Eduard VI van Engeland

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eduard VI
1537 - 1553
Eduard als Prins van Wales, Vlaamse School
Prins van Wales
Periode 1537-1547
Voorganger Hendrik
Opvolger Hendrik Frederik
Koning van Engeland
Periode 1547 - 1553
Voorganger Hendrik VIII
Opvolger Jane Grey
Koning van Ierland
Periode 1547 - 1553
Voorganger Hendrik VIII
Opvolger Jane Grey
Vader Hendrik VIII
Moeder Jane Seymour
Dynastie Huis Tudor

Wapen van Eduard als koning van Engeland

Eduard VI (Engels: Edward VI) (Hampton Court Palace, 12 oktober 1537Greenwich, 6 juli 1553) was koning van Engeland van 1547 tot 1553 en stamde uit het Huis Tudor.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Eduard was de enige overlevende wettige zoon van Hendrik VIII. Twee eerder geboren zoons waren ruim twintig jaar voor zijn geboorte al op zeer jonge leeftijd gestorven. Eduards moeder was Hendriks derde vrouw Jane Seymour, die enkele dagen na zijn geboorte in het kraambed overleed.

Hendrik hertrouwde spoedig, in de hoop meer mannelijk nageslacht te krijgen, maar uit zijn drie volgende huwelijken werden geen kinderen geboren. Eduard werd samen met zijn oudere halfzus Elizabeth grotendeels opgevoed door de gematigd protestantse Catharina Parr, Hendriks zesde en laatste vrouw, met wie deze in 1543 trouwde. In januari 1547 stierf Hendrik.

Koningschap[bewerken | brontekst bewerken]

Toen de 9-jarige Eduard de troon besteeg werd zijn oom Edward Seymour, de hertog van Somerset (15061552), zijn regent. Die wist de rol van de jonge koning te beperken tot een zuiver ceremoniële. Somerset werd uit zijn ambt gezet door toedoen van John Dudley, de graaf van Warwick en later hertog van Northumberland. Dudley nam de macht over en Seymour werd terechtgesteld wegens verraad.

Een andere belangrijke figuur was Thomas Cranmer, de aartsbisschop van Canterbury. Mede door zijn toedoen werd Eduard in feite de eerste protestantse koning van Engeland. Hoewel zijn vader al met Rome had gebroken werd tijdens Eduards regeringsperiode de beslissende overgang bereikt van de katholieke naar de Anglicaanse Kerk. Het eerste gebedenboek in het Engels werd uitgegeven in 1548: The Book of Common Prayer.

William Scrots was hofschilder van zowel Eduard als van diens vader, Hendrik VIII.

Eduard werd gekroond op 19 februari 1547 in Westminster Abbey.

Engelse shilling met portret van Eduard VI, geslagen 1551-1553.

Levenseinde[bewerken | brontekst bewerken]

Tegen het eind van zijn korte leven maakte Eduard zich al zorgen om zijn opvolging. Hij was protestants opgevoed en wilde niet dat het land na zijn dood zou terugkeren tot het katholicisme. Daarom steunde hij de aanspraken op de troon die John Dudley deed gelden ten gunste van zijn schoondochter Jane Grey en ten nadele van Eduards eigen halfzuster Maria.

Eduard werd ziek in januari 1553. Na aanvankelijke verbetering werd zijn toestand ernstiger in juni van dat jaar. Over zijn doodsoorzaak bestaat onzekerheid. In de zestiende eeuw werd door velen vermoed dat de jonge koning vergiftigd was, maar daar is geen bewijs voor. De Venetiaanse ambassadeur rapporteerde dat Eduard was gestorven aan tuberculose, en veel historici zijn het daarmee eens, zo ook Eduards biograaf Chris Skidmore.[1] Volgens Jennifer Loach duiden de symptomen eerder op bronchiale longontsteking.[2] Eduard VI werd begraven in Westminster Abbey.

Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]

Voorouders van Eduard VI van Engeland
Overgrootouders Edmund Tudor (1430-1456)
∞ 1455
Margaret Beaufort (1443-1509)
Eduard IV van Engeland (1442-1483)

Elizabeth Woodville (1437-1492)
John Seymour (1450-1491)

Elizabeth Darrell
Henry Wentworth van Nettlestead

Anne Say
Grootouders Hendrik VII van Engeland (1457-1509)
∞ 1486
Elizabeth van York (1466-1503)
John Seymour (1474-1536)

Margery Wentworth
Ouders Hendrik VIII van Engeland (1491-1547)
∞ 1536
Jane Seymour (ca. 1508-1537)
Eduard VI van Engeland (1537-1553)

Fictie[bewerken | brontekst bewerken]

Een bekend maar verzonnen verhaal over Eduard wordt verteld in het boek De prins en de bedelaar van Mark Twain.

Zie de categorie Edward VI of England van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.