Alice in Wonderland (1951)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alice in Wonderland
Alice in Wonderland
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie Clyde Geronimi
Wilfred Jackson
Hamilton Luske
Producent Walt Disney
Scenario Winston Hibler
Ted Sears
Bill Peet
Erdman Penner
Joe Rinaldi
Milt Banta
William Cottrell
Dick Kelsey
Joe Grant
Dick Huemer
Del Connell
Tom Oreb
John Walbridge
Hoofdrollen Kathryn Beaumont
Ed Wynn
Richard Haydn
Sterling Holloway
Jerry Colonna
Verna Felton
J. Pat O'Malley
Bill Thompson
Heather Angel
Joseph Kearns
Larry Grey
Queenie Leonard
Dink Trout
Doris Lloyd
James MacDonald
The Mellomen
Don Barclay
Muziek Oliver Wallace
Montage Lloyd L. Richardson
Distributie RKO Radio Pictures
Première 26 juli 1951
Genre Animatie
Speelduur 75 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget US$ 3 miljoen
Opbrengst US$ 5,6 miljoen
Remake Alice in Wonderland (2010)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Disney

Alice in Wonderland is een Amerikaanse animatiefilm uit 1951, geproduceerd door The Walt Disney Company. Het is de dertiende animatiefilm van Disney. De film is gebaseerd op Alice's Adventures in Wonderland, een fantasyboek uit 1865 van Lewis Carroll.

De film was in eerste instantie geen succes en werd daarom op televisie vertoond. Ondanks de slechte, in sommige gevallen zelfs vijandige kritieken die de film oorspronkelijk kreeg van voornamelijk critici uit het Verenigd Koninkrijk, wordt de film vandaag de dag gezien als een van de betere films die Disney ooit heeft gemaakt. Toen de film in 1974 alsnog in de bioscopen werd vertoond was deze wel succesvol.

Op de film zijn meerdere attracties in de Disneyland-themaparken gebaseerd, de Mad Tea Party, Alice's Curious Labyrinth en de Alice in Wonderland dark-ride.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.
Alice in Alice in Wonderland (1951)

Ergens op het platteland van Engeland luistert Alice, een jong meisje, naar wat haar grotere zus voorleest uit een geschiedenisboek. Alice heeft geen interesse in wat haar zus allemaal vertelt. Dan ziet ze ineens het Witte Konijn met een klok in zijn hand, dat duidelijk enorme haast heeft. Alice ontsnapt aan de aandacht van haar zus en volgt het dier een hol onder de grond in. Ze valt in een diep gat en komt terecht bij een deur met een pratende deurknop. Alice verandert eerst in een reus en begint te huilen, waardoor er een zee van tranen ontstaat. Ze drinkt dan een "schrompeldrank", waardoor ze heel klein wordt. Op deze manier kan ze door de deurknop zwemmen.

Tijdens haar zoektocht door Wonderland, op zoek naar het Witte Konijn komt ze allerlei vreemde wezens tegen. Alice en deze wezens kunnen elkaar niet goed begrijpen en ze wordt ook niet serieus genomen. Af en toe komt ze de geniepige Kolderkat tegen die haar lijkt te willen helpen maar haar op het verkeerde been zet. Andere wezens zijn de zingende bloemen die Alice de rug toekeren omdat mensen volgens hen onkruid zijn, een waterpijp rokende duizendpoot die in een vlinder verandert nadat Alice hem onbedoeld beledigt heeft en Tweedledum en Tweedledee die een verhaaltje vertellen. Tijdens een bizar theekransje maakt ze kennis met de Gekke Hoedenmaker, de Maartse Haas en de Zevenslaper (een relmuis).

Uiteindelijk belandt Alice bij de hartenkoningin, die de scepter zwaait in dit vreemde land. De koningin speelt ook croquet, maar dan met egels als bal en flamingo's als slagknuppel. Alice haalt zich de woede van de koningin op de hals en krijgt een rechtszaak. Alice wordt bijgestaan door de broertjes Diedeldie en Diedeldom, maar ter dood veroordeeld. De koningin wil haar onthoofden. Alice kan ontkomen en vlucht terug naar de deur. Op het moment dat de koningin en haar leger van speelkaarten bij Alice zijn, zit Alice opeens weer naast haar zus die haar zegt dat ze de hele tijd heeft geslapen. Het lijkt dus of Alice alles alleen gedroomd heeft.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Engels Nederlands
rol stem rol stem (1951)
Alice Kathryn Beaumont Alice Annie Almekinders
Mad Hatter Ed Wynn Hoedenmaker Wam Heskes
Caterpillar Richard Haydn Rups Bob van Leersum
Cheshire Cat Sterling Holloway Kolderkat Cruys Voorbergh
March Hare Jerry Colonna Maartse Haas Harry Bronk
Queen of Hearts Verna Felton Hartenvrouw Marie Hamel
Walrus J. Pat O'Malley Walrus Louis de Bree
Carpenter Timmerman Cruys Voorbergh
Dee and Dum Diedeldie en Dom Bob Verstraete
Mother Oyster Oestermoeder Mia Horna
White Rabbit Bill Thompson Witte Konijn Johan Walhain
Dodo Dodo Wam Heskes
Alice's Sister Heather Angel Alice's Zus Carla de Raet
Doorknob Joseph Kearns Deurknop Sylvain Poons
Bill Larry Grey Willem Jack Dixon
Bird in the Tree Queenie Leonard Vogel in de boom
King of Hearts Dink Trout Hartenkoning John Soer
The Rose Doris Lloyd De Roos Coba Kelling
Dormouse Jimmy McDonald Zevenslaper John Soer
Card Painter The Mellowmen Quarter, Don Barclay Speelkaarten Luc Lutz

