John Cena
John Cena
| ||
![]() | ||
John Cena in 2018
| ||
Persoonlijke informatie | ||
Geboortenaam | John Felix Anthony Cena | |
Nationaliteit | ![]() | |
Geboorteplaats | West Newbury (Massachusetts) | |
Geboortedatum | 23 april 1977 | |
Lengte | 1,85 m | |
Gewicht | 114 kg (251 lbs) | |
Carrière | ||
Debuut | 1999 | |
Ringnaam | John Cena Prototype Mr. P John Cena | |
Trainer/coach | Ultimate Pro Wrestling Ohio Valley Wrestling | |
Overige beroep(en) | Professioneel worstelaar, filmacteur, professioneel rapper, | |
(en) IMDb-profiel |
John Felix Anthony Cena (West Newbury (Massachusetts), 23 april 1977) is een Amerikaanse professioneel worstelaar, acteur, rapper en televisiepresentator die als worstelaar sinds 2001, tegenwoordig parttime, actief is in de World Wrestling Entertainment.
Cena wordt beschouwd als een van de meest polariserende en invloedrijke entertainmentworstelaars aller tijden. Hij veroverde net als Ric Flair een recordaantal van 16 wereldtitels en is tweevoudig winnaar van Royal Rumble, in 2008 en 2013. Cena is tevens een 4-voudig World Tag Team Champion, waarvan één keer met Shawn Michaels. Hij was in december 2013 de laatste worstelaar die het Golden Belt apart heeft gedragen, vóór men het iconische kampioenschap fuseerde met het WWE Championship van de toenmalige rechtmatige houder Randy Orton. Cena voltooide tot dusver noch het ereteken Triple Crown Championship noch het Grand Slam Championship, omdat hij nog nooit het WWE Intercontinental Championship won. Cena is meer dan 20 jaar actief en heeft een totaal van 25 kampioenschappen op de erelijst.
Cena verlegde vanaf 2017 zijn focus op een film- en televisiecarrière en is tegenwoordig sporadisch actief als professioneel worstelaar. Naast het worstelen stelde hij in 2005 zijn rapalbum "You Can't See Me" voor. In oktober 2006 maakte Cena zijn acteerdebuut in The Marine. Later verscheen Cena als hoofdrolspeler in diverse films zoals 12 Rounds, The Reunion, Ferdinand en Bumblebee. In 2015 speelde hij een bijrol in de romcom Trainwreck.
Professionele worstelcarrière (1999-)[bewerken | brontekst bewerken]
Training (1999-2001)[bewerken | brontekst bewerken]
Cena's carrière nam een aanvang in 1999. In 2000 startte Cena zijn training bij 'Ultimate Pro Wrestling' om een volwaardige professionele worstelaar te worden. Tijdens zijn periode bij UPW won hij één keer het 'UPW Heavyweight Championship'.
In 2001 tekende Cena een contract bij de World Wrestling Federation (WWF; nu WWE) en werd naar het opleidingsprogramma 'Ohio Valley Wrestling' (OVW) gestuurd. Tijdens zijn periode bij OVW worstelde Cena als The Prototype en Mr. P. Hij won één keer het 'OVW Heavyweight Championship' en samen met Rico Constantino één keer het 'OVW Southern Tag Team Championship'.
World Wrestling Entertainment (2002-heden)[bewerken | brontekst bewerken]
Debuut (2002-2003)[bewerken | brontekst bewerken]
Op 27 juni 2002 maakte Cena zijn televisiedebuut door een uitdaging van Kurt Angle te accepteren en werd moeizaam verslagen door Angle. Hij gaf een speech die was geïnspireerd op een rede van Vince McMahon, de eigenaar van het bedrijf. Al snel werd Cena een face (fan favoriet) en startte een verhaallijn met Chris Jericho. Nadat Cena tijdens de Halloween-aflevering van de wekelijkse show Monday Night Raw begon te rappen, steeg zijn populariteit. Hij stond bekend als "Doctor of Thuganomics". Cena's rappende alter ego - gekleed in basketshirts, jeanshorts, pet en halskettingen - werd enorm populair.
In het voorjaar van 2003 streefde Cena meteen het WWE Championship na en provoceerde toenmalig kampioen Brock Lesnar op wekelijkse basis. Tijdens hun verhaallijn onthulde Cena een nieuwe afwerkingsbeweging, de "FU" (een soort schouderworp, gelijkend op Kata Guruma in het judo), intern een 'Fireman's carry powerslam' genaamd, om de spot te drijven met Lesnars "F-5". Vervolgens nam Cena het op tegen Lesnar bij het evenement Backlash, maar verloor. Bij het evenement Vengeance verloor hij van The Undertaker. In het najaar stond hij Kurt Angle bij als lid van diens team bij het evenement Survivor Series in de traditionele eliminatiewedstrijd.
