Geschiedenis van Feyenoord: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 31 okt 2008 11:50

De Nederlandse topclub Feyenoord is een voetbalclub met een lange historie. Al vanaf het eerste landskampioenschap in 1924 behoort de club tot de beste van Nederland.

Chronologie

De beginjaren (1908-1920)

Op 19 juli 1908 werd in het café "de Vereeniging" van de eigenaar Jac. Keizer de voetbalclub 'Wilhelmina' opgericht. Er werd gespeeld in rode shirts met blauwe mouwen, en witte broeken. In 1909 werd de naam veranderd in HFC (Hillesluise Footbal Club). HFC speelde op het terrein 'De Put'. HFC sloot zich aan bij de Rotterdamse Voetbalbond, maar omdat er al een club was die HFC (nu Koninklijke HFC, in Haarlem) heette, moest de naam wederom veranderd worden. De naam werd RVV Celeritas, er werd gespeeld in horizontaal geel-zwart gestreepte shirts en witte broek. In 1912 promoveerde Celeritas naar de NVB. Omdat er ook al een club was die Celeritas heette, moest de naam weer veranderd worden en nu kreeg het de naam Feijenoord (met ij). Tegelijkertijd kreeg het de rood-witte shirts met zwarte broek en zwarte kousen, zoals we ze nu nog steeds kennen. De club ging spelen op het Afrikaanderplein.

Op de Paul Krugerstraat in Rotterdam was een snoepwinkel gevestigd genaamd "de nieuwe concerent". Daar was de eerste kleedkamer van Feyenoord en werden de doelpalen opgeslagen.

In 1917 volgde de promotie van Feijenoord naar de 1e klasse en verhuisde de club naar het nieuwe terrein aan de Kromme Zandweg op de hoek van de Dordtsestraatweg.

Prijzen in de beginjaren

Afdelingskampioen eerste klasse van Rotterdam
- 1912
Afdelingskampioen derde klasse (KNVB):
- 1915

De jaren '20

Zestien jaar na de oprichting, drie jaar na de promotie naar de hoogste klasse in 1921, vierde Feijenoord zijn eerste echte succes, het Nederlands landskampioenschap. Later volgden nog meer kampioenschappen, maar dat eerste kampioenschap vonden veel Feijenoorders toch het mooist van allemaal, vooral omdat de rollen definitief waren omgedraaid: de 'arbeiders' hadden de 'heren' verslagen. Hun club, hun Feyenoord, uit de boezem van het volk, was de beste van Nederland. Toen was het succesverhaal van de jaren die volgden begonnen. Net als in het kampioensjaar 1924, werd Feijenoord in de rest van de jaren '20 nogmaals enkele keren afdelingskampioen, maar een landstitel volgde alleen nog in 1928.

Prijzen in de jaren '20

Afdelingskampioen Overgangsklasse:
- 1921
Landskampioen:
- 1924, 1928
Afdelingskampioen Eerste klasse:
- 1924, 1926, 1927, 1928, 1929

De jaren '30

In 1930 werd voor het eerst de KNVB-beker gewonnen. In de finale tegen stadsgenoot Excelsior werd het 1-0. Vijf jaar later lukte het Feijenoord om dit kunstje te herhalen, ditmaal in de finale tegen HVV Helmond.

Door de toestroom van het publiek aan de Kromme Zandweg ontstond het idee een nieuw stadion te bouwen. Na enkele strubbelingen kwam in 1933 de doorbraak. Feijenoord kon dankzij de bemiddeling van zakenman Van Beuningen een terrein aan de Kreekweg bemachtigen. Daar, in de geïsoleerd gelegen Varkenoordse polder, zou het stadion verrijzen. De Rotterdamse architect Van der Vlugt ontwierp voor Feijenoord een stadion dat zijn gelijke in Europa destijds niet kende: een volledig rondlopend stadion met twee verdiepingen; een stadion waarin de tribunes in de hoeken niet werden onderbroken en waarvan de tweede ring over de eerste heen hing. Daardoor zat iedereen dicht op het veld en werd het uitzicht niet belemmerd door palen. Op 23 juli 1935 werd de eerste paal voor het nieuwe stadion geslagen en op 27 maart 1937 volgde de openingswedstrijd van het nieuwe Feijenoordstadion, in de volksmond beter bekend als de Kuip, tegen het Belgische Beerschot. Feijenoord won met 5-2 en de eerste doelpuntenmaker in de Kuip werd Leen Vente.

Eind jaren '30 behoorde Feijenoord tot de Europese top. De Europa Cup bestond nog niet, maar in 1938 werd het prestigieuze toernooi om de Zilveren Bal gewonnen en meervoudig Engels kampioen Arsenal in een vriendschappelijke wedstrijd verslagen.

Prijzen in de jaren '30

Landskampioen:
- 1936, 1938
Afdelingskampioen Eerste klasse:
- 1931, 1932, 1933, 1936, 1937, 1938
Bekerwinnaar:
- 1930, 1935

De jaren '40

In het seizoen 1939/1940 werd Feijenoord eerste in de Eerste klasse en landskampioen. De wedstrijden in de oorlogsjaren werden echter op het Kasteel gespeeld omdat de Duitsers De Kuip hadden bezet. Soms moesten ze ook uitwijken naar het oude terrein aan de Kromme Zandweg, De Goffert in Nijmegen, het Ajax-Stadion of het Olympisch Stadion. De oorlogsperiode van 1940 tot en met 1945 waren zwarte jaren, ook voor Feijenoord. Er werden slechte resultaten geboekt en in het seizoen 1944/1945 werd de competitie onderbroken en eerder beëindigd.

De eerste jaren na de oorlog waren nog steeds niet al te best. Het land was in wederopbouw, dus het voetbal was niet zo belangrijk meer. Feijenoord was niet meer het elftal van vroeger en hobbelde maar een beetje mee in de Eerste klasse. Er werd dus niet meer om het landskampioenschap gespeeld. Feijenoord werd in 1949 nog wel tweede in de Eerste klasse, maar kon daardoor toch net niet meedoen in de strijd om de landstitel. Na dit betere jaar ging het weer bergafwaarts.

Prijzen in de jaren '40

Landskampioen:
- 1940
Afdelingskampioen Eerste klasse:
- 1940, 1943

De jaren '50

Sportief gezien waren de jaren '50 een mindere periode voor Feijenoord. Er werden namelijk geen prijzen behaald. Toch vond er toen een hele belangrijke ontwikkeling plaats in het Nederlandse voetbal, waarbij Feijenoord nauw betrokken was. Op 30 juni 1954 hadden de voorzitters van Feijenoord en Excelsior namelijk het initiatief genomen voor een vergadering in hotel 'Terminus' te Utrecht. Tijdens de vergadering zou over de invoering van het betaalde voetbal worden gediscussieerd. Diverse clubs en KNVB-leden waren aanwezig. In september 1954 werd er na sterk doorzetten van vooral Kieboom en de Rotterdamse voetbalvereniging overgegaan tot het betaalde voetbal in Nederland. Een jaar later volgde de eerste jaargang van de Eredivisie, waar Feijenoord ook meteen aan deel ging nemen. Daardoor behoort Feijenoord nu tot de drie clubs, die kunnen zeggen dat ze in alle jaargangen Eredivisiewedstrijden gespeeld hebben. De andere twee zijn Ajax en PSV.

Prijzen in de jaren '50

geen prijzen

De jaren '60

In 1961 speelde Feijenoord, vanwege het behaalde landskampioenschap, zijn eerste Europacupwedstrijd tegen IFK Göteborg. Feijenoord behaalde de volgende ronde, maar strandde toen als nog tegen Tottenham Hotspur. Ook stond Feijenoord in het seizoen 1961/62 in de finale van de eerste editie van de International Football Cup, de voorloper van de huidige Intertoto Cup. Er werd echter met 4-2 verloren van de grote rivaal Ajax.

