Royal Charleroi Sporting Club

Sporting Charleroi
Stade du Pays de Charleroi
Naam	Royal Charleroi Sporting Club
Bijnaam	De Zebra's
Stamnummer	22
Opgericht	1904
Plaats	Charleroi
Stadion	Stade du Pays de Charleroi
Capaciteit	15.000
Voorzitter	Fabien Debecq
Algemeen directeur	Mehdi Bayat
(Hoofd)sponsor	Proximus
Competitie	Eerste klasse A
Website	Officiële website
Thuis Uit
Geldig voor 2017/18
Portaal    Voetbal

Royal Charleroi Sporting Club, of kortweg Sporting Charleroi, is een Belgische voetbalclub uit Charleroi. De club speelt vanaf seizoen 2012–2013 opnieuw in Eerste klasse na 1 jaar in Tweede Klasse te hebben vertoefd. Daarvoor had het 26 jaar (van 1985 tot 2011) ononderbroken in de hoogste afdeling gespeeld. De club is aangesloten bij de KBVB met stamnummer 22. De bijnaam De Zebra's komt van de truitjes met zwart/witte strepen en dook voor het eerst op in 1926.

Geschiedenis

Beginjaren

In 1904 richtte Firmin Bridoux, Bernus en Deguelde Charleroi Sporting Club op. De club legde zich vooral toe op voetbal en schermen. De eerste leden van de sportclub waren de drie oprichters en hun vrienden. Charleroi SC werd in 1904 ingeschreven bij de Belgische voetbalbond, maar ontving pas op 24 november 1907 de officiële inschrijving. Vanaf dan mocht het team aantreden in voetbalcompetities. Charleroi SC vertoefde vervolgens enkele jaren in het Belgisch provinciaal voetbal. Tijdens de beginjaren bleek de club op sportief vlak niet veel vooruitgang te boeken. Gedurende Wereldoorlog I werd beslist om het team grondig aan te passen. In de enkele officieuze wedstrijden die toen georganiseerd werden, kon Charleroi SC wel uitblinken. Na de Wereldoorlog startte Charleroi SC met een nieuwe lei. De club werd kampioen in Tweede Provinciale, maar kon in de eindronde geen ticket voor promotie afdwingen. Ook de volgende seizoenen greep de club net naast de promotie.

Het financiële aspect van de club werd steeds belangrijker. Om in de toekomst successen te kunnen behalen, besloten enkele kapitaalkrachtige heren om een coöperatie te starten. Onder meer Joseph Tirou en Arthur Regniers behoorden bij de oprichters. Tirou werd tevens de eerste voorzitter van de club. Onder impuls van de nieuwe coöperatie werd er ook voor het eerst een groot stadion gebouwd. In Rue Spinois kwam er een stadion dat plaats bood aan zo'n 10.000 supporters. Het werd op kerstmis 1923 geopend. Een jaar later slaagde Charleroi SC er in om een reeks te stijgen. De club had enkele maanden voordien ook voor de eerste maal de derby tegen Olympic Charleroi gespeeld.

Gedurende de jaren '20 groeide Charleroi SC uit tot een liftploeg. De club wisselde voortdurend tussen Eerste en Tweede Provinciale. Eind jaren '20 kon de club voor het eerst enkele seizoenen overleven in Eerste Provinciale. Sterker nog, in 1929 werd Charleroi SC zelfs kampioen en mocht de club voor de eerste maal naar Tweede Klasse. Het werd een speciaal jaar voor Charleroi SC, want wegens het 25-jarig bestaan van de club werd de naam veranderd in Royal Charleroi SC.

Tijdens de jaren 30 groeide Charleroi uit tot een van de smaakmakers in Eerste Provinciale, hoewel de club regelmatig terugzakte naar Tweede Provinciale. Vooral de derby's tegen stadsgenoot Olympic Charleroi brachten veel volk op de been. Toen beide clubs uit Charleroi in 1936 op de eerste plaats eindigden, moest een testwedstrijd bepalen wie kampioen werd. Olympic trok aan het langste eind en zag hoe een jaar later Sporting Charleroi dan toch kampioen speelde.