United States & WWE Championship (2004-2005)[bewerken | brontekst bewerken]
In januari 2004 nam Cena voor het eerst deel aan de Royal Rumble, maar werd geëlimineerd door Big Show. Dit veroorzaakte een vete tussen hen. Bij WrestleMania XX versloeg hij Big Show en veroverde het WWE United States Championship. Het was Cena's eerste kampioenschap voor de federatie. Vier maanden later werd Cena's titel echter afgenomen door (fictief) SmackDown! General Manager Kurt Angle, wat gebeurde op 8 juli 2004. Het kampioenschap werd beschikbaar gesteld.
Cena eiste het United States Championship terug op door Booker T te verslaan bij het evenement No Mercy. Een week later moest Cena de titel afstaan aan de debuterende Carlito Caribbean Cool, waarna Cena een (kayfabe) nierblessure opliep. Cena was namelijk bezig met opnames draaien voor de film The Marine, waardoor hij even uit de reeks werd geschreven. De film verscheen in oktober 2006. Kort na zijn terugkeer won Cena voor de derde keer het United States Championship door Carlito te verslaan. Het waren de laatste maanden van Cena als "Doctor of Thuganomics". Vanaf 2005 speelde hij een gematigde versie van zijn oorspronkelijke personage.
Hij begon het jaar 2005 met een nieuwe deelname aan de Royal Rumble. Cena bleef als laatste over met Batista, destijds lid van Evolution. Beiden gingen echter samen over de bovenste touwen, waardoor de Royal Rumble geen winnaar opleverde. Vince McMahon herstartte prompt de wedstrijd, waarbij Batista de zege wegkaapte. Later vestigde Cena zijn aandacht op WWE Champion John "Bradshaw" Layfield (JBL). Die laatste speelde de rol van oliemagnaat, vergelijkbaar met het personage J.R. Ewing uit de televisiereeks Dallas.
Cena moest zijn United States Championship afstaan aan Orlando Jordan, die lid was van JBL's groep "The Cabinet". Bij WrestleMania 21 versloeg hij JBL en veroverde met het WWE Championship zijn eerste wereldtitel. Cena droeg een gepersonaliseerde 'spinner' titelriem. JBL kon niet leven met de nederlaag en claimde nog steeds het 'oude' WWE Championship, totdat Cena de originele titel ook in zijn bezit kreeg via winst tegen JBL bij het evenement Judgment Day in een "I Quit" match.
Edge, Triple H & borstspierblessure (2006-2007)[bewerken | brontekst bewerken]
Bij het evenement New Year's Revolution verdedigde Cena met succes zijn titel door de Elimination Chamber match te winnen, maar Edge diende zijn Money in the Bank-koffer in voor een titelwedstrijd tegen Cena. Hij speelde de titel kwijt aan Edge. Drie weken later heroverde Cena de titel van Edge bij het evenement Royal Rumble. Kort daarna begon Cena te bikkelen met Triple H. Bij WrestleMania 22 klopte hij Triple H en prolongeerde zijn heerschappij. Cena won via submission met zijn kenmerkende manoeuvre STF, een beweging die hij overnam van de legendarische worstelaar Lou Thesz.
Cena werd sinds deze overwinning alsmaar getrakteerd op negatieve reacties van het publiek. Hij zorgde voor enorme verdeeldheid. Vanaf dat moment ontstonden spreekkoren als Let's go Cena, Cena sucks!, waarmee hij zowel werd verafgood als verguisd. Bij het evenement One Night Stand moest hij de titel afstaan aan Rob Van Dam, meer bepaald nadat Edge de wedstrijd verstoorde. Bij het evenement Unforgiven zegevierde Cena in een Tables, Ladders and Chairs match tegen Edge en bemachtigde voor de 3e keer het WWE Championship.
Het jaar 2006 eindigde voor Cena met een verhaallijn naast de ongeslagen Umaga die handelde over het WWE Championship. Op 29 januari 2007, een dag na Royal Rumble, won hij met Shawn Michaels een tag team match van Rated-RKO (Edge & Randy Orton). Ze veroverden op deze wijze het World Tag Team Championship en daarmee was Cena plots houder van twee kampioenschappen. Bij WrestleMania 23 won Cena van Michaels en behield de titel. Tijdens een aflevering van Raw op 2 april 2007, volgens de regels van een elimination tag team match, elimineerde Michaels hem en vervolgens zichzelf. Door de dubbele eliminatie veroverden The Hardy Boyz (Matt & Jeff Hardy) de titelriemen.
Hij disputeerde verder met Michaels, Orton en Edge omtrent het WWE Championship totdat The Great Khali op de proppen kwam en verklaarde dat hij als doel had om de titel te veroveren van Cena. Bij het evenement Judgment Day won Cena van Khali en hij werd de eerste worstelaar die Khali kon verslaan met een submission. Bij het evenement One Night Stand won Cena opnieuw van Khali.
Tijdens een aflevering van Raw op 1 oktober 2007, en gedurende een kamp tegen Mr. Kennedy, liep Cena een borstspierblessure op. Een dag later stelde hij zijn titel vacant. Ondanks zijn blessure wilde hij optreden bij het evenement No Mercy, wat zijn artsen hem uiteindelijk afraadden. Hij onderging later een operatie ter hoogte van de rechterborstspier.
