TT Assen 1956

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1956
Zonder tegenstand van Gilera was de MV Agusta 500 4C niet te verslaan
Officiële naam 26e Dutch TT
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 30 juni 1956
Organisator FIM/KMNV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Duitsland Walter Zeller
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Derde Vlag van Duitsland August Hobl
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Duitsland August Hobl
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell
Eerste Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand/Vlag van Duitsland Manfred Grunwald
Tweede Vlag van Duitsland Wilhelm Noll/Vlag van Duitsland Fritz Cron
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben

De TT van Assen 1956 was de tweede Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1956. De races werden verreden op zaterdag 30 juni 1956 op het Circuit van Drenthe vlak bij Assen. In deze Grand Prix bracht men alle klassen aan de start: 500 cc, 350 cc, 250 cc, 125 cc en de zijspanklasse.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Ook de TT van Assen moest het doen zonder een aantal coureurs die hun schorsing van zes maanden moesten uitzitten. Daaronder een groot deel van het team van Gilera. Hoewel sommigen, zoals Giuseppe Colnago en Libero Liberati, slechts vier maanden geschorst waren en intussen weer mochten starten, was Gilera niet van plan de organisatie van de TT van Assen (in hun ogen de veroorzaker van de schorsingen) te plezieren en de TT werd zonder Gilera's verreden. Het was koren op de molen van MV Agusta, dat met de komst van John Surtees ook meer kennis van het Norton-Featherbed frame had binnengehaald en nu eigenlijk geen tegenstand meer ondervond.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Ondanks het verschijnen van de Moto Guzzi V8 met Ken Kavanagh en Bill Lomas was de tegenstand voor John Surtees en de MV Agusta 500 4C mager te noemen: alleen Walter Zeller bleef met zijn BMW RS 54 in dezelfde ronde, maar met een halve minuut achterstand. De Guzzi's vielen allebei uit en zo kon de Zuid-Afrikaan Eddie Grant op het podium belanden.

Uitlslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 1:34"03'1 8
2 Vlag van Duitsland Walter Zeller BMW + 27'5 6
3 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton + 1 ronde 4
4 Vlag van Australië Keith Bryen Norton + 1 ronde 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Paul Fahey Matchless + 1 ronde 2
6 Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW + 1 ronde 1
7 Vlag van Canada 1921-1957 Gerald Robarts Norton + 1 ronde
8 Vlag van Nederland Piet Bakker Norton + 1 ronde
9 Vlag van Nederland Priem Rozenberg BMW + 1 ronde
10 Vlag van Nieuw-Zeeland Fred Cook Matchless + 2 ronden
11 Vlag van Nederland Cas Swart Norton + 3 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Gerold Klinger BMW
Vlag van Australië Bob Brown Matchless Geschorst[1]
Vlag van Australië Keith Campbell Norton
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera Geschorst[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilfred Herron Norton
Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 16
2 Vlag van Duitsland Walter Zeller BMW 9
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 6
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
6 Vlag van Australië Keith Bryen Norton 3
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Paul Fahey Matchless 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett Matchless 1
Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Assen haalde John Surtees de eerste punten voor de nieuwe MV Agusta 350 viercilinder, maar hij moest zich tevreden stellen met de tweede plaats achter de Moto Guzzi Monocilindrica 350 van Bill Lomas. DKW trad sterker aan dan in de TT van Man, maar haalde met de tweetakt-RM 350 de derde en de vierde plaats.

Uitlslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 6
3 Vlag van Duitsland August Hobl DKW 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford DKW 3
5 Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown AJS Geschorst[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Norton Geschorst[1]
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera Geen machine[2]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Duitsland Hans Bartl DKW
Vlag van Duitsland Karl Hofmann DKW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Trow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton
Vlag van Italië Roberto Colombo MV Agusta
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi 10
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 8
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford DKW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett AJS
6 Vlag van Duitsland August Hobl DKW 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton
8 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton 2
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Trow Norton

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De 250cc-klasse leed aan bloedarmoede nadat NSU als fabrieksteam was gestopt en Moto Guzzi de 250 Bialbero niet meer doorontwikkelde. Ook hier profiteerde MV Agusta ten volle met haar nieuwe 250 Monocilindrica Bialbero. Carlo Ubbiali, Luigi Taveri en Roberto Colombo scoorden er punten mee.

Uitlslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 6
3 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 4
4 Vlag van Italië Roberto Colombo MV Agusta 3
5 Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU 2
6 Vlag van Tsjechië Jiří Koštír ČZ 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown NSU Geschorst[1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Maurice Büla NSU
Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ
Vlag van Duitsland Hans Baltisberger NSU
Vlag van Duitsland Roland Heck NSU
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Bayle NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Maddrick Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller NSU
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Nederland Kees Koster NSU
Vlag van Nederland Lo Simons NSU
Vlag van Nieuw-Zeeland Bob Coleman NSU

Top negen tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts negen coureurs hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 16
2 Vlag van Italië Roberto Colombo MV Agusta 9
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 6
4 Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU 5
5 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 4
Vlag van Duitsland Hans Baltisberger NSU
7 Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ 2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 1
Vlag van Tsjechië Jiří Koštír ČZ

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de TT van Man hadden de nieuwe Montesa's nog veel punten gescoord, maar in Assen was daar geen sprake van. De eerste twee plaatsen waren voor Carlo Ubbiali en Luigi Taveri met hun MV Agusta 125 Bialbero's en de derde voor August Hobl met de DKW.

Uitlslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 6
3 Vlag van Duitsland August Hobl DKW 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Mondial 3
5 Vlag van Duitsland Karl Hofmann DKW 2
6 Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ 1

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië Václav Parus ČZ
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrico Sirera Montesa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Montesa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama Montesa
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Maddrick MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick LEF
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Cope MV Agusta
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Montesa
Vlag van Italië Fortunato Libanori MV Agusta[4]
Vlag van Italië Renato Sartori Mondial
Vlag van Italië Romolo Ferri Gilera
Vlag van Italië Sandro Artusi Ducati
Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 16
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 6
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama Montesa
4 Vlag van Duitsland August Hobl DKW 4
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Montesa
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Mondial 3
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrico Sirera Montesa
8 Vlag van Duitsland Karl Hofmann DKW 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick LEF
10 Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ 1
Vlag van Tsjechië Václav Parus ČZ

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Fritz Hillebrand/Manfred Grunwald wonnen hun tweede race op rij, gevolgd door teamgenoten Wilhelm Noll/Fritz Cron. Cyril Smith/Stanley Dibben scoorden de derde plaats, nadat ze in de TT van Man waren uitgevallen.

Uitlslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand Vlag van Duitsland Manfred Grunwald BMW 8
2 Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton 4
4 Vlag van Australië Bob Mitchell Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss Norton 3
5 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Maurice Büla BMW 2
6 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge BMW 1

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van België Jack Wijns Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Woollett BMW
Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Emil Ohr BMW
Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW
Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Mundy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Walker Vlag van Verenigd Koninkrijk Dun Roberts Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Taylor Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell Norton
Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Rossano Milani Gilera

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand Vlag van Duitsland Manfred Grunwald BMW 16
2 Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell Norton
Vlag van Australië Bob Mitchell Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss Norton
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr Norton
7 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Maurice Büla BMW 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton
9 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge BMW 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Walker Vlag van Verenigd Koninkrijk Dun Roberts Norton
Vorige race:
Isle of Man TT 1956
FIM wereldkampioenschap wegrace
8e seizoen (1956)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1956

Vorige race:
TT Assen 1955
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1957