Bengalen (volk): verschil tussen versies
Ik vertaalde uit de Spaanse versie |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 40: | Regel 40: | ||
Naast de handel werd de [[islam]] ingevoerd met de migratie van theologen. In de 11e eeuw vestigden Surkhul Antia en zijn studenten, met name Sjah Sultan Rumi, zich in [[Netrakona (zila)|Netrokona]], waar ze de lokale heerser en bevolking ertoe brachten de islam te omarmen. Het tolerante inheemse Palarijk werd later binnengevallen door de [[Sena's]]. De Sena's waren hindoes en uit [[Dekan]] ([[Zuid-India]]). De Sena's hadden weinig steun van de lokale bevolking en werden gemakkelijk verslagen door de troepen van [[Muhammad Khilji|Mohammed Bakhtiyar Khaldji]], een moslim [[Turkse volkeren|Turkse]] generaal. Bijgevolg werd Bengalen de komende eeuwen geregeerd door moslimdynastieën. Dit leidde tot een nog grotere toestroom van moslims. Predikers zoals [[Sjah Sultan Balkhi]] en [[Sjah Makhdum Rupos]] vestigden zich in de huidige [[Rajshahi (divisie)|Radjshahi divisie]] in Noord-Bengalen. Een gemeenschap van 13 moslimfamilies onder leiding van Burhanuddin bestond ook in [[Sylhet (stad)|Sylhet]], een noordoostelijke stad geregeerd door hindoes. In 1303 hielpen honderden soefi-predikers onder leiding van [[Sjah Djalal]] de moslimheersers in Bengalen Sylhet te veroveren, waardoor de stad Djalal's hoofdkwartier werd voor religieuze activiteiten. Na de verovering verspreidde Djalal zijn volgelingen over verschillende delen van Bengalen om de islam te verspreiden, en hij werd een begrip onder Bengalen.<ref>{{cite book|author=Qurashi, Ishfaq|title=bn:শাহজালাল(রঃ) এবং শাহদাউদ কুরায়শী(রঃ)|year=2012|chapter=বুরহান উদ্দিন ও নূরউদ্দিন প্রসঙ্গ}}</ref> |
Naast de handel werd de [[islam]] ingevoerd met de migratie van theologen. In de 11e eeuw vestigden Surkhul Antia en zijn studenten, met name Sjah Sultan Rumi, zich in [[Netrakona (zila)|Netrokona]], waar ze de lokale heerser en bevolking ertoe brachten de islam te omarmen. Het tolerante inheemse Palarijk werd later binnengevallen door de [[Sena's]]. De Sena's waren hindoes en uit [[Dekan]] ([[Zuid-India]]). De Sena's hadden weinig steun van de lokale bevolking en werden gemakkelijk verslagen door de troepen van [[Muhammad Khilji|Mohammed Bakhtiyar Khaldji]], een moslim [[Turkse volkeren|Turkse]] generaal. Bijgevolg werd Bengalen de komende eeuwen geregeerd door moslimdynastieën. Dit leidde tot een nog grotere toestroom van moslims. Predikers zoals [[Sjah Sultan Balkhi]] en [[Sjah Makhdum Rupos]] vestigden zich in de huidige [[Rajshahi (divisie)|Radjshahi divisie]] in Noord-Bengalen. Een gemeenschap van 13 moslimfamilies onder leiding van Burhanuddin bestond ook in [[Sylhet (stad)|Sylhet]], een noordoostelijke stad geregeerd door hindoes. In 1303 hielpen honderden soefi-predikers onder leiding van [[Sjah Djalal]] de moslimheersers in Bengalen Sylhet te veroveren, waardoor de stad Djalal's hoofdkwartier werd voor religieuze activiteiten. Na de verovering verspreidde Djalal zijn volgelingen over verschillende delen van Bengalen om de islam te verspreiden, en hij werd een begrip onder Bengalen.<ref>{{cite book|author=Qurashi, Ishfaq|title=bn:শাহজালাল(রঃ) এবং শাহদাউদ কুরায়শী(রঃ)|year=2012|chapter=বুরহান উদ্দিন ও নূরউদ্দিন প্রসঙ্গ}}</ref> |
||
[[File:Codice Casanatense Bengalis.jpg|thumb|250px|Een Portugees schilderij van "Bengalen volken" uit de 15e eeuw |