Terugkeer & WWE Championships (2008-2010)[bewerken | brontekst bewerken]

Na vier maanden van inactiviteit maakte Cena vroeger dan verwacht zijn rentree bij het evenement Royal Rumble, als laatste deelnemer (nummer 30). Hij elimineerde de laatst overgebleven deelnemer Triple H en schreef de traditionele 'Royal Rumble' op zijn naam. De volgende weken probeerde Cena het WWE Championship te veroveren, maar hij faalde steeds. Cena verloor bij WrestleMania XXIV van Triple H en kampioen Randy Orton.
Tijdens een aflevering van Raw op 4 augustus 2008 worstelde hij als partner van Batista. Ze versloegen The Legacy (Cody Rhodes & Ted DiBiase) in een gevecht om het World Tag Team Championship. Een week later moesten Cena en Batista de titel weer afstaan aan Rhodes en DiBiase. Bij het evenement SummerSlam verloor Cena ván Batista, maar tijdens deze wedstrijd liep Cena een zware nekblessure op. Cena werd op 25 augustus 2008 geopereerd en moest rekening houden met een inactiviteit van drie maanden.
Bij het evenement Survivor Series vierde Cena zijn rentree, waar hij Chris Jericho versloeg en voor het eerst in zijn carrière het World Heavyweight Championship won. Cena werd later uitgedaagd door John "Bradshaw" Layfield (JBL) voor een titelgevecht bij het evenement Royal Rumble, waarbij Cena de titel behield nadat Shawn Michaels - die toen (kayfabe) "werknemer" was van JBL - een "Sweet Chin Music" (een kenmerkende zijwaartse karatetrap) uitvoerde op JBL. Toch wist Cena nog een "Attitude Adjustment" - zijn afwerkingsbeweging - uit te voeren op JBL.
Cena werd gedwongen zijn titel te verdedigen bij het evenement No Way Out in een Elimination Chamber match tegen Chris Jericho, Kane, Mike Knox, Rey Mysterio en Kofi Kingston, die op het laatste nippertje op brutale wijze vervangen werd door Edge. Cena werd geëlimineerd nadat hij met een opeenvolging van afwerkingsbewegingen werd bestookt: Jericho's "Codebreaker", Mysterio's "619" en Edge's "Spear". Uiteindelijk werd de wedstrijd gewonnen door Edge, die zo het World Heavyweight Championship veroverde.
Later kreeg Cena een mogelijkheid de titel te heroveren bij WrestleMania XXV in een driegevecht (jargon: triple threat) tegen kampioen Edge en Big Show, waarbij Cena victorie kraaide. Bij het evenement Backlash verloor Cena de Last Man Standing-wedstrijd van Edge en moest de titel afstaan aan hem, waarna Big Show opdaagde, Cena aanviel en hem in de richting van een spotlamp gooide. Cena kreeg het aan de stok met Big Show. Cena won zowel bij Judgment Day als Extreme Rules van Big Show.
Bij het eenmalige evenement Breaking Point versloeg hij kampioen Randy Orton in een vrij epische "I Quit" match en kroonde zich opnieuw tot WWE Champion. Cena verloor de titel alweer aan Orton bij het evenement Hell in a Cell in een gelijknamige wedstrijd. Bij het evenement Bragging Rights klopte hij Orton in een 60 minuten durende Iron Man match en heroverde de titel. Twee maanden later, bij het evenement Tables, Ladders and Chairs, verloor Cena een zogeheten "Tables-wedstrijd" van Sheamus en moest de titel afstaan aan hem.
In februari 2010, bij het evenement Elimination Chamber, heroverde Cena het WWE Championship door een gelijknamige wedstrijd te winnen van titelverdediger Sheamus, Triple H, Randy Orton, Ted DiBiase en Kofi Kingston. Onmiddellijk na de wedstrijd verscheen Mr. McMahon en verklaarde dat Cena meteen zijn titel moest verdedigen tegen Batista, wat resulteerde in de kortste regeerperiode in de geschiedenis.
Tijdens een aflevering van Monday Night Raw vroeg Cena een herkansingswedstrijd voor de titel bij WrestleMania XXVI. Men zou pas akkoord gaan als hij Batista later op de avond kon verslaan. Batista diskwalificeerde zichzelf toen hij Cena een trap verkocht in de edele delen, waarna een wedstrijd werd geboekt bij WrestleMania XXVI. Cena heroverde de titel van Batista. Bij het evenement Over the Limit stonden Cena en Batista opnieuw tegenover elkaar. Cena won de "I Quit" match van Batista.
The Nexus (2010-2011)[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens een aflevering van Raw op 7 juni 2010 werd Cena samen met CM Punk, diens volgeling Luke Gallows en andere lieden die aanwezig waren rondom de ring, aangevallen door 8 voormalige deelnemers van het eerste seizoen van WWE NXT. Wade Barrett was de leider van de groep, die zich voorstelde als "The Nexus".
