Naar inhoud springen

Gereformeerde Gemeenten in Nederland

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Niet te verwarren met de Gereformeerde Gemeenten, waar zij van afsplitste
Gereformeerde Gemeenten in Nederland
Kerkgebouw te Opheusden
Indeling
Hoofdstroming protestantisme
Richting gereformeerd, calvinistisch
Voortgekomen uit Ger. Gem. in 1953
Afsplitsingen Ger. Gem. in Ned. (buiten verband) in 1980
Aard
Locatie Nederland, Noord-Amerika en Zuid-Afrika
Aantal leden 23.169 (op 1 januari 2024)
Karakter bevindelijk gereformeerd
Oprichter(s) dr. Cornelis Steenblok
Leider dr. Jan Weststrate (preses van de Generale Synode van 2023) en C. Dubbeld (scriba-questor) (zij vertegenwoordigen op basis van DKO art. 29 waar nodig de synode in rechte na de laatst gehouden vergadering).[1]
Hoofdkwartier Kerkelijk Bureau, Burg. Lodderstraat 41, Opheusden
Overzicht
Officiële website https://www.gergeminned.nl/
Portaal  Portaalicoon   Christendom
Protestantisme

Titelpagina Statenvertaling

in Nederland

..Stromingen

Lutheranisme
Lutheranisme
Vrijzinnig protestantisme
Vrijzinnig protestantisme
Midden-orthodoxie
Protestantse Kerk in Nederland
Modern-gereformeerd
Voortgezette Gereformeerde Kerken in Nederland
Orthodox-protestantisme
Calvinisme
Gereformeerd protestantisme
Orthodox-protestantisme
Orthodox-gereformeerd
Orthodox-gereformeerden
Bevindelijk gereformeerden
Bevindelijk gereformeerden
Evangelisch

Evangelisch christendom
Kerkinterieur Gereformeerde Gemeente in Ned. te Barneveld
Gereformeerde Gemeente in Nederland De Beek-Uddel
Ds. F. Mallan was jarenlang hét gezicht van Gereformeerde Gemeenten in Nederland
Ontstaan van de verschillende stromingen in Nederland
Ontstaansgeschiedenis van kerken in Nederland

De Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN) vormen een kerkgenootschap van bevindelijk gereformeerd karakter, dat ontstaan is in 1953 na een scheuring in de Gereformeerde Gemeenten. Het kerkverband bestaat uit 49 Nederlandse gemeenten, drie gemeenten in Noord-Amerika (deze staan bekend als Reformed Congregations in North America), en een gemeente in Pretoria (Zuid-Afrika). Per 1 januari 2024 telde het kerkverband 23.169 leden.[2]

De directe aanleiding tot het ontstaan van het kerkverband vormde de afzetting van Cornelis Steenblok als docent aan de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten te Rotterdam. Kersten zag in hem als academisch gevormd predikant een aanwinst voor de Gereformeerde Gemeenten. De predikanten Kok en Verhagen waren minder ingenomen met de aanstelling van Steenblok en ook Fraanje zag aanvankelijk de aanstelling van Steenblok niet zitten. Toen Kok door Kersten beschuldigd werd van remonstrantisme veranderde Fraanje van mening. Op gezag van Fraanje werd Steenblok docent in 1944. Na het overlijden van Kersten werd hij als docent ontslagen omdat zijn onderwijs "te eenzijdig zou zijn."

Ongerustheid over de leer van ds. Kok uit Veenendaal

[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkgebouw te Opheusden

In 1949 ontstond binnen het kerkverband van de Gereformeerde Gemeenten ongerustheid over de leer van ds. Kok. Eerder had Kok bezwaren geuit op de theologische visie van Steenblok. Bepaalde stellingen die hij innam herriep hij later. Toen er bezwaren kwamen op zijn prediking besloot Kok een boekje uit te geven over het aanbod van genade, maar kon hiermee de onrust niet wegnemen. Volgens sommigen werd in dit boekje "afgeweken van de aloude leer der waarheid." Op de synode van 1950 werd het boekje van Kok veroordeeld op grond van de volgende punten:

