Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap wegrace 1956

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldkampioenschap wegrace
seizoen 1956
Volgende: 1956
Vorige: 1955
De MV Agusta 500 4C was in 1956 voor het eerst succesvol, maar toen moest Gilera het halve seizoen aan de kant blijven staan.
De MV Agusta 500 4C was in 1956 voor het eerst succesvol, maar toen moest Gilera het halve seizoen aan de kant blijven staan.
Organisator Fédération Internationale de Motocyclisme
Aantal races zes voor alle klassen.
500 cc
Rijderstitel Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Duitsland Walter Zeller
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Constructeurstitel Vlag van Italië MV Agusta
350 cc
Rijderstitel Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Tweede Vlag van Duitsland August Hobl
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale
Constructeurstitel Vlag van Italië Moto Guzzi
250 cc
Rijderstitel Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Constructeurstitel Vlag van Italië MV Agusta
125 cc
Rijderstitel Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Romolo Ferri
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Constructeurstitel Vlag van Italië MV Agusta
Zijspanklasse
Rijderstitel Vlag van Duitsland Wilhelm Noll/Vlag van Duitsland Fritz Cron
Tweede Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand/Vlag van Duitsland Manfred Grunwald
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell
Constructeurstitel BMW

Het wereldkampioenschap wegrace seizoen 1956 was het achtste in de geschiedenis van het door de FIM georganiseerde wereldkampioenschap wegrace.

In 1956 ging het steeds slechter met het wereldkampioenschap wegrace. Het Zwitserse kanton Bern gaf geen toestemming meer voor wegraces en de Franse Grand Prix ging niet door vanwege het (auto)-ongeluk tijdens de 24-uur van Le Mans. Daardoor stonden er slechts zes Grands Prix op het programma, waarbij wel steeds alle klassen aan de start stonden. Gilera ging er in 1956 nog een keer vol voor: het kwam met een 125cc-tweecilinder en bij de Grand Prix des Nations verscheen een nieuwe 350cc-viercilinder én een nieuwe viercilinder-zijspancombinatie. In die wedstrijd was Gilera dan ook bijna niet te verslaan: De eerste drie plaatsen in de 500cc-klasse waren voor Gilera met Geoff Duke, Libero Liberati en Pierre Monneret. Liberati won ook de 350cc-klasse en Romolo Ferri de 125cc-klasse in Duitsland. Veel baatte het niet voor Gilera: het hele team was vrijwel kansloos omdat Geoff Duke, Reg Armstrong, Alfredo Milani en Giuseppe Colnago in 1955 geprotesteerd hadden tegen de organisatie van de TT van Assen en daardoor voor de eerste wedstrijden van 1956 gediskwalificeerd waren. Aldus werd het seizoen 1956 een succes voor MV Agusta, dat liefst zes wereldtitels pakte: 500 cc (John Surtees), 125 cc en 250 cc (Carlo Ubbiali) én de bijbehorende constructeurstitels. Een grote tegenvaller was de Moto Guzzi Otto Cilindri. Deze V8 had hoge verwachtingen gewekt, maar was zeer moeilijk te berijden. Bill Lomas viel er hard mee in Senigallia en Ken Kavanagh weigerde er na de GP van België nog mee te rijden. Nadat MV Agusta in 1956 John Surtees had aangetrokken, besloot Gilera zich aan het einde van het seizoen te versterken met Bob McIntyre.

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]
 1e   2e   3e   4e   5e   6e 
Punten: 8 6 4 3 2 1

Aantal (tellende) wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
 125 cc  250 cc  350 cc  500 cc  Zijspan
Aantal races: 6 6 6 6 6
Tellend: 4 4 4 4 4

Seizoen overgeslagen

[bewerken | brontekst bewerken]

Een aantal coureurs was door de FIM 6 maanden geschorst en voor veel privérijders was het niet de moeite waard om verder aan het WK deel te nemen. Zo kwamen Giuseppe Colnago, John Hempleman en Jack Ahearn in dit seizoen niet meer aan de start.