Bij het evenement Fatal 4-Way moest Cena het WWE Championship verdedigen tegen Edge, Randy Orton en Sheamus in een Fatal Four Way-wedstrijd, waarbij Sheamus zegevierde. Een maand later, bij het evenement Money in the Bank, kon Cena de titel herwinnen van Sheamus in een steel cage match, maar lukte niet in zijn opzet omdat "The Nexus" zich roerde. Later vormde hij een alliantie met Edge, Chris Jericho, John Morrison, R-Truth, The Great Khali en Bret Hart voor een wedstrijd tegen "The Nexus" bij het evenement SummerSlam, maar Cena's team werd verslagen door "The Nexus" en Daniel Bryan, een voormalig "The Nexus"-lid die zijn rentree maakte om Khali te vervangen.
Cena werd door "The Nexus"-leider Wade Barrett uitgedaagd tot een kamp bij het evenement Hell in a Cell. Cena werd verslagen door toedoen van twee fans, die later geïdentificeerd werden als Husky Harris en Michael McGillicutty. Zodoende werd Cena gedwongen om lid te worden van "The Nexus". Hij koesterde plannen om "The Nexus" te vernietigen, maar in plaats daarvan werd hij aangezet tot het opvolgen van Barrett's orders. Hij werd gechanteerd, in de mate dat hij zelfs dreigde ontslagen te worden. Bij het evenement Bragging Rights veroverden Cena en "The Nexus"-lid David Otunga het WWE Tag Team Championship ten nadele van "Dashing" Cody Rhodes en Drew McIntyre.
Hij diende Barrett te helpen zijn WWE Championship-wedstrijd te winnen van Randy Orton. Als Barrett de wedstrijd verloor, zou hij ontslagen worden. Barrett behield het kampioenschap wegens diskwalificatie, een regel die stelt dat een titel niet van houder mag veranderen. Een dag later moesten Cena en Otunga hun WWE Tag Team Championship op bevel van Barrett doorgeven aan "The Nexus"-leden Heath Slater en Justin Gabriel.
Bij het evenement Survivor Series werd een nieuwe voorwaarde ingesteld. In de WWE Championship-wedstrijd tussen Wade Barrett en Randy Orton mocht Barrett alweer niet verliezen. Indien hij dat toch deed, zou Cena ontslagen worden. Barrett legde de duimen voor Orton, waardoor Cena's lot bezegeld was. Hij gaf zowaar een afscheidsspeech en was later ook te zien als toeschouwer. Hij viel toen alle "The Nexus"-leden aan. Cena nam het op tegen Barrett in een "Chairs"-wedstrijd bij het evenement Tables, Ladders and Chairs, waarbij Cena met overmacht de wedstrijd won.
Tijdens een aflevering van Raw op 27 december 2010, kondigden "The Nexus"-leden, voortaan zonder Wade Barrett, hun nieuwe leider aan. Nadat een aanval op Cena werd ingezet, lieten "The Nexus"-leden de armband van Barrett achter en CM Punk liep naar de ring. Hij staarde naar Cena en raapte de armband op. CM Punk was de nieuwe leider van "The New Nexus". Tijdens een aflevering van Raw op 17 januari 2011 keerde Cena terug en daagde CM Punk uit. Cena werd aangevallen door Mason Ryan. Bij het evenement Royal Rumble elimineerde hij de meeste "The Nexus"-leden, waardoor hun vete ten einde was.
Dwayne "The Rock" Johnson, Brock Lesnar & CM Punk (2011-2013)[bewerken | brontekst bewerken]
Bij het evenement Elimination Chamber won Cena de gelijknamige wedstrijd en verwierf een kans tegen kampioen The Miz bij WrestleMania XXVII voor het WWE Championship. Tijdens een aflevering van Raw op 21 februari 2011 antwoordde Cena op de kritiek van Dwayne "The Rock" Johnson, gastheer van WrestleMania XXVII. Later op de avond veroverde hij samen met The Miz het WWE Tag Team Championship door The Corre (Heath Slater & Justin Gabriel) te verslaan. "The Corre" eiste per direct een herkansing. Cena en The Miz moesten de titel afstaan. Hun duel bij WrestleMania XXVII leverde geen winnaar op. The Rock herstartte de wedstrijd, waarna The Miz won. Cena en The Rock bereikten een akkoord over een wedstrijd die zou plaatsvinden bij het volgende WrestleMania-evenement, WrestleMania XXVIII.
Cena klopte The Miz en John Morrison bij het evenement Extreme Rules en veroverde zijn 8e WWE Championship. Hij was voorzien in een titelwedstrijd tegen CM Punk - op dat moment in een verhaallijn betrokken met Vince McMahon over zijn WWE-contract - bij het evenement Money in the Bank. CM Punk won de titel en verliet (fictief) het bedrijf, waardoor het programma Raw niet langer een wereldkampioen had.