De eerste Bekerfinale

Net toen de club aan een sportieve opmars bezig was, brak Wereldoorlog II uit. Enkele nationale voetbalcompetities werden geannuleerd en in sommige regio's vervangen door regionale competities. In 1947 eindigde Charleroi als eerste in Tweede Klasse, net voor vicekampioen Stade Leuven. De club steeg voor de eerste keer naar Eerste Klasse. In het eerste seizoen kreeg Charleroi het moeilijk en flirtte het met de degradatie. Een jaar later werd de club knap vierde, na RSC Anderlecht, Standard Luik en Berchem Sport. René Thirifays zette de kroon op het werk en werd dat jaar topschutter met 24 doelpunten. In zowel 1951/52 als 1952/53 ontsnapten de Zebra's op nippertje aan de degradatie. Maar in 1956/57 was het dan toch zo ver. De club eindigde als laatste met 17 punten uit 30 wedstrijden. Na net geen tien seizoenen in Tweede Klasse maakte Charleroi terug zijn opwachting in de hoogste afdeling. De club was in 1966 vicekampioen geworden, na kampioen KSV Waregem, en had zo de promotie afgedwongen. De kersverse promovendus had het in eerste instantie moeilijk om te overleven in Eerste Klasse, maar werd in 1969 verrassend vicekampioen na Standard. Aanvoerder toen was Jean-Paul Spaute, die later nog voorzitter zou worden van de club. Lang duurde het succes echter niet want tijdens het seizoen 1970/71 werd Charleroi voorlaatste. Opmerkelijk is wel dat de Zebra's een jaar eerder nog Europees hadden gespeeld. In de op één na laatste editie van de Jaarbeursstedenbeker had Charleroi de tweede ronde bereikt. Een andere Belgische club, Anderlecht, had in diezelfde editie de finale gehaald en verloren. In 1974 keerde Charleroi terug naar Eerste Klasse.

Vanaf dan nestelde de club zich voornamelijk in de middenmoot van het klassement. Een uitschieter was ongetwijfeld de finale van de Beker van België in 1978. Het team dat toen bestond uit namen als Chris Dekker, Jacques Van Welle, Charly Jacobs en Enver Hadžiabdić bereikte de finale, waarin het verloor van KSK Beveren. Het team van trainer Felix Week greep zo net naast een eerste trofee en Europees voetbal. Twee jaar later moesten de Carolo's wegens slechte resultaten weer onverbiddelijk naar Tweede Klasse. Vanaf dan zou Jean-Paul Spaute het voorzitterschap van de club op zich nemen en zijn Charleroi terug naar de hoogste regionen leiden.

Weer naar eerste klasse

In 1985 eiste Charleroi via de eindronde in Tweede Klasse dan toch weer een plaats in de hoogste afdeling op. Die terugkeer had het te danken aan trainer André Colasse, gewezen speler van Sporting Charleroi. Pas terug in Eerste Klasse en het team trok al meteen enkele talentvolle spelers aan. Zo werd Jacky Mathijssen de nieuwe doelman en maakte ook de jonge Philippe Albert zijn debuut. De club groeide uit tot een stabiele middenmoter. Het was pas midden jaren 90, onder het gezag van coach Robert Waseige, dat Charleroi zich ontpopte tot een waardige subtopper. Zo haalde de Zebra's in 1993 voor de tweede keer in de geschiedenis van de club de finale van de Beker van België. Maar net als in 1978 verloor Charleroi. Deze keer bleek het Standard van Arie Haan te sterk. Opnieuw geen Europees voetbal, maar daar kwam in 1994 verandering in. Waseige loodste zijn team naar de vierde plaats en veroverde zo een ticktet voor de UEFA Cup. Het team bestond in die periode uit enkele bekende namen als Dante Brogno, Nebojša Malbaša, Marco Casto en ouderdomsdeken Raymond Mommens. Georges Leekens werd nadien de vervanger van Waseige, maar raakte met Charleroi niet verder dan de eerste ronde van de UEFA Cup.

