Resolutie 1256 Veiligheidsraad Verenigde Naties

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Resolutie 1256
Van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Datum 3 augustus 1999
Nr. vergadering 4030
Code S/RES/1256
Stemming
voor
15
onth.
0
tegen
0
Onderwerp Bosnische Burgeroorlog
Beslissing Stemde in met de aanstelling van een nieuwe hoge vertegenwoordiger in Bosnië en Herzegovina.
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1999
Permanente leden
Niet-permanente leden
Vlag van Argentinië Argentinië · Vlag van Brazilië Brazilië · Vlag van Bahrein (1972-2002) Bahrein · Vlag van Canada Canada · Vlag van Gabon Gabon · Vlag van Gambia Gambia · Vlag van Maleisië Maleisië · Vlag van Namibië Namibië · Vlag van Nederland Nederland · Vlag van Slovenië Slovenië
Bosnië en Herzegovina.

Resolutie 1256 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd unaniem door de VN-Veiligheidsraad aangenomen op 3 augustus 1999.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Bosnische Burgeroorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1980 overleed de Joegoslavische leider Tito, die decennialang de bindende kracht was geweest tussen de zes deelstaten van het land. Na zijn dood kende het nationalisme een sterke opmars, en in 1991 verklaarden verschillende deelstaten zich onafhankelijk. Zo ook Bosnië en Herzegovina, waar in 1992 een burgeroorlog ontstond tussen de Bosniakken, Kroaten en Serviërs. Deze oorlog, waarbij etnische zuiveringen plaatsvonden, ging door tot in 1995 vrede werd gesloten. Hierop werd de NAVO-operatie IFOR gestuurd die de uitvoering ervan moest afdwingen. Die werd in 1996 vervangen door SFOR, die op zijn beurt in 2004 werd vervangen door de Europese operatie EUFOR Althea.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

De Veiligheidsraad:

  • Herinnert aan de resoluties 1031, 1088 en 1112.
  • Herinnert ook aan het raamakkoord voor vrede in Bosnië en Herzegovina.
  1. Verwelkomt de aanstelling van Wolfgang Petritsch als opvolger van Carlos Westendorp als hoge vertegenwoordiger voor Bosnië en Herzegovina.
  2. Looft de inspanningen die Carlos Westendorp leverde.
  3. Bevestigt het belang van de hoge vertegenwoordiger bij de uitvoering van het vredesakkoord en de leiding van de betrokken organisaties.
  4. Bevestigt de laatste autoriteit van de hoge vertegenwoordiger bij de interpretatie van annex °10 over de civiele uitvoering van het vredesakkoord.

Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]