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De geschiedenis van de film is terug te voeren naar 1923, toen Walt Disney nog bezig was naam te maken voor zichzelf. Hij maakte toen een filmpje getiteld Alice's Wonderland, waarin een live-action meisje te zien was tussen getekende beelden. Het filmpje sloeg niet aan en Disney liet het project voor wat het was.

Na een onsuccesvolle poging om als filmregisseur aan de slag te gaan in Hollywood, begon Disney samen met zijn broer Roy Disney een animatiestudio. Walt Disneys originele Alice-filmpje werd onder andere gebruikt als promotiefilmpje voor deze nieuwe studio. Ditmaal had Disney meer succes, en hij kreeg opdracht een reeks soortgelijke filmpjes te maken die gezamenlijk bekend kwamen te staan als Alice Comedies. In totaal werden er vijftig van deze filmpjes gemaakt.

Sinds hij plannen begon te maken voor het produceren van lange speelfilms, koesterde Disney al plannen voor een lange film over Alice in Wonderland. Net als in de korte filmpjes moest deze film een combinatie van live-action en animatie worden. Door uiteenlopende redenen werden deze plannen steeds op de lange baan geschoven. Na het enorme succes van Sneeuwwitje en de zeven dwergen begon Disney in 1938 met Warner Bros de mogelijkheden te bespreken voor een Alice in Wonderland-film. De productie kwam op dat moment niet van de grond door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en het feit dat Disney al had ingestemd met het maken van de film Pinokkio.

Eind jaren 40 pakte Disney de draad voor de film weer op. Inmiddels had hij zijn plannen voor een combinatie van live-action en animatie laten varen, en wilde van de film geheel een animatiefilm maken. Ook moest de nadruk komen te liggen op komedie en muziek.

De uiteindelijke versie van de film volgt de tradities die eerder te zien waren in Fantasia en The Three Caballeros; muziek en beelden staan centraal en het verhaal verdwijnt hierdoor een beetje naar de achtergrond. Lewis Carrolls boek had ook niet echt een duidelijke plot.

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

In plaats van de beroemde illustraties van Sir John Tenniel als voorbeeld te nemen, liet Disney minder complexe en meer gestroomlijnde versies ontwerpen van de personages. Tekenaar Mary Blair ontwierp de decors voor de film. Een van de grootste kenmerken van haar tekeningen is het grote gebruik van kleuren.

Om enkele van de bekende verzen en gedichten uit het boek te behouden, huurde Disney componisten en songwriters in om deze teksten om te zetten tot liedjes. Er werden meer dan dertig mogelijke liedjes geschreven voor de film, waarvan veel voor een klein deel in de film zijn verwerkt. In totaal bevat Alice in Wonderland het grootste aantal liedjes voor een Disneyfilm, maar sommige ervan duren slechts enkele seconden. De titelsong werd gecomponeerd door Sammy Fain.

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

De veranderingen die Disney had aangebracht in het verhaal vormden een vast punt van kritiek. Zo beschuldigden Britse critici Disney ervan dat hij het boek, dat tot de bekendere Britse literatuur wordt gerekend, had geamerikaniseerd.

Er werden maar weinig kaartjes voor de film verkocht. Bij de oorspronkelijke uitgave in 1951 was de opbrengst dan ook teleurstellend.[1] Mede hierdoor werd de film tijdens Walt Disneys leven niet meer opnieuw in de bioscoop uitgebracht. Wel werd de film af en toe vertoond op televisie, maar altijd in een sterk aangepaste versie van minder dan een uur. Volgens Walt Disney was de film een mislukking omdat het personage Alice een lastig personage was voor het publiek om te leren begrijpen.[2]

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

De film viel uiteindelijk niet echt goed in de prijzen. Wel leverde hij een paar memorabele nominaties op, waaronder een Oscar in 1952 voor Best Music, Scoring of a Musical Picture door Oliver Wallace en een nominatie voor het prestigieuze filmfestival van Venetië, een Gouden Leeuw voor Clyde Geronimi, Wilfred Jackson en Hamilton Luske.

Vervolg[bewerken | brontekst bewerken]

In 2010 kwam er een vervolg, eveneens getiteld Alice in Wonderland, onder regie van Tim Burton. Deze film is geen tekenfilm, maar een combinatie van live action en motion capture. In 2016 kwam een vervolg uit, Alice Through the Looking Glass.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]