[[File:Codice Casanatense Bengalis.jpg|thumb|250px|Een Portugees schilderij van "Bengalen volken" uit de 15e eeuw.]] |
||
De oprichting van één verenigd [[Sultanaat van Bengalen]] in 1352 door [[Sjamsuddin Ilyas Sjah]] gaf uiteindelijk aanleiding tot een "Bengalen" sociolinguïstische identiteit. [[Oethman Siradjuddin]], ook bekend als "Akhi Siradj Bangali", was een inwoner van [[Gaur (stad)|Gaur]] in Noord-Bengalen en werd de hofgeleerde van het Sultanaat tijdens het bewind van Ilyas Sjah.<ref>{{cite book|author=[['Abd al-Haqq al-Dehlawi]]|title=Akhbarul Akhyar}}</ref><ref>{{cite book|title=Biographical Encyclopaedia of Sufis: South Asia|url=https://archive.org/details/biographicalency00hain|year=2000|author=Hanif, N|publisher=Prabhat Kumar Sharma, for Sarup & Sons|page=[https://archive.org/details/biographicalency00hain/page/n52 35]}}</ref> De [[soennitische]] natie stond ook toe dat de moedertaal patronage en steun kreeg, in tegenstelling tot eerdere rijken. Sultan [[Djalaluddin Mohammed Sjah]], een hindoegeboren moslim koning, financierde de bouw van islamitische instellingen tot aan [[Mekka]] en [[Medina (Saoedi-Arabië)|Medina]] in [[Arabië]]. De mensen van Arabië leerden deze instellingen kennen als al-Madaris al-Bangalija (Bengalen [[madrassa]]'s).<ref name=banglalang/><ref name=jol/> |
De oprichting van één verenigd [[Sultanaat van Bengalen]] in 1352 door [[Sjamsuddin Ilyas Sjah]] gaf uiteindelijk aanleiding tot een "Bengalen" sociolinguïstische identiteit. [[Oethman Siradjuddin]], ook bekend als "Akhi Siradj Bangali", was een inwoner van [[Gaur (stad)|Gaur]] in Noord-Bengalen en werd de hofgeleerde van het Sultanaat tijdens het bewind van Ilyas Sjah.<ref>{{cite book|author=[['Abd al-Haqq al-Dehlawi]]|title=Akhbarul Akhyar}}</ref><ref>{{cite book|title=Biographical Encyclopaedia of Sufis: South Asia|url=https://archive.org/details/biographicalency00hain|year=2000|author=Hanif, N|publisher=Prabhat Kumar Sharma, for Sarup & Sons|page=[https://archive.org/details/biographicalency00hain/page/n52 35]}}</ref> De [[soennitische]] natie stond ook toe dat de moedertaal patronage en steun kreeg, in tegenstelling tot eerdere rijken. Sultan [[Djalaluddin Mohammed Sjah]], een hindoegeboren moslim koning, financierde de bouw van islamitische instellingen tot aan [[Mekka]] en [[Medina (Saoedi-Arabië)|Medina]] in [[Arabië]]. De mensen van Arabië leerden deze instellingen kennen als al-Madaris al-Bangalija (Bengalen [[madrassa]]'s).<ref name=banglalang/><ref name=jol/> |
||
=== Mogol-tijdperk === |
|||
[[Bestand:Renaldis muslin woman.jpg|300px|thumb|Een Bengaalse vrouw in [[Dhaka (stad)|Dhaka]] gekleed in fijne [[Mousseline (textiel)|Bengaalse mousseline]], 18e eeuw.]] |
|||
Het onafhankelijke [[Sultanaat van Bengalen]] werd verzwakt door invasies van het [[Suriden]] en aanvallen van het [[Mogolrijk]]. Zijn val viel samen met de opkomst van de [[Baro-Bhuiyan]]. De Baro-Bhuiyan waren een losse confederatie van Bengaalse leiders en [[Pathanen|Afghaanse]] krijgsheren, van wie velen edelen waren van het voormalige regime. [[Isa Khan]], leider van de Baro-Bhuiyan, verzette zich tegen de invasie van het Mogolrijk. Pas na zijn dood, tijdens het leiderschap van zijn zoon [[Musa Khan]], begon de regio snel onder Mogolcontrole te komen. Mogolgeneraal [[Man Singh]] veroverde delen van Bengalen, waaronder [[Dhaka (stad)|Dhaka]] tijdens de tijd van keizer [[Akbar de Grote]] en een paar [[Rajputs|Rajputstammen]] van zijn leger vestigden zich permanent rond Dhaka en de omliggende landen, en integreerden in de Bengaalse samenleving. Akbar's prediking van de syncretische ''[[Din-i-Ilahi]]'', werd door de [[Kadi (rechter)|Kadi]] van Bengalen beschreven als een godslastering, wat enorme controverses veroorzaakte in [[Zuid-Azië]]. In de 16e eeuw migreerden veel [[Oelama]] van de Bengaalse islamitische intelligentsia naar andere delen van het subcontinent als leraren en instructeurs van islamitische kennis, zoals [[Ali Sjer Bangali]] naar [[Ahmedabad (stad)|Ahmedabad]], [[Oethman Bangali]] naar [[Sambhal]] en [[Yusuf Bangali]] naar [[Burhanpur (stad)|Burhanpur]].<ref>{{cite book|title=Culture of Bengal: Through the Ages: Some Aspects|pages=210–215|year=1988|publisher=[[University of Burdwan]]|author=Chattopadhyay, Bhaskar}}</ref> |
|||
Tegen het begin van de 17e eeuw had [[Islam Khan Chisjti]] heel Bengalen veroverd en werd geïntegreerd in een provincie die bekend staat als de Bengaalse Subah. Het was de grootste [[Bestuurlijke indeling|onderverdeling]] van het [[Mogolrijk]], aangezien het ook delen van [[Bihar]] en [[Odisha|Orisja]] omvatte, tussen de 16e en 18e eeuw. Opgenomen in een van de [[buskruitrijken]], werd Bengalen de rijkste regio van [[Zuid-Azië]], en de proto-industriële economie vertoonde tekenen van een [[industriële revolutie]].<ref name="voss">{{cite book |title=The Ashgate Companion to the History of Textile Workers, 1650–2000 |author1=Lex Heerma van Voss |author2=Els Hiemstra-Kuperus |author3=Elise van Nederveen Meerkerk |chapter=The Long Globalization and Textile Producers in India |publisher=Ashgate Publishing |year=2010 |page=255 |isbn=9780754664284 |chapter-url=https://books.google.com/books?id=f95ljbhfjxIC&pg=PA255}}</ref> Door sommigen beschreven als het "Paradijs van de Koninkrijken"<ref>{{Cite news |url=https://www.dhakatribune.com/uncategorized/2014/12/19/the-paradise-of-nations |title=The paradise of nations |last=Steel |first=Tim |date=19 December 2014 |work=Dhaka Tribune |department=Op-ed |archive-url=https://web.archive.org/web/20190517063054/https://www.dhakatribune.com/uncategorized/2014/12/19/the-paradise-of-nations |archive-date=17 May 2019|access-date=17 May 2019}}</ref> en de "Gouden Eeuw van Bengalen",<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=BTlDAQAAIAAJ&q=golden+age+of+bengal+shaista+khan|title=Pakistan Quarterly|date=1956|language=en}}</ref><ref>{{Cite book|last=Islam|first=Sirajul|url=https://books.google.com/books?id=WuJtAAAAMAAJ&q=golden+age+of+bengal+shaista+khan|title=History of Bangladesh, 1704–1971: Economic history|date=1992|publisher=Asiatic Society of Bangladesh|isbn=978-984-512-337-2|language=en}}</ref> genoten Bengalen destijds een van de hoogste [[Levensstandaard|levensstandaarden]] en [[Reëel loon|reële lonen]] ter wereld.