McMahon ontsloeg Cena en de wederoptredende Triple H. Die laatste onthief McMahon van zijn functies en verving hem als showrunner. Tijdens een aflevering van Raw op 25 juli 2011 keerde Cena terug en versloeg kampioen Rey Mysterio om het WWE Championship, dat hij voor de 9e keer veroverde, een record (NB: World Heavyweight Championship niet meegerekend). Na de wedstrijd keerde CM Punk terug naar de WWE en verscheen met zijn WWE Championship. CM Punk en Cena werden erkend als kampioen. Triple H organiseerde een wedstrijd tussen CM Punk en Cena bij het evenement SummerSlam. CM Punk zegevierde en was officieel WWE Champion. Na de wedstrijd kwam Alberto Del Rio naar de ring en leverde zijn Money in the Bank-koffer in. Del Rio versloeg CM Punk en bemachtigde het WWE Championship.
Bij het evenement Night of Champions versloeg hij Del Rio. Hij won voor de 10e keer het WWE Championship en verbeterde zijn eigen record. Cena verdedigde zijn titel bij het evenement Hell in a Cell in een zeldzame triple threat Hell in a Cell match. Hij werd op een sluwe manier door Del Rio om de tuin geleid. Del Rio had Cena met name buitengesloten.
Tijdens een aflevering van Raw op 12 december 2011, in een wedstrijd tegen Mark Henry, werd Cena aangevallen door een wederoptredende Kane en dat leidde tot een vete tussen hen. Tijdens de volgende afleveringen van Raw werden Cena en Zack Ryder meermaals aangevallen door Kane. Het kwam tot een wedstrijd tussen Cena en Kane bij het evenement Royal Rumble, die met een double count-out eindigde omdat Cena en Kane naast de ring bleven vechten. Een dag na Royal Rumble claimde Kane dat "hem haten" de enige weg was om The Rock te verslaan bij WrestleMania XXVIII. Bij het evenement Elimination Chamber won Cena ter afsluiting een zogenaamde "Ambulance"-wedstrijd van Kane. Na zijn overwinning in de Elimination Chamber match begon Cena zich klaar te stomen voor zijn kamp tegen The Rock bij WrestleMania XXVIII. Cena verloor van The Rock.

Een dag na WrestleMania XXVIII aanvaardde Cena het verlies. Hij noemde The Rock een van de grootste worstelaars ooit en verzocht The Rock naar de ring te komen, zodat hij hem in hoogsteigen persoon kon feliciteren. Cena's oproep werd echter beantwoord door Brock Lesnar, die na 8 jaar afwezigheid terugkeerde naar WWE en hem aanviel met zijn afwerkingsbeweging "F-5". Toenmalig Raw General Manager John Laurinaitis onthulde dat hij Lesnar een contract had aangeboden en dat Lesnar het "nieuwe gezicht van de WWE" moest worden.
Cena versloeg Lesnar in een Extreme Rules-wedstrijd bij het gelijknamige evenement. Laurinaitis was zijn tegenstander bij het evenement Over the Limit. Cena verloor omdat Big Show de wedstrijd verstoorde. Later kondigde Laurinaitis aan dat Cena het zou moeten opnemen tegen Big Show, die Laurinaitis vertegenwoordigde, bij het evenement No Way Out met als voorwaarde dat Cena of Laurinaitis ontslagen kon worden. Cena versloeg Big Show, waarna Vince McMahon naar de ring kwam en Laurinaitis ontsloeg.
Tijdens een aflevering van Raw op 25 juni 2012 kondigde Cena aan dat hij zou deelnemen aan de Money in the Bank ladder match bij het gelijknamige evenement. Hij veroverde de Money in the Bank-koffer. Op 23 juli 2012, tijdens de special Raw 1000, leverde Cena zijn koffer in voor een WWE Championship-wedstrijd tegen CM Punk. Uiteindelijk won Cena de wedstrijd door diskwalificatie nadat Big Show de wedstrijd verstoorde, waardoor CM Punk de titel behield. Hij was de eerste worstelaar die er niet in slaagde de titel te veroveren nadat hij de koffer inleverde. Damien Sandow trad een jaar later in Cena's voetsporen.
Big Show bleef Cena aanvallen totdat The Rock hem uit de nood kwam helpen. Kersvers Raw General Manager AJ Lee organiseerde een WWE Championship-wedstrijd tussen Cena en kampioen CM Punk bij het evenement SummerSlam, maar hij verloor. Bij het evenement Night of Champions eindigde hun wedstrijd in een gelijkspel, zodat CM Punk nog steeds autoritair kampioen was. Op 20 september 2012 raakte bekend dat Cena vier tot zes weken aan de kant stond met een armblessure. Tussendoor nam Ryback zijn plaats in voor een titelwedstrijd tegen CM Punk bij het evenement Hell in a Cell, waar CM Punk op controversiële wijze de Hell in a Cell match won. In het najaar van 2012 had hij een liefdesaffaire met AJ Lee.
In december 2012 startte Cena een verhaallijn met Dolph Ziggler, wat leidde tot een ladder match bij het evenement Tables, Ladders and Chairs. Ziggler won de wedstrijd nadat AJ Lee zich tegen Cena keerde. Volgens de verhaallijn bedroog ze hem al die tijd met Ziggler. Een dag later vormde Cena een duo met Vickie Guerrero in een mixed tag team match tegen Ziggler en AJ Lee. Hij werd echter aangevallen door een debuterende Big E Langston, later bekend van The New Day. Tijdens een aflevering van Raw op 14 januari 2013 versloeg hij Ziggler in een steel cage match.