  1. Vereenzelviging van de beloften van het genadeverbond alleen voor de uitverkorenen en de aanbieding van het evangelie die tot allen komt die het Woord horen.
  2. Verwarde voorstelling inzake het gebruik van Wet en Evangelie in de uitwendige roeping en daardoor verwaarlozing van de leer der drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid; alsook van het plaatsmakend werk, de toeleidende wegen en de bevindelijke gangen.
  3. Verwarde verbondsbeschouwing. "Alle gedoopten wordt de toezegging gedaan, in het genadeverbond zijn." "Met een wettische eis wordt bij hem aangezet, om te geloven, in plaats dat door de eis, als element van de wet, als kenbron van ellende, ontdekt wordt aan de staat van ellende."

Kok bleef vast houden aan de stelling "dat de beloften van het genadeverbond gelijk staan aan de aanbieding van het evangelie." Kok werd door de synode geschorst voor de duur van een half jaar, maar deze besloot zich toen met zijn gemeente in Veenendaal los te maken van het kerkverband. In 1956 werd hij met het grootste gedeelte van zijn gemeente opgenomen in het kerkverband van de Christelijke Gereformeerde Kerken.

Afzetting Steenblok als docent Theologische School

[bewerken | brontekst bewerken]

Echter na het vertrek van Kok waren de verschillen niet weggenomen. Op de voortgezette synode van 13 april 1950 diende A. Vergunst (1926-1981) een aanklacht in tegen Steenblok "vanwege diens wijze van doceren", en vanwege diens mening "dat de geschriften van de Erskines en Boston met een remonstrantse draad doortrokken zijn." "Door de Erskines loopt een draad van algemene verzoening," aldus Steenblok. In diens voorstelling "dat er alleen een aanbod van genade is aan bewuste zondaren en niet aan allen die onder het Woord leven" kon Vergunst zich niet vinden. Steenblok loochende volgens hem het algemeen welmenende aanbod van genade.

Volgens F. Mallan (1925-2010), die jarenlang het gezicht van het kerkverband was, "was Steenblok het inderdaad wat betreft het bevindelijke element bij de Erskines ten volle met hen eens, maar wat betreft hun visie op het aanbod van genade kon hij het niet eens met hen zijn." De Erskines zouden het Amyraldisme hebben overgenomen. Dat was een richting die de remonstrantse en contra-remonstrantse leer wilde verbinden." Ook sprak Mallan met veel achting over de persoon Steenblok: "Hij had een stipt leven. Ik liep met hem over straat. Er liepen een paar meisjes achter ons, die Gods Naam misbruikten. Hij keerde zich om en vermaande ze ernstig. Hij schaamde zich voor geen mens: in de trein niet, in de tram niet, in de bus niet, hij kwam er altijd voor uit. Dat gaf mij achting voor die man. Mijn achting is altijd nog gestegen voor hem. Ik ben bij zijn sterfbed geweest. Daar lag geen doctor, maar een arme zondaar."[3]

In 1953 bracht ds. J. van den Berg op de synode het onderwijs van Steenblok ter sprake en deze kreeg niet de gelegenheid om zich te verdedigen. De synode onthief Steenblok van zijn functie als docent "wegens diens eenzijdigheid in het geven van onderwijs." Hierop verlieten de predikanten D.L. Aangeenbrug, F. Mallan, M. van der Ketterij, C. Steenblok, met de ouderlingen Vermeulen, Bas (Alblasserdam) en Hage de vergadering.

De volgende dag werd van synodale zijde het curatorium ontbonden en de predikanten Aangeenbrug, Mallan en ouderling Bas niet meer gekozen. Volgens Mallan was er sprake van "een complot". "Wij hebben ons niet afgescheiden." "Er bleef niets anders over dan de synode te verlaten." Er was een sterke weerstand tegen Steenblok.

Dit leidde tot een scheuring in het kerkverband tijdens de Synode in Utrecht op 3 en 4 juni 1953.

Aan de bezwaarden werd een ultimatum gesteld die bestond uit

  1. Terugneming van de onbetamelijke woorden die zijn gesproken
  2. Erkenning van het onkerkrechtelijke van het verlaten van de vergadering
  3. Het betuigen van leedwezen over het optreden
  4. Het erkennen en aanvaarden van de genomen besluiten.

