Baureihe E19

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Baureihe 119 / E19
Elektrische locomotief E19 12 in Verkehrsmuseum Nürnberg
Aantal 4
Nummering E19 01-02
E19 11-12
Fabrikant AEG in Hennigsdorf
SSW in Berlijn
Henschel werk Kassel
Bouwjaar 1938
Uit dienst 1975-1978
Asindeling 1’ Do 1’
Spoorwijdte (normaalspoor) 1.435 mm
Massa 82,0 ton
Aslast 20,5 ton
Lengte over buffers 16,44 m
Maximumsnelheid 180 km/h, later 140 km/h
Dienstsnelheid 140 km/h
Stroomsysteem ~ 15.000 volt 16 2/3 Hz
Aandrijving elektrisch
Overbrenging Federtopf-Antrieb
Vermogen 4000 kW (E19.0)
4080 kW (E19.1)
Trekkracht 306 / 280 / 280 kN
Tractiemotoren 4
Motorfabrikant AEG (E19.0)
SSW (E19.1)
Treinbeïnvloeding Indusi
Treinradio Zugbahnfunk
Remsysteem mechanisch
Portaal  Portaalicoon   Verkeer & Vervoer

De Baureihe 119, tot 1968 bekend als E19, was een elektrische locomotief bestemd voor het personenvervoer van de Deutsche Reichsbahn Gesellschaft (DRG). Deze locomotieven kwamen na de Tweede Wereldoorlog allemaal bij de Deutsche Bundesbahn terecht.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In 1938 werden door AEG, Siemens-Schuckertwerke (SSW) en Henschel de sterkste locomotieven met een enkel frame ter wereld gebouwd. Deze locomotieven hadden een maximumsnelheid van 180 km/h en waren ontworpen voor een maximumsnelheid van 225 km/h. Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog konden deze locomotieven niet uitgebreid getest worden. Hierdoor stopte de verdere bouw van deze locomotieven. Om de inzet te waarborgen werd de maximumsnelheid verlaagd tot 140 km/h.

Constructie en techniek[bewerken | brontekst bewerken]

De locomotief heeft een stalen frame. Het frame heeft voor en achter een loopas en daartussen vier vast gelagerde assen met grote wielen die ieder door een elektrische motor worden aangedreven.

Nummers[bewerken | brontekst bewerken]

De locomotieven waren als volgt genummerd:

Lijst van de E19
Nummer
DRG
Eigenaar
na 1945
Nummer
na 1968
Opmerkingen
E19 01 DB 119 001 Deutschen Technikmuseum Berlin
E19 02 DB 119 002
E19 11 DB 119 011
E19 12 DB 119 012 Verkehrsmuseum Nürnberg

Treindiensten[bewerken | brontekst bewerken]

De locomotieven werden na de oorlog door de Deutsche Bundesbahn gebruikt op trajecten rond München.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Taschenbuch Deutsche Elektrolokomotiven. Horst J. Obermayer. Uitgeverij Franckh’sche Verlagshandlung, Stuttgart. ISBN 3-440-03754-1
  • Walter Abriel, Manfred Traube, Horst Troche et al.: Deutsche Altbauellok 1. Teil. In: Eisenbahn-Kurier Special 28. EK-Verlag, Freiburg 1993.
  • Dieter Bäzold, Horst J. Obermayer: Die E 18 und E 19. In: Eisenbahn-Journal Sonderausgabe IV/92. Hermann Merker Verlag, ISBN 3-922404-38-3.

Foto's[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie DRG Class E 19 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.