Hij won in januari 2013 voor de tweede keer in zijn carrière de Royal Rumble nadat hij Ryback als laatste elimineerde. Cena verkondigde dat hij streefde naar een kans op het WWE Championship. Na zijn verrassende boodschap werd Cena aangevallen door de worstelgroep The Shield (Dean Ambrose, Roman Reigns en Seth Rollins), die hem eerder het WWE Championship hadden gekost in hun legendarische debuut bij het evenement Survivor Series. Een week later wilde Cena wraak nemen tegen "The Shield" en kreeg hiervoor de hulp van Sheamus en Ryback. Het resulteerde in een 6-man tag team match bij het evenement Elimination Chamber. "The Shield" won de wedstrijd. Tijdens een aflevering van Raw op 25 februari 2013 nam hij de maat van CM Punk, waardoor Cena zijn status als uitdager van kampioen The Rock onderstreepte. Hij klopte The Rock bij WrestleMania 29 en veroverde zijn 11e titel. Cena moest de titel afstaan aan Daniel Bryan bij het evenement SummerSlam. Hierna raakte Cena weerom geblesseerd. Hij was 4 tot 6 maanden buiten strijd met een elleboogblessure.
World Heavyweight & United States Championship (2013-2016)[bewerken | brontekst bewerken]
Hij keerde terug bij het evenement Hell in a Cell en veroverde het World Heavyweight Championship door kampioen Alberto Del Rio te verslaan. Bij het evenement Tables, Ladders and Chairs moest hij na zijn verloren Tables, Ladders and Chairs match de titel doorgeven aan Randy Orton. Hij was de laatste worstelaar die de gouden titelriem apart heeft gedragen vooraleer deze werd samengevoegd met het WWE Championship. In april 2014 klopte hij Bray Wyatt bij WrestleMania XXX.
Cena veroverde het World Heavyweight Championship opnieuw via winst in de Money in the Bank ladder match en was daardoor een 15-voudig WWE World Heavyweight Champion. Op 17 augustus 2014 moest hij de titel afstaan aan Brock Lesnar bij het evenement SummerSlam. In een driegevecht bij het evenement Royal Rumble in januari 2015, waar ook Seth Rollins deel van uitmaakte, slaagde Cena er niet in Lesnar de titel afhandig te maken. Daarna was hij even WWE United States Champion.
In augustus 2015 worstelde hij als kampioen tegen de nieuwe WWE World Heavyweight Champion, Seth Rollins. Hij werd verslagen door Rollins bij het evenement Night of Champions in een "Winner Takes (it) All"-wedstrijd. Beide kampioenschappen stonden op het spel. De Amerikaanse talkshowpresentator Jon Stewart, gastheer van het evenement, sloeg Cena onverwacht met een klapstoel, maar de scheidsrechter merkte dit niet op. Rollins ging er met 2 titels vandoor. Enkele dagen later was er een confrontatie tussen Cena en Stewart, die gedurende desbetreffende wedstrijd eigenlijk aan Cena's kant stond. Ook Ric Flair was aanwezig, die net als hij 16 keer WWE World Heavyweight Champion werd. Cena kon dit record destijds evenaren als hij van Rollins had gewonnen.
Hij claimde het United States Championship van Rollins, maar verloor zijn titel aan de plots teruggekeerde Alberto Del Rio bij het evenement Hell in a Cell. Op 7 januari 2016 werd hij geopereerd aan de schouder. Cena miste WrestleMania 32 als gevolg van deze operatie.[1] De hersteltijd was lang en Cena was in de zomer weer terug. Bij het evenement SummerSlam nam Cena het op tegen A.J. Styles, maar verloor. Hun technisch vernuftige kamp werd bedolven onder lovende kritiek. Styles pareerde Cena's afwerkingsbeweging, wat Styles uiteindelijk de zege opleverde.
Recordhouder WWE World Heavyweight Championship (2017)[bewerken | brontekst bewerken]
Cena veroverde op 29 januari 2017 voor de 16e keer het WWE World Heavyweight Championship tegen A.J. Styles bij het evenement Royal Rumble. Cena hees zich op gelijke hoogte van Ric Flair. Op 12 februari 2017 verloor Cena het WWE Championship aan Bray Wyatt. Tijdens een aflevering van Tuesday Night Smackdown! Live werd een driegevecht gehouden tussen Bray Wyatt, A.J. Styles en John Cena. Hij kreeg een kans om voor de 17e keer de titel op zijn naam te schrijven. Dat mislukte want Bray Wyatt verdedigde met succes de titel. Samen met zijn (werkelijke) verloofde Nikki Bella versloeg hij The Miz en Maryse Ouellet bij WrestleMania 33. Na de wedstrijd vroeg hij Nicole Garcia (Nikki Bella) op het scherm ten huwelijk.