<ref>{{cite book |author=M. Shahid Alam |author-link=M. Shahid Alam |year=2016 |title=Poverty From The Wealth of Nations: Integration and Polarization in the Global Economy since 1760 |publisher=Springer Science+Business Media |page=32 |isbn=978-0-333-98564-9 |url=https://books.google.com/books?id=suKKCwAAQBAJ&pg=PA32}}</ref> In zijn eentje goed voor 40% van [[Vereenigde Oostindische Compagnie|Nederlandse import]] buiten het Europese continent,<ref name="Prakash">[[Om Prakash (historian)|Om Prakash]], "[http://link.galegroup.com/apps/doc/CX3447600139/WHIC?u=seat24826&xid=6b597320 Empire, Mughal]", ''History of World Trade Since 1450'', edited by John J. McCusker, vol. 1, Macmillan Reference USA, 2006, pp. 237–240, ''World History in Context'', accessed 3 August 2017</ref><ref name="star">{{cite news |last=Khandker |first=Hissam |date=31 July 2015 |title=Which India is claiming to have been colonised? |url=http://www.thedailystar.net/op-ed/politics/which-india-claiming-have-been-colonised-119284 |work=The Daily Star |type=Op-ed}}</ref> Oost-Bengalen was wereldwijd prominent aanwezig in industrieën zoals [[textielproductie]] en [[scheepsbouw]],<ref name="rayA">{{cite book |author=Indrajit Ray |year=2011 |title=Bengal Industries and the British Industrial Revolution (1757–1857) |url=https://books.google.com/books?id=CHOrAgAAQBAJ&pg=PA57 |publisher=Routledge |pages=57, 90, 174 |isbn=978-1-136-82552-1}}</ref> en was een belangrijke exporteur van zijde en katoen, textiel, staal, [[salpeter]], en landbouw- en industriële producten in de wereld.<ref name="star"/> |
|||
=== Britse kolonisatie en partitie === |
=== Britse kolonisatie en partitie === |
||
Versie van 26 mei 2022 16:53
 |
Mee bezig Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt.
Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen. |
| Bengalen | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Kaart van Bengaalse mensen over de hele wereld.
| ||||
| Verspreiding |  BAN:166.840.302
| |||
| Taal | Bengaals | |||
| Geloof | moslim (en hindoe minderheid) | |||
| ||||
.svg){kind=small}
De Bengalen (Bengaals: বাঙ্গালী bangalī) zijn een van de Indo-Arische volk in Zuid-Azië. Het kerngebied waar de Bengalen wonen, ligt waar de rivier de Brahmaputra samen met de Ganges een delta vormt. De inheemse bevolking is verdeeld over het onafhankelijke land Bangladesh en de Indiase deelstaten West-Bengalen, Tripura en delen van Assam. De meesten spreken Bengaals, een taal van de Indo-Iraanse taalfamilie. Het Bengaals is de op vijf na meest gesproken taal op aarde. Meer dan tweederde van de Bengalen zijn aanhangers van de islam, maar er is een hindoeïstische minderheid.[1]
Ze zijn de derde grootste etnische groep ter wereld, na de Han-Chinezen en Arabieren.[2] Ze zijn dan ook de grootste etnische groep binnen de Indo-Europeanen. Zoals alle grote culturele volken in de geschiedenis, hebben Bengalen grote invloed gehad op en bijgedragen aan verschillende gebieden, waaronder kunst, architectuur, taal, folklore, literatuur, politiek, wetenschap en technologie.
Naamgeving en oorsprong
Het woord "Bengalen" wordt over het algemeen gebruikt om te verwijzen naar iemand wiens taalkundige, culturele of voorouderlijke oorsprong uit Bengalen komt. Het etnoniem "Bangali" samen met "Bangla" (de inheemse naam van de taal en de gebied) zijn beide afgeleid van "Bangālah", wat de Perzen de gebied noemden. Vóór de islamitische expansie was er geen gecentraliseerd gebied met de naam "Bengalen", omdat de gebied was verdeeld in tal van geopolitieke afdelingen. De meest prominente koninkrijken waren Bongo in het zuiden, Rarh in het westen, Pundrobordhon en Borendro in het noorden, en Shomotot en Horikel in het oosten. In de oudheid identificeerden de mensen in deze regio zich volgens deze afdelingen.
