Marokkaans voetbalelftal (mannen)

Marokko
Bijnaam	Leeuwen van de Atlas
FIFA-ranglijst	13 1 (4 april 2024)
Hoogste ranking	10e (februari 1998)
Laagste ranking	95e (september 2010)
Associatie	Fédération Royale Marocaine de Football
Bondscoach	Vahid Halilhodžić
Stadion	Stade Mohammed V, Casablanca
Meeste interlands	Abdelmajid Dolmy (140)
Topscorer	Ahmed Faras (42)
Wedstrijden
Eerste interland:  Marokko 3–3 Irak  (Beiroet, Libanon; 19 oktober 1957) Grootste overwinning:  Marokko 13–1 Saoedi-Arabië  (Casablanca, Marokko; 6 september 1961) Grootste nederlaag:  Hongarije 6–0 Marokko  (Tokio, Japan; 11 oktober 1964)
Wereldkampioenschap
Optredens	5 (eerste keer: 1970)
Beste resultaat	Achtste finale (1986)
Afrika Cup
Optredens	17 (eerste keer: 1972)
Beste resultaat	Winnaar (1976)
African Championship of Nations
Optredens	3 (eerste keer: 2014)
Beste resultaat	Winnaar (2018)
Thuis Uit

Het Marokkaans voetbalelftal (منتخب المغرب لكرة القدم), ook wel de « Leeuwen van de Atlas » genoemd, is een team van voetballers dat Marokko vertegenwoordigt in internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het WK en de Afrika Cup. De FRMF werd in 1955 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA sinds 1960.

De ploeg speelt zijn thuiswedstrijden doorgaans in Tanger, Casablanca, Marrakesh, Agadir of Rabat, en behaalde in april 1998 met de 10e plaats de hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst. Daarmee is Marokko na Nigeria in 1994, het tweede Afrikaanse land dat in de top tien zat. Marokko speelde in totaal 5 keer het WK en bereikte op het WK van 1986 de Achtsefinale. Marokko kwam in totaal 17 keer in actie op de Afrika Cup en won de beker 1 keer in 1976. Marokko verloor in 2004 de finale van gastland Tunesië.

WK

Het allereerste WK werd gespeeld in 1930 in Uruguay. Slechts een paar landen reisden af naar Zuid-Amerika om te spelen. Marokko was in 1970 het tweede Afrikaanse land dat deelnam aan een WK-eindronde, na Egypte in 1934. Afrika moest in die tussentijd 36 jaar lang wachten voordat het opnieuw naar het WK mocht. In 1986 was Marokko het eerste Afrikaanse land dat op een WK-toernooi groepswinnaar werd en is na Kameroen het meest gekwalificeerde Afrikaans land op het WK. Nu voor 2018 heeft Marokko zich weer gekwalificeerd voor het WK.

Debuut 1970

In 1970 in Mexico plaatste Marokko zich voor het eerst op de eindronde van het wereldkampioenschap.

Kwalificatie

Eerste ronde

• 3 november 1968, Casablanca, Marokko -  Marokko -  Senegal 1 - 0
• 1 januari 1969, Dakar, Senegal -  Senegal -  Marokko 2 - 1

Beide teams hadden evenveel goals gemaakt en er werd een beslissende wedstrijd gespeeld op neutraal terrein in Las Palmas, Spanje.

• 13 februari 1969, Las Palmas, Spanje -  Marokko -  Senegal 2 - 0

Tweede ronde

• 27 april 1969, Tunis, Tunesië -  Tunesië -  Marokko 0 - 0
• 18 mei 1969, Casablanca, Marokko -  Marokko -  Tunesië 0 - 0 (na verlenging)

Omdat beide teams niet konden scoren werd een beslissende wedstrijd gespeeld op neutraal terrein in Marseille, Frankrijk.

• 13 juni 1969, Marseille, Frankrijk -  Marokko -  Tunesië 2 - 2 (na verlenging)

Er werd getost om te bepalen welk land naar de eindronde mocht. Dit werd Marokko.

Finaleronde

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Punt
Marokko	4	2	1	1	5	3	2	5
Nigeria	4	1	2	1	8	7	1	4
Soedan	4	0	3	1	5	8	−3	3

Eindronde West-Duitsland was in de eerste groepswedstrijd met 2-1 te sterk, Peru in de tweede wedstrijd met 3-0. Uitschakeling was een feit maar de eer werd gered met een 1-1 gelijkspel in de afsluitende wedstrijd tegen Bulgarije. Daarmee was Marokko ook het eerste Afrikaanse land dat een punt op het WK behaalde.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  West-Duitsland 3 3 0 0 10 4 6 6  Peru 3 2 0 1 7 5 2 4  Bulgarije 3 0 1 2 5 9 -4 1  Marokko 3 0 1 2 2 6 -4 1

Mexico 1986

Marokko deed in 1986 voor de tweede keer mee aan de WK-eindronde. Zestien jaar na het debuut was eveneens Mexico plaats van handeling. Onder leiding van de Braziliaanse coach José Faria en gedragen door spelers als Aziz Bouderbala, Abdelmajid Dolmy, Badou Zaki, Mohamed Timoumi en Labid Khalifa werd Marokko het eerste Afrikaanse land dat zich plaatste voor de tweede ronde van een WK. Marokko werd ook het eerste Afrikaanse land dat groepswinnaar werd op een WK met 4 punten en bereikte dit door twee gelijke spelen, tegen Engeland en Polen beide met 0-0 en een 3-1-overwinning op Portugal, met twee doelpunten van Abderrazak Khairi en een doelpunt van Abdelkrim Merry. In de achtste finales verloor de ploeg met 1-0 van West-Duitsland dat net op het nippertje scoorde, in de 87ste minuut door Lothar Matthäus.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 1 2 0 3 1 2 5  Engeland 3 1 1 1 3 1 2 4  Polen 3 1 1 1 1 3 2 4  Portugal 3 1 0 2 2 4 -2 3