Twee jaar later stonden honderdduizenden supporters langs de oevers van Nieuwe Maas en Nieuwe Waterweg om de Groote Beer en de Waterman uit te zwaaien. De schepen vervoerden duizenden supporters naar Lissabon, waar op 8 mei 1963 het Europacupduel tegen het befaamde Benfica moest worden gespeeld. Feijenoord stond in de halve finale en mocht eindelijk met de 'grote jongens' meedoen. Op 10 april 1963 had Feijenoord in het eigen stadion Benfica, de Europese kampioen van de twee voorgaande jaren, op 0-0 gehouden. Nu was er een kans die kampioen te verslaan en zelf een ronde verder te komen. Toch bleef Feijenoord steken in de halve finale, want na de 0-0 in Rotterdam verloor het in Lissabon met 3-1 van Benfica. Ondanks deze uitschakeling waren de jaren '60 wel de vooravond van de grote succesperiode van de jaren '70. Als eerste succes tijdens de gloriejaren behaalde Feijenoord in 1965 voor het eerst in zijn historie de dubbel (landskampioen en bekerwinnaar).

Prijzen in de jaren '60

Landskampioen:
- 1961, 1962, 1965, 1969
Bekerwinnaar:
- 1965, 1969

De jaren '70

De jaren '70 waren voor Feijenoord de meest succesvolle jaren uit zijn historie. In 1970 slaagde Feijenoord er in als eerste Nederlandse club de Europacup I (Video) te winnen. Waar Ajax een jaar eerder niet in slaagde, daarin slaagde Feyenoord nu wel. Met 2-1 was de Schotse kampioen Celtic verslagen. Enkele maanden later volgde ook nog de Wereldbeker, waardoor Feijenoord zich de beste voetbalclub ter wereld mocht noemen. In dat zelfde jaar werd ook de naam Feijenoord veranderd in Feyenoord, omdat buitenlanders die naam beter konden uitspreken.^[bron?] In 1974 veroverde Feyenoord nog de UEFA Cup, eveneens als eerste Nederlandse club, maar daarna brak een korte prijsloze periode aan, die duurde tot 1980.

Wel opmerkelijk om te vermelden is de splitsing van de stichting Feyenoord (betaald voetbal) en SC Feyenoord (amateurvereniging). Vanaf toen bestaan er dus twee 'Feyenoorden', een amateur- en een profclub.

Prijzen in de jaren '70

De jaren '80

In 1984 had Feyenoord nog een topjaar, toen het team met Johan Cruijff, Ruud Gullit en Peter Houtman in de gelederen zowel de beker als het landskampioenschap pakte. Cruijff nam hiermee revanche op Ajax, dat hem geen nieuw contract wilde aanbieden. Zijn komst naar Rotterdam was omstreden en Ajax leek in eerste instantie gelijk te krijgen. Op 18 september 1983 brachten zij Feyenoord de grootste nederlaag ooit toe: 8-2 in het Olympisch Stadion. Maar deze "FeyeMoord" was snel vergeten. In De Kuip won Feyenoord met 4-1 en ook in de beker werd "020" verslagen en aan het einde van het jaar hadden de Rotterdammers alle prijzen.

Halverwege de jaren tachtig ging het echter snel bergafwaarts met Feyenoord. Het voetbal was slecht, de club kwam nooit verder dan de derde plaats. In de jaren 1989 en 1990 vocht het zelfs tegen degradatie, en er kwam weinig publiek naar de Kuip. Er was geen geld, het bestuur was onmachtig, en de hoofdsponsor (HCS) ging failliet.

Prijzen in de jaren '80

Landskampioen:
- 1984
Bekerwinnaar:
- 1980, 1984

De jaren '90

Pas nadat in 1991 de Amstel Cup werd gewonnen, na een onverwachte overwinning uit bij het op dat moment oppermachtige PSV, ging het snel beter. Het publiek kwam weer naar de Kuip, er werd weer gestreden om de bovenste plaatsen, en er werden prijzen gewonnen. Feyenoord pakte een landstitel, een Supercup en enkele KNVB-bekers. In 1992 en 1995 werd de halve finale van de Europacup II gehaald en in 1997 volgde de eerste deelname aan de UEFA Champions League. In het laatste jaar van de 20e eeuw werd Feyenoord ook nog eens landskampioen en wist het succeselftal, onder leiding van Leo Beenhakker, de Johan Cruijff-schaal te bemachtigen.

In 1998 deed de FIOD een inval bij Feyenoord vanwege een vermeende belastingfraude, voornamelijk rond de transfers van Aurelio Vidmar, Christian Gyan en Patrick Allotey. De slepende procedure zou uiteindelijk leiden tot de FIOD-affaire bij Feyenoord.

Prijzen in de jaren '90

De laatste jaren

Op 8 mei 2002 kregen de redelijk succesvolle jaren '90 een nog succesvoller vervolg. Feyenoord veroverde onder leiding van trainer Bert van Marwijk en met een uitblinkende Pierre van Hooijdonk in de eigen Kuip, tegen de Duitse kampioen Borussia Dortmund, na 28 jaar voor de tweede keer in zijn historie de UEFA Cup, iets wat in Nederland weinigen meer verwacht hadden.

Het veroveren van de UEFA-cup ontketende in de Kuip een volksfeest van grote omvang. Dit gebeurde daags na de moord op Pim Fortuyn, een Rotterdamse volksheld, en maakte voor de Rotterdammers veel goed. De UEFA-cup van 2002 bleek echter voorlopig de laatste prijs die de club won. Na dat jaar ging het namelijk vrij snel minder met Feyenoord. Dat werd goed zichtbaar tijdens de Amstel-Cup finale van 2003. Toen verloor Feyenoord, tijdens de afscheidswedstrijd van onder meer Paul Bosvelt, Pierre van Hooijdonk, Brett Emerton en Bonaventure Kalou, met 4-1 van FC Utrecht in de Kuip, ondanks de overmacht in individuele klasse. Sindsdien is Feyenoord geen serieuze titelkandidaat meer geweest. In seizoen 2004/2005 eindigde Feyenoord voor het eerst sinds 1998 buiten de top-3; onder leiding van Ruud Gullit eindigde de stadionclub op de vierde plaats achter AZ.

In de tussentijd werd voorzitter Jorien van den Herik in de FIOD-affaire in 2002 vrijgesproken, maar ging het Openbaar Ministerie in hoger beroep. Ook het hoger beroep werd in 2005 verworpen en Van den Herik kwam als overwinnaar uit de rechtszaal. Toch besloot het OM om door te gaan met de zaak en in cassatie te gaan.

Het seizoen 2005/2006 resulteerde in een teleurstelling. Feyenoord streed in de competitie lang voor de titel, maar moest die uiteindelijk aan PSV laten. In de daaropvolgende play-offs, die dat jaar voor het eerst werden gespeeld, werd Feyenoord verslagen door aartsrivaal Ajax. In de daaropvolgende zomer volgde meer slecht nieuws. Het werd bekend dat Feyenoord op het randje van faillissement stond en een negatief eigen vermogen had van 16 miljoen euro. De slechte situatie noopte de KNVB tot het onder curatele stellen van de club. Van recordtransferbedrag dat Feyenoord deze zomer ontving voor de verkoop van het vermaarde spitsenduo Kuijt en Kalou (K2) kon slechts een klein deel in nieuwe spelers worden geïnvesteerd. De belangrijkste van deze nieuwe spelers was Angelos Charisteas, die van Ajax kwam. Gedurende het seizoen 2006/2007 werd pijnlijk duidelijk dat de selectie na het vertrek van Kuijt en Kalou kwaliteit ontbeerde. Dit seizoen werd afgesloten met slechts een 7e plaats, de laagste klassering sinds 1991. Trainer Erwin Koeman kondigde uiteindelijk op 3 mei 2007 aan te stoppen als trainer. Het seizoen erna eindigde Feyenoord weer buiten de top 5. Ditmaal werden de Rotterdammers 6e, hoewel na 17 wedstrijden er slechts een achterstand was van 1 punt op koploper PSV. Feyenoord won op 27 april 2008 wel de KNVB-beker, door Roda JC in de eigen Kuip met 2-0 te verslaan door goals van Denny Landzaat en Jonathan De Guzman.