Isle of Man TT, Mountain Course/Clypse Course

De Lightweight 125 cc TT, de Lightweight 250 cc TT en de Sidecar TT gebruikten de in 1954 in gebruik genomen korte Clypse Course, maar de Clubmans Senior TT en de Clubmans Junior TT keerden na een jaar Clypse Course terug naar de lange Mountain Course, die ook gebruikt werd voor de Senior TT en de Junior TT. Het team van Gilera ontbrak omdat haar toprijders, net als Umberto Masetti van MV Agusta, geschorst waren vanwege hun aandeel in of zelfs maar sympathie voor de rijdersstaking tijdens de TT van Assen van 1955. Carlo Ubbiali won twee klassen, net als de amateurrijder Bernard Codd. In de Clubmans Junior TT debuteerde de 20-jarige Alan Shepherd. Tijdens de trainingen voor de Clubmans Senior TT op 11 juni verongelukte de Engelsman David Merridan bij Ballaugh Bridge en tijdens de Clubmans Junior TT op 11 juni verongelukte de Welshman Peter Kirkham bij Water Works Corner.

Dutch TT, Assen

Ook de TT van Assen moest het doen zonder een aantal coureurs die hun schorsing van zes maanden moesten uitzitten. Daaronder een groot deel van het team van Gilera. Hoewel sommigen, zoals Giuseppe Colnago en Libero Liberati, slechts vier maanden geschorst waren en intussen weer mochten starten, was Gilera niet van plan de organisatie van de TT van Assen (in hun ogen de veroorzaker van de schorsingen) te plezieren en de TT werd zonder Gilera's verreden. Het was koren op de molen van MV Agusta, dat met de komst van John Surtees ook meer kennis van het Norton-Featherbed frame had binnengehaald en nu eigenlijk geen tegenstand meer ondervond.

GP van België, Spa-Francorchamps

In België was vooral het 500cc-veld weer compleet omdat de schorsingen van een aantal coureurs waren afgelopen. Daardoor konden de Gilera-rijders voor het eerst aan de start komen. De FIM had de straf van zes maanden opgelegd om Gilera zo in elk geval de theoretische kans te geven nog te strijden om het wereldkampioenschap, maar door het vervallen van de GP van Zwitserland en de GP van Frankrijk was dat praktisch onmogelijk. Voor de derde keer op rij won Carlo Ubbiali zowel de 125- als de 250cc-race, waardoor hij nog maar enkele punten verwijderd was van de wereldtitel.

GP van Duitsland, Solitude

De Duitse Grand Prix trok volgens de Duitse pers meer dan 250.000 toeschouwers. Carlo Ubbiali verzekerde zich met de overwinning in de 250cc-klasse en de tweede plaats in de 125cc-klasse van beide wereldtitels. John Surtees werd door een val in de 350cc-race voor de rest van het seizoen uitgeschakeld.

Ulster Grand Prix, Dundrod

In Ulster kwamen alle klassen aan de start: Op donderdag 9 augustus de 250cc-klasse en de 350 cc-klasse en op zaterdag 11 augustus de 125cc-, 500cc- en de zijspanklasse. De werelditels in de 125cc-klasse en de 250cc-klasse waren al beslist. In deze Grand Prix werden de 350cc- en de 500cc-wereldtitels beslist. Bij een ongeluk tijdens de 350cc-race kwam Derek Ennett om het leven.

Nations GP, Monza

Gilera, dat door een schorsing van de FIM haar seizoen verloren had zien gaan, gebruikte de Grand Prix des Nations voor het succesvolle debuut van de nieuwe Gilera 350 4C en een speciale versie van de Gilera 500 4C voor de zijspancombinatie van de gebroeders Albino en Rossano Milani. Wilhelm Noll en Fritz Cron waren nog niet zeker van de zijspantitel, maar werden wereldkampioen ondanks het feit dat ze de race niet uitreden. Aftredend wereldkampioen Geoff Duke won zijn enige race van het seizoen. De Grand Prix trok 120.000 toeschouwers.

Het team van Gilera mocht in de eerste races van 1956 niet starten vanwege een protestactie in het jaar ervoor in Assen. Toen het terugkwam deed het dat op imponerende wijze, maar het was te laat. MV Agusta had John Surtees weggekocht bij Norton en hij werd makkelijk wereldkampioen in de 500cc-klasse. BMW sloeg zijn slag ook: Walter Zeller werd tweede in het kampioenschap. Ook Norton profiteerde van de tegenslag van Gilera; John Hartle startte slechts twee keer, won de Ulster Grand Prix en werd derde in het kampioenschap.