Eerste ronde

2 juni 1986 16:00 uur	Polen	0 – 0	Marokko	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.000 Scheidsrechter: José Luis Martínez (URU)
		(Verslag)

6 juni 1986 16:00 uur	Marokko	0 – 0	Engeland	Estadio Tecnológico, Monterrey Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: Gabriel González (PAR)
		(Verslag)

11 juni 1986 16:00 uur	Marokko	3 – 1	Portugal	Estadio Tres de Marzo, Guadalajara Toeschouwers: 24.000 Scheidsrechter: Alan Snoddy (NIR)
	Abderrazak Khairi  19' Abderrazak Khairi  26' Abdelkrim Merry  62'	(Verslag)	80' Diamantino

---

Achtste finale

17 juni 1986 16:00 uur	Marokko	0 – 1	West-Duitsland	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.000 Scheidsrechter: Zoran Petrović (YUG)
		(Verslag)	87' Lothar Matthäus

Frankrijk 1998

Marokko kwalificeerde zich voor de eindronde met vijf overwinningen en een gelijkspel en werden met deze scores de groepswinnaar. Achtereenvolgens werd gespeeld tegen Sierra Leone (4-0), Ghana (2-2), Gabon (0-4) werd na 55 minuten gestaakt maar de uitslag blijft staan, Sierra Leone (0-1), Ghana (1-0) en Gabon (2-0). In de eindronde waren in de groepsfase Brazilië, Noorwegen en Schotland de tegenstanders. In de eerste wedstrijd werd tegen Noorwegen met 2-2 gelijkgespeeld onder andere door een eigen doelpunt van Youssef Chippo. Van Brazilië werd daarna met 3-0 verloren. En tegen Schotland wonnen ze met 3-0, door de overwinning op Schotland kon Marokko zich voor de volgende ronde plaatsen tenzij de Noren van Brazilië zouden winnen. Door twee doelpunten in de slotfase van de wedstrijd slaagde Noorwegen er in om zich ten koste van Marokko voor de tweede ronde te plaatsen.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Brazilië 3 2 0 1 6 3 3 6  Noorwegen 3 1 2 0 5 4 1 5  Marokko 3 1 1 1 5 5 0 4  Schotland 3 0 1 2 2 6 -4 1

Eerste ronde

10 juni 1998 21:00 uur	Marokko	2 – 2	Noorwegen	Stade de la Mosson, Montpellier Toeschouwers: 29,800 Scheidsrechter: Pirom Un-Prasert (THA)
	Mustapha Hadji  38' Abdeljalil Hadda  59'	(Verslag)	46' (e.d.) Youssef Chippo  60' Dan Eggen

16 juni 1998 21:00 uur	Brazilië	3 – 0	Marokko	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 35.500 Scheidsrechter: Nikolai Levnikov (RUS)
	Ronaldo  9' Rivaldo  45+2' Bebeto  50'	(Verslag)

23 juni 1998 21:00 uur	Schotland	0 – 3	Marokko	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 30,600 Scheidsrechter: Ali Bujsaim (UAE)
		(Verslag)	22' Salaheddine Bassir  46' Abdeljalil Hadda  85' Salaheddine Bassir

Rusland 2018

In Rusland wist Marokko slechts één punt uit drie wedstrijden te halen, waardoor de ploeg van de Franse bondscoach Hervé Renard voortijdig werd uitgeschakeld. In de derde en afsluitende groepswedstrijd werd met 2-2 gelijkgespeeld tegen voormalig wereldkampioen Spanje. Na afloop van het toernooi stuurde de Marokkaanse voetbalbond FRMF een boze brief naar de FIFA. De Marokkanen schreven aan de mondiale voetbalbond dat de vroege eliminatie – de selectie eindigde uiteindelijk als laatste in groep B – een gevolg was van scheidsrechterlijk dwalingen in de wedstrijden tegen Portugal (0-1) en Spanje (2-2). Tegen Portugal ging volgens de bond de arbitrage drie keer in de fout, tegen Spanje zelfs vijf keer. Na de afsluitende groepswedstrijd tegen Spanje (2-2) luchtte Nordin Amrabat al zijn hart tegenover de camera, omdat de gelijkmakende goal van Iago Aspas in blessuretijd werd toegekend door ingrijpen door de videoscheidsrechter. "Die VAR is ongelooflijk", zei de verongelijkte aanvaller na afloop tegen de NOS. "Ze kiezen willekeurige momenten uit. Je kan niet één keer wel en een keer niet. Dan moet er nieuwe regels komen. Of bij elk moment, of helemaal niet." De wereldvoetbalbond berispte Amrabat voor zijn "VAR is bullshit"-opmerking.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Spanje 3 1 2 0 1 0 +1 5  Portugal 3 1 2 0 3 3 +1 5  Iran 3 1 1 1 3 3 0 3  Marokko 3 0 1 2 2 4 -2 1

Eerste ronde

15 juni 2018 «onderlinge duels» 18:00 (UTC+3)	Marokko	0 – 1	Iran	Nieuwe Zenitstadion, Sint-Petersburg
			90+5' (e.d.) Bouhaddouz