Euro 2000

Toen eind jaren 90 bekend raakte dat België en Nederland samen het Europees Kampioenschap zouden organiseren, kreeg het stadion van Charleroi een fikse oplapbeurt. Het Stade de Mambourg zoals het in die dagen heette, werd op 24 mei 1999 omgedoopt tot het Stade du Pays de Charleroi. Tijdens de groepsfase van Euro 2000 werd het stadion gebruikt voor wedstrijden van onder meer Engeland, Duitsland en Roemenië. Het stadion stond tijdens het EK enorm in de belangstelling. Toen Engeland het in de eerste ronde tegen Duitsland opnam, vreesde menig voetbalsupporter dat er rellen in en rond het stadion zouden uitbreken. Voordien was er trouwens nog geklaagd over de veiligheid van het stadion, want de tribunes waren volgens een veiligheidsonderzoek te steil en dus moeilijk bereikbaar door de verscheidene ordediensten.

Begin 21e eeuw

Na het EK streek Enzo Scifo neer in Charleroi. De gewezen Rode Duivel werd er eerst speler en nadien ook trainer. Hij was onder leiding van de nieuwe voorzitter, Abbas Bayat, naar Charleroi gehaald. Maar Scifo hield het al snel voor bekeken en zag hoe ook de seizoenen nadien de club onderaan in het klassement verzeild geraakte. Tussendoor veranderde de club opnieuw van naam: Royal Sporting Club du Pays de Charleroi. Het bestuur haalde verscheidene oud-spelers en -trainers terug, in de hoop om de club terug naar de subtop te brengen. Maar pas toen ex-doelman Jacky Mathijssen trainer werd, keerde het tij. Hij behaalde in drie jaar tijd twee keer de vijfde plaats en maakte van Charleroi een te duchten tegenstander. Vooral in eigen huis was Charleroi een moeilijk te bekampen ploeg geworden. Mathijssen kreeg uiteindelijk een transfer naar Club Brugge te pakken en werd vervolgens door Abbas Bayat aan de deur gezet. Joseph Akpala, die in 2008 topschutter was geworden, volgde zijn trainer naar Brugge.

Vanaf dan ging de club er sportief gezien op achteruit. Voorzitter Abbas Bayat en manager Mogi Bayat haalden voortdurend de media. Vaak leefden ze in onmin met de KBVB en staken ze hun ongezouten mening nooit onder stoelen of banken. De werkomstandigheden binnen de club werden door sommige spelers en leden van de trainerstaf aangeklaagd, maar er veranderde weinig. Zo stapte trainer Stéphane Demol in 2009 plots op. Zijn ontslag had hij aan het bestuur meegedeeld via een sms. Door het faillissement van Excelsior Moeskroen ontsnapten de buren van Charleroi op het einde van het seizoen aan de degradatie.

Degradatie

Het seizoen 2010/11 begon voor Charleroi barslecht. De club bengelde opnieuw onderaan het klassement en trainer Jacky Mathijssen werd aan de deur gezet. Maar ook zijn opvolgers konden het tij niet meteen keren. Bovendien rommelde het ook in de bestuurskamer. Voorzitter Abbas Bayat ontsloeg de manager, zijn neef Mogi Bayat. Enkele maanden later werd er in de Profliga gestemd over de competitieformule voor 2011/12. Twaalf clubs, waaronder Charleroi, stemden voor een terugkeer naar 18 clubs in Eerste Klasse. De stemming zorgde voor een kloof tussen de vier grote clubs (Genk, Gent, Anderlecht en Club Brugge) en de overige clubs uit Eerste Klasse. Charleroi werd op hetzelfde ogenblik laatste in de competitie en werd verplicht om "play-downs" (play-off om degradatie) tegen KAS Eupen te spelen. Charleroi verloor de play-downs en degradeerde terug naar Tweede Klasse. En hoewel Charleroi niet slecht aan de competitie begon, mocht trainer Jos Daerden reeds in september opstappen. Tibor Balog nam het roer over, won de tweede periodetitel maar mocht in februari ook beschikken. De Nederlander Dennis van Wijk werd aangenomen en hij loodste Charleroi naar de titel. Reeds op 14 april waren de Zebra's opnieuw zeker van eerste klasse.