Isle of Man TT, Mountain Course

Nu Gilera ontbrak kon MV Agusta haar eerste overwinning in de Senior TT scoren met de pas 22-jarige John Surtees, die in de training nog een MV Agusta 500 4C had afgeschreven toen hij op Creg Willey's Hill een koe aanreed. Hij won met ruim anderhalve minuut voorsprong. Tweede rijder Umberto Masetti was niet aanwezig (geschorst) en daarom konden de Britse Nortons toch nog een aantal ereplaatsen bezetten, met John Hartle op de tweede- en Jack Brett op de derde plaats. Walter Zeller reed de BMW RS 54 naar de vierde plaats.

Dutch TT, Assen

Ondanks het verschijnen van de Moto Guzzi V8 met Ken Kavanagh en Bill Lomas was de tegenstand voor John Surtees en de MV Agusta 500 4C mager te noemen: alleen Walter Zeller bleef met zijn BMW RS 54 in dezelfde ronde, maar met een halve minuut achterstand. De Guzzi's vielen allebei uit en zo kon de Zuid-Afrikaan Eddie Grant op het podium belanden.

GP van België, Spa-Francorchamps

Eindelijk konden Geoff Duke en Reg Armstrong aan de start komen, maar ze scoorden geen punten. Duke nam weliswaar de leiding in de race, maar moest opgeven, waardoor John Surtees (MV Agusta) de race won voor Walter Zeller (BMW) en Umberto Masetti. Alfredo Milani reed zijn Gilera naar de vijfde plaats. Ken Kavanagh viel met de Moto Guzzi V8 weer uit en weigerde de rest van het seizoen nog met de machine te rijden.

GP van Duitsland, Solitude

John Surtees en Ken Kavanagh konden door hun blessures opgelopen in de 350cc-race niet in de 500cc-race starten, maar voor beiden was dat niet heel erg. Kavanagh had al besloten dat hij niet meer met de gevaarlijk slecht sturende Moto Guzzi Otto Cilindri zou starten. Surtees bleef ruim aan de leiding van de WK-stand omdat zijn grootste concurrenten Walter Zeller en Geoff Duke uitvielen. Surtees hoefde nog maar vier punten te scoren om wereldkampioen te worden, maar zou de rest van het seizoen niet meer kunnen starten.

Ulster Grand Prix, Dundrod

De 500cc-klasse startte zonder de geblesseerde John Surtees. Geoff Duke reed de snelste ronde, maar viel uit. Toen ook Walter Zeller uitviel, was Surtees zeker van de wereldtitel. Ken Kavanagh weigerde met de Moto Guzzi Otto Cilindri te rijden en toen ook Arthur Wheeler, Bill Lomas en Reg Armstrong uitgevallen waren bleven er alleen nog Britse machines over. Het werd de laatste WK-overwinning voor Norton, met John Hartle als winnaar. Bob Brown werd met een Matchless G45 tweede voor Geoff Tanner.

Nations GP, Monza

De 500cc-race werd een groot succes voor Gilera, dat met Geoff Duke, Libero Liberati en Pierre Monneret alle podiumplaatsen bezette, terwijl Reg Armstrong vierde werd. Weliswaar in afwezigheid van de geblesseerde wereldkampioen John Surtees. De Moto Guzzi Otto Cilindri kwam niet aan de start. Ken Kavanagh weigerde er nog mee te rijden en vervanger Bill Lomas had tijdens de 350cc-race zijn pols gebroken. De Gilera 500 4C bleek ook zeer betrouwbaar: de uitgevallen Gilera's waren allemaal eencilinder Gilera Saturno's.

Uitslagen 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Datum Race Circuit 1e 2e 3e Snelste ronde
1 8 juni Vlag van Man Isle of Man TT Mountain Course John Surtees John Hartle Jack Brett John Surtees
2 30 juni Vlag van Nederland TT van Assen Assen John Surtees Walter Zeller Eddie Grant John Surtees
3 8 juli Vlag van België GP van België Spa-Francorchamps John Surtees Walter Zeller Pierre Monneret Geoff Duke
4 22 juli Vlag van Duitsland GP van Duitsland Solitude Reg Armstrong Umberto Masetti Pierre Monneret Bill Lomas
5 11 augustus Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix Dundrod John Hartle Bob Brown Peter Murphy Geoff Duke
6 9 september Vlag van Italië GP des Nations Monza Geoff Duke Libero Liberati Pierre Monneret Geoff Duke en Libero Liberati

Eindstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 24
2 Vlag van Duitsland Walter Zeller BMW 16
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 14
4 Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera 12
5 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 11
6 Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta 9
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 8
8 Vlag van Australië Bob Brown Matchless 6
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant (†) Norton 6
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 5
Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
12 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless 4
Vlag van Australië Keith Bryen Norton
14 Vlag van Oostenrijk Gerold Klinger BMW 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 2
Vlag van Nieuw-Zeeland Paul Fahey Matchless
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilfred Herron Norton
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett (†) Matchless 1
Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW
Vlag van België Auguste Goffin Norton

Constructeurstitel 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Constructeur Ptn.
1 Vlag van Italië MV Agusta 30 (32)
2 Vlag van Italië Gilera 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norton 20 (21)
4 Vlag van Duitsland BMW 18 (19)
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Matchless 9
6 Vlag van Italië Moto Guzzi 2

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Ken Kavanagh won de Junior TT nadat zijn teamgenoot Bill Lomas in de zesde ronde bij Guthrie's Memorial uitgevallen was en ook MV Agusta-coureur John Surtees was stilgevallen. In Assen werd Kavanagh nog vijfde maar daarna kwam hij niet meer aan de start voor Moto Guzzi. Dat kan te maken hebben gehad met het feit dat hij weigerde nog langer met de 500cc-Moto Guzzi Otto Cilindri te rijden omdat hij die machine te gevaarlijk vond, maar van Kavanagh is bekend dat hij niet veel ophad met het wereldkampioenschap wegrace. Hij vond eigenlijk alleen de Isle of Man TT belangrijk. Bill Lomas maakte het seizoen af en de Moto Guzzi Monocilindrica 350 was nog steeds goed genoeg om kampioen te worden. De meeste tegenstand kwam van August Hobl met de DKW RM 350 driecilinder tweetakt, maar die was niet sterk genoeg.

Isle of Man TT, Mountain Course

In de Junior TT debuteerde de nieuwe MV Agusta 350 4C, met John Surtees in het zadel. De eerste vijf ronden ging Bill Lomas aan de leiding, maar toen hij bij Guthrie's Memorial stilviel nam Surtees de leiding over met minder dan een seconde voorsprong op Ken Kavanagh. Surtees viel echter bij Stonebreakers Hut zonder brandstof stil en zo kon Kavanagh een ruime overwinning boeken, ruim 4½ minuut sneller dan Derek Ennett met de AJS 7R en John Hartle met de Norton 40M. Cecil Sandford reed de DKW RM 350 naar de vierde plaats. DKW had haar Duitse rijders niet naar het eiland Man gestuurd. Surtees bereikte de finish als vijfde met benzine die hij van een toeschouwer had gekregen, maar werd gediskwalificeerd.

Dutch TT, Assen

In Assen haalde John Surtees de eerste punten voor de nieuwe MV Agusta viercilinder, maar hij moest zich tevreden stellen met de tweede plaats achter de Moto Guzzi Monocilindrica 350 van Bill Lomas. DKW trad sterker aan dan in de TT van Man, maar haalde met de tweetakt-RM 350 de derde en de vierde plaats.

GP van België, Spa-Francorchamps

John Surtees scoorde de eerste overwinning met de MV Agusta viercilinder en omdat Ken Kavanagh geen punten scoorde was het 350cc-kampioenschap helemaal open, met MV Agusta, Moto Guzzi en DKW in de top van het klassement.

GP van Duitsland, Solitude

Bill Lomas en August Hobl werden eerste en tweede in de 350cc-race, precies zoals ze dat in het jaar ervoor op de Nordschleife gedaan hadden. Het bracht ze nu samen aan de leiding van het wereldkampioenschap, waar Ken Kavanagh en John Surtees door valpartijen wegvielen. Dickie Dale werd derde.

Ulster Grand Prix, Dundrod

Met zijn overwinning stelde Bill Lomas zijn wereldtitel zeker. Dickie Dale werd tweede en John Hartle, de latere winnaar van de 500cc-race, werd derde. Tijdens de race miste Derek Ennett de S-bocht, raakte een talud en daarna een telegraafpaal. Hij was op slag dood. Het was waarschijnlijk zijn eerste race met een Moto Guzzi Monocilindrica 350.

