
• Houssine Kharja
• Diego Forlán
• Álvaro Recoba
• Khalilou Fadiga
• Zlatan Ibrahimović
• Samuel Eto'o

Trainers

Zie Lijst van trainers van Internazionale voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

• 2010-2010 : Rafael Benítez
• 2010-2011 : Leonardo
• 2011-2011 : Gian Piero Gasperini
• 2011-2012 : Claudio Ranieri
• 2012-2013 : Andrea Stramaccioni
• 2013-2014 : Walter Mazzarri
• 2014-2016 : Roberto Mancini
• 2016-2016 : Frank de Boer
• 2016-2017 : Stefano Pioli
• 2017-2017 : Stefano Vecchi
• 2017-2019 : Luciano Spalletti
• 2019-heden: Antonio Conte

Sponsors

Periode	Kledingsponsor	Shirtsponsor
1979-1981	Puma	—
1981-1982		Inno-Hit
1982-1986	MecSport	Misura
1986-1988	Le Coq Sportif
1988-1991	Uhlsport
1991-1992	Umbro	FitGar
1992-1995		Fiorucci
1995-1998		Pirelli
1998-	Nike

Zie ook

• Lijst van betaaldvoetbalclubs in Italië

Externe links

• Officiële website

Mediabestanden

Zie de categorie FC Internazionale Milano van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

· ·

Seizoenspagina's Internazionale

2006/07 · 2007/08 · 2008/09 · 2009/10 · 2010/11 · 2011/12 · 2012/13 · 2013/14 · 2014/15 · 2015/16 · 2016/17 · 2017/18 · 2018/19 · 2019/20 · 2020/21

· ·

Internazionale – selectie 2023/24

1 Sommer · 2 Dumfries · 5 Sensi · 6 De Vrij · 7 Cuadrado · 8 Arnautović · 9 Thuram · 10 Martínez  · 12 Di Gennario · 14 Klaassen · 15 Acerbi · 16 Frattesi · 20 Çalhanoğlu · 21 Asllani · 22 Mchitarjan · 23 Barella · 28 Pavard · 30 Augusto · 31 Bisseck · 32 Dimarco · 36 Darmian · 42 Agoumé · 70 Sánchez · 77 Audero · 95 Bastoni · Coach: Inzaghi

· ·

Serie A – seizoen 2023/24

Atalanta Bergamo · Bologna · Cagliari · Empoli · Fiorentina · Frosinone · Genoa · Hellas Verona · Internazionale · Juventus · Lazio · Lecce · AC Milan · Monza · Napoli · AS Roma · Salernitana · Sassuolo · Torino · Udinese