Toen hierop werd geantwoord dat aan die eisen niet kon worden voldaan, sprak Verhagen: "Dan hebt u zich hierdoor buiten het verband van de Gereformeerde Gemeenten gesteld."

Vorming kerkverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In de beginperiode had het kerkverband vijf predikanten. In 1956 kwamen de predikanten T. Dorresteijn en H. Ligtenberg alsnog over naar de Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

Mallan kreeg in de periode 1966 - 2010 een leidende rol in het kerkverband en was lange tijd hoofdredacteur van het kerkelijk weekblad van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, De Wachter Sions. Dit blad verschijnt vanaf 28 augustus 1953.

In 1980 kwamen drie predikanten A. van den Berg, J. de Groot en A. Wink met ongeveer 3000 leden buiten het kerkverband te staan. De aanleiding tot deze gebeurtenis was de schorsing van ds. Van der Berg die zou stellen "dat van wedergeboorte pas sprake kan zijn bij de bewuste geloofskennis van Christus." De Groot en Wink steunden hem en gingen met hem mee. Ze namen zeven gemeenten mee: Gouda, Veenendaal, Rijssen, Nieuwerkerk, Dinteloord, IJsselmuiden en Middelburg. Toen ds. Van Straalen vertrok naar Noord-Amerika en ds. M. van Beek was overleden werden de meer dan vijftig overige Nederlandse gemeenten een periode door Mallan als enige predikant van het kerkverband gediend. In 2008 en 2009 keerden de meeste buitenverbandgemeenten geheel of gedeeltelijk terug naar de Gereformeerde Gemeenten in Nederland.[4]

Karakter van het kerkverband

[bewerken | brontekst bewerken]

Evenals andere reformatorische kerkgenootschappen houden de Gereformeerde Gemeenten in Nederland vast aan het gezag van de Bijbel, samengevat in de Apostolische geloofsbelijdenis, Geloofsbelijdenis van Nicea, de Geloofsbelijdenis van Athanasius en de Drie Formulieren van Enigheid.

Evenals de synodale Gereformeerde Gemeenten behield het kerkverband van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland een traditioneel gereformeerd karakter. Liturgisch wordt in de eredienst vastgehouden aan de Statenvertaling van de Bijbel en de psalmberijming van 1773. Er zijn enkele gemeenten (in de provincie Zeeland) waar de Psalmen van Datheen gezongen worden. Overal worden de psalmen niet-ritmisch gezongen.

Wat betreft de prediking typeerde Mallan: "Men noemt ons lijdelijk. Gelukkig, dat er in de Bijbel staat dat God gevonden is van hen die naar Hem niet hebben gevraagd. Tot degenen die niet naar Hem hebben gezocht, heeft Hij gezegd: Ziet hier ben Ik. Ziet hier ben Ik. Zeker, we moeten vragen om bekering en in die weg is er wel van een zoeken sprake, maar van een oprecht zoeken niet, want dat moet door God gewerkt worden. Daar moeten we dan toch aan vasthouden. Hierin is het verschil is gelegen." De prediking van Steenblok is volgens Mallan van blijvende betekenis: "We vinden daarin niet alleen een zuivere bevindelijke gang, maar in de toepassing worden ook de onbekeerden op een liefderijke wijze aangesproken, en hen de weg en de mogelijkheid der bekering aangewezen."

Met de komst van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland werd de term voorwaardelijk aanbod van genade geïntroduceerd. Men wilde hiermee voorkomen dat de remonstrantse leer van de algemene verzoening voet aan de grond kreeg: "God heeft alle mensen lief. De Heere Jezus is voor alle mensen gestorven. Het ligt aan onze keuze of we behouden worden."

De polarisatie tussen de Gereformeerde Gemeenten en de Gereformeerde Gemeenten in Nederland is in het afgelopen decennia minder geworden. Tussen beide genootschappen hebben samensprekingen plaatsgevonden, maar omdat sprake is van een duidelijk eigen profiel ligt eenwording op korte termijn niet voor de hand. De Gereformeerde Gemeenten in Nederland hebben bezwaren tegen de officiële formulering van de Gereformeerde Gemeenten van tweeërlei beloften. Dit kerkverband heeft dit onderscheid in 2020 gehandhaafd.

