Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1954
.svg){kind=small} Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1954
| ||
|---|---|---|
| ||
| Land | Zwitserland
| |
| Datum | 21- en 22 augustus 1954 | |
| Organisator | FIM | |
| 500 cc | ||
| Snelste ronde | .svg){kind=small} Geoff Duke
| |
| Eerste | Geoff Duke
| |
| Tweede | .svg){kind=small} Ray Amm
| |
| Derde |  Reg Armstrong
| |
| 350 cc | ||
| Snelste ronde | Fergus Anderson
| |
| Eerste | Fergus Anderson
| |
| Tweede |  Ken Kavanagh
| |
| Derde | Ray Amm
| |
| 250 cc | ||
| Snelste ronde |  Rupert Hollaus
| |
| Eerste | Rupert Hollaus
| |
| Tweede |  Georg Braun
| |
| Derde | Hermann Paul Müller
| |
| Zijspan | ||
| Snelste ronde | Wilhelm Noll/ Fritz Cron
| |
| Eerste | Wilhelm Noll/ Fritz Cron
| |
| Tweede | Cyril Smith/ Stanley Dibben
| |
| Derde | Willi Faust/ Karl Remmert
| |
De Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1954 was de zevende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1954. De races werden verreden op 21 en 22 augustus op het Circuit Bremgarten, een stratencircuit in de stad Bern. In Zwitserland reden vier klassen: de 250 cc op zaterdag, de 350 cc, de 500 cc en de zijspanklasse op zondag. De wereldtitels in de 125- en de 250cc-klasse waren al beslist. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 500cc-klasse beslist.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
MV Agusta had besloten in Italië te blijven nu de resultaten van de MV Agusta 500 4C tegenvielen. Dat gold ook voor DKW, dat haar RM 350 nog wilde doorontwikkelen. De Moto Guzzi Monocilindrica 350's bleven dit keer heel en prompt bezette het merk de eerste twee plaatsen in de 350cc-race. Daardoor bleef de 350cc-klasse spannend, net als de zijspanklasse, waar Wilhelm Noll en Eric Oliver de koppositie na deze Grand Prix deelden.
500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Na een wat moeizame start van het seizoen won Geoff Duke nu zijn vierde race op rij en was hij eindelijk zeker van de wereldtitel. Ray Amm werd met zijn Norton Manx tweede, maar Reg Armstrong deed met zijn derde plaats goede zaken, want hij steeg drie posities in de WK-stand. Pierre Monneret kreeg weer de beschikking over een Gilera 500 4C maar hij werd slechts zevende, achter de AJS E95's van Rod Coleman en Derek Farrant. De Moto Guzzi Quattro Cilindri's vielen uit, maar het doek was inmiddels over deze machines al gevallen.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Geoff Duke (wereldkampioen) |
Gilera | 38 |
| 2 | Ray Amm |
Norton | 20 |
| 3 | Reg Armstrong |
Gilera | 11 |
| 4 | Ken Kavanagh |
Moto Guzzi | 9 |
| 5 | Fergus Anderson |
Moto Guzzi | 8 |
 Pierre Monneret |
Gilera | ||
| Jack Brett |
Norton | ||
| 8 |  Alfredo Milani |
Gilera | 6 |
| 9 |  Rod Coleman |
AJS | 5 |
| 10 | Jacques Collot |
Norton | 4 |
.svg){kind=small} Léon Martin |
Gilera | ||
| Bob McIntyre |
AJS | ||
| Carlo Bandirola |
MV Agusta |
350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Nadat ze in de Grand Prix van Duitsland allemaal waren uitgevallen bleven de Moto Guzzi Monocilindrica 350's nu heel en Fergus Anderson en Ken Kavanagh beslisten de race binnen 0,3 seconde van elkaar. Ray Amm moest ruim een halve minuut toegeven en werd derde. Anderson steeg meteen naar de top van de WK-lijst, maar de 350cc-klasse bleef enorm spannend. Zelfs Derek Farrant, die tiende in de stand stond, kon theoretisch nog wereldkampioen worden, maar feitelijk ging het tussen Anderson, Amm en Rod Coleman.
Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
.svg){kind=small}
Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Fergus Anderson |
Moto Guzzi | 22 |
| 2 | Rod Coleman |
AJS | 20 |
| Ray Amm |
Norton | ||
| 4 | Ken Kavanagh |
Moto Guzzi | 14 |
| 5 | Jack Brett |
Norton | 13 |
| 6 | Enrico Lorenzetti |
Moto Guzzi | 9 |
| Leo Simpson |
AJS | ||
| Bob McIntyre |
AJS | ||
| 9 | Pierre Monneret |
AJS | 8 |
| 10 | Derek Farrant |
AJS | 6 |
| Auguste Goffin |
Norton |
250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Zoals het hele jaar al werd de 250cc-race gewonnen door NSU, maar omdat Werner Haas ten val kwam nam Rupert Hollaus de honneurs waar. Georg Braun werd tweede met een van de eerste NSU Sportmaxen en HP Müller derde. Luigi Taveri werd in zijn thuisrace vierde met de Moto Guzzi Bialbero 250. Op de zevende plaats eindigde Florian Camathias, die later furore zou maken als zijspanracer.
Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Werner Haas (wereldkampioen) |
NSU | 32 (40) |
| 2 | Rupert Hollaus |
NSU | 26 (30) |
| 3 | Hermann Paul Müller |
NSU | 19 |
| 4 | Hans Baltisberger |
NSU | 14 |
| 5 | Arthur Wheeler |
Moto Guzzi | 7 |
| 6 | Georg Braun |
NSU | 6 |
| 7 | Reg Armstrong |
NSU | 4 |
| Helmut Hallmeier |
Adler | ||
| 9 | Ken Kavanagh |
Moto Guzzi | 3 |
| Luigi Taveri |
Moto Guzzi |
(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)
Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
Eric Oliver was nog steeds herstellende van een armbreuk, waardoor hij weliswaar kon deelnemen, maar slechts vijfde werd. Wilhelm Noll/Fritz Cron versloegen Cyril Smith/Stanley Dibben en kwamen daardoor op dertig punten in het wereldkampioenschap. Daar moesten ze echter vier punten van wegstrepen, waardoor ze gelijk met Oliver in het WK stonden en de Grand Prix des Nations de wereldtitel zou beslissen.
Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Wilhelm Noll |
Fritz Cron |
BMW | 26 (30) |
| Eric Oliver |
Les Nutt |
Norton-Watsonian | 26 | |
| 3 | Cyril Smith |
Stanley Dibben |
Norton-Watsonian | 20 |
| 4 | Walter Schneider |
Hans Strauß |
BMW | 14 (16) |
| 5 | Fritz Hillebrand |
Manfred Grunwald |
BMW | 12 |
| 6 | Willi Faust |
Karl Remmert |
BMW | 4 |
| 7 | Jacques Drion |
Inge Stoll-Laforge |
Norton | 3 |
| Otto Schmid |
Otto Kölle |
Norton | ||
| 9 | Loni Neußner |
Werner Öxner |
Norton | 2 |
| 10 | Bill Boddice |
John Pirie |
Norton | 1 |
| Julien Deronne |
Jules Nies |
Norton | ||
| Ernst Kussin |
Franz Steidel |
Norton | ||
| Hans Haldemann |
Luigi Taveri |
Norton |
(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)
Bronnen, noten en/of referenties
Voetnoten
|
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1954 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 6e seizoen (1954) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1954 |
|
| ||
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1953 |
Grand Prix-wegrace van Zwitserland | Volgende race: Grand Prix-wegrace Zwitserland 1959 |
· 
· 
· ·