Het land van Bongo wordt door vroege historici beschouwd als afkomstig te zijn van een man die zich in het gebied had gevestigd, hoewel het vaak wordt afgedaan als een legende. Ze suggereerden dat het gebied eerst werd bewoond door Bang, een kleinzoon van Cham, die de zoon was van Noach.[3][4][5] De 16e-eeuwse historicus Abu 'l-Fazl ibn-Mubarak vermeldt in zijn boek Ain-i-Akbari dat de toevoeging van het achtervoegsel "al" voortkwam uit het feit dat de oude radja's van het land terpen aarde van 10 voet hoog en 20 voet breed in laaglanden tot uitlopers. Deze heuvels werden "al" genoemd.[6]
In 1352 verenigde een moslim edelman genaamd Sjamsuddin Ilyas Sjah de gebied in een enkele politieke entiteit die bekend staat als het Sultanaat van Bengalen. Hij riep zichzelf uit als Sjah-i-Bangālīyān (Koning van Bengalen).[7] Het was in deze periode dat de Bengaalse taal ook staatsbegunstiging kreeg en de literaire ontwikkeling bevestigde.[8][9] Zo had Ilyas Sjah de sociolinguïstische identiteit van de inwoners van de regio effectief geformaliseerd als Bengaals, per staat, cultuur en taal.[10]
Geschiedenis
Prehistorie en oude geschiedenis
Archeologen hebben overblijfselen ontdekt van een 4000 jaar oude Kopertijd beschaving in de gebied van Bengalen en geloven dat de vondsten een van de vroegste tekenen van vestiging in de gebied zijn.[11] Er werd echter bewijs gevonden van veel eerdere paleolithische menselijke bewoning in de vorm van een stenen werktuig en een handbijl in de districten Rangamati en Feni.[12] De artefacten suggereren dat de Wari-Botessor-beschaving, die bloeide in het huidige Norsingdi, dateert uit 2000 v.Chr. Niet ver van de rivieren werd aangenomen dat de havenstad buitenlandse handel dreef met het oude Rome, Zuidoost-Azië en andere gebieden. De mensen van deze beschaving leefden in bakstenen huizen, liepen over brede wegen, gebruikten onder meer zilveren munten en ijzeren wapens. Het wordt beschouwd als de oudste stad in Bengalen en in het oostelijke deel van Zuid-Azië als geheel.[13]
Een van de vroegste buitenlandse verwijzingen naar Bengalen is de vermelding van een land genaamd "Gangaridae" door de Oude Grieken historici, dat rond 100 voor Christus door Koning Zandrames werd geregeerd. Diodoros van Sicilië verklaarde dat geen enkele buitenlandse vijand de Gangaridae had veroverd, vanwege zijn sterke kracht van olifanten. Hij zei ook dat Alexander de Grote oprukte naar de Ganges nadat hij de Indiërs had onderworpen, maar besloot terug te trekken toen hij hoorde over de 4000 olifanten van de Gangaridae.[14]
Middeleeuwen
Volgens Encyclopædia Britannica begonnen de Arabieren, Perzen en Turkse volkeren Bengalen te bezoeken in de 8e eeuw. Uiteindelijk fuseerden al deze groepen tot de mensen die nu bekend staan als Bengalen. Uiteindelijk fuseerden al deze groepen met autochtonen, tot de mensen die nu bekend staan als Bengalen.[15] Gedurende deze tijd werd Bengalen geregeerd door het inheemse boeddhistische Palarijk dat handel dreef met het Kalifaat van de Abbasiden. De islam ontstond als gevolg van deze toegenomen handel tussen Bengalen en de Arabieren van het Midden-Oosten. Al-Masudi, een Arabische geograaf, bezocht het Palarijk waar hij een moslimgemeenschap van inwoners opmerkte.[16]