In 2021 gaf de synode een brochure uit met betrekking op de thema's Verbond en Doop. Hierin werd uitgelegd "dat er sprake is van twee verbonden met betrekking tot de eeuwige bestemming van de mens: het werkverbond en het genadeverbond." Benadrukt wordt "welke voorrechten en plichten het meebrengt om op de erf van het genadeverbond te zijn geboren en te leven en de noodzaak om wezenlijk deel te krijgen aan het genadeverbond door de wedergeboorte."[5]

Men keert zich tegen de gedachte: "dat alle kinderen van gelovige ouders, die ten doop gehouden worden, in het verbond begrepen zijn en daarin blijven als zij de eis van bekering en geloof maar inwilligen.”[6]

Het kerkelijk ambt voor vrouwen wijst men af. In 2023 deed de synode een uitspraak over de geldigheid van de doop die door een vrouwelijke ambtsdrager is uitgevoerd. De synode sprak uit "dat de doop door een vrouwelijke predikant niet als een wettige doop kan worden erkend." Tegelijkertijd is het geen vanzelfsprekend dat er wordt overgedoopt "omdat men in de gereformeerde traditie altijd terughoudend is geweest met overdopen."[7]

Binnen het kerkverband werd afstand genomen van moderne theologische opvattingen zoals schepping door evolutie. L. van der Tang, een opiniemaker binnen het kerkverband, wijst op oorzaken waarom volgens hem velen deze denkbeelden willen omarmen. De wetenschap als afgod: vanwege het feit dat God in veel levens op een afstand is komen te staan, verwereldlijking: door het accepteren van de evolutietheorie kunnen orthodox-christenen weer meedoen in de moderne samenleving, en het postmoderne denken waarin velen op het gevoel met de mening van de meerderheid meevaren. Van der Tang ziet ook een afnemend geestelijk leven, waardoor er minder persoonlijke doorleving is van de geloofsleer waar het bij oorsprongsvragen om draait.[8]

Het afwijzen van vaccinatie en verzekeringen komt binnen het kerkverband relatief vaker voor dan in de andere gereformeerde kerkgenootschappen. Ook de gewoonte dat een bruidsjurk van trouwende leden een gedekte (niet-witte) kleur moet hebben en de bruid geen sluier draagt.[9]

Kerkelijke eenheid en samenwerking

[bewerken | brontekst bewerken]

De Gereformeerde Gemeenten in Nederland zijn onderdeel van de bevindelijk-gereformeerde bevolkingsgroep. Men ontmoet elkaar op allerlei vlakken en er is onderlinge samenwerking rondom de Staatkundig Gereformeerde Partij, de Gereformeerde Bijbelstichting, het Reformatorisch Dagblad en het reformatorische onderwijssysteem.

Wat betreft kerkelijke eenheid met de Christelijke Gereformeerde Kerken geldt hetzelfde bezwaar als beschreven bij de Gereformeerde Gemeenten, hoewel men zich met individuele predikanten uit het verleden van deze kerken wel verbonden voelt.

"We denken dat de meesten van onze lezers wel van ds. F. Bakker hebben gehoord. Althans, onze belijdeniscatechisanten die een werkstuk over het gebed schreven, hadden dikwijls zijn boekje Gebedsgestalten in hun literatuurlijst. Het zijn twaalf samenvattingen van Bijbellezingen over het gebed. Inmiddels is de vijfentwintigste druk verschenen, en is het boekje reeds in zeven talen overgezet. Ds. F. Bakker behoorde met de predikanten N. de Jong, M. Baan, P. Sneep, en dhr. A. van Rossem tot het kerkverband van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Van elke voorganger zijn, naast een levensschets, ook verschillende meditaties opgenomen. De schrijver, ds. H. van der Ham is predikant van hetzelfde kerkverband als waartoe deze voorgangers behoorden. Hij schrijft nuchter en zonder hagiografische trekken, zodat niet de voorganger maar de Heere in het middelpunt staat. Ds. Van der Ham schrijft daarom in zijn 'Woord vooraf' dat 'het gaat om het werk Gods.' Het doet weldadig aan als de levensbeschrijvingen en meditaties eenvoudig zijn weergegeven."