Uitsluiting UEFA Cup

Rondom de UEFA Cupwedstrijd van 30 november 2006 tussen AS Nancy-Lorraine en Feyenoord, in de poulefase van het toernooi, ontstonden er schermutselingen tussen Feyenoordaanhangers en de lokale politie. Van de ongeveer 3000 meegereisde Feyenoord aanhangers kregen enkele het in het centrum van Nancy aan de stok met enkele politieagenten. De reactie van de politie was dusdanig generiek, tegenover alle Nederlanders die zich in het centrum bevonden, dat deze situatie snel uit de hand liep. Allerlei Feyenoorders die niet betrokken waren bj de gebeurtenissen totdantoe werden door de politie opgedreven, waarop felle tegenreacties kwamen. Ondanks waarschuwingen van het Feyenoordbestuur waren er vrij beschikbare kaartjes te koop geweest, waardoor er meer supporters met en zonder kaartje meegereisd waren dan gebruikelijk, en een deel hiervan tussen de Franse supporters plaats moest nemen. In plaats daarvan werd de gehele Feyenoordaanhang in het uitvak gedreven door de politie, waarna zij met traangas bestookt werden, waardoor de wedstrijd tijdelijk stil gelegd werd. De wedstrijd zelf eindigde uiteindelijk in een 3-0 overwinning voor Nancy.

Door de resultaten van de overige wedstrijden in de poule kwalificeerde Feyenoord zich nog wel voor de volgende ronde, waarin het zou moeten uitkomen tegen Tottenham Hotspur FC. Op 19 januari maakte de UEFA echter bekend dat, ondanks de volgens sommigen twijfelachtige rol van de politie, Feyenoord geschorst werd voor de rest van het UEFA-cup-toernooi en een boete kreeg opgelegd van 100.000 Zwitserse frank (61.810 euro). Tevens kreeg Feyenoord een proeftijd van twee jaar. Tottenham plaatste zich door de schorsing automatisch voor de volgende ronde.

Prijzen in de laatste jaren

UEFA Cup
- 2002
Bekerwinnaar:
- 2008

Memorabele wedstrijden

26 maart 1937, Feijenoord - Beerschot AC

In het nieuwe Feijenoordstadion, dat in de volksmond beter bekend staat als De Kuip speelt Feijenoord tijdens de opening van het stadion tegen het Belgische Beerschot AC. De vriendschappelijke wedstrijd in het stadion dat haar tijd ver vooruit was werd door de Rotterdammers met 5-2 gewonnen. Leen Vente wist het allereerste doelpunt in de geschiedenis van De Kuip te scoren.

8 mei 1938, Feijenoord - Arsenal FC

In een bomvolle Kuip streed Feijenoord in 1938 tegen het veel hoger aangeslagen Arsenal FC. Nog geen jaar eerder moest Feijenoord het onderspit nog delven tegen de gelouterde Engelse profs, maar in 1938 was het allemaal anders. Onder leiding van de Hongaarse coach Richard Dombi werden de Engelsen verslagen. Weer was het Leen Vente die een grote rol opeiste. Dit keer was hij niet de doelpuntenmaker, maar wel de aangever van een prachtige voorzet vanaf de achterlijn, waarna Manus Vrauwdeunt met een hard schot de Engelse doelman wist te passeren.

2 april 1956, Feijenoord - De Volewijckers

Deze op het oog nietszeggende wedstrijd zou de geschiedenis ingaan als één van de meest doelpuntrijke wedstrijden uit de geschiedenis van het Nederlandse voetbal en als de wedstrijd waarin Henk Schouten maar liefst negen maal het net wist te vinden. Schouten, normaal gesproken bankzitter mocht aantreden in deze wedstrijd omdat spits Cor van der Gijp met een blessure aan de kant moest blijven. Waar Tinus Bosselaar en Riny van Woerden allebei één keer doel troffen, deed Schouten dat dus negen keer. Een tiende goal van Schouten werd gevraagd, het "tien tien tien" daverde van de tribunes. Het wonder leek te geschieden, Schouten passeerde de doelman van De Volewijckers voor de tiende keer, maar het doelpunt werd helaas afgekeurd. Overigens bleef het scorebord tijdens deze wedstrijd steken op 9 aangezien het bord geen dubbele cijfers aan kon.

11 november 1956, Feijenoord - Ajax

De eerste memorabele klassieker uit het oogpunt van Feijenoord was de wedstrijd op 11 november 1956, waar in een volle Kuip met ruime cijfers werd gewonnen van Ajax. Daan den Bleijker wist het net namens Feijenoord vier maal te vinden. Aangezien Ajax ook drie keer wist te scoren moesten er nog wat doelpunten bij. Die kwamen er ook en de uiteindelijke eindstand werd bepaald op 7-3.

27 november 1957, Feijenoord - Bolton Wanderers

De wedstrijd tegen de Bolton Wanderers ongeveer één jaar na de verpletterende overwinning op Ajax ging eigenlijk nergens over. Deze wedstrijd stond wel in het teken van de eerste wedstrijd onder kunstlicht in De Kuip. Ondanks het onbelangrijke affiche zaten er maar liefst 46.000 supporters in het stadion die dit wilden meemaken. Voor aanvang van de wedstrijd werden alle lichten in het stadion gedoofd. President-commissaris van het stadion dr.ir. L.G. Versteege had aan de toeschouwers gevraagd hun aanstekers en/of lucifers tevoorschijn te halen en te ontsteken. De duizenden lichtjes gaven een prachtig gezicht. Daarna werden de vier lampen van de lichtinstallatie ontstoken. Feijenoord verloor dankzij drie doelpunten die na rust werden gescoord met 3-0 van de Engelse club. Toch keerden de supporters met een goed gevoel naar huis, want Feijenoord was in het bezit van een prachtige lichtinstallatie.

28 augustus 1960, Feijenoord - Ajax

Was Henk Schouten in 1956 tijdens de wedstrijd tegen de Volewijckers nog een onverwachte verrassing met zijn negen doelpunten in één wedstrijd. Vier jaar later was zijn naam inmiddels bekend bij de gemiddelde voetballiefhebber. Zijn nieuwe status deed hem weinig en in de ontmoeting met Ajax in 1960 wist hij een net zo puike prestatie af te leveren als vier jaar daarvoor, door in de klassieker vier keer het net te vinden. Ajax werd uiteindelijk met 9-5 door Feijenoord verslagen. Dit is nog altijd de meest doelpuntrijke wedstrijd in de geschiedenis van de Eredivisie.

12 december 1962, Feijenoord - Vasas Boedapest

In de tweede ronde van de Europacup speelde Feijenoord tegen Vasas Boedapest. In de eerste ronde was het Zwitserse Servette FC pas na drie wedstrijden verslagen. In die tijd was er nog geen regel voor uitgescoorde doelpunten en dus diende er een beslissingswedstrijd gespeeld te worden. Ook in de tweede ronde diende Feijenoord een beslissingswedstrijd te spelen aangezien in Rotterdam met 1-1 gelijk werd gespeeld en in Boedapest werd het 2-2. De beslissingswedstrijd werd gespeeld in Antwerpen en maar liefst 30.000 Feijenoord supporters woonden deze wedstrijd bij. Het gevolg was een kilometers lange file vanaf de grens tot aan Antwerpen. Feijenoord won de wedstrijd met 1-0 dankzij een doelpunt van Rinus Bennaars die spontaan werd gebombardeerd tot De held van Deurne.