20 juni 2018 «onderlinge duels» 15:00 (UTC+3)	Portugal	1 – 0	Marokko	Olympisch Stadion Loezjniki, Moskou
	Ronaldo  4'

25 juni 2018 «onderlinge duels» 20:00 (UTC+2)	Spanje	2 – 2	Marokko	Arena Baltika, Kaliningrad
	Isco  19' Aspas  90 +1'		14' Boutaïb  81' En-Nesyri

WK-historie

Wereldkampioenschap voetbal overzicht Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal 1962 Niet gekwalificeerd 1966 Teruggetrokken 1970 Groepsfase 3 0 1 2 2 6 (Kwal.) 1974 Niet gekwalificeerd 1978 Niet gekwalificeerd 1982 Niet gekwalificeerd 1986 Achtste finale 4 1 2 1 3 2 (Kwal.) 1990 Niet gekwalificeerd 1994 Groepsfase 3 0 0 3 2 5 (Kwal.) 1998 Groepsfase 3 1 1 1 5 5 (Kwal.) 2002 Niet gekwalificeerd 2006 Niet gekwalificeerd 2010 Niet gekwalificeerd 2014 Niet gekwalificeerd 2018 Groepsfase 3 0 1 2 2 4 (Kwal.) 2022 Totaal Achtste finale 16 2 5 9 12 18 5 keer

Afrika Cup

Marokko heeft in totaal zeventien keer deelgenomen aan de Afrika Cup en debuteerde in 1972. In 1976 won Marokko de trofee, het is de enige gewonnen CAN door de Leeuwen van de Atlas. Twaalf jaar later in 1988 fungeerde Marokko als gastland. Deze editie van de Afrika Cup werd ook wel Maroc' 88 genoemd. De Marokkaanse ploeg bereikte in 2004 voor het laatst de finale. In deze wedstrijd werd met 2-1 van het rivaliserende thuisland Tunesië verloren, waardoor Marokko tweede werd.

1e kampioenschap in Ethiopië 1976

Het toernooi van 1976 vond plaats in Ethiopië. In de eindronde eindigde Marokko als eerste in de groep. De tweede ronde bestond voor het eerst uit opnieuw een groep waarbij de groepswinnaar de kampioen werd. Marokko won in de groep de eerste twee wedstrijden, eerst van Egypte met 2-1 en daarna van Nigeria met 2-1. In de laatste, beslissende wedstrijd moest gelijk worden gespeeld. Vijf minuten voor tijd scoorde Ahmed Majrouh Baba de 1-1 waardoor Marokko de titel behaalde.

Kwalificatie

Voorronde  Marokko 3-0, 3-0  Gambia
Tweede ronde  Ghana 2-0, 0-2  Marokko

Eindronde 1 maart  Marokko 2-2  Soedan 4 maart  Marokko 1-0  Zaïre 6 maart  Marokko 3-1  Nigeria Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 2 1 0 6 3 3 5  Nigeria 3 2 0 1 6 5 1 4  Soedan 3 0 2 1 3 4 −1 2  Zaïre 3 0 1 2 3 6 −3 1

Finaleronde 9 maart  Marokko 2-1  Egypte 11 maart  Marokko 2-1  Nigeria 14 maart  Marokko 1-1  Guinee Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 2 1 0 5 3 2 5  Guinee 3 1 2 0 6 4 2 4  Nigeria 3 1 1 1 5 5 0 3  Egypte 3 0 0 3 5 9 −4 0

Tunesië 2004

Kwalificaties

Tijdens de kwalificaties werd Marokko met 16 punten groepswinnaar met een voorsprong van 6 punten op Sierra Leone en plaatste het zich voor de eindronde. De andere landen in de groep waren Gabon en Equatoriaal-Guinea. Alle wedstrijden werden gewonnen op een gelijkspel tegen Sierra Leone na.

Eindronde

In de eindronde in Tunesië won Marokko in de groepsfase de eerste wedstrijd tegen Nigeria met 1-0. Van Benin werd met 4-0 gewonnen en de slotwedstrijd tegen Zuid-Afrika eindigde in een gelijk spel. Als groepswinnaar ging het door naar de kwartfinale. Die werd met 3-1 van Algerije gewonnen. In de halve finale werd Mali met 4-0 opzij gezet. In de finale bleek gastland Tunesië met 2-1 de sterkste. Bondscoach was Badou Zaki, een voormalig doelman van het nationale elftal.

Eerste ronde

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Marokko	3	2	1	0	6	1	+5	7
Nigeria	3	2	0	1	6	2	+4	6
Zuid-Afrika	3	1	1	1	3	5	−2	4
Benin	3	0	0	3	1	8	−7	0

Eerste ronde

27 januari 2004 14:00	Nigeria	0 – 1	Marokko	Stade Mustapha Ben Jannet, Monastir Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: Falla Ndoye (Senegal)
			Hadji  77'

31 januari 2004 18:00	Marokko	4 – 0	Benin	Stade Taïeb El Mhiri, Sfax Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: Eddy Maillet (Seychelles)
	Chamakh  17' Mokhtari  73' Ouaddou  75' El Karkouri  80'

4 februari 2004 18:00	Marokko	1 – 1	Zuid-Afrika	Stade Olympique de Sousse, Sousse Toeschouwers: 6.000 Scheidsrechter: Hichem Guirat (Tunisia)
	Safri  38' (pen.)		Mayo  29'

---

Kwartfinale

8 februari 2004 17:00	Marokko	3 – 1 (verl.)	Algerije	Stade Taïeb El Mhiri, Sfax Toeschouwers: 22.000 Scheidsrechter: Abdul Hakim Shelmani (Libya)
	Chamakh  90' Hadji  113' Zairi  120'		Cherrad  84'

