Formule 1 in 1961

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Jarune (overleg | bijdragen) op 2 aug 2019 om 22:04. (Link naar doorverwijspagina Jim Clark gewijzigd in Jim Clark (autocoureur); gewijzigd in Jim Clark (autocoureur) met DisamAssist.)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
12e Formule 1-seizoen (1961)
Volgende: 1962
Vorige: 1960
Phil Hill (l) en Jackie Stewart (r), 1991
Algemene informatie
Races 8
Coureurs 53
Constructeurs 14
Verdedigend
kampioen 		Vlag van Nieuw-Zeeland Jack Brabham (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Verenigde Staten Phil Hill 34 (1e titel)
2e plaats Vlag van Duitsland Wolfgang von Trips 33
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Stirling Moss 21
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Italië Ferrari 40 (1e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus 32
3e plaats Vlag van Duitsland Porsche 22
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Formule 1 seizoen 1961 was het 12de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 14 mei 1961 en eindigde op 8 oktober na acht races.

  • Phil Hill werd voor het eerst wereldkampioen. Ferrari behaalde voor het eerst het constructeurskampioenschap.
  • De tweede in de stand, Wolfgang von Trips vond de dood in de Grand Prix van Italië na een botsing met Jim Clark. Ook vijftien toeschouwers kwamen hierbij om het leven.
  • Er werden voor het eerst negen punten toegekend aan de winnaar van een race.

Kalender

datum land circuit winnaar team verslag
1 14 mei Monaco Monte Carlo Stirling Moss Lotus-Climax verslag
2 22 mei Nederland Zandvoort Wolfgang von Trips Ferrari verslag
3 18 juni België Spa-Francorchamps Phil Hill Ferrari verslag
4 2 juli Frankrijk Reims-Gueux Giancarlo Baghetti Ferrari verslag
5 15 juli Groot-Brittannië Aintree Wolfgang von Trips Ferrari verslag
6 5 augustus Duitsland Nürburgring Stirling Moss Lotus-Climax verslag
7 10 september Italië Monza Phil Hill Ferrari verslag
8 8 oktober Verenigde Staten Watkins Glen International Innes Ireland Lotus-Climax verslag

Puntentelling

De eerste zes geklasseerden kregen punten, te weten:

Plaats 1 2 3 4 5 6
Punten 9 6 4 3 2 1

Uitslagen coureurs

De vijf beste resultaten tellen mee voor de eindstand.