8 mei 1963, SL Benfica - Feijenoord

Vanaf het begin van het bestaan van de club heeft Feijenoord een grote hoeveelheid supporters weten te trekken. In Nederland was dit al langere tijd bekend, maar sinds 8 mei 1963 weet heel Europa wat Feijenoord bij haar fans teweeg kan brengen. Op 10 april 1963 had Feijenoord het roemruchte Portugese SL Benfica op 0-0 weten te houden in de halve finale van de Europacup. Rotterdam was vol goede moed en liep uit toen de schepen De Groote Beer en De Waterman duizenden supporters naar Lissabon vervoerden. Langs de oevers van de Nieuwe Maas en de Nieuwe Waterweg kwamen honderdduizenden supporters bijeen om de gelukkigen die naar Portugal vertrokken uit te zwaaien. Vele supporters volgden de schepen, door met hun auto's naar Portugal te reizen om deze wedstrijd eveneens bij te wonen. Helaas voor Feijenoord en de supporters hielpen al deze aanmoedigingen de club niet aan haar allereerste finaleplek. In Lissabon won Benfica met 3-1, Feijenoord was uitgeschakeld.

29 november 1964, Feijenoord - Ajax

De klassiekers tussen Feijenoord en Ajax zijn altijd de meest beladen en meest besproken wedstrijden in de Nederlandse competitie en zullen dat waarschijnlijk ook altijd blijven. Sommigen daarvan springen er echter met stip bovenuit. Op 29 november 1964 was het weer zover. Hans Venneker wist met maar liefst vijf doelpunten de wedstrijd naar zich toe te trekken. De einduitslag was 9-4 voor Feijenoord en de Ajacieden hadden vele jaren later nog altijd het excuus dat doelman Bertus Hoogerman op die dag de contactlenzen van zijn vrouw in had.

8 september 1965, Feijenoord - Real Madrid

De Kuip was weer volgestroomd voor deze beladen wedstrijd om de Europacup. Het grote Real Madrid bezocht Rotterdam met de vele sterren uit het internationale voetbal van die tijd. Verdediger Hans Kraay moest na 31 minuten met een bloedende hoofdwond nadat hij daar een trap tegen had gekregen naar de kant. Er werd niet gewisseld, maar iedereen ging er vanuit dat Kraay deze wedstrijd niet meer in actie zou komen. Echter bij aanvang van de tweede helft liep Kraay het veld gewoon weer op. Uiteindelijk zou Feijenoord de wedstrijd met 2-1 weten te winnen dankzij een doelpunt van Hans Kraay. Alleen deze winst en deze gebeurtenis maken van deze wedstrijd al een memorabele wedstrijd, ware het niet dat er nog een zeer merkwaardig incident plaatsvond. Stervoetballer Coen Moulijn die nooit een vlieg kwaad zou doen werd door een Spaanse verdediger hard onderuit gehaald vlak onder de ogen van de Koninklijke familie. Het publiek reageerde fel en verontwaardigd op deze grove overtreding. Het meest tot de verbeelding sprak de reactie van Moulijn zelf. De altijd rustige en ingetogen man werd furieus en zette de achtervolging in op de Spaanse verdediger. "Coen, Coen! Behéérs je alsjeblieft!..." riep tv-commentator Bob Spaak nog, maar tevergeefs. Het hele elftal van Feijenoord kwam haar ster tegemoet en ook diverse toeschouwers betraden het veld na over 2-meter hoge hekken te zijn geklommen. De vluchtende Spanjaard zigzagde over het veld richting de kleedkamer. Suppoosten en politie probeerden de orde te herstellen, maar dit lukte niet. Uiteindelijk werd de wedstrijd bij een 2-1 tussenstand gestaakt en de tussenstand werd gezien als eindstand. De supporters konden hun geluk niet op en heel Rotterdam liep uit voor een waar volksfeest. Twee weken later in Madrid bleek Real Madrid behalve te kunnen schoppen ook te kunnen voetballen. Feijenoord werd met 5-0 verslagen en was uitgeschakeld. De overwinning in De Kuip staat sindsdien echter als memorabele wedstrijd te boek.

26 november 1969, Feijenoord - AC Milan

In de Europacup ontmoette Feijenoord in 1969 AC Milan. AC Milan behoorde in die jaren tot de absolute wereldtop en een overwinning van Feijenoord was in de ogen van de kenners vrijwel onmogelijk. De enige man die vertrouwen in de Rotterdammers had was trainer Ernst Happel. Happel stuurde een elftal in het veld dat AC Milan goed partij kon bieden. Feijenoord won de wedstrijd zelfs door doelpunten van Wim Jansen en Willem van Hanegem. De laatste en beslissende treffer viel zeven minuten voor tijd.

6 mei 1970, Feijenoord - Celtic FC

Finale Europacup I voor Landskampioenen te San Siro, Milaan.
Niet alleen was 6 mei 1970 een memorabele dag voor Feijenoord, maar voor het gehele Nederlandse voetbal. In Milaan was Feijenoord de allereerste Nederlandse club die de Europacup wist te winnen. Wat Ajax een jaar eerder niet was gelukt, lukte Feijenoord wel. Dankzij het winnende doelpunt van Ove Kindvall won Feijenoord na verlenging met 2-1 van Celtic FC. Een dag later stonden er maar liefst 140.000 supporters op de Coolsingel in het centrum van Rotterdam om hun helden toe te juichen.

9 september 1970, Feijenoord - Estudiantes de La Plata

Returnwedstrijd om de Wereldbeker voor clubteams (winnaar Europacup I - winnaar Copa Libertadores van Zuid-Amerika).
Als winnaar van de Europacup mocht Feijenoord aantreden voor de Wereldbeker. Tegenstander in deze ontmoeting was Estudiantes de La Plata uit Argentinië. De eerste wedstrijd in Argentinië werd met 2-2 gelijkgespeeld, waardoor het moest gebeuren in Rotterdam. Wat heel Rotterdam en omstreken hoopte gebeurde ook. Dankzij een doelpunt van Joop van Daele werd de wedstrijd met 1-0 gewonnen en mocht Feijenoord zich de beste club van de wereld noemen. Van Daele kwam echter niet ongeschonden uit de strijd. Oscar Malbernat en zijn ploeggenoten waren zo kwaad dat ze over de schreef gingen. Malbernat pakte Joops bril af en gaf deze aan zijn ploeggenoot Carlos Pachame die de bril vervolgens kapot stampte. Zijn reactie achteraf was dat het in Argentinië verboden zou zijn om met een bril te spelen.

29 mei 1974, Feyenoord - Tottenham Hotspur

Return in de finale van UEFA-cup (over twee wedstrijden). Heen (uit): 2-2. Thuis: 2-0. 29 mei 1974 was een vreemde dag voor Feyenoord en het Nederlandse voetbal. Feyenoord won in De Kuip van Tottenham Hotspur en won daarmee als eerste Nederlandse club de UEFA Cup. Deze prachtige overwinning werd echter overschaduwd door de eerste kennismaking met het hooliganisme in Nederland. De gefrustreerde Engelse supporters begonnen te gooien met alles wat los en vast zat en het stadion werd verscheidene keren in brand gestoken. Deze vorm van geweldpleging en vandalisme neemt sindsdien een grote rol op in het Nederlandse voetbal. Ook Nederlandse volgers van het voetbal gingen zich gedragen naar het gedrag van hun Engelse voorgangers, waarna het begrip hooliganisme voor altijd is gebleven.

11 april 1991, PSV - Feyenoord

Nadat het al jarenlang steeds slechter ging met Feyenoord en de club op de rand van de afgrond balanceerde, moest er in de halve finale voor de KNVB-beker gespeeld worden tegen PSV. Een paar weken eerder was Feyenoord nog met maar liefst 6-0 onderuit gegaan tegen de Eindhovenaren, en niemand gaf nog een cent voor Feyenoord. Maar met Wim Jansen als nieuwe trainer en een hoop strijd, wist Feyenoord toch met 0-1 te winnen, door een doelpunt van Henk Fräser in de 53e minuut. Een aantal weken later werd ten koste van FC Den Bosch de KNVB-beker gewonnen. De wedstrijd tegen PSV wordt sindsdien algemeen beschouwd als de ommekeer na jarenlange sportieve en financiële ellende.

