De Moto Guzzi V8 debuteerde tijdens de trainingen in Spa-Francorchamps, maar werd in de race niet gebruikt.
Het meest spectaculair in de Belgische Grand Prix was wellicht het optreden van Duilio Agostini in de trainingen. Na veel geruchten, vooral door teamchef Fergus Anderson de wereld ingestuurd, bleek dat de nieuwe 500cc-Moto Guzzi een V8 was. Zo kon het publiek in elk geval tijdens de trainingen het unieke achtcilinder-geluid horen, want in de race kwam de Moto Guzzi Otto Cilindri niet aan de start. Het team van Moto Guzzi was bepaald niet op volle sterkte verschenen. Naast Agostini, logischerwijs aanwezig omdat hij de testrijder van de V8 was, reed manager Anderson ook weer eens mee. Hij liet Ken Kavanagh thuis. Bill Lomas startte alleen in de 350cc-race en Dickie Dale was mogelijk nog steeds geblesseerd. Gilera trad juist op volle sterkte aan. Behalve de "normale" fabriekscoureurs kreeg Pierre Monneret zijn tweede kans met de Gilera 500 4C en werd ook de Belg Léon Martin van een dergelijke machine voorzien. Alleen Libero Liberati ontbrak, zoals meestal omdat hij zich moest concentreren op het kampioenschap van Italië. MV Agusta stuurde alleen Carlo Bandirola (derde in het wereldkampioenschap) en Tito Forconi, maar zij vielen beiden uit. In de 350cc-klasse deed August Hobl het opnieuw goed met de door Helmut Görg en ingenieur Dörner helemaal vernieuwde DKW RM 350, maar Bill Lomas breidde zijn voorsprong in het klassement weer verder uit. BMW was oppermachtig in de zijspanklasse.
Bill Lomas hoefde niet aan te treden voor zijn eigenlijke werkgever MV Agusta, want daarvoor reed hij alleen in de 125- en de 250cc-klasse. Moto Guzzi had hem aangetrokken als vervanger van de geblesseerde Dickie Dale, maar Lomas won nu al zijn derde Grand Prix voor het merk. August Hobl was de enige die hem nog enigszins kon volgen: hij finishte 15 seconden achter Lomas, maar twee minuten voor Keith Campbell, Cecil Sandford en Roberto Colombo.
De overwinning van de combinatie Wilhelm Noll/Fritz Cron bracht een beetje spanning in de WK-stand terug, maar alleen om de tweede plaats. Willi Faust/Karl Remmert hielden dankzij hun tweede plaats, slechts 1 seconde achter de winnaars, de schade beperkt en behielden een grote voorsprong in de stand. Walter Schneider/Hans Strauß werden derde. Opmerkelijk was dat de eer van Norton moest worden verdedigd door privérijders, waarvan alleen Jacques Drion en Inge Stoll een punt scoorden.
.svg){kind=small}
Grand Prix-wegrace van België 1955
.svg){kind=small}
Geoff Duke
Giuseppe Colnago
Pierre Monneret
August Hobl
Keith Campbell
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Reg Armstrong
.svg){kind=small}
· 
· 