Hedy d'Ancona
| Hedy d'Ancona | ||||
|---|---|---|---|---|
_-_NL-HaNA_Anefo_931-7903_WM434.jpg)
| ||||
Hedy d'Ancona tijdens een congres over sociaal-democratie in 1981.
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Hedwig d'Ancona | |||
| Geboren | 1 oktober 1937 | |||
| Partij | PvdA | |||
| Politieke functies | ||||
| 1974-1981, 1982-1983 | Eerste Kamerlid | |||
| 1976-1977 | Beginselprogramma-commissie | |||
| 1981-1982 | Staatssecretaris Sociale Zaken en Werkgelegenheid | |||
| 1984-1989, 1994-1999 | Europees Parlement | |||
| 1989 | Lijsttrekker Europese Parlementsverkiezingen 1989 | |||
| 1989-1994 | Minister Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur | |||
| 1994 | Lijsttrekker Europese Parlementsverkiezingen 1994 | |||
| 1995-1999 | Partijbestuur | |||
| ||||
Hedwig (Hedy) d'Ancona (Den Haag, 1 oktober 1937) is een Nederlandse voormalige politica, sociologe, sociaal geografe en feministe.
Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Eind 1968 richtte d'Ancona samen met Joke Smit de Man-Vrouw-Maatschappij (MVM) op naar aanleiding van de vele positieve reacties op Smits artikel "Het onbehagen bij de vrouw" (november 1967).[1]
Van 1974 tot 1981 was d'Ancona voor de Partij van de Arbeid lid van de Eerste Kamer. In het kabinet-Van Agt II (11 september 1981 tot 29 mei 1982) was zij staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, onder meer belast met volwasseneneducatie, arbeidsomstandigheden en emancipatiezaken; voor dit laatste werd zij de eerste 'projectstaatssecretaris'. Van augustus 1982 tot september 1983 was zij opnieuw Eerste Kamer-lid. Zij had van juli 1984 tot november 1989 zitting in het Europees Parlement, en bij de Europese Parlementsverkiezingen van 1989 was zij voor de PvdA lijsttrekker. In het kabinet-Lubbers III was zij van 1989 tot 1994 minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Hierna keerde zij terug in het Europees Parlement, waarin zij weer zitting had van juli 1994 tot juli 1999.[2]
Daarnaast is d'Ancona een van de oprichtsters van het feministisch maandblad Opzij, waarvan zij van 1972 tot 1981 hoofdredactrice was. Samen met Joke Kool-Smit richtte ze in 1968 de feministische actiegroep Man Vrouw Maatschappij op.
D'Ancona begon haar loopbaan als tv-producer voor de VARA in 1962. Drie jaar later werd ze wetenschappelijk hoofdmedewerkster in de sociale geografie aan de Universiteit van Amsterdam, gevolgd door het directeurschap (samen met Maurice de Hond) in 1981 van het Centrum Beleidsadviserend Onderzoek.
Andere functies[bewerken | brontekst bewerken]
Hedy d'Ancona zat in 2007 in het Comité van Aanbeveling van het Nederlands Sociaal Forum en sinds 2017 van de Studiekringen50Plus en in dat van het Steuncomité Israelische Vredes- en Mensenrechten Organisaties (SIVMO).[3]
Sinds begin 2009 zet d'Ancona zich ook in als ambassadrice van Stichting B!NK, een stichting die zich bezighoudt met het leed van kinderen in niet-westerse landen.
Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]
Hedy d'Ancona heeft een joodse vader en een niet-joodse moeder. Haar vader werd in de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd en overleed aan een longontsteking aan het einde van de oorlog tijdens de evacuatie van het concentratiekamp Grosz Rosen.
D'Ancona studeerde cum laude af in de sociale geografie en de sociologie aan de Universiteit van Amsterdam.[4]
Ze trouwde in 1959 met psychiater Guus de Boer en kreeg met hem een dochter, Hadassah de Boer. Uit een buitenechtelijke relatie met televisieregisseur en -presentator Berend Boudewijn kreeg ze een zoon.[5] In 1974 scheidde ze van De Boer en kreeg ze een relatie met Tweede Kamerlid Ed van Thijn. Vanaf de jaren 1990 tot zijn overlijden in 2018 was zij de partner van beeldend kunstenaar Aat Veldhoen.
Eerbewijzen[bewerken | brontekst bewerken]
- 1992: Harriët Freezerring, een emancipatieprijs uitgereikt door het maandblad Opzij
- 1994: koninklijk onderscheiden tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw
- 2001: benoemd tot Ridder in het Franse Legioen van Eer
- 2002: Aletta Jacobsprijs, een emancipatieprijs die sinds 1992 tweejaarlijks wordt uitgereikt door de Rijksuniversiteit Groningen
- 2021: Dr. J.P. van Praag-prijs[6]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- Het persoonlijke is politiek (autobiografie), 2003, 158 p., Archipel - Amsterdam, ISBN 90-6305-095-X
- Voor de Vrouw Maar voor Haar Niet Alleen..., 2006, Meulenhoff - bijdrage
- Vrolijk verval, 2021, Nijgh & Van Ditmar
- Kouwe kermis, 2022, Nijgh & Van Ditmar
Bestseller 60[bewerken | brontekst bewerken]
| Boeken met noteringen in de Nederlandse Bestseller 60 | Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Vrolijk verval | 2021 | 23-06-2021 | 9 | 13 | |
| Kouwe kermis | 2022 | 12-10-2022 | 59 | 1 |
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- Hedy d'Ancona (1937), Emancipatie.nl
- «Ik ben een creatieve!!» (interview), De Groene Amsterdammer, 31 maart 2001
- D'ancona bewijst het europarlement een dienst (handtasincident met van Bladel), De Groene Amsterdammer, 30 oktober 1996
- Interview door Thomas Erdbrink in Zomergasten, 14 augustus 2016
- Hedy d'Ancona hekelt Amsterdams kunstbeleid (Artists in Diemen III, Briljantjes), 2 februari 2019
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: L. de Graaf |
Staatssecretaris voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid 1981-1982 |
Opvolger: P.H. van Zeil |
| Voorganger: L.C. Brinkman |
Minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur 1989-1994 |
Opvolger: E. Borst |