Nations GP, Monza

Het debuut van de Gilera 350 4C verliep uitstekend. Geoff Duke viel weliswaar uit, maar Libero Liberati won met ruim een minuut voorsprong op Dickie Dale met de Moto Guzzi Monocilindrica 350 en bijna twee minuten op Roberto Colombo met de MV Agusta 350 4C. De DKW RM 350-rijders werden allemaal op een ronde gereden. De nieuwe wereldkampioen Bill Lomas kwam ten val en brak daarbij een pols.

Uitslagen 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Datum Race Circuit 1e 2e 3e Snelste ronde
1 8 juni Vlag van Man Isle of Man TT Mountain Course Ken Kavanagh Derek Ennett John Hartle Ken Kavanagh
2 30 juni Vlag van Nederland TT van Assen Assen Bill Lomas John Surtees August Hobl Bill Lomas
3 8 juli Vlag van België GP van België Spa-Francorchamps John Surtees August Hobl Cecil Sandford Bill Lomas
4 22 juli Vlag van Duitsland GP van Duitsland Solitude Bill Lomas August Hobl Dickie Dale Bill Lomas
5 9 augustus Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix Dundrod Bill Lomas Dickie Dale John Hartle Bill Lomas
6 9 september Vlag van Italië GP des Nations Monza Libero Liberati Dickie Dale Roberto Colombo Libero Liberati

Eindstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 24
2 Vlag van Duitsland August Hobl DKW 17
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi 17
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 14
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford DKW 13 (15)
6 Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi 10
7 Vlag van Italië Libero Liberati Gilera 8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 8
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett (†) AJS / Moto Guzzi 6
10 Vlag van Duitsland Karl Hofmann DKW 6
Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
11 Vlag van Italië Roberto Colombo MV Agusta 4
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 3
13 Vlag van Duitsland Hans Bartl DKW 3
14 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant (†) Norton 2
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Trow Norton 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Norton
Vlag van Australië Bob Brown AJS

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Constructeurstitel 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Constructeur Ptn.
1 Vlag van Italië Moto Guzzi 32 (38)
2 Vlag van Duitsland DKW 19 (22)
3 Vlag van Italië MV Agusta 18
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norton 9
5 Vlag van Italië Gilera 8
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk AJS 8

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

In 1956 kwamen er machines uit het oostblok aan de start van het WK 250 cc; František Bartoš scoorde twee punten met zijn CZ en eindigde als twaalfde in het kampioenschap en Jiří Koštír werd met één punt zeventiende. In 1956 zette Moto Guzzi geen fabrieksracers meer in in de 250cc-klasse, waardoor deze een makkelijke prooi werd voor MV Agusta. Toch wist Enrico Lorenzetti nog derde in het kampioenschap te worden met een Guzzi. Carlo Ubbiali werd opnieuw wereldkampioen en Luigi Taveri werd tweede. De NSU Sportmaxen deden het weer niet onaardig met vijf rijders bij de eerste tien.

Isle of Man TT, Clypse Course

Carlo Ubbiali scoorde altijd goed op het eiland Man en dat was nu niet anders. Toch moest hij een flink gevecht leveren tegen Sammy Miller met de NSU en zijn teamgenoot Luigi Taveri. Miller viel echter bij Creg-ny-Baa uit en Taveri kwam bij Governor's Bridge ten val. Nu werd Roberto Colombo tweede, maar op ruime achterstand. Hans Baltisberger werd met de NSU Sportmax-productieracer derde.

Dutch TT, Assen

De 250cc-klasse leed aan bloedarmoede nadat NSU als fabrieksteam was gestopt en Moto Guzzi de 250 Bialbero niet meer doorontwikkelde. Ook hier profiteerde MV Agusta ten volle met haar nieuwe 250 Monocilindrica Bialbero. Carlo Ubbiali, Luigi Taveri en Roberto Colombo scoorden er punten mee.

Ulster Grand Prix, Dundrod

Carlo Ubbiali viel uit nadat hij al de snelste ronde had gereden, maar hij was al als wereldkampioen aan de race begonnen. Luigi Taveri verstevigde zijn tweede plaats in de ranglijst door te winnen voor Sammy Miller met een NSU Sportmax-productieracer en Arthur Wheeler met de Moto Guzzi Bialbero 250. Maurice Büla, de bakkenist van Florian Camathias, werd met een NSU Sportmax zesde.