Pos Coureur Vlag van Monaco Vlag van Nederland Vlag van België Vlag van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Duitsland Vlag van Italië Vlag van Verenigde Staten Pnt
MON NED BEL FRA GBR DUI ITA USA
1 Vlag van Verenigde Staten Phil Hill 3 2 1 9 2 3 1 34 (38)
2 Vlag van Duitsland Wolfgang von Trips 4 1 2 Ret 1 2 Ret 33
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stirling Moss 1 4 8 Ret Ret 1 Ret Ret 21
4 Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney 5 10 6 2 7 7 2 2 21
5 Vlag van Verenigde Staten Richie Ginther 2 5 3 15 3 8 Ret 16
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Innes Ireland Ret 4 10 NC Ret 1 12
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark 10 3 12 3 Ret 4 Ret 7 11
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren 6 12 Ret 5 8 6 3 4 11
9 Vlag van Italië Giancarlo Baghetti 1 Ret Ret 9
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Brooks 13 9 13 Ret 9 NC 5 3 6
11 Vlag van Australië Jack Brabham Ret 6 Ret Ret 4 NC Ret Ret 4
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees 11 7 5 Ret Ret 5 Ret Ret 4
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Lewis 9 Ret Ret 9 4 3
14 Vlag van België Olivier Gendebien DNQ 4 11 3
15 Vlag van Zweden Joakim Bonnier 12 11 7 7 5 NC Ret 6 3
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Ret 8 Ret 6 Ret NC Ret 5 3
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Salvadori 8 6 10 6 Ret 2
18 Vlag van Frankrijk Maurice Trintignant 7 Ret 13 Ret 9 0
19 Vlag van Nederland Carel Godin de Beaufort 14 11 Ret 16 14 7 0
20 Vlag van Italië Lorenzo Bandini Ret 12 NC 8 0
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Allison 8 0
Vlag van Verenigde Staten Roger Penske 8 0
23 Vlag van Duitsland Hans Herrmann 9 15 13 0
24 Vlag van Canada Peter Ryan 9 0
25 Vlag van Verenigde Staten Masten Gregory DNQ 10 12 11 Ret Ret 0
26 Vlag van Verenigde Staten Henry Taylor DNQ 10 Ret 11 0
27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tim Parnell Ret 10 0
28 Vlag van Verenigde Staten Hap Sharp 10 0
29 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Tony Maggs 13 11 0
30 Vlag van Zwitserland Michael May Ret 11 0
31 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Burgess DNQ 14 14 12 0
32 Vlag van Italië Renato Pirocchi 12 0
33 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Taylor 13 0
34 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Marsh DNQ Ret 15 0
35 Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Greene 15 0
36 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gerry Ashmore Ret 16 Ret 0
37 Vlag van Duitsland Wolfgang Seidel DNQ 17 NC Ret 0
Vlag van Frankrijk Bernard Collomb Ret NC 0
Vlag van België Lucien Bianchi DNQ Ret Ret Ret 0
Vlag van België Willy Mairesse Ret Ret Ret 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Fairman DSQ Ret 0
Vlag van Italië Giorgio Scarlatti Ret 0
Vlag van Italië Massimo Natili Ret 0
Vlag van Italië Gaetano Starrabba Ret 0
Vlag van Mexico Ricardo Rodríguez Ret 0
Vlag van Italië Nino Vaccarella Ret 0
Vlag van Italië Roberto Bussinello Ret 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Naylor Ret 0
Vlag van Italië Roberto Lippi Ret 0
Vlag van Verenigde Staten Jim Hall Ret 0
Vlag van Verenigde Staten Lloyd Ruby Ret 0
Vlag van Verenigde Staten Walt Hansgen Ret 0
Vlag van België André Pilette DNQ 0
Pos Coureur Vlag van Monaco Vlag van Nederland Vlag van België Vlag van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Duitsland Vlag van Italië Vlag van Verenigde Staten Pnt
MON NED BEL FRA GBR DUI ITA USA
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

Uitslagen constructeurs

Per race telt alleen het beste resultaat mee voor de constructeur

De vijf beste resultaten tellen mee voor de eindstand.

Pos Constructeur Vlag van Monaco Vlag van Nederland Vlag van België Vlag van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Duitsland Vlag van Italië Vlag van Verenigde Staten Pnt
MON NED BEL FRA GBR DUI ITA USA
1 Vlag van Italië Ferrari 2 1 1 1 1 2 1 45 (52)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax 1 3 8 3 10 1 10 1 35
3 Vlag van Duitsland Porsche 5 10 6 2 5 7 2 2 22 (23)
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Climax 6 6 5 5 4 5 3 4 14 (18)
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM-Climax 13 8 13 6 9 Ret 5 3 7
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Maserati 7 Ret 13 12 Ret 8 0
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gilby-Climax 15 0
Vlag van Italië De Tomaso-OSCA Ret Ret 0
Vlag van Italië De Tomaso-Alfa Romeo Ret 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Maserati Ret 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk JBW-Climax WD Ret 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Emeryson-Maserati DNQ WD WD DNQ 0
Vlag van Zwitserland MBM-Porsche WD 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ferguson-Climax DSQ 0
Pos Constructeur Vlag van Monaco Vlag van Nederland Vlag van België Vlag van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Duitsland Vlag van Italië Vlag van Verenigde Staten Pnt
MON NED BEL FRA GBR DUI ITA USA
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Formule_1_in_1961&oldid=54315657"