— Ds. J. Roos, De Wachter Sions 26 augustus 2010

"Onze geliefde overleden ambtsbroeder, ds. Mallan zei dikwijls dat er in zijn jonge tijd verschillende godvrezende leraars in dit kerkverband waren. Veelzeggend is het wat we van ds. N. de Jong lazen, namelijk: Hij zag alleen toekomst voor de Christelijke Gereformeerde Kerken in het blijven bij de Schriftuurlijke en daarom ook bevindelijke prediking.' Deze prediking kenmerkte overigens ook de prediking van de overige leraars. Zelfs professor L.H. van der Meiden die student F. Bakker lesgaf, leerde: Wie Gods Woord recht preekt, preekt bevindelijk leven.' Wel waarschuwde deze professor dat het bevindelijke leven nooit los gemaakt mag worden van de Schrift. We stemmen hiermee in, want we weten dat er veel bevinding is die de toets van Gods Woord niet kan doorstaan. Zal dit het doel geweest zijn van de schrijver die schipperspredikant is, om met dit boek aan te geven dat de huidige leraars in dezelfde vaargeul behoren te varen? Ds. Bakker hield de gemeente voor: Ellende, verlossing, dankbaarheid. Deze stukken moeten gekend worden, zal men getroost kunnen leven en sterven. Deze drie stukken vormen het ABC van het ware geloof.' De ruimte laat het niet toe om over elke voorganger en zijn werk een korte beschrijving te geven, maar dit willen we wel schrijven dat de levensschets over en de meditaties van ds. F. Bakker ons veel te zeggen hebben. Hoe groot is het als het kerkverband van de Christelijke Gereformeerde Kerken zulke leraars, ofwel 'De minste der broederen' mogen hebben, want dan zijn zij in de vaargeul der vaderen. Elk kerkverband dat dit ABC van het ware geloof, namelijk 'ellende, verlossing en dankbaarheid' niet in het vaandel heeft, mist het Schriftuurlijk bevindelijke karakter in de prediking, en is oorzaak dat men 'de erve der vaderen' niet bewaard heeft (1 Kon. 21:3)."[10]

— Ds. J. Roos, De Wachter Sions 26 augustus 2010

Tijdens een symposium in 2016 gaf Roos aan "dat er alleen sprake is van ware eenheid als alle predikanten gehoor geven aan „de Goddelijke oproep: Gij zult voor Mijn aangezicht staan. En zo gij het kostelijke van het snode uittrekt, zult gij als Mijn mond zijn” (Jeremia 15:19). Als alle predikanten het evenwicht bewaren tussen wet en Evangelie, en leren hoe dit zielsbevindelijk wordt beleefd, dan is er ook een oprecht verlangen om samen te werken. We staan graag vrijheid in het woordgebruik toe als er geestelijke herkenning is, en het doet ons goed als we dit ook buiten ons kerkelijk leven zien.”[11]

Het gesprek met de Gereformeerde Gemeenten is over het algemeen 'broederlijk' van aard. "Het gaat erom dat we hetzelfde spreken en gevoelen”, merkte ds. O. M. van der Tang op. "Als er verschillende opvattingen zijn over de plaats van beloften en de inhoud van de prediking, is er geen basis voor vereniging.”

Op het gebied van maatschappelijk-ethische thema's werkt men in bredere verbanden samen.

Het kerkelijk bureau van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland is gevestigd in Opheusden.