Terugkeer naar eerste klasse

Op 9 februari 2013 versloeg Charleroi Lierse SK met 1-0 dankzij een doelpunt van Giuseppe Rossini. Dankzij deze overwinning verzekerde de club zich van behoud in eerste klasse. Het volgende seizoen was net als het vorige ook een rustig seizoen. De club kende weinig problemen en draaide goed mee in de middenmoot. Het was intussen duidelijk dat Charleroi sterk uit de degradatie was gekomen sinds zijn terugkeer. Het daaropvolgende seizoen deed de club het zelfs nog beter en werd play off 1 gehaald. Uiteindelijk werd men vijfde en pakte de club nog eens sinds lang een Europees ticket. Charleroi werd na twee voorrondes wel uitgeschakeld het volgende seizoen. Verder speelde men tijdens het seizoen 2015/16 lange tijd mee voor opnieuw een plaats in play off 1, maar dat werd deze keer niet gehaald. In seizoen 2016/17 lukte dat weer wel. Uiteindelijk werd Charleroi vijfde, maar zonder Europees ticket.

Erelijst

De ploeg behaalde nog geen trofee in de hoogste klasse of de nationale beker, maar eindigde wel in 1969 als tweede.

• Tweede klasse

kampioen (2): 1946/47, 2011/12

• Individuele trofeeën

Topscorer (3)

René Thirifays (1948/49), Joseph Akpala (2007/08), Jérémy Perbet (2015/16)

Gouden schoen (1)

In 1993 won Pär Zetterberg de Gouden Schoen. Van 1991 tot juni 1993 werd hij door RSC Anderlecht uitgeleend aan Charleroi.

Records

• Grootse thuisoverwinning

11 mei 1975 : Charleroi SC - Olympic Charleroi (7-1)

• Grootste uitoverwinning

18 december 1993 : KRC Genk - Charleroi SC (0-4)

• Grootste thuisnederlaag

12 mei 2001 : Charleroi SC - Sint-Truiden VV (1-7)

• Grootste uitnederlaag

25 januari 1976 : KSV Waregem - Charleroi SC (9-1)

Wedstrijden in Belgische eerste klasse

	Naam	Nationaliteit	Wedstrijden
1	Dante Brogno	België	389
2	Raymond Mommens	België	309
3	Mahamoudou Keré	Burkina Faso	304
4	Frank Defays	België	288
5	Roch Gérard	België	239