In augustus 2017 nam Cena het op tegen Shinsuke Nakamura, een voormalig freefighter en MMA-vechter. Cena en Nakamura hadden veel respect voor elkaar. Nakamura kaapte de overwinning weg en schudde Cena de hand. Door de nederlaag tegen Nakamura misliep hij een kans op het WWE Championship van Jinder Mahal bij het evenement SummerSlam. Nadat hij Nakamura een handje toestak, en niet Baron Corbin maar wel Nakamura de tegenstander werd van Mahal, ontstond er een rivaliteit tussen Cena en Corbin. Het mondde uit in een confrontatie bij het evenement SummerSlam, waar Cena het haalde van Corbin.
Sporadische verschijningen (2017-heden)[bewerken | brontekst bewerken]
Een dag na SummerSlam kwam het tot een felle discussie tussen Cena, Roman Reigns en The Miz. Die laatste was ervan overtuigd dat hij de schijnwerpers verdiende na jaren van hard werk. The Miz' reactie werd positief onthaald door de fans. Cena apprecieerde het niet dat Reigns de WWE aanzag als his yard (vrij vertaald: zijn grond) en sprak dat Reigns op vele vlakken tekortschoot om het echt waar te maken. Reigns vond dat Cena als parttime worstelaar weinig recht van spreken had. Dit leidde ertoe dat de twee meest polariserende worstelaars in de WWE elkaar uitdaagden bij het evenement No Mercy.
Cena verloor van Reigns in een wedstrijd die kon worden gezien als het doorgeven van de spreekwoordelijke fakkel. Reigns verdeelde net als Cena een significant deel fans. Kenners spraken zelfs over het einde van een tijdperk. In een interview met Jerry Lawler sprak Cena dat hij het de komende jaren wat rustiger aan zou doen. Cena zal zo een pak minder wedstrijden worstelen en zich meer toeleggen op acteer- en presenteerwerk. Als motivering voegde Cena daar aan toe dat 15 jaar worstelen aan de top stilaan zijn tol begon te eisen. In februari 2018 nam Cena deel aan een Elimination Chamber match voor een kans op het WWE Universal Championship bij het evenement WrestleMania 34, maar verloor. Cena worstelde tegen The Undertaker toen die laatste een verrassingsoptreden gaf bij WrestleMania 34. The Undertaker was aanvankelijk niet ingegaan op Cena's uitdaging, maar accepteerde op het laatste nippertje. Cena werd overroeld door The Undertaker in een wedstrijd die net geen 3 minuten heeft geduurd.
In het voorjaar van 2019 kwam een nieuwe geruchtenmolen op gang. De olympische medaillewinnaar en 5-voudig WWE World Heavyweight Champion Kurt Angle beëindigde in april 2019 zijn carrière bij WrestleMania 35. Eerst werd gedacht dat Cena zijn laatste tegenstander zou gaan worden. Deze geruchten werden onder andere gevoed omdat Cena destijds zijn grote televisiedebuut maakte tegen Angle. Een overgroot deel van de fans beweerde dat een laatste kamp tussen Cena en Angle een symbolischer einde van Angle's carrière zou betekenen. In plaats van Cena was de minder geroemde worstelaar Baron Corbin de laatste tegenstrever van Angle. Cena worstelde niet, doch maakte wel zijn opwachting bij het evenement. Cena kroop nog eens in de huid van zijn voormalig personage "Doctor of Thugonomics".
Acteercarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Filmografie als acteur | ||||
Jaar | Titel | Rol | Opmerkingen | |
---|---|---|---|---|
2000 | Ready to Rumble | Gym trainer | Komediefilm | |
2006 | The Marine | John Titron | Actiefilm | |
2007 | Fast Cars and Superstars: The Gillette Young Guns Celebrity Race | Zichzelf | Realitysoap | |
2009 | 12 Rounds | Danny Fisher | Actiefilm | |
2010 | Psych | Ewan O'Hara | "You Can't Handle This Episode" (seizoen 4: aflevering 10) | |
2010 | True Jackson, VP | Zichzelf | "Pajama Party" (seizoen 2: aflevering 12) | |
2010 | Legendary | Mike Chetley | Dramafilm | |
2010 | Hannah Montana | Zichzelf | "Love That Let's Go" (seizoen 4: aflevering 7) | |
2010 | Fred The Movie | Freds vader | Kinderfilm | |
2010 | Generator Rex | Hunter Cain | "The Hunter" (seizoen 1: aflevering 13) | |
2011 | The Reunion | Sam Cleary | Actiefilm | |
2011 | Fred 2: Night of the Living Fred | Freds vader | Kinderfilm | |
2013 | Fred 3: Camp Fred | Freds vader | Kinderfilm | |
2014 | Fred 4: Fred's Imaginary Dad | Freds vader | Kinderfilm | |
2015 | Trainwreck | Steven | Romantische komedie | |
2015 | Daddy's Home | "Cool Daddy" | Komedie | |