Zending en evangelisatie

[bewerken | brontekst bewerken]

Binnen het kerkelijke leven was men altijd terughoudend ten opzichte van verenigingsleven, jeugdwerk en zangkoren. Tegenwoordig zijn er meer initiatieven voor de jeugd. Aan kerkelijke zending doet men wel. Men steunt voornamelijk de Mbuma zending uitgaande van de Free Presbyterian Church of Schotland.Het kerkverband van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland hebben altijd de Mbuma-zending ondersteund die nu uitgaat van de Schotse Free Presbyterian Church (FPC) in Zimbabwe. In 2017 heeft men het initiatief genomen tot een zelfstandig zendingsproject in Zuid-Afrika. De aanzet tot dit project is gedaan door ds. J. A. Weststrate, destijds predikant van de gemeente van Pretoria in Zuid-Afrika. Het zending-, evangelisatie- en ontwikkelingswerk wordt verricht onder de plaatselijke bevolking.[12]

In juni 2017 besloot de synode van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland een kerkelijk kader voor de zendings- en evangelisatiewerkzaamheden van ds. Weststrate te vormen. Hierop werd Stichting Bethlehem opgericht. In juni 2020 deelde de Stichting per persbericht mee dat een tweetal evangelisten konden worden benoemd, drs. J.G. Lindhoud uit Barneveld en J. Bolier uit Elspeet.[13]

Het kerkgenootschap geeft het weekblad De Wachter Sions uit.

In 1954 telde het nieuwe verband ruim 8.800 leden, sindsdien – gedurende diverse decennia – was er een gestage groei. Sinds 2016 daalt het ledenaantal. De grootste gemeenten van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland vindt men te Alblasserdam, Barneveld, Opheusden, Ederveen, Gouda en De Beek-Uddel. De kerkgebouwen in Barneveld en Opheusden zijn de grootste van Nederland (gemeten naar het aantal zitplaatsen) met respectievelijk 2.550 en 2.850 zitplaatsen. Een gemeente bevindt zich in Zuid-Afrika.

Lijst van Gereformeerde Gemeenten in Nederland
Gemeente Aantal leden Predikant
2010 2013 2015 2016 2017 2018 2020 2021 2022 2024
Aalburg 229 233 226 223 212 203 189 180 180 126 vacant
Aalsmeer 34 34 32 28 28 26 24 vacant
Alblasserdam 1.258 1.318 1.337 1.331 1.342 1.368 1.422 1.459 1.451 1.422 vacant
Arnemuiden 409 421 444 448 450 461 461 457 452 436 vacant
Barneveld 3.211 3.430 3.608 3.636 3.679 3.758 3.846 3.883 3.904 3.882 ds. Jochem Roos
Berkenwoude 118 102 91 100 105 108 110 105 102 92 vacant
Breukelen 100 89 81 79 82 93 85 84 78 72 vacant
Bruinisse 693 682 672 635 623 618 588 586 591 596 vacant
De BeekUddel 1.127 1.105 1.119 1.118 1.115 1.131 1.131 1.125 1.137 1.158 ds. Herman Krijgsman