15 april 1992, Feyenoord - AS Monaco

De Europacup II was en is de enige Europese beker die Feyenoord nooit wist te winnen. In 1992 kwam de club echter wel erg dichtbij. Nadat in de eerste ronde met de grootst mogelijke moeite was gewonnen van het "campingelftal" van Partizan Tirana had het strafschoppen nodig om zich te ontdoen van FC Sion. In de kwartfinale was Feyenoord thuis met 1-0 te sterk voor Tottenham Hotspur en uit kon er een 0-0 gelijkspel worden afgedwongen. In de halve finale was AS Monaco de tegenstander. De Fransen werden in eigen huis zeer knap op 1-1 gehouden en Feyenoord had zelfs enkele kansen om de wedstrijd te winnen. Zeker nadat ze al na 9 minuten met 0-1 voorkwamen dankzij een doelpunt van Rob Witschge. De return in De Kuip moest daarom in 0-0 eindigen of er moest gewonnen worden om de finale te bereiken. Na 33 minuten bracht George Weah de Monegasken echter op een 0-1 voorsprong. Nadat Rui Barros vlak na rust de 0-2 maakte leek het gedaan met Feyenoord. De ploeg toonde echter veerkracht en twee minuten na de goal van Barros maakte Witschge er 1-2 van. Feyenoord begon te drukken en kreeg vele kansen. Diep in de tweede helft werd de Roemeense spits Marian Damaschin binnen de lijnen gebracht als vervanger voor verdediger Ruud Heus. Dit resulteerde in nog meer kansen en het was diezelfde Damaschin die Feyenoord in de 87e minuut op 2-2 bracht. Dit was echter nog altijd niet genoeg om de finale te bereiken. De wedstrijd liep tegen het einde, toen Damaschin in blessuretijd opnieuw de bal in de voeten kreeg. Hij haalde uit en zijn schot belandde op de paal, waarna vrijwel direct werd afgefloten. Feyenoord kon de finaleplek vaarwel zeggen.

31 mei 1993, FC Groningen - Feyenoord

Beslissende wedstrijd om het landskampioenschap van 1993.
Op de "dubbel" die in 1984 werd gewonnen na waren er nauwelijks successen meer geweest voor Feyenoord totdat Wim Jansen de leiding overnam. Meteen werd tot twee keer toe de nationale beker gewonnen en kwam het tot de halve finale in de Europacup II. Met het aanstellen van Wim van Hanegem als tweede trainer werd er ook weer gestreden om de titel. Nadat PSV drie wedstrijden voor het einde van de competitie verloor van Vitesse was Feyenoord ineens nog slechts twee wedstrijden van het kampioenschap verwijderd. Nadat ook van MVV met 0-2 was gewonnen hoefde er alleen nog maar gewonnen te worden van FC Groningen om de landstitel veilig te stellen. 5000 supporters reisden met de club mee naar Groningen om de wedstrijd bij te wonen. Tegelijkertijd zaten 33.000 supporters in De Kuip te kijken naar een megagroot televisiescherm waar de wedstrijd live op werd uitgezonden. Deze techniek was in 1993 nieuw. De meegereisde supporters in Groningen zongen voortdurend "En we zwaaien met z'n allen naar De Kuip" (melodie: "Ik heb een tante in Marokko")), waarna men in De Kuip terugzwaaide naar de supporters in het Oosterpark. De wedstrijd zelf was niet spannend. Bij rust was de stand al 0-2 en uiteindelijk zou de eindstand worden bepaald op 0-5, waardoor al ver van tevoren het feest was losgebarsten in zowel Groningen als in Rotterdam. Het team werd teruggevlogen en verscheen op het bordes. Gezongen liederen: "en Pee-Es-Vee, die kijkt Tee-Vee", en "Louis van Gaal, die heeft geen Schaal".

20 oktober 1993, FC Porto - Feyenoord

Nadat Feyenoord zich in de eerste voorronde van de UEFA Champions League zich had ontdaan van IA Akranes wachtte in de tweede voorronde FC Porto. De eerste wedstrijd werd in Portugal gespeeld. Feyenoord speelde goed en wist zich staande te houden in de Portugese heksenketel, waar de schwalbes, aanstellerijtjes en grove overtredingen de spelers om oren vlogen. John de Wolf werd door een elleboogstoot van Jorge Couto midden in het gezicht geraakt. De Wolf die wel een stootje kan hebben werd gevloerd en moest minutenlang verzorgd worden. De scheidsrechter was echter alles ontgaan. Halverwege de eerste helft had de scheidsrechter blijkbaar wel een overtreding gezien van Peter Bosz, die spontaan de rode kaart aan zich voorgeschoteld zag en mocht derhalve vertrekken. In de tweede helft hield Feyenoord ondanks dat het met tien man speelde zich stand. De Portugezen kwamen er niet aan te pas en een 0-0 zou een goede uitgangspositie zijn voor de return in Rotterdam. Vier minuten voor tijd bracht FC Porto echter Domingos in het veld. Diep in blessuretijd kopte diezelfde Domingos de bal achter Ed de Goey en eindigde de wedstrijd in een nog grotere deceptie. De thuiswedstrijd in Rotterdam leek enorm veel op de wedstrijd in Portugal, alleen bleef de score zoals het begon, 0-0. John van Loen kreeg na twee keer geel een rode kaart, waardoor Feyenoord ook in deze wedstrijd met tien man eindigde. Feyenoord werd derhalve door FC Porto uitgeschakeld.

3 november 1994, Werder Bremen - Feyenoord

In de achtste finale van het seizoen 1994/1995 trof Feyenoord een tegenstander van formaat in Werder Bremen. Thuis werd door een doelpunt van Henrik Larsson met 1-0 gewonnen, waarna er nog een zware uitwedstrijd volgde in Bremen. Zowel Feyenoord als de Duitsers waren optimistisch over de kansen in de return. Maar liefst 7000 Rotterdamse supporters volgden hun club naar Duitsland om de wedstrijd bij te wonen. Ze maakten deze reis niet voor niets. Nadat Feyenoord met 1-0 achter kwam begon de ploeg beter te spelen in plaats van dat er aan opgeven werd gedacht. Henrik Larsson zorgde er me drie doelpunten(misschien had hij er vier moeten maken, aldus Larsson zelf) voor dat de Duitsers minimaal vijf keer zouden moeten scoren. Echter, eerder die avond had ook Ruud Heus al gescoord namens Feyenoord, wat Werder in een nog lastiger parket bracht. De wedstrijd eindigde in een 3-4 overwinning voor Feyenoord, dat een ronde later uitgeschakeld zou worden door Real Zaragoza.

8 maart 1995, Ajax - Feyenoord

Het was de halve finale van de Nederlandse beker. Feyenoord moest op bezoek bij de aartsrivaal Ajax en daar werd in Rotterdam tegenop gekeken. Alle onderlinge ontmoetingen de voorbije jaren waren met ruime cijfers door de Amsterdammers gewonnen, ongeacht of de wedstrijd in Amsterdam of Rotterdam gespeeld werd. Deze ontmoeting was echter anders. Na 90 minuten stond het 1-1: een vroeg doelpunt van Ronald de Boer voor Ajax en een in de slotfase door Ruud Heus benutte penalty, nadat Peter Bosz door Danny Blind was neergelegd. De verlenging werd zodoende bereikt met een score van 1-1. In diezelfde verlenging werd een voor die periode nieuwe regel geïntroduceerd, de golden goal. In de eerste verlenging werd het doelpunt dat voor één van de teams bevrijdend zou moeten werken niet gescoord. In de tweede helft van de verlenging werd een lange bal vanuit de Feyenoord defensie naar voren gespeeld en Mike Obiku nam de bal. Hij passeerde met een paar capriole bewegingen de Ajax verdediging en liet het net bollen. Eindelijk was daar weer een overwinning op de Amsterdammers. En wat voor één, één waar niets meer aan gedaan kon worden en wat de Ajax supporters in mineur deed verkeren. Feyenoord zou uiteindelijk in de finale in eigen Kuip Volendam met 2-1 kloppen en werd voor de 4e keer in 5 jaar bekerwinnaar.

