Grand Prix-wegrace van Duitsland 1954
 Grand Prix-wegrace van Duitsland 1954
| ||
|---|---|---|
| ||
| Land | Bondsrepubliek Duitsland
| |
| Datum | 25 juli 1954 | |
| Organisator | FIM/DMV | |
| 500 cc | ||
| Snelste ronde | .svg){kind=small} Geoff Duke
| |
| Eerste | Geoff Duke
| |
| Tweede | .svg){kind=small} Ray Amm
| |
| Derde |  Reg Armstrong
| |
| 350 cc | ||
| Snelste ronde |  Ken Kavanagh
| |
| Eerste | Ray Amm
| |
| Tweede |  Rod Coleman
| |
| Derde | Jack Brett
| |
| 250 cc | ||
| Snelste ronde |  Rupert Hollaus
| |
| Eerste | Werner Haas
| |
| Tweede | Rupert Hollaus
| |
| Derde | Helmut Hallmeier
| |
| 125 cc | ||
| Snelste ronde | Rupert Hollaus
| |
| Eerste | Rupert Hollaus
| |
| Tweede | Werner Haas
| |
| Derde |  Carlo Ubbiali
| |
| Zijspan | ||
| Snelste ronde | Wilhelm Noll/ Fritz Cron
| |
| Eerste | Wilhelm Noll/ Fritz Cron
| |
| Tweede | Walter Schneider/ Hans Strauß
| |
| Derde | Cyril Smith/ Stanley Dibben
| |
De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1954 was de zesde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1954. De races werden verreden op 25 juli op de Solitudering, een stratencircuit in het westelijk deel van Stuttgart. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar de titel in de 250cc-klasse was al beslist. De wereldtitel in de 125cc-klasse werd in deze Grand Prix beslist.
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]Opmerkelijk genoeg bleef DKW bij haar eigen thuis-Grand Prix weg, maar daar stond tegenover dat er voor het eerst deelname uit de Duitse Democratische Republiek was: privérijder Edgar Barth met een Norton en MZ verscheen in de 125cc-klasse met de fabrieksrijders Horst Fügner en Erhart Krumpholz. Geen van hen scoorde punten. De Duitse Grand Prix werd overschaduwd door het overlijden van de Brit Dennis Lashmar.
500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Geoff Duke won zijn derde Grand Prix op rij, maar was met nog drie races te gaan nog steeds niet zeker van de wereldtitel. Ray Amm finishte slechts drie seconden na Duke. Daarachter waren de gaten groter: derde man Reg Armstrong had al meer dan een minuut achterstand. De MV Agusta 500 4C kwam nog steeds niet uit de verf: Dickie Dale werd als twintigste geklasseerd en Carlo Bandirola viel uit. Dennis Lashmar kwam ten val en overleed als gevolg van een schedelbasisfractuur.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Top tien tussenstand 500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Geoff Duke |
Gilera | 30 |
| 2 | Ray Amm |
Norton | 14 |
| 3 | Ken Kavanagh |
Moto Guzzi | 9 |
| 4 |  Pierre Monneret |
Gilera | 8 |
| Fergus Anderson |
Moto Guzzi | ||
| 6 | Reg Armstrong |
Gilera | 7 |
| 7 | Alfredo Milani |
Gilera | 6 |
| 8 | Jack Brett |
Norton | 5 |
| 9 | Jacques Collot |
Norton | 4 |
.svg){kind=small} Léon Martin |
Gilera | ||
| Bob McIntyre |
AJS | ||
| Carlo Bandirola |
MV Agusta |
350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Net nu het erop leek dat Moto Guzzi het lek boven had en in twee GP's goed had gescoord, vielen Fergus Anderson, Enrico Lorenzetti en Ken Kavanagh terwijl ze aan de leiding gingen uit met technische problemen. Dat opende de weg voor Ray Amm, die de race won, maar de leiding in de WK-stand moest overlaten aan Rod Coleman, die met zijn AJS 7R3 tweede werd. Georg Braun scoorde een punt met de Schnell-Horex. DKW was vreemd genoeg niet verschenen, evenmin als MV Agusta. Zowel de DKW RM 350 als de MV Agusta 350 4C bevonden zich nog in het ontwikkelingsstadium.
Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]
|
.svg){kind=small}
Top tien tussenstand 350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Rod Coleman |
AJS | 18 |
| 2 | Ray Amm |
Norton | 16 |
| 3 | Fergus Anderson |
Moto Guzzi | 14 |
| 4 | Jack Brett |
Norton | 10 |
| 5 | Enrico Lorenzetti |
Moto Guzzi | 9 |
| Leo Simpson |
AJS | ||
| 7 | Pierre Monneret |
AJS | 8 |
| Ken Kavanagh |
Moto Guzzi | ||
| Bob McIntyre |
AJS | ||
| 10 | Derek Farrant |
AJS | 6 |
| Auguste Goffin |
Norton |
250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]
Werner Haas was al wereldkampioen 250 cc, maar hij won nu ook de vijfde Grand Prix op rij voor zijn stalgenoot Rupert Hollaus. Helmut Hallmeier werd derde met zijn Adler-tweetakt.
Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Werner Haas (wereldkampioen) |
NSU | 32 (40) |
| 2 | Rupert Hollaus |
NSU | 22 |
| 3 | Hermann Paul Müller |
NSU | 15 |
| 4 | Hans Baltisberger |
NSU | 14 |
| 5 | Arthur Wheeler |
Moto Guzzi | 7 |
| 6 | Reg Armstrong |
NSU | 4 |
| Helmut Hallmeier |
Adler | ||
| 8 | Ken Kavanagh |
Moto Guzzi | 3 |
| 9 | Fergus Anderson |
Moto Guzzi | 2 |
| Tommy Wood |
Moto Guzzi | ||
| John Horne |
Rudge | ||
| Walter Reichert |
NSU |
125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Ook in de 125cc-race werkte de rolverdeling bij NSU: Rupert Hollaus won zijn vierde Grand Prix en was daarme zeker van zijn wereldtitel. Werner Haas werd tweede voor Carlo Ubbiali met de MV Agusta Bialbero 125.
Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]
|
.svg){kind=small}
Top tien tussenstand 125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Rupert Hollaus (wereldkampioen) |
NSU | 32 |
| 2 | Hermann Paul Müller |
NSU | 15 |
| 3 | Carlo Ubbiali |
MV Agusta | 14 |
| 4 | Werner Haas |
NSU | 11 |
| 5 | Hans Baltisberger |
NSU | 10 |
| 6 | Cecil Sandford |
MV Agusta | 8 |
| 7 | Ivor Lloyd |
MV Agusta | 2 |
| Karl Lottes |
MV Agusta | ||
| 9 | Angelo Copeta |
MV Agusta | 1 |
| Brian Purslow |
MV Agusta |
Zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]De zijspanrace ving aan zonder WK-leider Eric Oliver, die tijdens de internationale Feldbergrennen een arm gebroken had. Wilhelm Noll en Fritz Cron zaten het hele seizoen al op het vinkentouw en wonnen de race. Ook een tweede BMW-team, Walter Schneider en Hans Strauß, versloeg Oliver's stalgenoten Cyril Smith/Stanley Dibben. Oliver behield de leiding in de WK-stand, maar Willy Noll naderde hem tot twee punten.
Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Eric Oliver |
Les Nutt |
Norton-Watsonian | 24 |
| 2 | Wilhelm Noll |
Fritz Cron |
BMW | 22 |
| 3 | Cyril Smith |
Stanley Dibben |
Norton-Watsonian | 14 |
| 4 | Walter Schneider |
Hans Strauß |
BMW | 13 |
| 5 | Fritz Hillebrand |
Manfred Grunwald |
BMW | 12 |
| 6 | Jacques Drion |
Inge Stoll-Laforge |
Norton | 3 |
| Otto Schmid |
Otto Kölle |
Norton | ||
| 8 | Loni Neußner |
Werner Öxner |
Norton | 2 |
| 9 | Bill Boddice |
John Pirie |
Norton | 1 |
| Julien Deronne |
Jules Nies |
Norton | ||
| Ernst Kussin |
Franz Steidel |
Norton |
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Voetnoten
- ↑ a b Gordon Laing was tijdens de Grand Prix van België dodelijk verongelukt.
- ↑ a b c d Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
- ↑ Hans Baltisberger brak bij zijn val een enkel en een schouderblad en moest zijn seizoen beëindigen.
- ↑ Eric Oliver had op 18 juli tijdens de Feldbergrennen een arm gebroken.
| Vorige race: TT Assen 1954 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 6e seizoen (1954) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1954 |
|
| ||
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1953 |
Grand Prix-wegrace van Duitsland | Volgende race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1955 |
· 
· 
· ·