Iljo Keisse

Iljo Keisse
	Keisse tijdens de Ronde van Duitsland 2018.
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Jolly Jumper / De Keizer
Geboortedatum	21 december 1982
Geboorteplaats	Gent, BEL
Lengte	183 cm
Gewicht	72 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Deceuninck–Quick-Step
Discipline(s)	Baan, weg
Specialisatie(s)	Knecht, Zesdaagse
Ploegen
2004; 2005–2008; 2009; 2010–heden	Jong Vlaanderen 2016; Topsport Vlaanderen; individueel; Quick-Step
Medailleoverzicht
	Baanwielrennen
Medailles
	Baanwielrennen
Wereldkampioenschappen
Europese kampioenschappen
Portaal	Wielersport

Iljo Keisse (Gent, 21 december 1982) is een Belgisch baan- en wegwielrenner die sinds 2010 voor het zelfde team rijdt, vanaf 2019 Deceuninck–Quick-Step geheten.

Hij vertegenwoordigde zijn land reeds twee maal op de Olympische spelen. In 2004 werd hij samen met Matthew Gilmore 11e tijdens de ploegkoers. Vier jaar later, in 2008, reed hij aan de zijde van Kenny De Ketele naar de vierde plaats op datzelfde onderdeel. In de puntenkoers werd hij achtste.

Biografie

Jeugd

Tijdens zijn jeugdjaren gold Keisse als een van de grootste Belgische talenten op de Piste. Hij behaalde verschillende titels tijdens de nationale kampioenschappen. Ook internationaal boekte hij succes. Zo werd hij tussen 2001 en 2003 drie maal op rij derde tijdens het Europees kampioen ploegkoers voor Beloften. In 2004 kon hij samen met Kenny De Ketele zegevieren op datzelfde nummer. Op de piste van het Spaanse Valencia liet het duo de Denen Michael Berling, Alex Rasmussen en het Italiaanse koppel Matteo Montaguti, Samuele Marzoli achter zich.

Maar ook in de zesdaagses liet de jonge Keisse zich opmerken. Hij maakte in 2002 als 19-jarige zijn debuut in de Zesdaagse van Gent aan de zijde van de Zuid-Afrikaan Jean-Pierre Van Zyl. Het duo werd laatste op 40 ronden van winnaars Kurt Betschart en Bruno Risi. Twee jaar later reed hij in Gent samen met Andreas Beikirch naar de tweede plek.

Begin carrière op de baan

Keisse maakte op 1 januari 2005 de overstap van Jong Vlaanderen 2016 naar Chocolade Jacques-T Interim. Samen met ploegmaat Matthew Gilmore won hij in het zesdaagse seizoen 2005-2006 vier wedstrijden Firenzuola, Grenoble, Gent en Hasselt. Daarnaast wonnen ze ook het Europees kampioenschap ploegkoers en werden ze derde op het wereldkampioenschap. In 2006 kroonde Keisse zich tot Europees kampioen achter de Derny, het daaropvolgende jaar werd hij tweede achter de Nederlander Matthé Pronk. Op het WK van 2007 werd Keisse tweede tijdens de puntenkoers. Hij verzamelde 21 punten minder dan winnaar Juan Llaneras uit Spanje. Nog een jaar later werd hij voor de tweede maal in zijn carrière Europees kampioen ploegkoers. Ditmaal in combinatie met Kenny De Ketele.

In de periode tussen 2006 en 2008 reed hij verschillende zesdaagses aan de zijde van de Duitser Robert Bartko. Gedurende drie seizoenen wonnen ze samen acht zesdaagses. Tijdens de Gentse zesdaagse van 2006 stonden ze samen na vijf dagen aan de leiding toen deze door het overlijden van de Spaanse wereldkampioen Isaac Gálvez werd stilgelegd.

Doping perikelen

Na zijn zege in de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent van 2008 werd bekend dat Keisse positief had getest op zowel het stimulerend middel cathine als het maskeermiddel hydrochloorthiazide. Ook het B-staal bleek positief. Hierop werd hij door zijn wielerploeg Topsport Vlaanderen begin 2009 ontslagen. Keisse betwistte echter het dopinggebruik en trok naar de rechtbank. Op 2 november 2009 werd hij vrijgesproken van dopinggebruik. Zijn advocaat was Walter Van Steenbrugge. Voor het gebruik van cathine had Keisse als reden opgegeven dat hij dit nam als middel tegen verkoudheid. Volgens diens verdediging waren de hoeveelheden HCT die bij hem waren aangetroffen onvoldoende om echt prestatiebevorderend te werken. In juli 2010 werd echter bekend dat het TAS de vrijspraak van de Belgische wielerbond ongedaan had gemaakt en Keisse alsnog schorste voor de periode van twee jaar.^[1] Door zijn nieuwe ploeg Quick Step werd hij op non-actief gezet.^[1] De schorsing ging met terugwerkende kracht in, en omdat Keisse al elf maanden buitenspel stond, mocht hij vanaf 7 augustus 2011 weer koersen.^[1] Op 12 november werd echter bekend dat de straf van het TAS werd opgeschort tot april 2011.^[2] In een tussenarrest bepaalde het Hof van Beroep in Brussel dat Keisse tot die tijd mag deelnemen aan wedstrijden.