---

Halve finale

11 februari 2004 19:00	Marokko	4 – 0	Mali	Stade Olympique de Sousse, Sousse Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: Abubakar Sharaf (Cote d'Ivoire)
	Mokhtari  44',  58' Hadji  80' Baha  90+1'

---

Finale

14 februari 2004 20:00	Tunesië	2 – 1	Marokko	Stade 7 Novembre, Radès Toeschouwers: 65.000 Scheidsrechter: Falla N'Doye (Senegal)
	Santos  5' Jaziri  52'		Mokhtari  38'

---

Afrika Cup-historie

Kwalificatie Afrika Cup 2012: Marokko 4-0 Algerije, 4 juni 2011 Oussama Assaidi was een van de doelpuntmakers

Afrika Cup overzicht
Jaar	Gastland	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1962	Ethiopië	Teruggetrokken
1963	Ghana	Niet gekwalificeerd
1965	Tunesie	Teruggetrokken
1968	Ethiopië	Geen deelname
1970	Soedan	Niet gekwalificeerd
1972	Kameroen	Groepsfase	3	0	3	0	3	3	(Kwal.)
1974	Egypte	Geen deelname
1976	Ethiopië	1 Kampioen	6	4	2	0	11	6	(Kwal.)
1978	Ghana	Groepsfase	3	1	1	1	2	4
1980	Nigeria	3 3e plaats	5	2	1	2	4	3	(Kwal.)
1982	Libië	Niet gekwalificeerd
1984	Ivoorkust	Niet gekwalificeerd
1986	Egypte	4e plaats	5	1	2	2	4	5	(Kwal.)
1988	Marokko	4e plaats	5	1	3	1	3	3
1990	Algerije	Niet gekwalificeerd
1992	Senegal	Groepsfase	2	0	1	1	2	2	(Kwal.)
1994	Tunesië	Niet gekwalificeerd
1996	Zuid-Afrika	Niet gekwalificeerd
1998	Burkina Faso	Kwartfinale	4	2	1	1	6	3	(Kwal.)
2000	Ghana / Nigeria	Groepsfase	3	1	1	1	1	2	(Kwal.)
2002	Mali	Groepsfase	3	1	1	1	3	4	(Kwal.)
2004	Tunesië	2 2e plaats	6	4	1	1	14	4	(Kwal.)
2006	Egypte	Groepsfase	3	0	2	1	0	1	(Kwal.)
2008	Ghana	Groepsfase	3	1	0	2	7	6	(Kwal.)
2010	Angola	Niet gekwalificeerd
2012	Gabon / Equatoriaal-Guinea	Groepsfase	3	1	0	2	4	5	(Kwal.)
2013	Zuid-Afrika	Groepsfase	3	0	3	0	3	3	(Kwal.)
2015	Equatoriaal-Guinea	Gediskwalificeerd
2017	Gabon	Kwartfinale	4	2	0	2	4	3	(Kwal.)
2019	Egypte	Kwartfinale	4	3	1	0	4	1	(Kwal.)
2021	Toernooi moet nog beginnen
2023	Toernooi moet nog beginnen
2025	Toernooi moet nog beginnen
Totaal		16 keer	61	21	22	18	71	56	24 keer

Interlands

Zie Interlands Marokkaans voetbalelftal 2010-2019 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Marokko.

De gouden generatie

De gouden generatie

Deze generatie bestond vanaf de jaren 70 tot eind jaren 90 van de vorige eeuw. Met deze generatie plaatste Marokko zich diverse malen voor het WK en won het de Afrika Cup in 1976.

Topspelers in de jaren ‘90:

•Mustapha Hadji
•Noureddine Naybet
•Salaheddine Bassir
•Abdeljalil Hadda
•Youssef Chippo
•Abdelkrim El Hadrioui
•Tahar El Khalej
•Ahmed Bahja

Topspelers in de jaren ‘70-80:

•Ahmed Faras
•Aziz Bouderbala
•Mohamed Timoumi
•Badou Zaki
•Abdelkrim Merry
•Abdelmajid Dolmy
•Mustafa El Haddaoui
•Mustapha Choukri

Huidige selectie

De volgende spelers zijn opgeroepen voor de Afrika Cup-Kwalificatie wedstrijden tegen Mauritanië en Burundi (15 en 19 november 2019).

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijden tegen Burundi (19 november 2019)

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Yassine Bounou	22	0	Sevilla
12	Munir Mohamedi	38	0	Málaga
31	Anas Zniti	2	0	Raja Casablanca
Verdediging
2	Achraf Hakimi	28	2	Borussia Dortmund
3	Hamza Mendyl	17	0	Dijon FCO
4	Zouhair Feddal	16	1	Real Betis
5	Badr Benoun	3	0	Raja Casablanca
6	Romain Saïss	39	1	Wolverhampton Wanderers
14	Noussair Mazraoui	10	1	Ajax
17	Nabil Dirar	41	3	Fenerbahçe SK
21	Yunis Abdelhamid	9	0	Stade de Reims
Middenveld
7	Hakim Ziyech	34	14	Ajax
8	Adel Taarabt	21	4	SL Benfica
11	Fayçal Fajr	37	3	Getafe
13	Omar El Kaddouri	27	5	Paok Saloniki
15	Selim Amallah	2	0	Standard Luik
20	Sofyan Amrabat	14	0	Hellas Verona
21	Yahya Jabrane	1	0	Wydad Casablanca
Aanval
9	Youssef El-Arabi	41	15	Olympiakos Piraeus
10	Sofiane Boufal	16	0	Southampton FC
16	Nordin Amrabat	61	7	Al-Nassr
18	Oussama Idrissi	7	0	AZ
19	Youssef En-Nesyri	31	9	Sevilla FC
23	Rachid Alioui	17	2	SCO Angers

Technische staf

Rol	Naam
Bondscoach	Vahid Halilhodžić
Technisch directeur	Osian Roberts
Assistent-coach	Mustapha Hadji
Keeperscoach	Abdelkader Bouhaddouz
Fitness coach	Hakim El Saïd
Sportief directeur	Aziz Bouderbala

Spelersrecords

Topscorers aller tijden

Marouane Chamakh in actie tegen Stephane Nguema tijdens een interland tegen Gabon, 28 maart 2009.