Goals in Belgische eerste klasse

	Naam	Nationaliteit	Goals
1	Dante Brogno	België	108

Resultaten

Seizoen	Klasse					Reeks	Punten	Opmerkingen
	I		II	P.I	P.II
Als Charleroi SC (Charleroi Sporting Club)
1905-24				?	?	Provinciale Afd.	?
1924/25			11			Bevordering A	19
1925/26				?		Provinciale Afd.	?
	I		II	III	P.I	Vanaf 1926/27 zijn er 3 nationale niveaus
1926/27				2		Bevordering C	35
1927/28				6		Bevordering B	33
Als R. Charleroi SC (Royal Charleroi Sporting Club)
1928/29				1		Bevordering B	44
1929/30			10			Eerste Afdeling	24
1930/31			9			Eerste Afdeling	26
1931/32			14			Eerste Afdeling B	16
1932/33				2		Bevordering C	35
1933/34				8		Bevordering C	25
1934/35				4		Bevordering C	28
1935/36				2		Bevordering B	48	Eerste met evenveel punten als Olympic Charleroi. De testwedstrijd om de titel verloor Charleroi SC met 2-1.
1936/37				1		Bevordering A	42
1937/38			7			Eerste Afdeling A	27
1938/39			5			Eerste Afdeling A	30
1939/40								Door Wereldoorlog II werd geen volledige competitie afgewerkt.
1940/41								Door Wereldoorlog II werd geen volledige competitie afgewerkt.
1941/42			5			Eerste Afdeling B	28
1942/43			4			Eerste Afdeling B	40
1943/44			5			Eerste Afdeling A	36
1944/45								Door Wereldoorlog II werd geen volledige competitie afgewerkt.
1945/46			3			Eerste Afdeling A	44
1946/47			1			Eerste Afdeling B	53	Kampioen in Eerste Afdeling B.
1947/48	14					Ere Afdeling	26
1948/49	4					Ere Afdeling	36
1949/50	11					Ere Afdeling	23
1950/51	11					Ere Afdeling	27
1951/52	14					Ere Afdeling	22
	I		II	III	IV	Vanaf 1952/53 zijn er 4 nationale niveaus
1952/53	14					Eerste Klasse	24
1953/54	10					Eerste Klasse	28
1954/55	8					Eerste Klasse	30
1955/56	7					Eerste Klasse	31
1956/57	16					Eerste Klasse	17
1957/58			4			Tweede Klasse	35
1958/59			8			Tweede Klasse	32
1959/60			9			Tweede Klasse	29
1960/61			6			Tweede Klasse	35
1961/62			6			Tweede Klasse	33
1962/63			6			Tweede Klasse	33
1963/64			7			Tweede Klasse	31
1964/65			12			Tweede Klasse	28
1965/66			2			Tweede Klasse	37
1966/67	14					Eerste Klasse	25
1967/68	8					Eerste Klasse	27
1968/69	2					Eerste Klasse	40	Charleroi SC wordt vicekampioen, het beste resultaat ooit van de club.
1969/70	9					Eerste Klasse	29
1970/71	15					Eerste Klasse	23
1971/72			3			Tweede Klasse	40
1972/73			3			Tweede Klasse	36
1973/74			14			Tweede Klasse	26	Charleroi SC werd voorlaatste, maar omdat er extra plaatsen vrijkwamen in Eerste Klasse mocht Charleroi toch promoveren.
1974/75	14					Eerste Klasse	33
1975/76	16					Eerste Klasse	27
1976/77	16					Eerste Klasse	25
1977/78	12					Eerste Klasse	29
1978/79	9					Eerste Klasse	33
1979/80	17					Eerste Klasse	22
1980/81			6			Tweede Klasse	32
1981/82			11			Tweede Klasse	25
1982/83			10			Tweede Klasse	29
1983/84			9			Tweede Klasse	30
1984/85			4			Tweede Klasse	35	Charleroi SC haalde het in de eindronde van FC Winterslag, STVV en RC Mechelen.
1985/86	12					Eerste Klasse	28
1986/87	7					Eerste Klasse	35
1987/88	8					Eerste Klasse	32
1988/89	11					Eerste Klasse	29
1989/90	14					Eerste Klasse	27
1990/91	8					Eerste Klasse	33
1991/92	13					Eerste Klasse	27
1992/93	7					Eerste Klasse	40
1993/94	4					Eerste Klasse	41
1994/95	13					Eerste Klasse	31
1995/96	7					Eerste Klasse	50
1996/97	13					Eerste Klasse	37
1997/98	13					Eerste Klasse	39
1998/99	14					Eerste Klasse	32
1999/00	16					Eerste Klasse	31
2000/01	9					Eerste Klasse	47
2001/02	12					Eerste Klasse	39
Als RSP de Charleroi (Royale Sporting du Pays de Charleroi)
2002/03	16					Eerste Klasse	27
2003/04	15					Eerste Klasse	33
2004/05	5					Eerste Klasse	64
2005/06	11					Eerste Klasse	45
2006/07	5					Eerste Klasse	60
2007/08	8					Eerste Klasse	46
2008/09	12					Eerste Klasse	43
2009/10	13					Eerste Klasse	23	In play-off II B eindigde Charleroi op de 4e plaats met 4 punten.
2010/11	16					Eerste Klasse	19	Charleroi werd laatste en verloor in play-off III van KAS Eupen.
2011/12			1			Tweede Klasse	74
2012/13	11					Eerste Klasse	34	In play-off II B eindigde Charleroi op de 3e plaats met 7 punten.
2013/14	10					Eerste Klasse	34	In play-off II B eindigde Charleroi op de 2e plaats met 13 punten.
2014/15	5					Eerste Klasse	36	Na barragewedstrijden tegen PO 2-winnaar KV Mechelen plaatste Charleroi zich voor de Europa League.
2015/16	8					Eerste Klasse	39	Charleroi verloor in de barragewedstrijden om Europees voetbal van KRC Genk.
	1A	1B	1Am	2Am	3Am			Vanaf 2016/17 zijn er 2 nationale niveaus
2016/17	5					Eerste Klasse A	35
2017/18	6					Eerste Klasse A	34
2018/19	9					Eerste Klasse A	42