22 maart 1996, Feyenoord - Borussia Mönchengladbach

In de kwartfinale van de Europacup II trof Feyenoord opnieuw een Duitse club. Dit keer was het Borussia Mönchengladbach en dit keer begon het met een uitwedstrijd. Maar liefst 14.000 Feyenoord supporters woonden de wedstrijd in Düsseldorf bij. Ronald Koeman die inmiddels in dienst van Feyenoord speelde werd er met al zijn ervaring bij FC Barcelona zelfs stil van, zoiets had hij nog nooit meegemaakt. Nadat Feyenoord al snel 1-0 achter kwam werd er uiteindelijk zeer verdienstelijk 2-2 gelijk gespeeld, waarna een 0-0 of 1-1 in de thuiswedstrijd op 22 maart zou volstaan om de halve finale te bereiken. De wedstrijd leek dan ook op een 0-0 af te stevenen. Ondanks de spanning en de angst om een Duitse tegengoal te incasseren (het blijven tenslotte Duitsers) zat de stemming er zeer goed in. De bevrijding kwam vijf minuten voor tijd toen Orlando Trustfull het enige doelpunt van de wedstrijd wist te maken. In de halve finale zou Feyenoord uitgeschakeld worden door Rapid Wien dat in Rotterdam de schade beperkt wist te houden op 1-1 en thuis met 3-0 wist te winnen mede dankzij een uitblinkende en met een tulband spelende Carsten Jancker.

26 november 1997, Feyenoord - Juventus

In een groep met Juventus en Manchester United was Feyenoord op voorhand al zo goed als kansloos om de tweede ronde van de Champions League te behalen. Zeker nadat er zowel in Manchester als in Rotterdam werd verloren van de Engelsen en ook in Turijn werd verloren, met maar liefst 5-1. Alleen van 1. FC Kosice werd tot twee maal toe gewonnen. Een derde overwinning kwam er ook. Juventus werd in De Kuip in een fantastische wedstrijd door twee doelpunten van Julio Ricardo Cruz verslagen. Beide doelpunten vielen in de tweede helft stonden garant voor weer een memorabele avond in Rotterdam.

15 september 1998, VfB Stuttgart - Feyenoord

Al in de eerste ronde van de UEFA Cup moest Feyenoord het opnemen tegen het sterke Duitse VfB Stuttgart. Toch waren de verwachtingen hoog gespannen. In de voorbije jaren werden echter zowel Werder Bremen als Borussia Mönchengladbach knap verslagen. Ook tegen de VfB leek het allemaal hosanna. In een zeer spectaculaire wedstrijd in Stuttgart nam Feyenoord na amper 20 minuten de leiding door een goal van Jean-Paul van Gastel. Nog geen twee minuten later kon Rotterdam weer juichen toen Jon Dahl Tomasson op zeer knappe wijze voor de 0-2 wist aan te tekenen. Tien minuten later bracht Fredi Bobic de Duitsers echter een doelpunt dichterbij en leek het toch nog een moeilijk avondje te worden. De reactie van Feyenoord was vervolgens hard en meedogenloos. Binnen de minuut wist Tomasson zijn tweede van de wedstrijd te scoren en daarmee werd de eindstand bepaald op 1-3. De thuiswedstrijd op 29 september zou een formaliteit moeten zijn met een uitslag als deze. Echter Duitsers blijven altijd Duitsers en zo ook deze Duitsers. Nadat Stuttgart van begin af aan de wedstrijd in Rotterdam domineerde stond het al snel 0-1 voor. In de 70e minuut kwamen de Duitsers op een 0-2 voorsprong. Hiermee was de spanning volledig terug, maar leek Feyenoord het toch te gaan halen. Totdat in de blessuretijd van de wedstrijd Feyenoord op de paal schoot, de afketsende bal kwam in Duits bezit en de bezorgd bij Fredi Bobic die opnieuw scoorde en de 0-3 eindstand op het bord bracht. Daarmee was Feyenoord al vroegtijdig uitgeschakeld.

25 april 1999, Feyenoord - NAC

Onder coach Leo Beenhakker wist Feyenoord opnieuw een landstitel in de wacht te slepen. In de laatste wedstrijd thuis tegen NAC kwam Feyenoord niet verder dan een 2-2 gelijkspel, maar dit resultaat was goed genoeg om enkele uren later op een volle Coolsingel de kampioensschaal te tonen. Naar verluidt stonden er meer dan 250.000 supporters op en nabij de Coolsingel en het Stadhuisplein op het moment dat Jean-Paul van Gastel met de schaal op het balkon van het stadhuis verscheen.

15 augustus 1999, Ajax - Feyenoord

Na het behalen van de landstitel in 1999 mocht Feyenoord voor aanvang van het nieuwe seizoen aantreden tegen bekerwinnaar Ajax voor de Johan Cruijff-schaal. In een zinderende wedstrijd werd Ajax in eigen huis met 3-2 verslagen. Man van de wedstrijd was zonder twijfel Bonaventure Kalou, maar ook de pegel waarmee Patrick Paauwe het winnende doelpunt wist te scoren zal niet snel vergeten worden.

2 november 1999, Feyenoord - Rosenborg BK

De zesde wedstrijd in de eerste groepsfase van de Champions League werd gespeeld tegen Rosenborg BK, met Carew. Uit tegen de Noren werd 2-2 gespeeld, terwijl ook alle andere wedstrijden in de groep door Feyenoord werden gelijkgespeeld (twee maal 1-1 tegen Boavista FC en twee maal 1-1 tegen Borussia Dortmund). Tegen de Noren volstond een overwinning om door te gaan naar de tweede groepsfase, terwijl een zesde gelijkspel uitschakeling zou betekenen. De wedstrijd vorderde en Feyenoord kreeg een groot aantal kansen welke geen van allen werden benut. Vlak voor tijd werd echter Wanderson de Paulo Sabino (Somalia) in het veld gestuurd. De onervaren en onbekende aanvaller had nog maar weinig wedstrijden voor Feyenoord gespeeld, maar dankzij zijn doelpunt in de 85e minuut zal hij eens en voor altijd deel uitmaken van de historie van de club.

7 december 1999, Feyenoord - Olympique Marseille

Champions League, tweede groepsfase.
De eerste wedstrijd in de tweede groepsfase was met 3-1 verloren gegaan tegen Chelsea FC, toen Olympique Marseille op bezoek kwam in De Kuip. Feyenoord zette de Fransen van het begin af aan onder druk, maar wisten de gekregen kansen niet te benutten. Toen Robert Pires het aan de stok kreeg met Kees van Wonderen was de scheidsrechter (on)resoluut en stuurde van Wonderen eruit met een rode kaart, waarna de hel los brak in de Kuip. Feyenoord bleef aanvallen, maar nog steeds werden de kansen niet benut en met 0-0 werd de rust bereikt. Na rust was het nog altijd moeilijk om het bevrijdende doelpunt te scoren, maar in de 72e minuut gebeurde het dan toch. Er waren inmiddels ook 2 spelers van Olympique Marseille van het veld gestuurd met een rode kaart, waardoor Feyenoord nu het veldoverwicht had. Julio Ricardo Cruz trapte de bal in de touwen en De Kuip veerde op van geluk. Vanaf dat moment stonden de mensen op de banken en zagen zij hoe Paul Bosvelt er knap 2-0 van maakte. In de slotminuut wist Cruz zijn tweede van de wedstrijd te scoren en de eindstand op 3-0 te bepalen. Vervolgens werd er uit gewonnen bij Lazio Roma (1-2) en thuis 0-0 gespeeld. Uit bij Chelsea werd 3-1 verloren en door het 0-0 gelijkspel in Marseille wist Feyenoord net niet deze tweede groepsfase te overleven.