	Naam	Carrière	Doelpunten	Interlands
1	Ahmed Faras	1965–1979	42	88
2	Salaheddine Bassir	1994–2002	25	57
3	Abdeljalil Hadda	1996–2002	19	41
4	Marouane Chamakh	2003–2014	17	62
5	Youssouf Hadji	2003-2012	16	64
6	Youssef El Arabi	2010–	15	41
7	Hakim Ziyech	2015–	14	34
8	Mustapha Hadji	1993–2004	13	63
8	Houssine Kharja	2003–2013	13	78
9	Mohammed Chaouch	1987–1997	12	71
10	Youssef Mokhtari	2004–2008	10	24

■ Nog actief

Laatst bijgewerkt: 15 november 2019

Meeste interlands

	Naam	Carrière	Interlands	Doelpunten
1	Abdelmajid Dolmy	1966–1979	140	2
2	Noureddine Naybet	1990–2006	115	2
3	Tahar El Khalej	1990–2001	99	10
4	Ahmed Faras	1966–1979	88	42
5	Houssine Kharja	2003-2013	78	13
6	Youssef Safri	2000–2009	77	8
7	Badou Zaki	1979–1992	76	0
8	Youssef Chippo	1996–2006	73	9
9	Abdelkrim El Hadrioui	1993–2002	72	4
10	Mohammed Chaouch	1987–1997	71	12

Bekende (ex-)spelers

A-C

• Karim El Ahmadi
• Ismaïl Aissati
• Nordin Amrabat
• Sofyan Amrabat
• Youssef El-Arabi
• Oussama Assaidi
• Salaheddine Bassir
• Abdelaziz Barrada
• Younès Belhanda
• Larbi Ben Barek
• Mehdi Benatia
• Aziz Bouderbala
• Nourdin Boukhari
• Ali Boussaboun
• Dries Boussatta
• Mbark Boussoufa
• Mehdi Carcela
• Marouane Chamakh
• Youssef Chippo
• Michaël Chrétien Basser

D-L

• Abdelmajid Dolmy
• Nabil Dirar
• Ahmed Faras
• Abdeljalil Hadda
• Mustapha Hadji
• Youssouf Hadji
• Achraf Hakimi
• Abderrazak Hamdallah
• Mounir El Hamdaoui
• Amine Harit
• Oussama Idrissi
• Omar El Kaddouri
• Tahar El Khalej
• Houssine Kharja
• Ali El Khattabi
• Zakaria Labyad
• Nadir Lamyaghri

M-Z

• Noussair Mazraoui
• Abdelkrim Merry
• Youssef Mokhtari
• Noureddine Naybet
• Adil Ramzi
• Youssef Rossi
• Tarik Sektioui
• Khalid Sinouh
• Adel Taarabt
• Mohamed Timoumi
• Jaouad Zairi
• Hakim Ziyech

Dik gedrukt= Nog actief

Coaches

Het Marokkaanse elftal heeft veel buitenlandse bondscoaches gehad. De eerste bondscoach van Marokko was Larbi Ben Barek in 1957 tot 1962 nadat Marokko onafhankelijk was geworden van Frankrijk.

De huidige bondscoach van het Marokkaanse elftal is Vahid Halilhodžić.

Larbi Ben Barek

Bestand:Larbi Benbarek.jpg

Larbi Ben Barek

Ben Barek de eerste speler die vernoemd was naar de 'Black Pearl' , speelde in de voetbalteam van Marokko. Maar omdat Marokko tijdens de voetbalcarrière van Ben Barek behoorde tot Frankrijk, heeft de speler nooit een officiële interland gespeeld voor zijn geboorteland. Marokko mocht alleen vriendschappelijke wedstrijden spelen. De speler komt echter wel uit voor Frankrijk: hij maakt zijn debuut op 4 september 1938 in de interland Italië - Frankrijk (1-0). In totaal komt de speler 17 keer uit voor Frankrijk waarin hij 3 maal weet te scoren. Ben Barek heeft weliswaar niet veel interlands gespeeld voor Frankrijk, toch heeft de speler een record in handen in Frankrijk: hij is de speler die gedurende de langste periode geselecteerd is voor Frankrijk: 15 jaar en 10 maanden (van 1938 t/m 1954). Pele nam de naam van "Black Pearl" over nadat hij een beroemde verklaring over Larbi aflegde: " Als ik de Koning van Voetbal ben, dan is Larbi Ben Barek de God van Het". Zijn carrière bij Atlético Madrid werd hij de Voet van God genoemd door zijn Spaanse fans waar ze in 1950 La Liga hebben gewonnen met de hulp van Ben Barek. Larbi Ben Barek stierf in zijn geboortestad op 16 september 1992. Postuum kreeg hij de FIFA Order of Merit Award toegekend.