Dordrecht 139 117 110 116 110 109 105 104 106 89 vacant
Ederveen 934 951 949 946 913 923 927 934 943 865 vacant
Elspeet 540 523 519 516 504 513 537 535 538 556 vacant
Elst 261 297 306 299 306 302 288 277 277 272 vacant
Geldermalsen 382 396 358 370 357 354 366 367 363 344 vacant
Goes 210 232 238 230 232 234 235 236 232 231 vacant
Gouda (Gerbrandyweg) 870 857 845 834 843 839 845 845 866 854 vacant
Gouda (Stationsplein) 740 818 833 827 821 811 775 771 803 768 ds. Jan Weststrate
Goudswaard 51 44 41 40 37 36 40 39 40 42 vacant
's-Gravendeel 226 225 223 216 212 211 210 184 178 184 vacant
Groot-Ammers 195 178 175 191 191 197 198 193 194 166 vacant
Hendrik-Ido-Ambacht 370 361 375 378 387 384 370 363 351 305 vacant
Harderwijk 63 51 opgeheven - - - - - - - -
Hedel 78 84 86 93 94 95 101 99 100 111 vacant
IJsselmuiden 171 203 215 220 225 228 241 248 252 231 vacant
Katwijk 223 200 174 158 140 137 127 118 105 88 vacant
Krimpen aan den IJssel 316 272 258 270 265 268 279 272 283 262 vacant
Kruiningen 464 490 500 508 501 492 496 495 504 451 vacant
Leerdam 635 643 640 644 638 612 618 634 652 684 ds. Arie van Voorden
Melissant 111 113 110 113 108 105 100 100 94 85 vacant
Middelburg 83 73 73 71 69 69 58 61 62 60 vacant
Nieuwaal 218 217 208 204 197 193 188 168 161 vacant
Nieuwerkerk 166 152 150 184 182 178 166 171 170 170 vacant
Nieuwerkerk aan den IJssel 176 180 174 172 151 155 148 146 138 122 vacant
Ochten 516 578 700 695 711 740 836 903 923 962 vacant
Opheusden 3.205 3.263 3.250 3.233 3.224 3.216 2.691 2.439 2.194 2.119 ds. G.M. van Putten
Oud-Vossemeer 168 163 162 161 167 175 184 194 194 200 vacant
Pretoria (Transvaal) 185 190 199 198 198 195 174 176 180 vacant
Rhenen 426 450 424 496 554 558 645 690 765 822 vacant
Rijssen 175 397 449 458 455 448 454 455 456 429 vacant
Scherpenzeel 325 373 372 369 378 385 389 394 392 404 vacant
Sint-Annaland 216 228 218 218 220 221 214 197 202 202 vacant
Sint-Maartensdijk 124 113 74 67 70 68 78 75 76 73 vacant
Sprang-Capelle 49 39 35 35 34 34 19 19 23 24 vacant
Terneuzen 849 807 759 742 723 705 675 653 634 573 vacant
Urk 464 459 435 446 441 416 464 460 467 467 ds. Dirk van de Kieft
Utrecht (De Bilt) 134 133 133 129 126 112 108 108 121 124 vacant
Veenendaal 730 947 933 924 924 886 833 822 821 789 vacant
Vlaardingen 184 172 167 160 157 147 125 120 107 70 vacant
Vriezenveen 483 481 492 492 489 494 484 478 477 483 ds. Adri Geuze
Waardenburg 295 311 309 317 314 315 309 319 329 339 vacant
23.327 24.195 24.286 24.349 24.318 24.339 23.985[14] 23.787 23.695[15] 23.169