Charleroi in Europa

#Q = #kwalificatieronde, #R = #ronde, Groep = groepsfase, T/U = Thuis/Uit, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA coëfficiënten .

Uitslagen vanuit gezichtspunt Charleroi

Seizoen	Competitie	Ronde	Land	Club	Totaalscore	1e W	2e W	PUC
1969/70	Jaarbeursstedenbeker	1R		NK Zagreb	5-2	2-1 (T)	3-1 (U)	6.0
		1R		FC Rouen	3-3 u	3-1 (T)	0-2 (U)
1994/95	UEFA Cup	1R		Rapid Boekarest	2-3	0-2 (U)	2-1 (T)	2.0
1995	Intertoto Cup	Groep 10		Beitar Jeruzalem	1-0	1-0 (U)	0.0
		Groep 10		Bursaspor	0-2	0-2 (T)
		Groep 10		1.FC Košice	2-3	2-3 (U)
		Groep 10 (3e)		Wimbledon FC	3-0	3-0 (T)
1996	Intertoto Cup	Groep 4		Silkeborg IF	2-4	2-4 (T)		0.0
		Groep 4		Conwy United FC	0-0	0-0 (U)
		Groep 4		Zagłębie Lubin	0-0	0-0 (T)
		Groep 4 (3e)		SV Ried	3-1	3-1 (U)
2005	Intertoto Cup	2R		Tampere United	0-1	0-1 (U)	0-0 (T)	0.0
2015/16	Europa League	2Q		Beitar Jeruzalem	9-2	5-1 (T)	4-1 (U)	2.0
		3Q		Zorja Loehansk	0-5	0-2 (T)	0-3 (U)