In de tussentijd won hij in 2010 wel de zesdaagses van Rotterdam en Gent. Dit aan de zijde van respectievelijk Danny Stam en Peter Schep. Hij werd uiteindelijk na wat juridisch getouwtrek geschorst tot januari 2012. In het seizoen 2011-2012 won hij de zesdaagsen van Amsterdam, Grenoble, Zürich en Kopenhagen. Dat seizoen werd hij samen met Kenny De Ketele voor de derde maal in zijn carrière Europees kampioen in de ploegkoers.

Keisse ondernam gerechtelijke stappen om het financieel verlies van zijn dopingschorsing te drukken: in maart 2012 raakte bekend dat de UCI Keisse 100.000 euro schadevergoeding moest betalen.

Switch naar de weg

In zijn tijd voor Topsport Vlaanderen bewees Keisse dat hij ook op de weg uit de voeten kon. Zo werd hij in 2007 derde in Kuurne-Brussel-Kuurne.

Nadat hij door doping perikelen in 2009 voor een eigen sponsor had moeten rijden, kreeg hij vanaf 1 januari 2010 een tweejarig contract bij Quick-Step. Door de juridische strijd in verband met zijn dopingbeschuldigingen reed hij in de seizoenen 2010 en 2011 niet veel. In januari 2012 was de schorsing definitief voorbij. Op 28 april 2012 won Keisse de zevende etappe in de Ronde van Turkije. Keisse reed weg uit de vroege vlucht, in de laatste bocht op één kilometer van de finish kwam Keisse ten val.^[3] Hij bleef echter net het aanstormende peloton voor, Marcel Kittel werd tweede. Later dat jaar kwam hij ook aan de start van Parijs-Roubaix, maar reed deze niet uit.

Hij groeide vooral uit tot knecht in de klassiekers. Af en toe gaat hij ook zijn eigen kans zo won hij in 2014 de Châteauroux Classic de l'Indre, en de Ronde van Zeeland Seaports in 2015.

In de Ronde van Italië startte Keisse in 2015 voor het 3de jaar op rij. Zij ploeg kende veel uitvallers en viel in deze ronde tegen. Keisse maakte dit toch nog gedeeltelijk goed door de slotrit te winnen. Op 30 km van de streep trok hij samen met Luke Durbridge ten aanval. Ze hielden verrassend stand, en na wat gepoker werd de strijd in een spurt beslecht. Keisse won en boekte zo de mooiste zege uit zijn carrière.^[4]

Keisse won in zijn carrière reeds drie maal de Kristallen Zweetdruppel voor beste helper. Hij won in 2014, 2015 en 2016.

Baanwielrennen

Palmares

Jaar	BK	EK	WK	Overige
Nieuwelingen
1998	1 achtervolging 2 omnium 2 puntenkoers 2 sprint 2 500m
Junioren
1999	1 ploegkoers 2 achtervolging 2 puntenkoers
2000	1 achtervolging 1 omnium 1 ploegkoers 1 puntenkoers 1 km
Beloften
2001		3 ploegkoers
2002		3 ploegkoers
2003		3 ploegkoers		UIV Cup: Amsterdam, Dortmund en Munchen
2004		1 ploegkoers		UIV Cup: Stuttgart en Berlijn
Elite
2001	1 puntenkoers 2 ploegsprint 3 sprint 3 km
2002	2 achtervolging 2 km 3 puntenkoers 3 scratch
2003	1 achtervolging 1 puntenkoers 2 derny 2 omnium 2 ploegkoers 2 scratch 2 km
2004	2 ploegkoers
2005		1 ploegkoers	3 ploegkoers	WB Moskou: ploegkoers, International Track GP
2006	1 puntenkoers	1 derny
2007	1 puntenkoers 1 ploegkoers	2 derny	2 puntenkoers
2008	1 puntenkoers 1 ploegkoers	1 ploegkoers
2009	1 puntenkoers 1 ploegkoers
2010
2011	1 derny 1 ploegkoers 1 scratch	1 ploegkoers
2012
2013	1 ploegkoers 1 scratch 2 puntenkoers			Internal parløb: ploegkoers
2014
2015				Londen: puntenkoers
2016				Manchester: scratch Londen: scratch
2017
2018				GP Odense: ploegkoers