6 december 2001, SC Freiburg - Feyenoord

Uitwedstrijd, UEFA-cup.
Opnieuw een memorabele wedstrijd tegen een Duitse club vond plaats in de winter van 2001. Thuis had Feyenoord met moeite gewonnen van SC Freiburg nadat het in de UEFA Champions League op een derde plaats in de groep was geëindigd en zodoende verder moest in de UEFA Cup. De 1-0 voorsprong werd meegenomen naar Duitsland, maar toen Feyenoord vlak na rust door een strafschop op een 2-0 achterstand werd gezet was er nauwelijks nog hoop op een goede afloop. Pierre van Hooijdonk echter was een van de weinigen die niet aan opgeven dacht. De vrijetrappenspecialist die in datzelfde seizoen al diverse keren vanuit een vrije trap had weten te scoren, deed dat ook tegen SC Freiburg. De hoek waaruit hij dat deed was dermate knap, daar er vanuit een dergelijke hoek vrijwel nooit direct op doel geschoten wordt, laat staan dat de bal er ook nog invliegt. Dit gebeurde wel en Feyenoord was weer in de race. De bal lag op 16 meter van de achterlijn, en halverwege het penaltygebied en de zijlijn. De commentator van Studio Sport zei voor de vrije trap nog: ".. maar ik zou niet weten hoe Van Hooijdonk de bal langs die grote doelman Golz zou moeten krijgen." (Deze opmerkingen zij weggeknipt bij herhalingen van Studio Sport!) Het was nog wel erg spannend, maar echt gevaarlijk werden de Duitsers niet meer. Uiteindelijk wist een zeer geëmotioneerde Leonardo die jarenlang met blessures kampte de gelijkmaker (2-2) te scoren nadat hij enkele minuten daarvoor was ingevallen.

28 februari 2002, Feyenoord - Glasgow Rangers

Achtste finale UEFA-cup (laatste 16).
Na de winterstop was de volgende tegenstander van Feyenoord het Schotse Glasgow Rangers. In Glasgow werd na een 0-1 voorsprong met 1-1 gelijk gespeeld. In Rotterdam kwam Feyenoord met 1-0 achter, maar toen stond wederom Pierre van Hooijdonk op. Met twee schitterende en vrijwel identieke vrije trappen wist hij de doelman twee keer te passeren en bracht zo de ruststand op 2-1. Nadat vlak na rust Bonaventure Kalou de stand op 3-1 had gebracht, was de wedstrijd gespeeld. De Schotten kwamen nog wel terug tot 3-2, maar Feyenoord bekerde door.

21 maart 2002, Feyenoord - PSV

Kwartfinale UEFA-cup.
De volgende tegenstander van Feyenoord in de UEFA Cup was PSV. De wedstrijd in Eindhoven geleid door scheidsrechter Pierluigi Collina was een zeer spannende en hoogstaande wedstrijd welke uiteindelijk in 1-1 eindigde. De tweede wedstrijd, in Rotterdam was echter nog spannender en gedenkwaardiger. Feyenoord speelde een uitstekende partij en de 0-0 tussenstand zou betekenen dat Feyenoord naar de halve finale van de UEFA Cup zou gaan. Echter, veertien minuten voor tijd scoorde Mark van Bommel, nota bene de schoonzoon van Feyenoords trainer Bert van Marwijk de openingstreffer. Daarmee zouden de aspiraties voor Feyenoord over zijn en PSV doorbekeren. Dit leek ook te gebeuren, totdat diep in blessuretijd een kopbal van - wie anders dan - Pierre van Hooijdonk in het PSV doel belandde. Zodoende moest er verlengd worden, maar gescoord werd er niet meer. Wel kreeg Mark van Bommel nog de rode kaart; de wedstrijd liep echter uit op strafschoppen. De eerste vier strafschoppen werden allen benut, maar Gakhokidze miste de vijfde namens PSV. Daarna de beurt aan Pierre van Hooijdonk, met een onberispelijke strafschop schoot hij Feyenoord vervolgens naar de halve finale.

4 april 2002, Internazionale - Feyenoord

In deze halve finale voor de UEFA-cup moest Feyenoord het opnemen tegen Internazionale. In een zeer saaie en rommelige wedstrijd werden nauwelijks kansen gecreëerd. Wel gleed Pierre van Hooijdonk een bal voor een leeg doel over. De 10.000 meegereisde Feyenoord supporters konden echter tevreden huiswaarts keren. Ivan Cordoba werkte de bal ongelukkig in zijn eigen doel, waarmee de eindstand op 0-1 werd bepaald. Op 11 april, de return, kwam Feyenoord in de eigen Kuip al snel met 2-0 voor en kon het zich gaan opmaken voor de finale, die sowieso in De Kuip gespeeld zou worden. Inter kwam nog wel terug tot 2-2 en heel even werd nog gevreesd voor een winnende derde Italiaanse goal, maar deze viel niet.

8 mei 2002, Feyenoord - Borussia Dortmund

Enkele dagen nadat de Rotterdamse volksheld Pim Fortuyn was vermoord speelde Feyenoord de finale in de eigen Kuip tegen Borussia Dortmund. Veel fans rouwden nog om de dood van Fortuyn, maar wilden ook absoluut deze wedstrijd en de kans op een internationale prijs niet missen. De zeer emotionele wedstrijd stond bol van de spanning. Zowel Feyenoord als de Duitsers speelde met een rouwband. De score werd geopend door wederom Pierre van Hooijdonk die een strafschop benutte zoals hij het hele seizoen lang al de aanjager van het succes was geweest. De penalty werd overigens veroorzaakt door Jurgen Kohler, die na een overtreding op Jon-Dahl Tomasson met rood het veld uit moest. Acht minuten later bracht Pi-air de ruststand zelfs op 2-0, op een manier zoals hij zo vaak deed, door op uitmuntende wijze een vrije trap binnen te schieten. Doelman Jens Lehmann was kansloos. In de Rotterdamse binnenstad werden de eerste feestjes gevierd en men maakte zich op voor het grote feest. Maar Feyenoord was er nog niet en de tweede helft zou behoorlijk wat spanning met zich meebrengen. Twee minuten na rust kreeg Borussia Dortmund een strafschop welke werd benut door Marcio Amoroso. Drie minuten na die treffer werd Jon Dahl Tomasson gelanceerd en hij bracht de stand op 3-1. De hoop in de Rotterdamse harten die even gestild was werd groter en groter. Zeven minuten na de goal van Tomasson bracht Jan Koller de achterstand echter terug tot 3-2 na op een schitterende wijze Edwin Zoetebier te hebben gepasseerd. Wat volgde was een ongelofelijk spannend half uur met kansen voor beide doelen. Gescoord werd er echter niet meer en Feyenoord had voor de tweede keer(eerste keer in 1974)in de historie de UEFA Cup in haar bezit, welke door aanvoerder Paul Bosvelt in ontvangst werd genomen.

Feyenoord in Europa

Q = voorronde
Groep = groepsfase
R = ronde
1/8 = 1/8ste finale, 1/4 = kwartfinale, 1/2 = halve finale
F = finale

