Resolutie 865 Veiligheidsraad Verenigde Naties

Resolutie 865
Van de	Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Datum	22 september 1993
Nr. vergadering	3280
Code	S/RES/865
Stemming	voor; 15 onth.; 0 tegen; 0
Onderwerp	Somalische burgeroorlog
Beslissing	Vroeg het dringende herstel van de politie en het gerecht.
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1993
	Permanente leden
	China · Frankrijk · Rusland · Verenigd Koninkrijk · Verenigde Staten
	Niet-permanente leden
	Brazilië · Kaapverdië · Djibouti · Spanje · Hongarije · Japan · Marokko · Nieuw-Zeeland · Pakistan · Venezuela
	De vlag van de Somalische politie.

Resolutie 865 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd unaniem door de VN-Veiligheidsraad goedgekeurd op 22 september 1993.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

In 1960 werden de voormalige kolonies Brits Somaliland en Italiaans Somaliland onafhankelijk en samengevoegd tot Somalië. In 1969 greep het leger de macht en werd Somalië een socialistisch-islamitisch land. In de jaren 1980 leidde het verzet tegen het totalitair geworden regime tot een burgeroorlog en in 1991 viel het centrale regime. Vanaf toen beheersten verschillende groeperingen elk een deel van het land en enkele delen scheurden zich ook af van Somalië.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

Waarnemingen[bewerken | brontekst bewerken]

De Veiligheidsraad benadrukte het belang van de voortzetting van het vredesproces dat met het Addis Ababa-akkoord was ingezet. De internationale gemeenschap wilde het land helpen vrede te bereiken, maar uiteindelijk was het Somalische volk wel zelf verantwoordelijk voor de verzoening en heropbouw van hun land. Intussen werd de verbetering van de situatie dankzij de UNOSOM II-missie verwelkomd. Zo was er geen hongersnood meer, waren vele districtsraden en scholen geopend en leidden de meeste mensen opnieuw een normaal leven. Toch moest verder gewerkt worden aan verzoening en democratie. Alle partijen in Somalië werden opgeroepen hun politieke wil te tonen. Die verzoening en het herstel van de instellingen en het bestuur waren de hoogste prioriteiten van de missie.

Ondanks de vooruitgang bleven het geweld in de hoofdstad Mogadishu en het gebrek aan ordehandhaving en juridische instellingen in het land onderwerp van grote bezorgdheid. De Veiligheidsraad herinnerde aan zijn vraag aan de Secretaris-Generaal om te helpen met de heroprichting van de Somalische politie en het herstel van de vrede, de stabiliteit en de orde. Ook de aanvallen op UNOSOM II waren reden tot bezorgdheid.

Handelingen[bewerken | brontekst bewerken]

A[bewerken | brontekst bewerken]

De verbetering van de omstandigheden en het begin van de heropbouw van het land werden geprezen. Daarentegen werden de aanvallen op UNOSOM II veroordeeld. De daders ervan zouden individueel verantwoordelijk worden gehouden. Er werd veel belang gehecht aan de missie van UNOSOM II: humanitaire hulp, herstel van de orde en verzoening in een vrij, democratisch en soeverein Somalië. Deze doelen zouden tegen maart 1995 bereikt moeten worden. De Secretaris-Generaal werd gevraagd een gedetailleerd plan op te stellen met de toekomstige strategie van de missie en zijn inspanningen om tot een verzoening te komen te verdubbelen. De lidstaten werden opgeroepen te helpen door onder meer alle burgerfuncties bij UNOSOM II te benoemen.

B[bewerken | brontekst bewerken]

De Veiligheidsraad stemde in met de aanbevelingen van de Secretaris-Generaal over de heroprichting van de politie en het juridische- en strafrechtelijke systeem en vroeg deze dringend ten uitvoer te brengen. Daarvoor moesten dringend wereldwijd specialisten ter zake aangetrokken worden. De lidstaten werden opgeroepen hieraan bij te dragen met personeel, uitrusting, opleiding of aan het fonds dat de Secretaris-Generaal ter beschikking had. De Secretaris-Generaal werd ook nog gevraagd te zorgen dat de Somalische politie en rechtsinstellingen konden blijven werken tot december wanneer er meer financiële middelen van de lidstaten zouden komen.

Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]