De ontwikkeling van het ledenaantal van de Nederlandse gemeenten (incl. Pretoria vanaf 2012) door de jaren heen is hieronder weergegeven:

  • 1954 - 8.817
  • 1956 - 11.518
  • 1980 - 19.124
  • 1981 - 16.137
  • 1982 - 16.214
  • 1989 - 17.935
  • 1995 - 19.828
  • 2000 - 20.644
  • 2001 - 20.854
  • 2007 - 21.844
  • 2008 - 21.968
  • 2009 - 22.377
  • 2010 - 23.327
  • 2019 - 24.339
  • 2020 - 23.985
  • 2024 - 23.169

Bekende personen

[bewerken | brontekst bewerken]

Personen uit de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland

[bewerken | brontekst bewerken]

Personen met een zekere bekendheid [huidige kerkelijke context]

[bewerken | brontekst bewerken]
  • C. van Rijswijk (Wijk en Aalburg, 8 oktober 1939), onderwijzer in Barneveld en kinderboekenschrijver. Dhr. van Rijswijk is ook voormalig medewerker van De Wachter Sions en de GezinsGids.
  • Jochem Roos (1954), Chilliwack B.C. Canada (1987) Opheusden (1994), Barneveld (2004)
  • Adri Geuze, predikant Gouda-Gerbrandyweg (2007), Chilliwack B.C. Canada (2011), Gouda-Gerbrandyweg (2018) Vriezenveen (2022)
  • Arie van Voorden, predikant De Beek-Uddel (2002), Opheusden (2010), Leerdam (2018)
  • dr. Jan Weststrate (tevens voorzitter van de synode (de hoogste vergadering) van 2023, hij vertegenwoordigd met scriba C. Dubbeld de synode in rechte na de laatst gehouden vergadering), predikant Terneuzen (2009), Pretoria Zuid-Afrika (2014), Elspeet (2018) Gouda-Stationsplein (2021).
  • Dirk van de Kieft, predikant Urk (2018)
  • Herman Krijgsman, predikant Arnemuiden (2009) De Beek-Uddel (2022)
  • Otto van der Tang, predikant Alblasserdam (2016), Chilliwack B.C Canada (2022)
  • Laurens van der Tang, opiniemaker binnen het kerkverband van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland
  • Abraham Schultink, predikant Barneveld (1998), Bruinisse (2003), Gouda-Stationsplein (2010), Rhenen (2015), emeritus (2020)
  • Bart van den Dikkenberg, wetenschapsredacteur Reformatorisch Dagblad.
  • Chris Stoffer (Harderwijk, 1974). Sinds 11 april 2018 is hij lid van de Tweede Kamer voor de SGP, vanaf 2023 is hij politiek leider en fractievoorzitter van de SGP in de Tweede Kamer.
  • Verboom, J.H.R. en L.M.P. Scholten, Leven en leer van dr. C. Steenblok. In leven predikant der Gereformeerde Gemeente te Gouda (1967)
  • Mastenbroek, J. Israëls Wachter sluimert niet, herinneringen van ds. F. Mallan (1925-2020) (2012)
  • Bel A. e.a., Predikanten en Oefenaars, Biografisch Woordenboek van de Kleine Kerkgeschiedenis (1988-1999)
  • Voorden A. van. J.D. Eerbeek, R. van der Meijden en M. Meijering, Herdenk de trouw, kerkelijk leven in Opheusden 1888-1988 (1988)
  • Voorden, A. van, Wie zijn zij en vanwaar zijn zij gekomen? - Uit het gezelschapsleven in Opheusden (2003)
  • Maren, A. van en C. van Rijswijk, In de Kerkstraat 1928-2003 75 jaar Gereformeerde Gemeente in Nederland te Alblasserdam en haar voorgeschiedenis (2005)
  • Rouwendal, P.L. Dr. C. Steenblok, Kampen (2010)
  • Golverdingen, M. Geschiedenis van een scheuring. De Gereformeerde Gemeenten 1950-1957 (2016)
  • Scholten, L.M.P. Na vijftien jaar (1969)
  • Boot, M. Het gaat Uw trouw en waarheid aan, de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (2 delen) (2015)
  • Bolier, A., Kersten in kleur. Voorganger, verbinder, Vernieuwer (Apeldoorn, 2018) ISBN 9789402905137
  • Bolier, A., Kersten in quotes (2020) ISBN 9789087183882
  • Roos, J. Uit de pastorie 10 delen (2007-2020)
  • Scholten, L.M.P. Leven en leer van dr. Steenblok (1967)
  • Steenblok, C. De bestaansgrond der gemeenten (1974)
  • Mallan, F., L.M.P. Scholten (red.) Uit ons uitgegaan (1978)
  • Roos, J. (e.a). De waarheid hogelijk geboden (Veenendaal, 1994)
  • Rouwendal, P.L. Het aanbod van genade (2002)
  • Steenblok, C. De Gereformeerde Dogmatiek in vraag en antwoord, (1990)
  • Aangeenbrug, D.L. De Heidelbergse Catechismus (1989)
  • Verhoeks, W. Het vaste fundament, Verklaring van de Heidelbergse Catechismus
  • Mallan, F. Het troostboek van de Christen (2007)
  • Roos, J. De Nederigen vertroost, 52 preken over de Heidelbergse Catechismus in 2 delen (2023)
  • Verbond en Doop, Boekje met uitleg over de verbondsleer (2021)

Overige literatuur

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Scholten, L.M.P., L.J. van Belzen, en J. de Koning. Statenvertaling in de 21ste eeuw, de Herziene Statenvertaling op de keper beschouwd (2011)
  • Scholten, L.M.P. Onderzoekt de Schriften 122 annotaties voor Bereeers.
  • Scholten, L.M.P. Onze levenswandel
  • Scholten, L.M.P. Onderweg opgetekend
  • Dikkenberg, Bart van den De werken van Zijn handen, Een kritisch commentaar op de theïstische evolutie (2023) ISBN 978 90 8718 9648
Zie de categorie Gereformeerde Gemeenten in Nederland van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.