Nations GP, Monza

De Moto Guzzi Bialbero 250 werd al twee jaar niet meer doorontwikkeld, maar Enrico Lorenzetti finishte toch heel kort achter winnaar en wereldkampioen Carlo Ubbiali met de MV Agusta 250 Monocilindrica Bialbero. Lorenzetti klom daardoor van de achtste naar de derde plaats in de eindstand.

Uitslagen 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Datum Race Circuit 1e 2e 3e Snelste ronde
1 6 juni Vlag van Man Isle of Man TT Clypse Course Carlo Ubbiali Roberto Colombo Hans Baltisberger Hans Baltisberger
2 30 juni Vlag van Nederland TT van Assen Assen Carlo Ubbiali Luigi Taveri Enrico Lorenzetti Carlo Ubbiali
3 8 juli Vlag van België GP van België Spa-Francorchamps Carlo Ubbiali Luigi Taveri Horst Kassner Enrico Lorenzetti
4 22 juli Vlag van Duitsland GP van Duitsland Solitude Carlo Ubbiali Luigi Taveri Remo Venturi Carlo Ubbiali
5 9 augustus Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix Dundrod Luigi Taveri Sammy Miller Arthur Wheeler Carlo Ubbiali
6 9 september Vlag van Italië GP des Nations Monza Carlo Ubbiali Enrico Lorenzetti Remo Venturi Carlo Ubbiali

Eindstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 32 (40)
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 26 (29)
3 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 10
4 Vlag van Italië Roberto Colombo MV Agusta 9
5 Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU 9
6 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta 8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller NSU 7
8 Vlag van Duitsland Hans Baltisberger (†) NSU 7
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 5
10 Vlag van Nederland Kees Koster NSU 3
Vlag van Nieuw-Zeeland Bob Coleman NSU
Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
12 Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ 3
Vlag van Nederland Lo Simons (†) NSU
Vlag van Australië Bob Brown NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Maddrick Moto Guzzi
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
17 Vlag van Tsjechië Jiří Koštír ČZ 1
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Bayle NSU
Vlag van Duitsland Roland Heck NSU
Vlag van Zwitserland Maurice Büla NSU

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Constructeurstitel 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Constructeur Ptn.
1 Vlag van Italië MV Agusta 32 (48)
2 Vlag van Duitsland NSU 17 (20)
3 Vlag van Italië Moto Guzzi 15
4 Vlag van Tsjechië ČZ 3

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

In 1956 zette Gilera de aanval in op de 125cc-MV's. Het kwam met een tweecilinder. Romolo Ferri won er de GP van Duitsland mee en werd achter Carlo Ubbiali tweede in het kampioenschap. Fergus Anderson, in 1955 nog racedirecteur bij Moto Guzzi, had de ontwikkeling van de Gilera twin argwanend bekeken. Hij dacht dat Gilera de machine wilde doorontwikkelen tot een 500cc-achtcilinder als antwoord op de Moto Guzzi Otto Cilindri. Opmerkelijk was de tweede plaats in de Lightweight 125 cc TT van de Spanjaard Marcello Cama met een Montesa.

Isle of Man TT, Clypse Course

In de Lightweight 250 cc TT had Carlo Ubbiali aanvankelijk nog strijd moeten leveren om te winnen, maar in de Lightweight 125 cc TT was daar geen sprake van. Zijn belangrijkste concurrent, teamgenoot Roberto Colombo, viel uit en Ubbiali won met ruim vijf minuten voorsprong op Marcello Cama. Diens tweede plaats, de derde plaats van Francisco González en de vierde plaats van Enrico Sirera betekenden wel een groot succes voor Montesa én de tweetaktmotor. Slechts 9 van de 22 deelnemers haalden de finish, en de gefinishte viertaktrijders hadden ook niet de snelste machines: Mondial 125 Monoalbero's en MV Agusta 125 Monoalbero's.

Dutch TT, Assen

In de TT van Man hadden de nieuwe Montesa's nog veel punten gescoord, maar in Assen was daar geen sprake van. De eerste twee plaatsen waren voor Carlo Ubbiali en Luigi Taveri met hun MV Agusta 125 Bialbero's en de derde voor August Hobl met de DKW.