Seizoen	Competitie	Ronde	Land	Club	Score
1961/62	International Football Cup	Groep		FC Schalke 04	1-3, 5-1
				IFK Göteborg	4-1, 6-3
				FC La Chaux-de-Fonds	3-2, 5-2
		1/4		SK Hradec Králové	3-1
		1/2		FC Baník Ostrava	1-0
		F		Ajax	2-4
1961/62	Europacup I	Q		IFK Göteborg	3-0, 8-2
		1R		Tottenham Hotspur FC	1-3, 1-1
1962/63	International Football Cup	Groep		OFK Belgrado	1-2, 0-1
				FC Bayern München	5-1, 3-4
				Lanerossi Vicenza	3-0, 0-2
1962/63	Europacup I	Q		Servette FC Genève	3-1, 1-3, 3-1
		1/8		Vasas Boedapest	1-1, 2-2, 1-0
		1/4		Stade de Reims	1-0, 1-1
		1/2		SL Benfica	0-0, 1-3
1961/62	Europacup II	1/8		Újpest Dósza	2-1, 1-3
1964/65	International Football Cup	Groep		Hertha BSC Berlin	1-1, 0-1
				FC Lausanne-Sport	0-2, 3-3
				Standard Luik	2-0, 3-0
1965/66	Europacup I	Q		Real Madrid	2-1, 0-5
1966/67	International Football Cup	Groep		Eintracht Frankfurt	1-4, 0-2
				Lanerossi Vicenza	2-0, 1-2
				FC La Chaux-de-Fonds	4-1, (2-1) gestaakt vanwege mist
1967	Intertoto Cup	Groep		Daring Brussel	5-1, 0-1
				RC Strasbourg	3-0, 3-1
				FC Lausanne-Sport	2-1, 4-2
1968	Intertoto Cup	Groep		AS Saint-Étienne	2-0, 0-0
				Standard Luik	4-0, 2-2
1968/69	Jaarbeursstedenbeker	1R		Newcastle United FC	0-4, 2-0
1969/70	Europacup I	1R		KR Reykjavík	12-2, 4-0
		1/8		AC Milan	0-1, 2-0
		1/4	Sjabloon:OD-VLAG	FC Vorwärts Berlin	0-1, 2-0
		1/2		Legia Warschau	0-0, 2-0
		F		Celtic FC	2-1
1970/71	Europacup I	1R		UT Arad	1-1, 0-0
1971/72	Europacup I	1R		Olympiakos Nicosia	8-0, 9-0
		1/8		Dinamo Boekarest	3-0, 2-0
		1/4		SL Benfica	1-0, 1-5
1972/73	UEFA Cup	1R		US Rumelange	9-0, 12-0
		2R		OFK Belgrado	4-3, 1-2
1973	Intertoto Cup	Groep		Standard Luik	3-1, 1-1
				AS Saint-Étienne	3-2, 2-2
				FC Schalke 04	4-3, 2-1
1973/74	UEFA Cup	1R		Östers IF	3-1, 2-1
		2R		Gwardia Warschau	3-1, 0-1
		1/8		Standard Luik	1-3, 2-0
		1/4		Ruch Chorzów	1-1, 3-1
		1/2		VfB Stuttgart	2-1, 2-2
		F		Tottenham Hotspur FC	2-2, 2-0
1974/75	Europacup I	1R		Coleraine FC	4-0, 4-1
		1/8		FC Barcelona	0-0, 0-3
1975/76	UEFA Cup	1R		Ipswich Town FC	1-2, 0-2
1976/77	UEFA Cup	1R		Djurgårdens IF	3-0, 1-2
		2R		1. FC Kaiserslautern	2-2, 5-0
		1/8		RCD Español	1-0, 2-0
		1/4		RWD Molenbeek	0-0, 1-2
1979/80	UEFA Cup	1R		Everton FC	1-0, 1-0
		2R		Malmö FF	4-0, 1-1
		1/8		Eintracht Frankfurt	1-4, 1-0
1980/81	Europacup II	1R		Ilves Tampere	3-1, 4-2
		1/8		Hvidovre IF	2-1, 1-0
		1/4		Slavia Sofia	2-3, 4-0
		1/2		Dinamo Tbilisi	0-3, 2-0
1981/82	UEFA Cup	1R		Szombierki Bytom	2-0, 0-1
		2R	Sjabloon:OD-VLAG	Dynamo Dresden	2-1, 1-1
		1/8		Radnički Niš	0-2, 1-0
1983/84	UEFA Cup	1R		St. Mirren FC	1-0, 2-0
		2R		Tottenham Hotspur FC	2-4, 0-2
1984/85	Europacup I	1R		Panathinaikos FC	0-0, 1-2
1985/86	UEFA Cup	1R		Sporting Portugal	1-3, 2-1
1986/87	UEFA Cup	1R		Pécsi Munkás SC	0-1, 2-0
		2R		Borussia Mönchengladbach	1-5, 0-2
1987/88	UEFA Cup	1R		Spora Luxemburg	5-0, 5-2
		2R		Aberdeen FC	1-2, 1-0
		1/8		Bayer 04 Leverkusen	2-2, 0-1
1989/90	UEFA Cup	1R		VfB Stuttgart	0-2, 2-1
1991/92	Europacup II	1R		Partizan Tirana	0-0, 1-0
		1/8		FC Sion	0-0, 0-0 (5-3 n.p.)
		1/4		Tottenham Hotspur FC	1-0, 0-0
		1/2		AS Monaco	1-1, 2-2
1992/93	Europacup II	1R		Hapoel Petah Tikva	1-0, 1-2
		1/8		FC Luzern	0-1, 4-1
		1/4		Spartak Moskou	0-1, 1-3
1993/94	Champions League	1R		ÍA Akranes	0-0, 3-0
		1/8		FC Porto	0-1, 0-0
1994/95	Europacup II	1R		FK Žalgiris Vilnius	1-1, 2-1
		1/8		SV Werder Bremen	1-0, 4-3
		1/4		Real Zaragoza	1-0, 0-2
1995/96	Europacup II	1R		Dag-Liepāja	7-0, 6-0
		1/8		Everton FC	0-0, 1-0
		1/4		Borussia Mönchengladbach	2-2, 1-0
		1/2		Rapid Wien	1-1, 0-3
1996/97	UEFA Cup	1R		CSKA Moskou	1-0, 1-1
		2R		RCD Espanyol	3-0, 0-1
		1/8		CD Tenerife	0-0, 2-4
1997/98	Champions League	2Q		FC Jazz Pori	6-2, 2-1
		Groep		Juventus	1-5, 2-0
		Groep		1. FC Košice	2-0, 1-0
		Groep		Manchester United FC	1-2, 1-3
1998/99	UEFA Cup	1R		VfB Stuttgart	3-1, 0-3
1999/00	Champions League	Groep 1		Rosenborg BK	2-2, 1-0
		Groep 1		Boavista FC	1-1, 1-1
		Groep 1		Borussia Dortmund	1-1, 1-1
		Groep 2		Chelsea FC	1-3, 1-3
		Groep 2		Olympique Marseille	3-0, 0-0
		Groep 2		SS Lazio	1-0, 0-0
2000/01	Champions League	3Q		SK Sturm Graz	1-2, 1-1
2000/01	UEFA Cup	1R		Dunaferr FC	1-0, 3-1
		2R		FC Basel	2-1, 1-0
		3R		VfB Stuttgart	2-2, 1-2
2001/02	Champions League	Groep 1		Spartak Moskou	2-2, 2-1
		Groep 1		Sparta Praag	0-4, 0-2
		Groep 1		FC Bayern München	2-2, 1-3
2001/02	UEFA Cup	3R		SC Freiburg	1-0, 2-2
		1/8		Rangers FC	1-1, 3-2
		1/4		PSV	1-1, 1-1 (5-4 n.p.)
		1/2		Internazionale	1-0, 2-2
		F		Borussia Dortmund	3-2
2002	UEFA Super Cup			Real Madrid	1-3
2002/03	Champions League	3Q		Fenerbahçe SK	1-0, 2-0
		Groep 1		Juventus	1-1, 0-2
		Groep 1		Newcastle United FC	1-0, 2-3
		Groep 1		Dynamo Kiev	0-0, 0-2
2003/04	UEFA Cup	1R		FC Kärnten	2-1, 1-0
		2R		FK Teplice	0-2, 1-1
2004/05	UEFA Cup	1R		Odd Grenland	1-0, 4-0
		Groep		Heart of Midlothian FC	3-0
		Groep		Ferencvárosi TC	1-1
		Groep		FC Schalke 04	2-1
		Groep		FC Basel	0-1
		3R		Sporting Portugal	1-2, 1-2
2005/06	UEFA Cup	1R		Rapid Boekarest	1-1, 0-1
2006/07	UEFA Cup	1R		Lokomotiv Sofia	2-2, 0-0
		Groep		FC Basel	1-1
		Groep		AS Nancy	0-3
		Groep		Blackburn Rovers FC	0-0
		Groep		Wisła Kraków	3-1
2008/09	UEFA Cup	1R		Kalmar FF	0-1, 2-1
		Groep		AS Nancy	0-3
		Groep		CSKA Moskou
		Groep		Deportivo de La Coruña
		Groep		Lech Poznań

Externe links