2017 | The Wall | Sergeant Matthews | Actie | |
2017 | Ferdinand | Ferdinand (stem) | Animatie | |
2018 | Bumblebee | Agent Burns | Actie |
In het worstelen[bewerken | brontekst bewerken]

- Finishers
- Killswitch / Protobomb / Protoplex (OVW / UPW)
- AA – Attitude Adjustment (2003-heden)
- STF (2005–heden)
- Signature moves
- Diving crossbody
- Diving leg drop bulldog
- Dropkick
- Half nelson into a neckbreaker
- Fisherman suplex
- Gutwrench suplex
- Five Knuckle Shuffle
- Lou Thesz press
- Running leaping shoulder block
- Running one-handed bulldog
- Sitout hip toss
- Spinebuster
- Throwback
- Belly to belly suplex
- Sleerper hold
- Bijnamen
- "Fruity Pebbles"
- "The Doctor of Thuganomics"
- "The Champ"
- "The Chain Gang Commander"
- "The Chain Gang Soldier"
- Managers
- Themamuziek
- "Slam Smack" van R. Hardy (27 juni 2002 - 7 november 2002)
- "Insert Bass Here" van DJ Case (14 november 2002 - 13 februari 2003)
- "Basic Thuganomics" van John Cena (27 maart 2003 - 10 maart 2005, 5 april 2009, 7 april 2019)
- "We Are One" van 12 Stones (3 oktober 2010 - 21 november 2010; terwijl hij lid was van Nexus)
- My Time is Now" van John Cena & Tha Trademarc (17 maart 2005-heden)
Prestaties[bewerken | brontekst bewerken]
- Ohio Valley Wrestling
- OVW Heavyweight Championship (1 keer)
- OVW Southern Tag Team Championship (1 keer met Rico Constantino)
- Pro Wrestling Illustrated
- PWI Feud of the Year (2006) vs. Edge
- PWI Feud of the Year (2011) vs. CM Punk
- PWI Match of the Year (2007) vs. Shawn Michaels
- PWI Match of the Year (2011) vs. CM Punk
- PWI Most Popular Wrestler of the Year (2004, 2005, 2007, 2012)
- PWI Wrestler of the Year (2006, 2007)
- PWI Most Improved Wrestler of the Year (2003)
- Ultimate Pro Wrestling
- UPW Heavyweight Championship (1 keer)
- World Wrestling Entertainment/WWE
- WWE Championship (13 keer)
- WWE World Heavyweight Championship (3 keer)
- WWE World Tag Team Championship (2 keer; 1× met Shawn Michaels en 1× met Batista)
- WWE Tag Team Championship (2 keer; 1× met David Otunga en 1× met The Miz)
- WWE United States Championship (5 keer)
- Royal Rumble (2008 & 2013)
- Money in the Bank (2012)
- Slammy Award
- "Superstar Of The Year" (2009, 2010 en 2012)
- "Holy %&^*%&* Move of the Year" (2010)
- "Game Changer of the Year" (2011)
- "Insult of the Year" (2012) - Aan Dolph Ziggler & Vickie Guerrero: "You're the exact opposite. One enjoys eating a lot of nuts and the other is still trying to find his."
- "Kiss of the Year" (2012) – met AJ Lee
Muziek[bewerken | brontekst bewerken]
Naast zijn carrière in de ring is Cena een hiphopmuzikant. Hij voerde zijn vijfde WWE themalied uit, Basic Thugonomics, dat later opgenomen werd als een soundtrackalbum van de WWE. Een andere, Untouchables, werd opgenomen op WWE ThemeAddict. Hij coverde ook songs met MURS, e-40, en Chingo Bling. Cena is de enige professionele worstelaar die ooit op BBC 2 in Top of the Pops verscheen.
Het album van John Cena:
- My Time Is Now
- Word Life
- Don't Fuck With Us
- Flow Easy [ft.Bumpy Knuckles]
- Right Now
- Make It Loud
- Just Another Day
- Summer Flings
- Keep Frontin' [ft. Bumpy Knuckles]
- We Didn't Want You To Know
- Bad, Bad Man [ft. Bumpy Knuckles]
- Running Game
- Beantown [ft. Esoteric]
- This Is How We Roll
- What Now
- Know The Rep
- Chain Gang Is The Click
- If It All Ended Tomorrow
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- (en) Officiële website
- (en)
John Cena in de Internet Movie Database
- (en) Profiel op Online World of Wrestling
- (en) Profiel op WWE
Bronnen, noten en/of referenties
|
Worstelaars: | Aiden English · Alex Riley · Baron Corbin · Blake · Brian Kendrick · Bull Dempsey · Colin Cassady · Enzo Amore · Finn Bálor · Hideo Itami · Kevin Owens · Mojo Rawley · Murphy · Rhino · Sami Zayn · Solomon Crowe · Sylvester Lefort · Tye Dillinger · Tyler Breeze |
NXT Diva's: | Alexa Bliss · Aliyah · Asuka · Bayley · Becky Lynch · Billie Kay · Carmella · Dana Brooke · Liv Morgan · Mandy Rose · Peyton Royce · Sasha Banks |
Staf: | Bill DeMott · Billy Gunn · Canyon Ceman · Dusty Rhodes · Gerald Brisco · Norman Smiley · Sara Amato |
Nexus | ||||
---|---|---|---|---|
|
![]() |
Zie de categorie John Cena van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |