1e millennium
Het eerste millennium liep vanaf het jaar 1 tot 1000 n.Chr. volgens de juliaanse kalender.
Europa[bewerken | brontekst bewerken]
Belangrijke ontwikkelingen in Europa waren de opkomst en de ondergang van het Romeinse Rijk, de opkomst van het christendom en de Grote Volksverhuizing.
Uit het Oergermaans ontwikkelen zich het Noors, Nedersaksisch, Engels, Westerlauwers, Sater- en Noord-Fries en het Nederlands.
Het runenschrift (kortweg runen) is het oudst bekende schrift gebruikt door de Germaanse volkeren van Noord-Europa, dat in de loop van het Millennium plaatsmaakt voor het Latijns alfabet.
Het Latijn, de taal van de Romeinen, raakt door de Romeinse expansie verspreid over een groot deel van Europa en wordt in het westelijke deel van het Romeinse Rijk de algemene voertaal. In de loop der eeuwen worden de verschillen tussen de dialecten van het Latijn steeds groter en de onderlinge verstaanbaarheid steeds kleiner, zodat ze vanaf ca. 800 als verschillende talen worden beschouwd: de Romaanse talen. Verschillen tussen de Romaanse talen en het Latijn worden ten dele toegeschreven aan de invloed van substraattalen, de talen van door de Romeinen onderworpen volken.
Het tweede deel van het eerste millennium wordt ook wel de vroege middeleeuwen genoemd. Dit is de periode waarin onder andere de Vikingen zich roeren en het Byzantijnse Rijk opkomt.
Al voor de Middeleeuwen raakt het paard ingeburgerd in Europa. Via de Saracenen, de Hunnen, de Magyaren en het Byzantijnse Rijk komt het in de Europese gewesten terecht.
De doeltreffendheid van krijgspaarden beleeft een verdere revolutie door verbeteringen in de technologie, waaronder de uitvinding van het zadel, de stijgbeugel en later de borsttuigage.
Klein-Azië[bewerken | brontekst bewerken]
- In 330 wordt de stad Constantinopel, tot dan toe Byzantion (Latijn: Byzantium) genaamd, door keizer Constantijn de Grote hoofdstad van zijn rijk gemaakt. Gedurende het grootste deel van de middeleeuwen is Constantinopel de grootste en rijkste stad van Europa. De stad is de hoofdstad van achtereenvolgens het Romeinse Rijk en het Byzantijnse Rijk .
Godsdienst[bewerken | brontekst bewerken]
De heilige boeken het Nieuwe Testament, de Talmoed en de Koran komen tot stand.
Schrift[bewerken | brontekst bewerken]
- De oudste handschriften van het Nieuwe Testament zijn geschreven op papyrus, dat gemaakt wordt van riet, dat veel bij de Nijl groeit. Papyrus blijft in gebruik tot de 8e eeuw. Papyrus is erg kwetsbaar, en vanaf het begin van de vierde eeuw wordt perkament of vellum steeds vaker gebruikt voor handschriften van het Nieuwe Testament.
Met het ontstaan en de verspreiding van de abdijen in het westen vanaf de vierde eeuw komt ook de boekproductie op gang. Benedictus van Nursia sticht in de zesde eeuw de Abdij van Montecassino en schrijft in de kloosterregel die hij opstelt, de regelmatige lectuur van de Heilige Schriften voor. Een bibliotheek samenstellen is daarvoor noodzakelijk. Tijdens de Karolingische renaissance, als de interesse voor kennis en wetenschap die men kan vinden in de antieke teksten opkomt, kent de schrijfactiviteit een grote bloei. In die periode worden een aantal scriptoria opgericht.
De komst van de ganzenveer, rond het jaar 700, verdringt de bamboe- en rietpen die tot dan gebruikelijk zijn. De veer wordt op de juiste wijze bewerkt en in de inkt gedoopt, waardoor deze zich volzuigt met inkt en ermee geschreven kan worden.
Amerika[bewerken | brontekst bewerken]
Rond 500 trekken Arowakken vanuit het Westen het laagland van de Guyana's binnen. Ze vestigen zich vooral langs de kust, maar trekken ook via de rivieren het binnenland in, tot aan de stroomversnellingen van Wonotobo, Vanwege de veel voorkomende overstromingen in de moerassen van het kustgebied werpen ze kleiterpen op om hun vruchtbare landbouwgrond en woongebied te beschermen. Ze zijn vooral landbouwers, vissers en verzamelaars. Ze cultiveren de cassave, ananas, kalebas, papaja, tabak, katoen en pijlriet en richten zo een bloeiende samenleving op.