Jaren 70

In 1970 waar Marokko voor het eerst wist te plaatsen in de WK was Guy Cluseau de bondscoach die na het WK van 1970 gelijk was vertrokken, maar later in 1979 kwam hij weer voor een jaar terug. Abderrahmane Belmahjoub (Prince du Parc) de beste Arabische speler in zijn generatie en een Marokkaan die Frans interlands speelde. Hij nam in 1972 weer de plaats nadat hij in 1963 tot 1967 al de coach was. 1976 waar Marokko kampioen werd in de Afrika Cup 1976 werd gecoacht door de Roemeen Gheorghe Mărdărescu, na 1978 was hij vertrokken. In 1979 was de ex-interlands speler Just Fontaine ('Justo') van Frankrijk die in Marrakesh is geboren de bondscoach van Marokko, in 1981 maakte hij een einde aan zijn carrière. Ook kwam hij uit voor het Frans voetbalelftal. Hij is recordhouder van meeste doelpunten tijdens één WK voetbal (13 doelpunten op het WK van 1958, waarvan vier in een wedstrijd tegen West-Duitsland). Just Fontaine speelde voor US Casablanca, OGC Nice en Stade de Reims. Hij werd door Pelé vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers.

Jaren 80

De Braziliaan José Faria die tijdens het WK van 1986 de bondscoach van Marokko was, kwalificeerden ze zich opnieuw voor het WK waar hij Marokko in de tweede ronde bracht met als beste resultaat in de historie. Hij coachte het Marokkaanse elftal sinds 1983 en weigerde toen midden zijn contract een bod van Inter Milan, hij is sindsdien bekeerd tot de islam en kreeg de naam 'Mehdi'. Na 1988 is hij een tijdje gestopt met coachen en nam in 1995 de leiding bij Olympique de Khouribga. De Argentijn Antonio Valentín Angelillo was een interlandspeler van Argentinië en Italië. Van 1989 tot 1990 was hij de coach van Marokko en het was de enige interland die hij heeft gecoacht in zijn carrière. De rest waren alleen maar clubs, hetzelfde als bij Duitser Werner Olk die twee jaar Marokko heeft gecoacht in 1990 tot 1992.

Jaren 90

In 1993 tot 1994 was Abdellah Blinda de bondscoach en bracht Marokko ook naar de WK van 1994 in de Verenigde Staten, voor de 3e keer dat Marokko de eindronde van het WK hebben behaald. Blinda begon zijn sportieve carrière als handballer en werd pas nadien voetballer. Blinda speelde bij verschillende Marokkaanse ploegen, onder meer FUS Rabat. Tijdens de finale van de Beker van Marokko in 1972-73 maakte hij twee van de drie doelpunten van zijn club tegen Ittihad Khémisset. Vervolgens trainde hij verscheidene binnenlandse en buitenlandse ploegen, onder meer Raja Casablanca, FUS en de club Bani Yas uit Abu Dhabi. Blinda was sinds 2008 coach van het plaatselijke Marokkaans voetbalelftal. Hij overleed in maart 2010 aan een hartinfarct. Vier jaar later in 1998 was het Henri Michel die Marokko coachte en Marokko voor de vierde keer naar het WK van 1998 bracht. Waar Marokko bijna voor de tweede keer in de achtste finale kwam als de Noren zouden verliezen van Brazilië. Maar tot verbazing hadden de Noren in de laatste vijf minuten gescoord en gewonnen, dus ging Marokko niet door. Hij leidde Marokko ook in de Afrika Cup 2000. Bij dit laatste toernooi vielen de prestaties tegen en werd hij ontslagen.

2000-2010

Badou Zaki

De Portugees Humberto Coelho was in 2002 bondscoach. Hij miste met Marokko op doelsaldo net de eindronde van het WK van 2002, hij vertrok vervolgens. Het werk werd overgenomen door voormalig international Badou Zaki. Hij behaalde met Marokko de finale in Afrika Cup 2004 en werd 2e, maar ook hij haalde de eindronde van het WK van 2006 niet en vertrok. De Fransman Philippe Troussier kwam voor korte tijd en werd opgevolgd door Mohammed Fakhir. Na slechte resultaten werd hij opnieuw vervangen, nu door de Fransman Michel. Die kon echter niet lang aanblijven; na teleurstellende prestaties van het Marokkaanse voetbalteam bij de Afrika Cup 2008 werd hij meteen na het toernooi ontslagen. Fathi Jamal werd interim bondscoach, hij had onder meer met Jong Marokko de halve finales behaald op het WK onder 20 jaar in 2005 dat in Nederland werd gehouden. Hij werd in 2008 opgevolgd door Roger Lemerre die daarvoor bondscoach van Tunesië was en in de finale van de Afrika Cup 2004 nog van Marokko had gewonnen. Lemerre werd tijdens de kwalificatieperiode van het WK en de Afrika Cup ontslagen wegens slechte resultaten en werd opgevolgd door Hassan Moumen om het team stabiel te houden.