Naast de handel werd de islam ingevoerd met de migratie van theologen. In de 11e eeuw vestigden Surkhul Antia en zijn studenten, met name Sjah Sultan Rumi, zich in Netrokona, waar ze de lokale heerser en bevolking ertoe brachten de islam te omarmen. Het tolerante inheemse Palarijk werd later binnengevallen door de Sena's. De Sena's waren hindoes en uit Dekan (Zuid-India). De Sena's hadden weinig steun van de lokale bevolking en werden gemakkelijk verslagen door de troepen van Mohammed Bakhtiyar Khaldji, een moslim Turkse generaal. Bijgevolg werd Bengalen de komende eeuwen geregeerd door moslimdynastieën. Dit leidde tot een nog grotere toestroom van moslims. Predikers zoals Sjah Sultan Balkhi en Sjah Makhdum Rupos vestigden zich in de huidige Radjshahi divisie in Noord-Bengalen. Een gemeenschap van 13 moslimfamilies onder leiding van Burhanuddin bestond ook in Sylhet, een noordoostelijke stad geregeerd door hindoes. In 1303 hielpen honderden soefi-predikers onder leiding van Sjah Djalal de moslimheersers in Bengalen Sylhet te veroveren, waardoor de stad Djalal's hoofdkwartier werd voor religieuze activiteiten. Na de verovering verspreidde Djalal zijn volgelingen over verschillende delen van Bengalen om de islam te verspreiden, en hij werd een begrip onder Bengalen.[17]
De oprichting van één verenigd Sultanaat van Bengalen in 1352 door Sjamsuddin Ilyas Sjah gaf uiteindelijk aanleiding tot een "Bengalen" sociolinguïstische identiteit. Oethman Siradjuddin, ook bekend als "Akhi Siradj Bangali", was een inwoner van Gaur in Noord-Bengalen en werd de hofgeleerde van het Sultanaat tijdens het bewind van Ilyas Sjah.[18][19] De soennitische natie stond ook toe dat de moedertaal patronage en steun kreeg, in tegenstelling tot eerdere rijken. Sultan Djalaluddin Mohammed Sjah, een hindoegeboren moslim koning, financierde de bouw van islamitische instellingen tot aan Mekka en Medina in Arabië. De mensen van Arabië leerden deze instellingen kennen als al-Madaris al-Bangalija (Bengalen madrassa's).[8][9]
Mogol-tijdperk
Het onafhankelijke Sultanaat van Bengalen werd verzwakt door invasies van het Suriden en aanvallen van het Mogolrijk. Zijn val viel samen met de opkomst van de Baro-Bhuiyan. De Baro-Bhuiyan waren een losse confederatie van Bengaalse leiders en Afghaanse krijgsheren, van wie velen edelen waren van het voormalige regime. Isa Khan, leider van de Baro-Bhuiyan, verzette zich tegen de invasie van het Mogolrijk. Pas na zijn dood, tijdens het leiderschap van zijn zoon Musa Khan, begon de regio snel onder Mogolcontrole te komen. Mogolgeneraal Man Singh veroverde delen van Bengalen, waaronder Dhaka tijdens de tijd van keizer Akbar de Grote en een paar Rajputstammen van zijn leger vestigden zich permanent rond Dhaka en de omliggende landen, en integreerden in de Bengaalse samenleving. Akbar's prediking van de syncretische Din-i-Ilahi, werd door de Kadi van Bengalen beschreven als een godslastering, wat enorme controverses veroorzaakte in Zuid-Azië. In de 16e eeuw migreerden veel Oelama van de Bengaalse islamitische intelligentsia naar andere delen van het subcontinent als leraren en instructeurs van islamitische kennis, zoals Ali Sjer Bangali naar Ahmedabad, Oethman Bangali naar Sambhal en Yusuf Bangali naar Burhanpur.[20]
Tegen het begin van de 17e eeuw had Islam Khan Chisjti heel Bengalen veroverd en werd geïntegreerd in een provincie die bekend staat als de Bengaalse Subah. Het was de grootste onderverdeling van het Mogolrijk, aangezien het ook delen van Bihar en Orisja omvatte, tussen de 16e en 18e eeuw. Opgenomen in een van de buskruitrijken, werd Bengalen de rijkste regio van Zuid-Azië, en de proto-industriële economie vertoonde tekenen van een industriële revolutie.[21] Door sommigen beschreven als het "Paradijs van de Koninkrijken"[22] en de "Gouden Eeuw van Bengalen",[23][24] genoten Bengalen destijds een van de hoogste levensstandaarden en reële lonen ter wereld.[25] In zijn eentje goed voor 40% van Nederlandse import buiten het Europese continent,[26][27] Oost-Bengalen was wereldwijd prominent aanwezig in industrieën zoals textielproductie en scheepsbouw,[28] en was een belangrijke exporteur van zijde en katoen, textiel, staal, salpeter, en landbouw- en industriële producten in de wereld.[27]