Totaal aantal punten voor UEFA coëfficiënten: 10.0

Zie ook: Deelnemers UEFA-toernooien België

Spelerskern 2019–2020

No.	Naam	Nationaliteit	Geboortedatum	Vorige club
Keepers
1	Nicolas Penneteau	Frankrijk	20 februari 1981	Valenciennes FC
14	Joachim Imbrechts	Zweden  België	9 oktober 2001	Eigen Jeugd
35	Parfait Mandanda	Congo-Kinshasa  Frankrijk	10 oktober 1989	Altay Izmir
69	Rémy Riou	Frankrijk	6 augustus 1987	Alanyaspor
Verdedigers
4	Maxime Busi	België	14 oktober 1999	Sint-Truiden
5	Modou Diagne	Senegal	3 januari 1994	AS Nancy
6	Gjoko Zajkov	Noord-Macedonië	10 februari 1995	Stade Rennais
17	Stergos Marinos	Griekenland	17 september 1987	Panathinaikos
23	Steeven Willems	Frankrijk	31 augustus 1990	Lille OSC
24	Dorian Dessoleil	België	7 augustus 1992	Excelsior Virton
25	Núrio Fortuna	Angola	24 maart 1995	SC Braga
Middenvelders
7	David Henen	België	19 april 1996	Everton U-23
8	Ali Gholizadeh	Iran	10 maart 1996	Saipa FC
12	Thomas Wildemeersch	België	18 januari 2000	Eigen Jeugd
13	Christophe Diandy	Senegal	25 februari 1990	RAEC Mons
19	Malick Keita	Guinee	25 mei 2001	Eigen Jeugd
20	Omid Noorafkan	Iran	9 april 1997	Esteghlal FC
21	Enes Saglik	België	8 juli 1988	Sporting Lokeren
22	Gaëtan Hendrickx	België	30 maart 1995	Sint-Truiden
26	Marco Ilaimaharitra	Madagaskar	26 juli 1995	FC Sochaux
27	Mamadou Fall	Senegal	31 december 1991	KAS Eupen
28	Ken Nkuba	België	21 januari 2002	Eigen Jeugd
29	Romain Grange	Frankrijk	21 juli 1988	Grenoble Foot 38
44	Ryota Morioka	Japan	12 april 1991	RSC Anderlecht
70	Younes Delfi	Iran	2 october 2000	Esteghlal Khuzestan
77	Massimo Bruno	België  Italië	17 september 1993	RB Leipzig
12	Joris Kayembe	België  Congo-Kinshasa	8 augustus 1994	FC Nantes
Aanvallers
9	Adama Niane	Mali	16 juni 1993	Club Brugge
99	Chris Bedia	Frankrijk  Ivoorkust	5 maart 1996	SV Zulte-Waregem

Bekende ex-spelers

Zie ook: Lijst van spelers van Sporting Charleroi

Joseph Akpala Philippe Albert Tibor Balog Georget Bertoncello Roberto Bisconti Bobby Böhmer Dante Brogno Toni Brogno Rodion Camataru Sébastien Chabaud Michaël Ciani Alexandre Czerniatynski Dante Chris Dekker Grégory Dufer

Régis Genaux Imre Garaba Enver Hadžiabdić Jules Henriet Laurent Ciman Roger Henrotay Osvaldo Hurtado Victor Ikpeba Charly Jacobs Onur Kaya Ibrahim Kargbo Nasredine Kraouche Bertrand Laquait Laurent Macquet Jacky Mathijssen

Daniel Mathy Raymond Mommens Adekanmi Olufade Olivier Renard Enzo Scifo Serhij Serebrennikov Thierry Siquet Jean-Paul Spaute François Sterchele Cyril Théréau Daniel Van Buyten Philippe Vande Walle Eric Van Meir Pär Zetterberg David Pollet

Topschutters per seizoen

Competitie

Hieronder staan de topschutters per seizoen gerangschikt sinds 1992. Het gaat enkel om de doelpunten die gemaakt werden in de Belgische competitie. De namen met een blauwe achtergrond werden ook topschutter in de competitie.