2010-2013

Marokko heeft veel bondscoaches gekend, de laatste jaren vooral voor korte tijd. De resultaten zijn de laatste 10 jaren achteruit gegaan. Dit is op de FIFA-wereldranglijst terug te zien. Begin 2013 staan er op de ranking 16 Afrikaanse landen boven Marokko. In 2010 nam de Belgisch oud-voetballer Eric Gerets het roer over. Hij won met Marokko de Arab Cup 2012 in Saoedi-Arabië. Verder plaatste hij zich met Marokko voor de Afrika Cup 2012 in Gabon en Equatoriaal-Guinea. Marokko, een outsider voor de eindzege, stelde echter teleur en vloog er al in de eerste ronde uit. De kritiek over Gerets groeide en na de verloren kwalificatiewedstrijd voor de Afrika Cup 2013 tegen Mozambique werd Gerets direct ontslagen. Zijn opvolger werd Rachid Taoussi. Bondscoach Taoussi kwam in 2012 over van FAR Rabat. Hij kreeg de taak om van Mozambique te winnen om zich te plaatsen voor de Afrika Cup 2013, dit deed hij met een 4-0-overwinning, maar ook hij kwam niet verder dan de eerste ronde.

2014-2016

Na een mislukte periode van Rachid Taoussi nam Badou Zaki het roer voor de twee keer over bij Marokko. Hij gooide het elftal helemaal om en wilde meer spelers uit Europa trekken om te spelen voor de nationale ploeg. Zaki is het o.a. ook gelukt om Hakim Ziyech aan te trekken bij het Marokkaans voetbalelftal, die momenteel wordt gezien als een van de sterkhouders in het elftal. Na wisselvallige resultaten is de trainer ontslagen.

2016-heden

Nadat Badou Zaki (De man wie Hakim Ziyech liet debuteren voor de nationale ploeg) werd ontslagen was het aan Herve Renard om het Marokkaans elftal weer naar een hoger niveau te tillen. De Fransman staat vooral bekend om het winnen van de Afrika Cup met Ivoorkust en Zambia.

Renard maakte zijn debuut bij Marokko met een nederlaag tegen Ivoorkust (0-1). Met de komst van Renard moest het Marokkaanse elftal weer om de prijzen gaan spelen.

Afrika Cup 2017

Marokko plaatste zich onder Renard simpel voor de Afrika Cup 2017 en de weg omhoog werd langzamerhand gevonden. Na de benodigde kwalificatie en-oefenwedstrijden die werden gewonnen moest Marokko het nu laten zien op de Afrika Cup, maar een conflict tussen coach Renard en Hakim Ziyech (Die niet werd geselecteerd voor de Afrika Cup) zordgde voor een rumoerige voorbereiding. Marokko kende na het ontbreken van Hakim Ziyech ook veel geblesseerden in aanloop naar de Afrika Cup, zo waren vaste waardes als Nordin Amrabat, Sofiane Boufal en Younes Belhanda niet aanwezig door blessures en reisde Marokko met een magere selectie af naar Gabon. Marokko speelde de openingswedstrijd tegen Congo-Kinshasa die met 1-0 werd verloren, later rechtte Marokko de rug door overwinningen tegen Togo (3-1) en titelfavoriet Ivoorkust (1-0). Marokko plaatste zich voor de kwartfinale waar het Egypte trof. Ondanks een sterke wedstrijd verloor Marokko door een doelpunt in de 88e minuut. Zo verliet Marokko met opgeheven hoofd het toernooi en kon het zich focussen op de WK-kwalificatie.

Wereldkampioenschap Voetbal 2018

De bereikte kwartfinale op de Afrika Cup werd het begin van wat een mooie periode zou worden, zo zou Marokko zich na 20 jaar weer eens plaatsen voor het Wk 2018 in Rusland. Het Marokkaanse elftal werd een stabiele ploeg en versloeg het ene naar het andere land in Afrika en steeg op de Fifa ranking. Marokko kwalificeerde zich voor het WK door in de laatste wedstrijd in en tegen Ivoorkust te winnen(2-0) in een poule met Ivoorkust, Mali en Gabon. Marokko trof in Rusland de poule des doods met landen als Spanje, Portugal en Iran. Marokko speelde sterke wedstrijden maar wist alleen tegen Spanje een punt te halen(2-2). Zo werd het WK voor Marokko een deceptie maar had Marokko zich weer op de kaart gespeeld en blonken grote talenten als Hakim Ziyech, Amine Harit, Achraf Hakimi en Youssef En-Nesyri uit.

Na het Wereldkampioenschap kozen er meer Marokkanen uit Nederland voor Marokko. Eerder verkoos Sofyan Amrabat Marokko al boven Oranje, en ook na het WK kozen Ajacied Noussair Mazraoui en AZ’er Oussama Idrissi voor hun vaderland, en wist Marokko zich onder Renard weer te plaatsen voor de Afrika Cup 2019. Met een sterke selectie is Marokko een grote kanshebber voor de titel.

Afrika Cup 2019

Marokko belandde in de “poule des doods” met Ivoorkust, Zuid-Afrika en Namibië. Marokko speelde de openingswedstrijd tegen het zwakste land in de poule Namibië. Ondanks een moeizame wedstrijd en de moeilijke omstandigheden door de hete zon wist Marokko door een eigendoelpunt in de 89e minuut te winnen met 1-0. Zo startte Marokko goed en mocht het in de 2e wedstrijd opnemen tegen titelfavoriet Ivoorkust. Marokko domineerde en wist te scoren via Youssef En-Nesyri, na een mooie assist van Nordin Amrabat. Beide landen wisten niet meer te scoren en zo plaatste Marokko zich voor de achtstefinale. Met 6 punten stond Marokko bovenaan in de groep en kon tegen Zuid-Afrika groepswinnaar worden. Lang stond het 0-0 totdat Mbark Boussoufa de 1-0 maakte vanuit een vrijetrap die voor zijn voeten terecht kwam. Zo werd Marokko groepswinnaar en mocht het in de achtstefinale opnemen tegen Benin. Na een tegendoelpunt uit een hoekschop kwam Marokko terug via Youssef En-Nesyri 1-1. In de blessuretijd kreeg Marokko nog een penalty na een overtreding op Achraf Hakimi. Hakim Ziyech mocht aanleggen van elf meter maar faalde en schoot hard tegen de paal. Zo werd het een verlenging waarin ook niet werd gescoord. Uitendelijk wist Benin te stunten door Marokko na strafschoppen uit te schakelen en ging Benin voor het eerst in de geschiedenis door naar de kwartfinale. Zo werd het uiteindelijk een zeer teleurstellende Afrika Cup voor Marokko na een veelbelovend begin. Het waren ook de laatste wedstrijden voor Karim El Ahmadi en Mbark Boussoufa. Na 62 en 70 interlands zetten zij een punt achter hun interlandcarrière. Na het toernooi besloot coach Herve Renard ontslag te nemen. Vlak na het ontslag van Herve Renard besloot ook captain Medhi Benatia afscheid te nemen van het interlandvoetbal. Hij kwam in totaal 66 keer uit voor de nationale ploeg en scoorde daarin twee keer.