Zesdaagse

Nr.	Jaar	Zesdaagse van	Samen met
1	2005	Fiorenzuola	Matthew Gilmore
2	2005	Grenoble	Matthew Gilmore
3	2005	Gent	Matthew Gilmore
4	2006	Hasselt	Matthew Gilmore
5	2007	Rotterdam	Robert Bartko
6	2007	Amsterdam	Robert Bartko
7	2007	Gent	Robert Bartko
8	2008	Bremen	Robert Bartko
9	2008	Stuttgart	Robert Bartko/Leif Lampater
10	2008	München	Robert Bartko
11	2008	Gent	Robert Bartko
12	2010	Rotterdam	Danny Stam
13	2010	Gent	Peter Schep
14	2011	Amsterdam	Niki Terpstra
15	2011	Grenoble	Morgan Kneisky
16	2011	Zürich	Franco Marvulli
17	2012	Kopenhagen	Marc Hester
18	2012	Grenoble	Kenny De Ketele
19	2012	Gent	Glenn O'Shea
20	2013	Rotterdam	Niki Terpstra
21	2013	Zürich	Silvan Dillier
22	2014	Rotterdam	Niki Terpstra
23	2014	Zürich	Mark Cavendish
24	2015	Rotterdam	Niki Terpstra
25	2015	Gent	Michael Mørkøv
26	2017	Bremen	Marcel Kalz
27	2018	Gent	Elia Viviani
28	2019	Bremen	Jasper De Buyst

Aantal	Samen met
7	Robert Bartko
4	Matthew Gilmore Niki Terpstra
1	Mark Cavendish Jasper De Buyst Kenny De Ketele Silvan Dillier Marc Hester Marcel Kalz Morgan Kneisky Leif Lampater Franco Marvulli Michael Mørkøv Glenn O'Shea Peter Schep Danny Stam Elia Viviani

Wegwielrennen

Overwinningen

2004 - 1 zege: 6e etappe Ronde van Loir-et-Cher

2007 - 1 zege: Internatie Reningelst

2012 - 1 zege: 7e etappe Ronde van Turkije

2014 - 1 zege: Châteauroux Classic de l'Indre

2015 - 3 zeges: Ronde van Zeeland Seaports; 21e etappe Ronde van Italië; 1e etappe Ronde van Tsjechië (TTT)

2017 - 1 zege: Omloop Mandel-Leie-Schelde

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2007
2011
2012
2013	159e
2014	139e
2015	145e (1)		148e
2016		139e
2017	144e
2018
2019

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	E3 Harelbeke	Kuurne-Brussel-Kuurne	WK op de weg	Wereldranglijsten
2007						3 ↑
2011					opgave
2012				opgave	opgave
2013			50e	38e	opgave
2014	opgave	71e	26e	opgave	94e
2015			83e	buit.tijd	opgave	99e	opgave	132e (UWT)
2016			99e	105e	103e		41e
2017		64e	83e	44e	32e			332e (UWT)
2018	125e		76e	50e	opgave	25e		333e (UWT)
2019			105e	opgave	60e

Ploegen

2004 –

Jong Vlaanderen 2016

2005 –

Chocolade Jacques-T Interim

2006 –

Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen

2007 –

Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen

2008 –

Topsport Vlaanderen

2010 –

Quick Step

2011 –

Quick Step Cycling Team

2012 –

Omega Pharma-Quick-Step Cycling Team

2013 –

Omega Pharma-Quick-Step Cycling Team

2014 –

Omega Pharma-Quick-Step

2015 –

2016 –

2017 –

2018 –

2019 –

Deceuninck–Quick-Step

2020 –

Deceuninck–Quick-Step

Voorganger: Luc de Duytscheř	Belgisch kampioen Puntenkoers (Baanwielrennen) 2001	Opvolger: Steven De Champs
Voorganger: Steven De Champs	Belgisch kampioen Puntenkoers (Baanwielrennen) 2003	Opvolger: Steve Schets
Voorganger: Steve Schets	Belgisch kampioen Puntenkoers (Baanwielrennen) 2006 - 2009	Opvolger: Ingmar De Poortere

Zie de categorie Iljo Keisse van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

Officiële website

(en) Profiel van Iljo Keisse op ProCyclingStats

Profiel op de Wielersite

↑ ^a ^b ^c "TAS zet Keisse toch 2 jaar aan de kant", De Wielersite, 7 juli 2010
↑ "Iljo Keisse mag starten in Zesdaagse van Gent", De Wielersite, 12 november 2010
↑ "Iljo Keisse wint in Ronde van Turkije ondanks val in slotkilometer", Het Nieuwsblad, 28 april 2012
↑ "Iljo Keisse zorgt voor verrassende derde Belgische ritzege in de Giro", Het Nieuwsblad, 31 mei 2015

[TAS-1] "TAS zet Keisse toch 2 jaar aan de kant", De Wielersite, 7 juli 2010

[Tussenarrest-2] "Iljo Keisse mag starten in Zesdaagse van Gent", De Wielersite, 12 november 2010

[3] "Iljo Keisse wint in Ronde van Turkije ondanks val in slotkilometer", Het Nieuwsblad, 28 april 2012

[4] "Iljo Keisse zorgt voor verrassende derde Belgische ritzege in de Giro", Het Nieuwsblad, 31 mei 2015

[1]

[2]

[3]

[4]