Seizoen Topschutter Goals 1992/93 Nebojša Malbaša 23 1993/94 Nebojša Malbaša 18 1994/95 Jean-Jacques Missé-Missé 10 1995/96 Jean-Jacques Missé-Missé 12 1996/97 Marco Casto 8 1997/98 Dante Brogno 12 1998/99 Dante Brogno 9 1999/00 Dante Brogno 14 2000/01 Dante Brogno 11 2001/02 Darko Pivaljević 9 2002/03 Eduardo 12 2003/04 Grégory Dufer Adekanmi Olufade 7 2004/05 Izzet Akgül 9 2005/06 François Sterchele 9 2006/07 Jérémy Perbet Fabien Camus Izzet Akgül 6 2007/08 Joseph Akpala 18 2008/09 Habib Habibou 9 2009/10 (*) Cyril Théréau 9 2010/11 (*) Hernán Losada 6 2011/12 Harlem Gnohéré 19 2012/13 Giuseppe Rossini David Pollet 6 2013/14 David Pollet 11 2014/15 Neeskens Kebano 12 2015/16 Jérémy Perbet 22 2016/17 David Pollet 8 2017/18 Kaveh Rezaei 16 2018/19 Victor Osimhen 16

• (*) De topschutter werd bepaald na de reguliere competitie en voor het begin van de play-offs.

Trainers

Zie ook: Lijst van trainers van Sporting Charleroi

1983–1984: Vanlessen 1984–1987: Colasse 1987–1988: Antheunis 1988–1989: Vanlessen 1989–1990: Vanlessen - Heylens 1990–1991: Heylens - Mertens 1991–1992: Peruzovic 1992–1994: Waseige 1994–1995: Leekens 1995–1997: Peruzovic 1997–1999: Waseige 1999–2000: Peruzovic - Mommens - M. Ferrera

2000–2002: Scifo 2002–2003: Delangre - Brogno 2003–2004: Waseige 2004–2007: Mathijssen - Vande Walle 2007–2008: Siquet 2008–2009: Collins 2009–2010: Demol - Notaro - Craig - Notaro en Balog 2010–2011: Mathijssen - Csaba - Balog - Kovács - Peruzovic 2011–2012: Daerden - Balog - Notaro - Van Wijk 2012–2013: Y. Ferrera - Peruzovic - Notaro 2013–2019: Mazzu 2019-Heden: Belhocine

Voorzitters

• ????-1945: ? Falony (stierf in gevangenschap op 28/04/1945)
• 1982–1999: Jean-Paul Spaute
• 2000–2012: Abbas Bayat
• 2012–heden: Fabien Debecq

Externe links

• Officiële website

· ·

Sporting Charleroi – seizoen 2023/24

1 Patron · 2 Bager · 3 Knezevic · 4 Van Cleemput · 5 Camara · 6 Zorgane · 7 Mbenza · 8 Guiagon · 9 Dabbagh · 10 Badji · 12 Closset · 13 Benbouali · 15 Dragsnes · 16 Koffi · 17 Bernier · 18 Heymans · 19 Štulić · 21 Andreou · 22 Trebel · 25 Marcq · 26 Ilaimaharitra  · 27 Monticelli · 29 Rogelj · 32 Boukamir · 37 Dari · 42 Lutte · 44 Morioka · 55 Delavallée · 66 Ozornwafor · 80 Sylla · 98 Petris · Coach: De Mil

· ·

Seizoenspagina's Charleroi Sporting (mannen)

1992/93 · 1993/94 · 1994/95 · 1995/96 · 1996/97 · 1997/98 · 1998/99 · 1999/00 · 2000/01 · 2001/02 · 2002/03 · 2003/04 · 2004/05 · 2005/06 · 2006/07 · 2007/08 · 2008/09 · 2009/10 · 2010/11 · 2011/12 · 2012/13 · 2013/14 · 2014/15 · 2015/16 · 2016/17 · 2017/18 · 2018/19

· ·

Eerste klasse A – Seizoen 2024-25

RSC Anderlecht · Antwerp FC · Beerschot . Cercle Brugge · Club Brugge · Sporting Charleroi · FC Dender · Racing Genk · KAA Gent · KV Kortrijk · KV Mechelen · Oud-Heverlee Leuven · Sint-Truiden · Standard Luik · Union Sint-Gillis · KVC Westerlo