FIFA-wereldranglijst

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019
30	33	38	27	15	13	24	28	36	35	38	33	36	39	39	41	67	79	61	74	73	81	75	57	40	40	43

Zie ook

• Marokkaans lokaal voetbalelftal
• Marokkaans olympisch voetbalelftal
• Marokkaans voetbalelftal onder 23
• Marokkaans voetbalelftal onder 20

Bronnen, noten en/of referenties

• (fr) Officiële website Marokkaanse voetbalbond
• (en) Marokko - Fifa.com
• (en) Interlands Marokko - rsssf.com

Mediabestanden

Zie de categorie Morocco national football team van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

· ·

Elftallen van bij de CAF aangesloten voetbalbonden

Algerije	Angola	Benin	Botswana	Burkina Faso	Burundi
Centraal-Afrikaanse Republiek	Comoren	Congo-Brazzaville	Congo-Kinshasa	Djibouti	Egypte
Equatoriaal-Guinea	Eritrea	Ethiopië	Gabon	Gambia	Ghana
Guinee	Guinee-Bissau	Ivoorkust	Kaapverdië	Kameroen	Kenia
Lesotho	Liberia	Libië	Madagaskar	Malawi	Mali
Marokko	Mauritanië	Mauritius	Mozambique	Namibië	Niger
Nigeria	Oeganda	Réunion¹	Rwanda	Sao Tomé en Principe	Senegal
Seychellen	Sierra Leone	Soedan	Somalië	Swaziland	Tanzania
Togo	Tsjaad	Tunesië	Zambia	Zanzibar¹	Zimbabwe
Zuid-Afrika	Zuid-Soedan	¹ geassocieerd lid

· ·

Marokkaans voetbalelftal

FRMF · A-internationals · Bondscoaches · Marokkaans vrouwenelftal · Olympisch elftal · Lokaal · Marokko U23 · Marokko U21 · Marokko U20 · Marokko U19 · Marokko U18 · Marokko U17

Interlands

1950 – 1959 · 1960 – 1969 · 1970 – 1979 · 1980 – 1989 · 1990 – 1999 · 2000 – 2009 · 2010 – 2019 · 2020 − 2029

Internationale toernooien

WK 1970 · WK 1986 · WK 1994 · WK 1998 · WK 2018 · WK 2022

OS 1964 · OS 1972 · OS 1984 · OS 1992 · OS 2000 · OS 2004 · OS 2012

Van jaar tot jaar

1944 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022

Tegenstanders

Albanië · Algerije · Angola · Argentinië · Armenië · Australië · Bahrein · België · Benin · Botswana · Brazilië · Bulgarije · Burkina Faso · Burundi · Canada · Centraal-Afrikaanse Republiek · Chili · China · Colombia · Comoren · Congo-Brazzaville · Congo-Kinshasa · Costa Rica · DDR · Denemarken · Duitsland · Egypte · Engeland · Equatoriaal-Guinea · Estland · Ethiopië · Finland · Frankrijk · Gabon · Gambia · Georgië · Ghana · Griekenland · Guinee · Guinee-Bissau · Hongkong · Ierland · India · Indonesië · Irak · Iran · Italië · Ivoorkust · Jamaica · Jemen · Joegoslavië · Jordanië · Kaapverdië · Kameroen · Kenia · Koeweit · Kroatië · Libanon · Liberia · Libië · Luxemburg · Malawi · Maleisië · Mali · Mauritanië · Mexico · Mozambique · Myanmar · Namibië · Nederland · Nieuw-Zeeland · Niger · Nigeria · Noord-Ierland · Noorwegen · Oeganda · Oekraïne · Oezbekistan · Oman · Palestina · Paraguay · Peru · Polen · Portugal · Qatar · Roemenië · Rusland · Rwanda · Saoedi-Arabië · Sao Tomé en Principe · Schotland · Senegal · Servië · Sierra Leone · Slowakije · Soedan · Somalië · Sovjet-Unie · Spanje · Syrië · Tanzania · Thailand · Togo · Trinidad en Tobago · Tsjechië · Tunesië · Uruguay · Verenigde Arabische Emiraten · Verenigde Staten · Zambia · Zimbabwe · Zuid-Afrika · Zuid-Jemen · Zuid-Korea · Zwitserland

Wedstrijden in detail

België (2022) · Frankrijk (2022) · Iran (2018) · Kroatië (2022, 1) · Kroatië (2022, 2) · Portugal (2018) · Portugal (2022) · Spanje (2018) · Spanje (2022)