Vennootschapsrecht
.svg){kind=small}
|
Dit artikel bevat verouderde informatie en zou bijgewerkt moeten worden. U wordt uitgenodigd om dit artikel bij te werken. Uitleg: Sinds de invoering van het WVV in België in 2019 is het vennootschapsrecht fundamenteel veranderd. |
Het vennootschapsrecht is de tak van het privaatrecht, en meer in het bijzonder: het ondernemingsrecht, die de werking der vennootschappen regelt. Ook de rechtsverhoudingen tussen respectievelijk de vennoten (in personenvennootschapen) en aandeelhouders (in eigenvermogenvennootschapen) horen daarbij.
Vennootschapsrecht in de Europese Unie[bewerken | brontekst bewerken]
Een 28+1 "Europees Vennootschapsrecht" bestaat niet. Het huidige acquis communautaire zorgt voor de erkenning van de verschillende landen hun vennootschappen, onder meer bij internationale zetelverplaatsing (in België de grensoverschrijdende transformatie genoemd). Het Europees Hof van Justitie heeft dit recht erkend als een uitvloeisel van het recht op vrij verkeer dat voorzien is in de Europese verdragen. Dat betekent onder meer dat een vennootschap kan "verhuizen" van het ene land naar het andere zonder verlies van rechtspersoonlijkheid mits de criteria van de Vale rechtspraak[1] nageleefd worden.
Voor de verschillende Europese vennootschapsvormen, zie het artikel over vennootschappen.
Belgisch vennootschapsrecht[bewerken | brontekst bewerken]
In de 20e eeuw werd in België de vennootschap in het burgerlijk wetboek omschreven als een soort overeenkomst. Daarnaast beschreef het Wetboek van koophandel de zogenaamde handelsvennootschappen. In 1999 werden al deze bepalingen opgeheven en werd een volledig nieuw Wetboek van Vennootschappen uitgevaardigd.
Een vennootschap wordt opgericht door een vennootschapscontract waarbij men iets in gemeenschap brengt met de bedoeling winst te maken. Een groep vrienden die samen op de lotto spelen hebben dus een vennootschap, meer bepaald een eenvoudige maatschap zonder rechtspersoonlijkheid. In het geval van de BVBA kan ook door één persoon een eenpersoonsvennootschap worden opgericht. De besloten eenpersoonsvennootschap met beperkte aansprakelijkheid (ebvba) is een afwijking op het principe van de tweehoofdigheid van vennootschappen. Bij een coöperatieve vennootschap dienen er minstens drie vennoten te zijn.
In tegenstelling tot Nederland kende België tot 2018 een onderscheid tussen burgerlijke en handelsvennootschappen. Handelsvennootschappen waren vennootschappen die het stellen van daden van koophandel tot doel hadden. Om te bepalen of een vennootschap een commercieel of een burgerlijk doel had, werd er gekeken naar het maatschappelijk doel in de statuten. Bij een gemengd doel, deels burgerlijk en deels commercieel, werd de vennootschap als commercieel gekwalificeerd, ongeacht de relatieve omvang van het burgerlijke c.q. commerciële doel, tenzij als het commerciële aspect slecht instrumenteel was om het burgerlijk hoofddoel te bereiken.
De Belgische wetgever heeft de ondernemingsrechtbank aangewezen om de registratie van vennootschappen met rechtspersoonlijkheid bij te houden. Dit gebeurt op de griffie. Daar wordt over alle vennootschappen een vennootschapsdossier bijgehouden dat gratis kan worden ingekeken. Een uittreksel uit het dossier kan verkregen worden tegen betaling. Sinds 1997 is de publieke informatie over vennootschappen met rechtspersoonlijkheid beschikbaar via de website van het Belgisch Staatsblad en de Kruispuntbank van Ondernemingen.[2][3]
Voor de verschillende Belgische vennootschapsvormen, zie het artikel over vennootschappen.
Nederlands vennootschaprecht[bewerken | brontekst bewerken]
Voor de verschillende Nederlandse vennootschapsvormen, zie het artikel over vennootschappen.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|