Ulster Grand Prix, Dundrod

Aanvankelijk kende de 125cc-klasse in Ulster acht deelnemers en dat waren er al veel, alleen in de Ulster GP van '53 waren er meer geweest: negen. Luigi Taveri besloot echter niet te starten, waardoor er nog maar zeven deelnemers waren. Daarvan reden er slechts twee daadwerkelijk over de finish: Carlo Ubbiali en Romolo Ferri. Nog drie anderen hadden genoeg ronden afgelegd om in elk geval geklasseerd te worden.

Nations GP, Monza

Romolo Ferri viel bij het laatste optreden met de Gilera 125 GP-tweecilinder uit, maar eindigde als tweede in het WK achter Carlo Ubbiali. Tarquinio Provini reed de door Alfonso Drusiani verbeterde Mondial 125 Bialbero naar de tweede plaats, slechts 0,4 seconde achter Ubbiali en Renato Sartori werd met de Mondial derde.

Uitslagen 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Datum Race Circuit 1e 2e 3e Snelste ronde
1 6 juni Vlag van Man Isle of Man TT Clypse Course Carlo Ubbiali Marcello Cama Francisco González Carlo Ubbiali
2 30 juni Vlag van Nederland TT van Assen Assen Carlo Ubbiali Luigi Taveri August Hobl Carlo Ubbiali
3 8 juli Vlag van België GP van België Spa-Francorchamps Carlo Ubbiali Fortunato Libanori Pierre Monneret Romolo Ferri
4 22 juli Vlag van Duitsland GP van Duitsland Solitude Romolo Ferri Carlo Ubbiali Tarquinio Provini Romolo Ferri
5 11 augustus Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix Dundrod Carlo Ubbiali Romolo Ferri Bill Webster Carlo Ubbiali
6 9 september Vlag van Italië GP des Nations Monza Carlo Ubbiali Tarquinio Provini Renato Sartori Tarquinio Provini

Eindstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 32 (46)
2 Vlag van Italië Romolo Ferri Gilera 14
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 12
4 Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial 10
5 Vlag van Italië Fortunato Libanori MV Agusta 9
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama Montesa 6
7 Vlag van Duitsland August Hobl DKW 6
8 Vlag van Duitsland Karl Hofmann DKW 5
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Montesa 4
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta
Vlag van Italië Renato Sartori Mondial
Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Mondial 4
14 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrico Sirera Montesa 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Maddrick MV Agusta
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick LEF 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Cope MV Agusta
Vlag van Italië Sandro Artusi Ducati
19 Vlag van Tsjechië Václav Parus ČZ 1
Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Montesa

Constructeurstitel 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Constructeur Ptn.
1 Vlag van Italië MV Agusta 32 (46)
2 Vlag van Italië Gilera 18
3 Vlag van Italië Mondial 13
4 Vlag van Duitsland DKW 7
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Montesa 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk LEF 2
Vlag van Italië Ducati
8 Vlag van Tsjechië ČZ 2

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het seizoen 1956 had Gilera een speciale viercilindermotor voor de zijspancombinatie gebouwd, en men was dan ook van plan groots terug te komen. De machine werd gereden door de broers Albino en Rosanno Milani, maar het reikte uiteindelijk niet verder dan een zesde plaats. Wilhelm Noll/Fritz Cron werden met hun BMW weer kampioen, Fritz Hillebrand en Manfred Grunwald werden tweede en er stonden zelfs Nortons met privérijders hoger dan de Gilera. Toch wonnen de gebroeders Milani de Grand Prix des Nations op het circuit van Monza.

Isle of Man TT, Clypse Course

Al vanaf de start leek het duidelijk dat BMW de Sidecar TT zou controleren, toen Wilhelm Noll/Fritz Cron, Fritz Hillebrand/Manfred Grunwald en de winnaars van 1955 Walter Schneider/Hans Strauß om de leiding vochten. Noll/Cron en Schneider/Strauß vielen echter uit, net als de Belg Jack Wijns die mogelijk met schrijver Mick Woollett als bakkenist aantrad. Hillebrand/Grunwald grepen drie ronden voor de finish de leiding en wonnen met anderhalve minuut voorsprong op Pip Harris/Ray Campbell en Bill Boddice/William "Wally" Storr werden derde.

Dutch TT, Assen

Fritz Hillebrand/Manfred Grunwald wonnen hun tweede race op rij, gevolgd door teamgenoten Wilhelm Noll/Fritz Cron. Cyril Smith/Stanley Dibben scoorden de derde plaats, nadat ze in de TT van Man waren uitgevallen.

GP van België, Spa-Francorchamps

Omdat de BMW-rijders elkaar punten afsnoepten bleef er nog spanning in de zijspanklasse bestaan. Nadat Fritz Hillebrand twee keer gewonnen had, won dit keer Wilhelm Noll, terwijl Hillebrand slechts vierde werd. Peter "Pip" Harris behield door zijn derde plaats ook nog steeds aansluiting in het WK, waardoor Norton nog steeds een rol speelde.

Ulster Grand Prix, Dundrod

De zijspanrace in Ulster was nogal saai. Cyril Smith viel al kort na de start stil, terwijl Wilhelm Noll aan de leiding ging en die niet meer afstond. Op de tweede plaats lag Pip Harris en Fritz Hillebrand was aanvankelijk derde, maar viel al in de eerste ronde uit, waardoor Florian Camathias die positie overnam. Een korte regenbui veroorzaakte nog wat schuivers, maar vooraan veranderde niets meer. Door hun overwinning namen Wilhelm Noll/Fritz Cron de WK-leiding weer over van Fritz Hillebrand/Manfred Grunwald.

Nations GP, Monza

Fritz Hillebrand/Manfred Grunwald konden nog op gelijke hoogte komen met Wilhelm Noll/Fritz Cron, maar dan moesten ze winnen en mochten Noll/Cron geen punten scoren. Noll/Cron vielen inderdaad uit, maar Hillebrand/Grunwald werden slechts derde achter Peter "Pip" Harris/Ray Campbell en de broers Albino en Rossano Milani, die een speciaal voor de zijspanklasse ontwikkelde Gilera 500 4C-motor hadden.

Uitslagen zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Datum Race Circuit 1e 2e 3e Snelste ronde
1 8 juni Vlag van Man Isle of Man TT Clypse Course Fritz Hillebrand /
Manfred Grunwald
Pip Harris /
Ray Campbell
Bill Boddice /
William Storr
Wilhelm Noll /
Fritz Cron
2 30 juni Vlag van Nederland TT van Assen Assen Fritz Hillebrand /
Manfred Grunwald
Wilhelm Noll /
Fritz Cron
Cyril Smith /
Stanley Dibben
Pip Harris /
Ray Campbell
3 8 juli Vlag van België GP van België Spa-Francorchamps Wilhelm Noll /
Fritz Cron
Pip Harris /
Ray Campbell
Bob Mitchell /
Eric Bliss
Cyril Smith /
Stanley Dibben
4 22 juli Vlag van Duitsland GP van Duitsland Solitude Wilhelm Noll /
Fritz Cron
Fritz Hillebrand /
Manfred Grunwald
Helmut Fath /
Emil Ohr
Wilhelm Noll /
Fritz Cron
5 11 augustus Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix Dundrod Wilhelm Noll /
Fritz Cron
Pip Harris /
Ray Campbell
Florian Camathias /
Maurice Büla
Wilhelm Noll /
Fritz Cron
6 9 september Vlag van Italië GP des Nations Monza Albino Milani /
Rossano Milani
Pip Harris /
Ray Campbell
Fritz Hillebrand /
Manfred Grunwald
Albino Milani /
Rossano Milani

Eindstand zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn.
1 Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW 30
2 Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand Vlag van Duitsland Manfred Grunwald BMW 26 (29)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell Norton 24
4 Vlag van Australië Bob Mitchell Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss Norton 10
5 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Maurice Büla BMW 9
6 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Rossano Milani Gilera 8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton 6
Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Emil Ohr BMW
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr Norton 4
10 Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW 4
11 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge BMW 4
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Taylor Norton 4
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton 2
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Mundy Norton 2
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Walker Vlag van Verenigd Koninkrijk Dun Roberts Norton 1
Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW
Vlag van België Jack Wijns Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Woollett BMW

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Constructeurstitel zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Constructeur Ptn.
1 Vlag van Duitsland BMW 32 (44)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norton 24 (30)
3 Vlag van Italië Gilera 8

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Commons heeft media­bestanden in de categorie 1956 in Grand Prix motorcycle racing.