Britse kolonisatie en partitie
In de 18e eeuw werd Bengalen onafhankelijk geregeerd door Nawab die loyaal was aan het Mogolrijk. Nadat het de basis was geworden van de Childs Oorlog, werd Bengalen na de Slag bij Plassey geannexeerd door de Britse Oost-Indische Compagnie. Company governance in heel India begon eerst onder het Bengaalse voorzitterschap. Calcutta werd in 1772 de hoofdstad van de Britse Raj genoemd. Het presidentschap werd geleid door een militair-civiel bestuur en had het zesde vroegste spoorwegnet ter wereld. De Grote Bengaalse hongersnood sloeg verschillende keren toe tijdens de koloniale overheersing, met name de Grote Bengaalse Hongersnood van 1770 en de Grote Bengaalse Hongersnood van 1943, waarbij elk miljoenen Bengalen omkwamen.
Onder Britse heerschappij onderging Bengalen deïndustrialisatie. Ontevreden met de situatie, werden talloze opstanden en rellen geprobeerd door het Bengaalse volk. De opstand van 1857 begon in de buitenwijken van Calcutta en breidde zich uit naar Dhaka, Chittagong en Sylhet, in solidariteit met de andere opstanden. Het mislukken van de opstand leidde tot de afschaffing van het Mughal-hof en directe heerschappij door de Britse Raj. Veel van de vroege voorstanders van de onafhankelijkheidsstrijd, en latere leiders in de beweging, waren Bengalen zoals Radjab Ali Khan, Dudu Mia, Titumir, Abdul Hamid Khan Bhashani, Huseyn Shaheed Suhrawardy en Abul Qasim Fazlul Haq.
In 1947 werd de provincie Bengalen bij de deling van India opgesplitst in een Indiaas en een Pakistaans deel. Uiteindelijk verklaarde het toenmalige Oost-Pakistan zich onafhankelijk, en in 1971 werd de staat Bangladesh uitgeroepen. De scheiding van de beide Bengaalse gebieden vond plaats op religieuze gronden, niet op etnische, want alle inwoners van het gebied spreken Bengaals en beschouwen zichzelf als Bengalen. De bewoners van het Indiase West-Bengalen zijn bijna allemaal hindoe. Bangladesh herbergt de grootste concentratie moslims ter wereld.
De twee gebieden hebben een gemeenschappelijke geschiedenis en delen ook successen zoals de 19de-eeuwse opleving van de literatuur, de muziek en de kunsten. Hun taal, die tot de Indo-Europese groep behoort heeft een rijke literatuur opgeleverd. De werken van Rabindranath Tagore, de geliefde dichter die in 1913 de Nobelprijs voor de Literatuur won, worden nog altijd gelezen door zowel moslims als hindoes. De dichter en toneel schrijver Kazi Nazrul Islam 'de stem van het Bengaals nationalisme', werd de held van de arme boeren. Zijn politiek-historische toneelstukken en verhalen gaven de onderdrukte moslims hoop.
Grote steden als Calcutta en Dhaka hebben veel inwoners, maar de meeste mensen wonen in dorpen. In het noorden zijn wel heuvels, maar verder leven de Bengalen in een waterwereld waar vissers, kooplui en boeren hun bestaan bijeensprokkelen tussen ondiepe inhammen, kwetsbare eilandjes en verschuivende tongen. Hoewel de jaarlijkse overstromingen de bodem vruchtbaar maken, eisen ze ook veel levens.
· 
· 
Bronnen, noten en/of referenties
|